จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 565 การแข่งขันฟันดาบ
คนหนุ่มสาวหลายคน รวมทั้งสาวสวยที่เย่อหยิ่งในชุดขาว ต่างมองไปที่มืออีหลิงที่กำลังเกาะแขนหลินหยุน
“น้องชายคนนี้ ดูคุ้นหน้ามาก ไม่ทราบว่าเป็นลูกชายของตระกูลไหน?”หูเฟยถามด้วยรอยยิ้ม
ในเวลานี้ ชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆหูเฟยทันใดนั้นก็มองไปที่หลินหยุนด้วยความประหลาดใจ และมองหลินหยุนอย่างพินิจพิจารณา
“คุณคือ หลินหยุน?”
ชายหนุ่มคนนั้นลองเชิงถาม
หลินหยุนเหลือบมองเขา ประหลาดใจเล็กน้อย เขาจำคนคนนี้ได้ เป็นเพื่อนร่วมชั้นสมัยมัธยมปลายของเขา
คนคนนี้ชื่อหยางเส้าหวา เป็นเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของหลินหยุน แต่ตอนม.5 เขาก็ย้ายออกไป
จากนั้น ทั้งสองก็ไม่เคยเจอกันอีกเลย
ได้ยินข่าวมาว่าพ่อของหยางเส้าหวา ค้นพบธุรกิจหาเงินในเจียงเป่ย ดังนั้นจึงทำเรื่องการย้ายโรงเรียนให้กับหยางเส้าหวา
ในชาติก่อน หลังจากหยางเส้าหวาย้ายโรงเรียนแล้ว หลินหยุนก็ไม่เคยเจอเขาเลย ไม่คาดคิดว่าในชาตินี้ จะบรรจบพบกันที่นี่
เพียงแต่ว่า ตอนนั้นในโรงเรียนมัธยมปลาย หยางเส้าหวาจะรังแกหลินหยุนตลอด ดังนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนจึงไม่ค่อยดี และความประทับใจที่หลินหยุนมีต่อเขาก็แย่มาก
“นั่นคือนายจริงๆเหรอหลินหยุน!” ชายหนุ่มคนนั้นดูเหมือนจะจำตัวตนของหลินหยุนได้ มีท่าทางประหลาดใจ
“หยางเส้าหวา!” หลินหยุนพูดเบาๆ
“ใช่ ฉันเอง ไม่คิดว่านายยังจำฉันได้!” หยางเส้าหวาพูดด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย
หูเฟยมองไปที่หยางเส้าหวา และถามว่า “นายกับเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันหรือ?”
หยางเส้าหวาพูดว่า “ใช่แล้ว เพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลาย ในตอนนั้นเขาเป็นคนที่เดาใจยากและพูดน้อย ทุกคนชอบรังแกเขา ประมาณว่า ตอนนี้เขาคงยังเกลียดชังฉันอยู่?”
“เดาใจยากและพูดน้อย?” หูเฟยหัวเราะ สายตาที่มองหลินหยุน เต็มไปด้วยความเหยียดหยาม
ทันใดนั้นหยางเส้าหวาดูเหมือนจะจำอะไรบางอย่างได้ มองไปที่หลินหยุน และถามด้วยความประหลาดใจ “จริงสิหลินหยุน ฉันได้ยินข่าวมาว่านายไปเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าไปอยู่ในบ้านผู้หญิงไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงมาเดินกับคุณหนูใหญ่ตระกูลอีล่ะ?”
ต่อจากนั้น หยางเส้าหวาก็เลิกคิ้ว สายตาที่มองหลินหยุนราวกับว่าเรื่องนี้ผู้ชายเข้าใจกันดี “ใช้ได้นะนาย มีสังคมที่ไม่เลว แม้แต่คุณหนูใหญ่ตระกูลอีแห่งเจียงหนานก็สามารถจัดการได้!”
“ลูกเขยที่แต่งไปอยู่บ้านผู้หญิง?” สีหน้าหูเฟยก็ตื่นเต้นยิ่งขึ้น
หูเฟยมองไปที่อีหลิง และยิ้มอย่างเหยียดหยามแล้วพูดว่า “คุณหนูอีวิสัยทัศน์ของคุณก็งั้นๆแหละ! ถึงกับไปหาลูกเขยที่แต่งงานไปอยู่บ้านผู้หญิง ฉันคิดว่าวิสัยทัศน์ของคุณจะสูงมาก ที่แท้ก็ชอบทำเรื่องตื่นเต้นระทึกใจ!”
“ที่แท้คุณก็ชอบลูกเขยที่แต่งไปอยู่บ้านผู้หญิงหรือแมงดาแบบนี้”
อีหลิงพูดอย่างโกรธเคือง “หูเฟย นายอย่าพูดเรื่องไร้สาระ หลินหยุนไม่ใช่คนแบบที่พวกนายคิด!”
“ไม่ใช่คนแบบที่พวกเราคิด แล้วบอกฉันทีว่าเขาเป็นคนยังไง? กลายเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าไปอยู่บ้านผู้หญิงแล้ว ยังมาคบกับคุณหนูใหญ่ตระกูลอี ฮ่าๆ คุณหนูใหญ่ตระกูลอี ที่แท้ก็ชอบผู้ชายที่คนอื่นเคยใช้แล้วนี่เอง!”
หูเฟยหัวเราะเสียงดัง เสียงหัวเราะเต็มไปด้วยการดูถูก
อ้าวซี่ไห่ก็ยิ้มอย่างเย้ยหยัน และมองดูสาวงามที่อยู่ข้างๆด้วยความสะใจ “คุณหนูเสิ่น คุณหนูอีกับคุณเป็นที่รู้จักในนามสองสาวงามในเจียงหนาน คุณไม่รู้สึกอับอายบ้างเลยหรือ?”
สาวงามในชุดขาว มีใบหน้าที่ไม่แยแส และไม่สนใจอ้าวซี่ไห่ แม้แต่หน้าหลินหยุนก็ยังไม่อยากมองเลย ราวกับว่าถ้ามองไปจะทำให้เป็นเสนียดกับตัวเอง
หลินหยุนถามอีหลิง “พวกเขาเป็นใคร?”
อีหลิงพูดอย่างโกรธเคือง “คนที่หัวเกรียนชื่อว่าหูเฟยเป็นลูกชายของหูเหวยซินผู้มีอิทธิิพลในเจียงเป่ย ปกติจะเหลวไหลจนเคยชิน มีปากคอเราะร้ายมาก”
“คนนั้นชื่ออ้าวซี่ไห่ คือลูกชายของอ้าวฉางคงผู้มีอิทธิิพลใหญ่ในกว่างเป่ย”
“ผู้หญิงที่หยิ่งยโสคนนั้นชื่อเสิ่นมี่ เป็นลูกสาวของเสิ่นเหยียนผู้มีอิทธิิพลใหญ่ในกว่างหนัน”
“ตระกูลของพวกเขา คือสามวีรบุรุษในงานสี่วีรบุรุษครั้งนี้”
อีหลิงใช้เวลาน้อยที่สุด เพื่อแนะนำให้หลินหยุนรู้จัก
“พี่หลินหยุน พวกเราไปกันเถอะ เมื่อเห็นคนเหล่านี้ ฉันรู้สึกอารมณ์ไม่ดี” อีหลิงกังวลว่าหลินหยุนจะฆ่าพวกเขา
ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็จะทำให้เกิดปัญหาอีกครั้ง
เมื่อเห็นความหวังดีของอีหลิง หลินหยุนก็พยักหน้า “โอเค”
อีหลิงดึงแขนของหลินหยุน และหันหลังเดินจากไป
“เฮ้ย อย่าพึ่งไป! ถ้าเป็นลูกผู้ชายก็มาสู้กับฉันสักตั้ง คุณอีหลิง แฟนของคุณ ไม่เพียงแต่เป็นแมงดา ยังเป็นตัวหดหัวอีกด้วย!” หูเฟยหัวเราะเยาะหลินหยุนเสียงดังลั่น
“มันน่าอับอายจริงๆ ถ้าฉันเป็นเขา จะต้องรีบหารูมุดเข้าไป จะได้ไม่ต้องมาขายขี้หน้าแบบนี้”อ้าวซี่ไห่ยิ้มเยาะเย้ย
หยางเส้าหวาหัวเราะและพูดว่า “นี่มันเรื่องเล็กน้อย! ตอนที่กำลังเรียน เรื่องน่าอับอายกว่านี้เขาก็ทำมาแล้ว ความอัปยศอดสูนี้ ถือได้ว่าเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยเท่านั้น”
คนที่เดินตามหลังอีหลิง คือคาร์นอตวิลเลียมที่กำลังจะเดินจากไป รู้สึกทนไม่ได้ หันกลับมามอง จ้องไปที่หูเฟย
“พวกนายอยากเล่นฟันดาบใช่ไหม ฉันจะเล่นเป็นเพื่อนพวกนาย!”
หูเฟยมองคาร์นอตวิลเลียมอย่างครุ่นคิด และยิ้มเยาะเย้ย “นายเล่นเป็นเพื่อนฉัน? นายเป็นใครกัน? เข้าใจกีฬาฟันดาบนี้เหรอ?”
คาร์นอตวิลเลียมเดินออกมา และแสดงการฟันดาบแบบมาตรฐาน
“อยู่ในประเทศของพวกฉัน เคยคว้าแชมป์
คาร์นอตวิลเลียมเอามือกอดอก แสดงใบหน้าอย่างมีเกียรติและสง่างาม
“โอ้ ที่แท้ก็เป็นยอดฝีมือ ก็ดี ฉันชอบที่จะต่อสู้กับยอดฝีมือ!” หูเฟยพูด“มา ให้ฉันสอนนายว่าต้องทำตัวยังไง! ไม่ว่ายังไง ก็ยังดีกว่าเต่าหดหัวคนนั้นเสียอีก!”
อีหลิงหยุดเดิน ขมวดคิ้วแล้วมองไปที่คาร์นอตวิลเลียม “ไอ้หนุ่มคนนี้ทำไมถึงชอบทำตัวเด่น!”
“พี่หลินหยุน ตอนนี้ควรจะทำอย่างไร? หูเฟยและพรรคพวก มีภูมิหลังที่แข็งแกร่ง ถ้าคาร์นอตวิลเลียมลงมือ มันจะสร้างปัญหาใหญ่”
หลินหยุนพูดเบาๆ “พวกเราตามเข้าไปดู”
“อืม” อีหลิงพยักหน้า และเดินตามหลินหยุนเข้าไปในโรงยิมฟันดาบ
คาร์นอตวิลเลียมและหูเฟยเริ่มเปลี่ยนเป็นชุดฟันดาบ
คาร์นอตวิลเลียมมือหนึ่งถือดาบ คุกเข่าด้วยขาข้างเดียวให้กับอีหลิง เงยหน้าขึ้น ดวงตาสีฟ้าที่เป็นเอกลักษณ์ของเขามองไปที่อีหลิงอย่างเร่าร้อน “เจ้าหญิงที่งดงาม อยู่ในประเทศของฉัน ถ้าอัศวินที่กำลังจะเดินทางไปรบถ้าได้รับพรจากเจ้าหญิง เขาจะมีพลังมหาศาล”
“ขอพระองค์ทรงให้พรกับผม!”
อีหลิงสับสนเล็กน้อย “แต่ว่า ฉันไม่เป็น!”
คาร์นอตวิลเลียมดูเหมือนจะคิดไว้แล้ว ในแววตาฉายแววความปิติยินดี “ได้โปรดส่งมือของคุณมาให้ผม!”
อีหลิงทำตามที่เขาบอก
จากนั้น คาร์นอตวิลเลียมใช้ประโยชน์จากที่อีหลิงยังไม่ทันตั้งตัว และจูบที่หลังมือของอีหลิงอย่างรวดเร็ว
“อ๊ะ!”
อีหลิงรีบดึงมือกลับ คาร์นอตวิลเลียมก็หัวเราะเสียงดัง และเดินจากไปอย่างสง่าผ่าเผย
“มาเลย! ได้รับพรจากเจ้าหญิงแล้ว ฉันจะต้องชนะแน่นอน” คาร์นอตวิลเลียมมองไปที่หูเฟย ออร่าอันทรงพลังเปล่งออกจากร่างกาย
หลินหยุนส่ายหัว นายคือยอดฝีมือระดับปรมาจารย์ ไปฟันดาบกับคนธรรมดาคนหนึ่ง ถ้านายไม่ชนะ จะยังมีชีวิตอยู่เพื่ออะไร?
หูเฟยเหลือบมองหลินหยุน ด้วยสายตาเหยียดหยาม และหันไปมองอีหลิง “คุณอี คุณไปเลือกแมงดาเช่นนี้ มีประโยชน์อะไร? ถ้าฉันชนะ คุณก็มาอยู่กับฉัน! ฉันสัญญาว่าจะดีกว่าที่คุณไปอยู่กับเขา!”
อีหลิงพูดอย่างโกรธเคือง “หุบปาก ความแข็งแกร่งของหลินหยุน ไม่ใช่สิ่งที่นายสามารถจะจินตนาการได้!”
“เช้อ แค่เขา จะมีความแข็งแกร่งอะไร เต่าหดหัว ซ่อนอยู่หลังผู้หญิงเท่านั้น ฉันสงสัยจริงๆว่าเขาเป็นผู้ชายหรือเปล่า!” หูเฟยพูดโจมตีหลินหยุนอย่างโหดร้าย
ตอนที่เขาจีบอีหลิง ถูกอีหลิงปฏิเสธ ซึ่งมันทำให้เขาเสียหน้ามาก
ตอนนี้ เห็นอีหลิงได้เลือกแฟนซึ่งเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าไปอยู่ในบ้านผู้หญิง หูเฟยไม่ยอมปล่อยโอกาสที่จะได้ระบายความโกรธนี้แน่นอน และจะทำให้หลินหยุนอับอายสุดๆ
ทำให้หลินหยุนอับอายขายหน้า เทียบเท่ากับทำให้อีหลิงอับอาย ซึ่งพิสูจน์ว่าวิสัยทัศน์ของอีหลิงไร้ประสิทธิภาพเพียงใด