จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 753 แลกเปลี่ยนกัน

หินทิพย์ เป็นสกุลเงินที่ใช้กันในบรรดาเผ่าบำเพ็ญเซียนทั้งหลาย

ภายในหินทิพย์นั้น อุดมไปด้วยซี่ทิพย์จากฟ้าดิน ผู้บำเพ็ญเซียนสามารถดูดซับพลังซี่ทิพย์จากหินทิพย์นี้ไว้ใช้ประโยชน์ได้ ยังสามารถใช้หินทิพย์นี้มาแลกเปลี่ยนยา และ เครื่องรางต่างๆที่เป็นของจำเป็นได้อีกด้วย

ด้วยการฝึกฝนบำเพ็ญตนของหลินหยุนในตอนนี้ หินทิพย์สำหรับเขาแล้ว เป็นดั่งของล้ำค่าเลยทีเดียว

เขาสามารถดูดซับพลังภายในที่อยู่ภายในหินทิพย์ เพื่อยกระดับการบำเพ็ญเซียนได้ และสามารถใช้หินทิพย์ ช่วยในการผลิตเครื่องราง วางค่ายกลต่างๆเป็นต้น

หลังจากที่ได้เกิดใหม่อีกครั้งแล้ว ยังไม่เคยได้พบหินทิพย์ในประเทศจีนเลย หลินหยุนคิดว่าในโลกใบนี้อาจจะไม่เคยมีหินทิพย์เกิดขึ้นมาเลย

แต่ว่าตอนนี้ในตัวของคนโลกตะวันตกพวกนี้ ถึงกับปรากฏหินทิพย์ออกมาให้เห็น

เป็นการยืนยันว่า ในโลกตะวันตกน่าจะยังมีหินทิพย์อยู่อีกจำนวนมาก

“อาจไม่แน่ว่าผู้บำเพ็ญเซียนชาวจีนในสมัยโบราณที่ห่างไกลนั้น ได้ขุดหินทิพย์ไปจนหมดแล้ว ดังนั้น ภายในประเทศจีนก็จะไม่มีหินทิพย์ให้เห็นอีกเลย ส่วนในประเทศทางตะวันตกนั้น ก็ยังคงมีหินทิพย์เหลืออยู่อีกมากมาย”

หลินหยุนก็คิดแผนการใหม่ขึ้นมาได้ทันที

เขาเริ่มจะค้นหาสมาชิกทีมของแต่ละเผ่าที่เหลืออย่างตั้งใจ

เดิมทีภายในพื้นที่อันกว้างขวางใหญ่โตเช่นนี้ จะไม่มีสัญญาณเครือข่ายติดตั้งไว้เลย การที่คิดจะตามหาใครสักคนเป็นเรื่องที่ยากลำบากมาก

แต่ว่า ด้วยความเร็วที่ว่องไวของหลินหยุนนั้น อีกทั้งกระแสจิตที่แผ่ซ่านไปรอบบริเวณที่กว้างไกล ก็สามารถช่วยตามหาคนได้สะดวกกว่าคนอื่นมากเลย

ในระหว่างที่ตามหาคนอยู่นั้น หลินหยุนก็ไม่ได้หยุดที่จะตามล่าสัตว์ประหลาด เพราะว่า สิ่งที่เขาจะทำต่อไปนี้ ต้องการใช้แก้วหินสัตว์ประหลาดด้วย

หลังจากที่หลินหยุนได้ตามฆ่าสัตว์ประหลาดไปห้าสิบกว่าตัวแล้ว ก็ได้พบพระภิกษุสองรูป อยู่บริเวณเชิงเขาเล็กๆแห่งหนึ่ง

พระภิกษุทั้งสองกำลังต่อสู้กับสัตว์ประหลาดตัวนิ่ม ต่อสู้กันอย่างยากลำบากมาก มีหนึ่งในนั้นยังได้รับบาดเจ็บอีกด้วย

พละกำลังของพระภิกษุทั้งสองรูปนี้ ก็เทียบเท่ากับปรมาจารย์บู๊ในระดับเล็กเท่านั้นเอง แต่ว่าทั้งสองได้ร่วมมือกัน ก็สามารถเทียบเท่ากับพละกำลังของปรมาจารย์ระดับใหญ่ได้เช่นกัน

พระภิกษุทั้งสองรูปนี้ ดูเหมือนว่ามีวิชาอาคมอะไรบางอย่าง

หลังจากที่ได้เห็นหลินหยุนมาคนเดียวแล้ว ทั้งสองก็ไม่ได้แตกตื่นตกใจอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว ก็ยังคงต่อสู้กับสัตว์ประหลาดตัวนั้นอย่างไม่รีบร้อน

หลินหยุนมือทั้งสองไขว้หลัง แล้วยืนดูอยู่ข้างๆ ดูเหมือนว่าไม่คิดจะเข้าไปแทรกแซง

หลังจากที่ได้ต่อสู้กันนานถึงครึ่งชั่วโมงแล้ว ทั้งสองก็ยังไม่สามารถที่จะจัดการสัตว์ประหลาดตัวนั้นได้เลย

หลินหยุนรอจนทนไม่ไหว พูดอย่างจนใจว่า “ช่างเถอะ ฉันจะลงมือช่วยพวกท่านครั้งหนึ่งก็แล้วกัน!”

“เฮ้ย!”

“เจ้าเด็กน้อย แกรนหาที่ตายเหรอ?”

เมื่อเห็นว่าหลินหยุนกำลังจะลงมือ พระภิกษุทั้งสองสีหน้าเตรียมพร้อมทันที พวกเขาไม่เชื่อว่าหลินหยุนตั้งใจจะช่วยเหลือพวกเขาโดยไม่หวังผลอะไร

พวกเขารู้สึกว่า หลินหยุนจะต้องฉวยโอกาสแย่งชิงแก้วหินสัตว์ประหลาดไปอย่างแน่นอน

หลินหยุนไม่ได้สนใจ ได้แต่ชกหมัดทุบลงไปยังหัวสัตว์ประหลาดตัวนั้น สัตว์ประหลาด สูญเสียพลังจากการต่อสู้กับพระภิกษุทั้งสองรูปนั้นมานานแล้ว พละกำลังในตัวก็เหลือเพียงแค่สามส่วนเท่านั้นเอง จึงถูกหลินหยุนจัดการด้วยหมัดเพียงหมัดเดียวอย่างง่ายดาย

“เอาล่ะ พวกท่านสามารถไปขุดแก้วหินกันได้แล้ว” หลินหยุนสีหน้าเรียบเฉยยืนอยู่ที่เดิมพูดด้วยเสียงเรียบๆ

พระภิกษุทั้งสองที่กำลังเตรียมตัวเข้าไปแย่งชิงแก้วหินกับหลินหยุนนั้น เมื่อเห็นว่าหลังจากที่หลินหยุนได้ฆ่าสัตว์ประหลาดไปแล้ว แต่ไม่ได้ไปขุดแก้วหินออกมา กลับให้พวกเขาทั้งสองไปขุดแก้วหินเอาเอง

ทั้งสองก็รู้สึกนึกสงสัย ไม่เข้าใจว่าในใจหลินหยุนกำลังคิดแผนการอะไรอยู่

ชาวอินเดียทั้งสองใช้ภาษาถิ่นพูดคุยกันว่า “พละกำลังของเจ้าเด็กนี่แข็งแกร่งมาก พวกเราต้องระวัง……..”

ทั้งสองต่างก็ระวังตัว เดินไปยังซากศพของสัตว์ประหลาดตัวนั้น

พระรูปหนึ่งคอยระวังภัยให้ อีกรูปหนึ่งก็ไปขุดแก้วหินจากหัวของสัตว์ประหลาดนั้น หลินหยุนไม่ได้มีการเคลื่อนไหวอะไรเลย ยังคงยืนอยู่ที่เดิมอย่างสงบนิ่ง

เมื่อเห็นพระภิกษุทั้งสองขุดแก้วหินไปแล้ว หลินหยุนจึงเดินเข้าไปหา

“หยุดนะ!” พระภิกษุทั้งสองก็รีบตะโกนห้ามไว้ด้วยสีหน้าที่ระวังภัย

หลินหยุนพูดอย่างเรียบๆว่า “ไม่ต้องตกใจ ฉันเพียงแต่อยากจะเจรจาการค้ากับพวกท่านหน่อย”

“รู้จักของสิ่งนี้ไหม?” หลินหยุนหยิบหินทิพย์เม็ดที่เก็บมาได้นั้นออกมา ถามพลางยื่นมือออกไป

พระภิกษุทั้งสองรูปสีหน้าสงสัย หนึ่งในนั้นก็พูดว่า “ไม่เคยเห็นมาก่อน”

“แต่ว่า อาตมาสามารถรับรู้ได้ถึงพลังมหาศาลที่แฝงอยู่ในก้อนหินนี้ได้”

“ก็นับว่ามีความรู้อยู่บ้าง” หลินหยุนเก็บหินทิพย์นั้นไว้ ในใจก็แอบคิดว่า “ดูไปแล้ว ที่อินเดียคงไม่มีหินทิพย์ชนิดนี้ หรือเป็นเพราะว่าหินทิพย์ชนิดนี้มีแต่ทางโลกตะวันตกเท่านั้น?”

การคาดเดาเช่นนี้จะต้องค่อยๆพิสูจน์ไปทีละขั้นๆ

หลินหยุนไม่ได้อยู่ต่อไป หันหลังแล้วจากไป เพื่อไปค้นหาเป้าหมายอื่นต่อไป

ในไม่ช้า เขาก็มาถึงริมลำธารเล็กๆสายหนึ่ง พบกับสมาชิกทีมอังกฤษสองคน

สมาชิกทีมอังกฤษสองคนนั้น เพิ่งจะฆ่าสัตว์ประหลาดตัวหนึ่งไป แล้วขุดแก้วหินออกมา

เมื่อเห็นหลินหยุนเดินมา ก็จ้องหน้าหลินหยุนด้วยสีหน้าระวังภัยทันที

“อย่าตกใจ ฉันเพียงแต่อยากจะเจรจาการค้ากับพวกคุณหน่อย” หลินหยุนพูดอย่างเรียบๆ

“การค้าอะไรเหรอ?” สมาชิกชาวอังกฤษทั้งสองที่แบกลังไม้สี่เหลี่ยมยาวไว้ข้างหลัง มองไปยังหลินหยุนด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

หลินหยุนก็หยิบหินทิพย์ขึ้นมาอีกครั้ง แล้วถามว่า “รู้จักของสิ่งนี้ไหม?”

สมาชิกชาวอังกฤษทั้งสองหน้าเปลี่ยนสี “หินทิพย์เหรอ? คุณมีหินทิพย์ได้ยังไง? นี่เป็น ของศักดิ์สิทธิ์ที่เทพเจ้าประทานมาให้กับพวกเราชาวโลกตะวันตก โลกตะวันออกของพวกคุณจะไม่มีหรอก”

ในใจหลินหยุนรู้สึกสะดุ้ง สงสัยคราวนี้คงหาถูกคนแล้ว

อีกทั้ง ก็เป็นจริงตามที่เขาคาดคิดไว้ก่อนแล้ว ว่าจะไม่มีในโลกตะวันออก มีแต่เฉพาะในโลกตะวันตกเท่านั้น

แต่ว่า หลินหยุนย่อมไม่เชื่อว่าเป็นอะไรที่เทพประทานมาให้อย่างแน่นอน

หินทิพย์ ก็เกิดจากการทำเหมืองแร่หินทิพย์โดยเฉพาะ ส่วนแหล่งแร่หินทิพย์ที่เล็กที่สุดนั้น ก็ยังต้องใช้เวลาถึงหนึ่งหมื่นปีถึงจะก่อเกิดขึ้นมาได้

หินทิพย์ของโลกตะวันออก อาจไม่แน่ถูกคนขุดไปจนหมดแล้วก็ได้

แต่ว่า ทำไมหินทิพย์ในโลกตะวันตกยังคงเหลืออยู่อีก หลินหยุนก็คิดไม่ออกเหมือนกัน

อาจไม่แน่ เป็นเพราะว่าในโลกตะวันตกนั้น มีพลังงานบางอย่างที่ขัดขวางผู้บำเพ็ญเซียนของโลกตะวันออกไว้ ทำให้พวกเขาไม่กล้าเหยียบเข้าไปในโลกตะวันตกเลยก็ได้

ดังนั้น หินทิพย์ในโลกตะวันตกนั้น จึงเก็บรักษาไว้ได้อย่างน่าภาคภูมิใจ

นี่คือเหตุผลเดียวที่หลินหยุนสามารถคิดออกได้ในตอนนี้

แต่ว่าปัญหาพวกนี้ ไม่ใช่เป็นเรื่องที่หลินหยุนจะต้องไปคิดหาคำตอบเลย สิ่งที่หลินหยุนต้องการทำก็คือ จะต้องกวาดหินทิพย์ในตัวของคนพวกนี้เข้ามาให้หมด

ถ้าคิดจะใช้กำลังแย่งชิงมา ก็คงทำไม่ได้อย่างแน่นอน มีผ้ายันต์อยู่ในตัว หลินหยุนไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะสังหารพวกเขาก่อนที่คนพวกนี้จะทำลายผ้ายันต์หรือไม่

ต่อให้หลินหยุนมีวิธีที่จะทำให้ผ้ายันต์หมดฤทธิ์ไปก็ตาม แต่ก็ต้องสูญเสียพละกำลัง มหาศาลทีเดียว

ถ้าหากไม่ใช่เหตุคับขันจริงๆ หลินหยุนก็ไม่คิดจะใช้กำลังแย่งชิงมาเป็นอันขาด

“ฉันต้องการหินทิพย์ในตัวของพวกคุณ ฉันสามารถใช้แก้วหินสัตว์ประหลาดมาแลกเปลี่ยนได้นะ” หลินหยุนยื่นมือออกไป แก้วหินสีสันมากมายหลายชนิด ก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา

“อะไรนะ! นี่เป็นไปได้ยังไง!”

สมาชิกชาวอังกฤษทั้งคน สีหน้าแตกตื่นตกใจ

“โซโร ฉันไม่ได้ตาฝาดใช่ไหม นั่นเป็นแก้วหินระดับเกรดสาม ยังมีอีกหนึ่งเม็ดเป็นแก้วหินระดับเกรดห้าเลยนะ!”

“ถึงขนาดสามารถฆ่าสัตว์ประหลาดระดับห้าได้ เจ้าเด็กชาวจีนคนนี้ ล้ำลึกจนยากที่จะหยั่งถึงจริงเลย!”

“ไอ้เวรตะไลนี่ เขาทำได้ยังไงกัน!”

เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางที่ตกตะลึงของสมาชิกทีมชาวอังกฤษทั้งสองแล้ว หลินหยุนก็มั่นใจว่าสิ่งที่ตัวเองคาดเดาไว้ถูกต้องแล้ว

แก้วหินสัตว์ประหลาดในมือของคนพวกนี้ ไม่ได้มีมากนัก อีกทั้งส่วนใหญ่เป็นแก้วหิน เกรดต่ำสุดระดับเกรดหนึ่งเท่านั้น

“พวกคุณอยากได้ที่หนึ่งหรือเปล่า?” น้ำเสียงของหลินหยุนแฝงด้วยมนตร์สะกด

“ถ้าหากคิดอยากจะได้ที่หนึ่งละก็ เอาหินทิพย์ในตัวของพวกคุณมาให้ฉัน ฉันก็จะให้ แก้วหินกับพวกคุณ”

ชายหนุ่มที่มีแผลตรงคิ้วด้านขวาคนนั้น ถามด้วยสีหน้าสงสัยว่า “คุณจะเอาแก้วหินมาแลกกับหินทิพย์ของพวกฉันเหรอ?”

“คุณไม่กลัวว่าประเทศของคุณจะกล่าวโทษคุณเหรอ?”

ในสนามล่าเจ็ดเผ่านั้น ต่างก็ส่งยอดฝีมืออันดับหนึ่งของประเทศออกมาทั้งนั้น ยอมสู้ตายเพื่อเกียรติยศชื่อเสียงของประเทศ ถึงแม้ต้องเป็นคนสุดท้ายที่หลงเหลืออยู่ก็ตาม และต่างก็สามารถทำเพื่อผลประโยชน์อันใหญ่หลวงของประเทศชาติได้ทั้งนั้น

แต่ว่า หลินหยุนถึงกับจะเอาแก้วหินมาแลกเปลี่ยนกับหินทิพย์ของพวกเขา

ถึงแม้ว่าหินทิพย์จะล้ำค่ามากก็จริง แต่ว่าเมื่อเทียบกับแก้วหินแล้ว มันยังห่างไกลกันมาก

อย่างน้อย แก้วหินสามารถช่วยเหลือประเทศชาติของตัวเองในการเลื่อนลำดับที่ให้สูงยิ่งขึ้นได้

ขอเพียงแต่มีแก้วหินจำนวนมากพอ พวกเขาทีมชาวอังกฤษก็สามารถเหนือกว่าทีมอเมริกาได้แล้ว และจะกลายเป็นลำดับที่หนึ่งแทน

ถึงเวลานั้น ประเทศทั้งหลายที่กำลังขัดแย้งกับชาวอังกฤษก็จะจบสิ้นลง หลังจากที่ชาวอังกฤษได้รับชัยชนะแล้ว

ส่วนพวกเขาที่ได้เข้ามาเป็นสมาชิกทีมของสนามล่าเจ็ดเผ่า ก็จะได้กลายเป็นวีรบุรุษทันที

“ที่คุณพูดมาจริงหรือเปล่า?” สมาชิกทีมชาวอังกฤษคนนั้นจ้องหน้าหลินหยุน แล้วถามขึ้น ด้วยท่าทีหวั่นไหวอย่างเห็นได้ชัด