จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 827 มือธนูที่ดีที่สุดในประวัติศาสตร์
หลินหยุนยังคงฆ่าคนมือเปล่าต่อไป
ในพริบตา ผู้คนนับพันก็ถูกหลินหยุนสังหาร
เมื่อเห็นว่าอาวุธหนักทั้งหมดไร้ประโยชน์ต่อหน้าหลินหยุน ผู้ช่วยก็กังวลขึ้นมา
“ท่านมัตซุยครับ คนผู้นี้เป็นปีศาจ! อาวุธของเราไม่สามารถสร้างความเสียหายใดๆ กับเขาได้เลย ขอกำลังเสริมเถอะครับ!” เสียงของผู้ช่วยคนสนิทสั่นเทา ดวงตาที่มองไปยังหลินหยุนเต็มไปด้วยความกลัว
ใบหน้าของมัตซุยมืดมน “ฉันที่เป็นถึงขบวนยานรบที่ดีที่สุด จะถึงกับไม่สามารถจัดการกับคนๆเดียวได้หรือไง!”
“นี่แทบจะเป็นความอัปยศของฉัน!”
“ไม่อนุญาตให้ขอกำลังเสริม! เมื่อไหร่ที่จำนวนคนลดลงถึงสองในสาม ฉันจะขอกำลังเสริมจากสำนักงานใหญ่!”
มัตซุยออกคำสั่งด้วยสีหน้าเย็นชา
ผู้ช่วยรู้สึกหดหู่ในใจ เขาก้มหน้าลงแล้วพูดว่า “รับทราบ!”
การฆ่ายังคงดำเนินต่อไป เนื่องจากคนเหล่านี้ยอมตายมากกว่าล่าถอย หลินหยุนจึงไม่มีความเมตตาแม้แต่น้อย
ในปีนั้น หลินหยุนเคยฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ทำลายดาวเคราะห์หลายดวง สิ่งชีวิตที่ชาญฉลาดจำนวนนับหลายร้อยล้านบนดาวเคราะห์ดวงนั้น
บนเส้นทางของกษัตริย์เซียนที่เขาเดินออกมาทีละขั้นๆนั้นเต็มไปด้วยโครงกระดูกขาว
ในฐานะมหากษัตริย์ชางฉองผู้ยิ่งใหญ่แห่งสรรพโลก แน่นอนว่าเขาย่อมไม่สนใจเรื่องชีวิตและความตายของปุถุชนไม่กี่คนในญี่ปุ่น
ในพริบตา กองทหารมัตซุยก็สูญเสียผู้คนไปอีกพันคน
ผู้ช่วยคนนั้นตกใจมากจนขอร้องอีกครั้ง “ท่านมัตซุย ขอกำลังเสริมเถอะครับ! หากเป็นแบบนี้ต่อไป คนของพวกเราจะถูกเขาฆ่าจนหมด!”
“ยิ่งไปกว่านั้น นี่เป็นการเสียสละที่ไร้ประโยชน์! พวกเราไม่สามารถทำอันตรายใด ๆ กับเขาได้เลย!”
มัตซุยกำหมัดแน่นและคำรามเสียงต่ำ “บัดซบ นี่มันสัตว์ประหลาดอะไรกันแน่!”
ผู้ช่วยอ้อนวอนอีกครั้ง “ท่านครับ ขอกำลังเสริมเถอะ!”
มัตซุยหันศีรษะ และถลึงตาใส่ผู้ช่วย จากนั้นก็กวาดตาเหลือบมองผู้ใต้บังคับบัญชาอีกหลายคน
ทุกคนล้วนมองเขาด้วยสีหน้าอ้อนวอน
“ท่านครับ พวกเราไม่กลัวความตาย แต่ว่า การเสียสละที่ไร้ค่าแบบนี้ พวกเราคิดว่ามันไม่คุ้มค่า!” ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งตะโกนขึ้น
“ใช่ คนประเภทนี้ ไม่ใช่เรื่องที่คนธรรมดาแบบเราจะสามารถต่อกรด้วยได้!”
“เว้นแต่จะเป็นมิสไซล์ หรือระเบิดนิวเคลียร์ อาวุธที่ทรงพลังพวกนั้น!”
“ไม่เช่นนั้นพวกเราล้วนโจมตีเขาไม่ได้!”
“ยิ่งไปกว่านั้น แม้แต่ปืนใหญ่ของรถถังก็ไม่สามารถทำร้ายเขาได้ หากยังสู้ต่อไป ก็จะเป็นการเสียสละโดยไม่จำเป็น!”
เมื่อได้ยินความคิดเห็นของผู้ใต้บังคับบัญชา ความมุ่งมั่นของมัตซุยก็เปลี่ยนไป
เขามองออกนานแล้ว ว่าคนของเขาไม่สามารถฆ่าหลินหยุนได้เลย
แต่ว่า เขาไม่เต็มใจ
เขาเป็นถึงขบวนยานรบที่ดีที่สุดของญี่ปุ่น หากแค่คนคนเดียวยังสู้ไม่ได้ เรื่องนี้เมื่อถูกแพร่ออกไป เขาก็จะถูกหัวเราะเยาะโดยพวกคนโง่เขลาเหล่านั้น
“ผู้ช่วย!” มัตซุยคำราม
“ครับ!” ผู้ช่วยตะโกนกลับ
“ขอกำลังเสริมจากสำนักงานใหญ่!” มัตซุยคำรามออกมาประโยคนี้ มือกำหมัดแน่นแล้วคลายออก
ผู้ช่วยและลูกน้องของเขาถึงค่อยโล่งใจในที่สุด
ไม่นานนักสายก็คุยเกือบจบ แต่ว่า สีหน้าของผู้ช่วยกลับดูน่าเกลียดอย่างยิ่ง
ผู้ช่วยรายงานไปยังมัตซุย “ท่านมัตซุยครับ สำนักงานใหญ่ให้เราโจมตีต่อไป พวกเขาจะส่งกองทัพอากาศมาสนับสนุนเรา!”
มัตซุยเอ่ยเสียงเข้ม “สั่งการออกไป!”
“หยุดเขาไว้และรอการสนับสนุนทางอากาศ!”
ทหารหลายหมื่นนาย ต่อให้ไม่สามารถฆ่าหลินหยุนได้ แต่ก็สามารถยื้อเวลาเอาไว้ได้นาน
หลินหยุนค่อยๆเบื่อหน่ายกับการฆ่าฟันที่ไม่รู้จบเช่นนี้ เป้าหมายของเขา เริ่มเปลี่ยนไปที่ผู้บัญชาการเหล่านั้น
อย่างไรก็ตาม บนท้องฟ้า จู่ๆก็มีเสียงกระหึ่มดังขึ้นมา
เฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธสิบลำ ล้อมรอบมาจากทั้งสองทิศทาง
ผู้ช่วยก็เอ่ยอย่างตื่นเต้นอยู่บ้าง “ท่านมัตซุยครับ กำลังเสริมมาแล้ว!”
มัตซุยมองเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธทั้งสิบลำและพยักหน้า “ถ้าโจมตีจากอากาศ แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหน ก็คงไม่สามารถโต้กลับได้”
“นอกจากทีมภาคพื้นดินยังช่วยยื้อเวลาเอาไว้จนกระทั่งเขาตายได้!”
เฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธสิบลำมุ่งไปยังที่ที่หลินหยุนยืนอยู่
นักบินหัวเราะอย่างเหยียดหยามและเอ่ยกับวิทยุไร้สาย “แค่คนๆเดียว ถึงกับต้องให้พวกเราทีมเฮลิคอปเตอร์ลงมือ!”
“ช่างทำเรื่องโอเว่อร์ไปเสียจริง!”
“ฮ่าฮ่า ให้เขาได้ลิ้มลองมิสไซล์ของฉันซะก่อนเป็นไง!” นักบินบนเฮลิคอปเตอร์หมายเลข 2 ตะโกนอย่างตื่นเต้น
เสียงหวีดแหลมคมดังขึ้น ขีปนาวุธจากเฮลิคอปเตอร์หมายเลข 2 ถูกปล่อยออกมาและพุ่งเข้าไปยังหลินหยุนที่อยู่บนพื้น
บูม!
ขีปนาวุธโจมตีใส่หลินหยุนอย่างแม่นยำ
แต่ว่า มันกลับถูกอย่างไรก็ตาม เขาถูกชี่ทิพย์ป้องกันกายของหลินหยุนขวางเอาไว้
“เป็นไปได้ยังไง!”
“เจ้าหนุ่มนี้เป็นซูเปอร์แมนหรือไง?”
นักบินทั้งสิบคนตกใจ
“เขาถึงกับสามารถต้านทานขีปนาวุธจากอากาศได้! พระเจ้าช่วย ไม่น่าแปลกใจที่พวกเราทีมเฮลิคอปเตอร์ทั้งหมดจะถูกส่งมา!”
“พรรคพวกเอ๋ย พวกเราไม่สามารถดูถูกอีกต่อไป รีบรบรีบจัดการให้จบกันเถอะ!”
“ดี!”
เฮลิคอปเตอร์ทั้งสิบลำมุ่งตรงไปที่หลินหยุนและเริ่มโจมตีอย่างบ้าคลั่ง
เมื่อพวกเขาทิ้งระเบิดใส่หลินหยุน พวกเขารักษาความสูงเอาไว้เพื่อไม่ให้หลินหยุนสามารถโจมตีพวกเขาได้
กองทัพของมัตซุยที่อยู่บนพื้น ก็ให้ความร่วมมือกับทีมเฮลิคอปเตอร์อย่างเป็นปี่เป็นขลุ่ย สิ่งนี่สร้างความลำบากให้กับ หลินหยุนอยู่ไม่น้อย
หากมีแค่หลินหยุนตามลำพัง เฮลิคอปเตอร์เหล่านี้ย่อมล้วนจัดการได้โดยง่าย
แต่ตอนนี้เขายังต้องปกป้องฉินหลัน ความแข็งแกร่งของเขาไม่สามารถนำออกมาใช้ได้อย่างเต็มที่
ยิ่งไปกว่านั้น ความแข็งแกร่งในตอนนี้ของเขาไม่ได้อยู่ในจุดสูงสุด
ขณะที่เขาอยู่ในรถ เขาปรับลมปราณไปเพียงสองสามชั่วโมงเท่านั้น ซึ่งนี่ยังไม่สามารถดึงพลังทิพย์ที่เขาใช้ไปในการรบครั้งใหญ่กับอิจิโร่ มุรามาสะกลับมาได้
แต่ถึงอย่างนั้น มันก็ยังเพียงพอแล้วที่จะจัดการกับกองกำลังเหล่านี้
นักบินเฮลิคอปเตอร์หลายคน กำลังผิวปากอย่างสบายๆ
“ฮ่าฮ่า พรรคพวก เจ้าหนุ่มจีนคนนี้ ทำอะไรพวกเราไม่ได้!”
“พวกเรามาเล่นงานเขาจนตายไปกันเถอะ!”
เฮลิคอปเตอร์ทั้งสิบเริ่มหยอกล้อหลินหยุนกันขึ้นมา
ฉินหลันดูออกว่า เฮลิคอปเตอร์เหล่านี้จงใจล้อเลียนหลินหยุน
“นี่จะมากเกินไปแล้ว!”
“เสี่ยวหยุน นายมีวิธีกำจัดเฮลิคอปเตอร์ที่น่ารังเกียจพวกนี้ไหม?”
หลินหยุนยิ้มน้อยๆและพูดอย่างเรียบๆว่า “พวกเขาคิดว่าฉันทำอะไรพวกเขาไม่ได้จริงๆสินะ!”
“พี่ฉินหลัน พี่ดูให้ดีๆ ผมจะทุบพวกมันลงมาเดี๋ยวนี้!”
ฉินหลันมองไปที่หลินหยุนด้วยความประหลาดใจ “นายจะต่อสู้กับ…เฮลิคอปเตอร์!”
พูดจบ ฉินหลันก็ค่อยรู้สึกว่าประโยคนี้ดูเหมือนจะผิดไปอยู่บ้าง ใบหน้าที่งดงามของเธอ เปลี่ยนเป็นสีแดงขึ้นมา
หลินหยุนไม่ได้คิดอะไรมาก เมื่อใจของเขานึกคิด คันธนูดับตะวันก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา
หลินหยุนโค้งตัวเล็กน้อยและดึงคันธนู
พลังดึงดูดอันมหาศาลราวกับกระแสน้ำวนใต้ท้องทะเลลึก ดึงพลังแห่งสวรรค์และโลกในระยะหนึ่งร้อยเมตรเข้ามาใกล้
ในไม่ช้า ลูกศรแสงสีน้ำเงินยาวสามฟุตก็ถูกควบแน่นขึ้นมา
นักบินเหล่านั้นที่อยู่ในเฮลิคอปเตอร์ เมื่อเห็นการกระทำของหลินหยุน ก็อดหัวเราะเยาะขึ้นมาไม่ได้
“พรรคพวก พวกนายเห็นรึเปล่า? เขาจะทำอะไรน่ะ?”
“เขาต้องการจะยิงพวกเราด้วยธนู!”
“ฮ่าฮ่า… ฉันคิดว่าเขาคงมาถึงทางตันแล้วล่ะ!”
“ยิงเฮลิคอปเตอร์ด้วยธนู ฮ่าฮ่า ความคิดนี้ไม่เลว! นี่น่าจะเป็นเรื่องตลกที่สุดในปีนี้เลย!”
บนพื้น มัตซุยและพวกรองแม่ทัพคนอื่นๆเองก็มองหลินหยุนอย่างสงสัย
ผู้ช่วยถามอย่างมึนงง “เขาต้องการทำอะไร? นี่เขาคงไม่ได้คิดจะยิงเฮลิคอปเตอร์ด้วยธนูหรอกนะ!”
“พรูด…”
“ฮ่าฮ่า พวกคนจีนพวกนี้ ยังโง่เหมือนเมื่อก่อนเลย!”
“ยิงเฮลิคอปเตอร์ด้วยธนู ช่างจินตนาการออกมาได้!”
มัตซุยไม่ได้พูดอะไร คนที่แข็งแกร่งเช่นนี้ ในเมื่อกล้าทำแบบนี้ ย่อมต้องมีเหตุผลของเขาแน่
แน่นอนว่า ในขณะที่พวกเขายังหัวเราะอยู่ หลินหยุนก็ยิงคันธนูดับตะวันออกไป
ลูกศรสีฟ้าราวกับแสงเลเซอร์เจาะเข้าใส่เฮลิคอปเตอร์สองลำโดยตรง
บูม!
เสียงระเบิดสองครั้งดังขึ้น เฮลิคอปเตอร์สองลำระเบิดไปทันที นักบินยังไม่ทันที่จะได้โดดร่มออกมา ก็ม้วยมรณาไปพร้อมกับเฮลิคอปเตอร์
“เป็นไปได้ยังไงกัน!”
นักบินที่เหลือตกตะลึงอย่างสมบูรณ์
ด้านล่าง รอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยามบนใบหน้าของพวกรองแม่ทัพของมัตซุยก็แข็งค้างไปทันที
แต่ในขณะที่พวกเขายังคงตกใจกันอยู่ ลำแสงลูกศรลูกถัดมาก็ยิงออกไปต่อๆกันด้วยความรวดเร็ว เฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธอีกแปดลำ ล้วนไม่มีลำไหนเหลือรอดและถูกยิงจนพังลงหมด