จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 831 อวตารของเทพเซียนชั้นฟ้า
ในที่สุดร่างของฮิโระชิ ทาเคดาก็ปรากฏขึ้น
ใบหน้าซีดขาวของเขา เต็มไปด้วยความโกรธ
“ปรมาจารย์หลิน คุณเก่งกาจจริงๆ! ถึงกับหาศูนย์ค่ายกลของฉันพบ”
“อย่างไรก็ตาม ค่ายกลความเป็นตายหยินหยางของฉันนั้น ไม่ได้ถูกคุณทำลายลงได้ง่ายๆ!”
“เมื่อกี้ คุณได้เห็นค่ายกลความเป็นตายแล้ว จากนี้ไป ฉันจะให้คุณเจอกับค่ายกลหยินหยาง!”
ฮิโระชิ ทาเคดายื่นมือออกไปและตะโกนว่า “ออกมาเถอะ ยมทูต!”
พลังปราณสีดำที่ลอยอยู่ระหว่างท้องฟ้าและผืนดิน จู่ๆก็เริ่มรวมตัวกัน
พลังปราณสีดำเหล่านั้นคือวิญญาณอาฆาตของทหารหลายหมื่นนายของมัตซุย
ตอนนี้ พลังปราณสีดำภายใต้การใช้ค่ายกล กำลังหลอมรวมเข้าด้วยกันเพื่อสร้างวิญญาณอาฆาตขนาดใหญ่
วิญญาณอาฆาตนั้นสวมชุดสีขาว ผมยาวห้อยลงมาที่เอว มันไม่มีอวัยวะทั้งห้าปรากฏ เป็นคนไร้หน้า
ฮิโระชิ ทาเคดากระโดดลงมายืนต่อหน้าหลินหยุน
ส่วนคนไร้หน้าชุดขาวนั้นยืนอยู่ข้างหลังหลินหยุน
หนึ่งขาวหนึ่งดำ ประกบหลินหยุนไว้ตรงกลาง
“เกิดมาเป็นผู้ชาย ชีวิตมันยาก ไม่เหมือนกลับไป ไม่เหมือนกลับไป!”
“บนทางไปยมโลก ลืมความคับข้องใจของชาติก่อน อดีตชาติจะกลายเป็นเถ้าธุลี”
ฮิโระชิ ทาเคดา คนไร้หน้าชุดขาว กำลังเปล่งเสียงออกมาเหมือนมนต์สะกด
เสียงนั้นราวกับมนต์วิเศษที่ไหลผ่านหูของผู้คน
หลินหยุนร่ายมนต์เงียบสงัดใส่หูของฉินหลัน ดังนั้นฉินหลันจึงไม่ได้รับผลกระทบอะไรจากเสียงเหล่านั้น
“หึ ลูกไม้ตื้นๆ!”
เสียงของหลินหยุนเรียบเฉย พลังทิพย์สายหนึ่งถูกส่งออกไป จากนั้นดาบเฮ่าเทียนก็พาแสงสีแดงพุ่งเข้าไปฟันใส่ฮิโระชิ ทาเคดาอย่างรุนแรง
แต่ว่า ดาบเฮ่าเทียนกลับแทงทะลุผ่านร่างกายของฮิโระชิ ทาเคดาไปโดยตรง
ส่วนฮิโระชิ ทาเคดานั้นกลับยังปลอดภัยดี และยังคงท่องมนต์วิญญาณเหล่านั้นต่อไป
“หึหึ ปรมาจารย์หลิน ในค่ายกลฉันเป็นอมตะ!”
“อย่าต่อสู้โดยไม่จำเป็นอีกเลย รอความตายซะเถอะ!”
ฮิโระชิ ทาเคดาพูดด้วยรอยยิ้มภาคภูมิใจ
สายตาของหลินหยุนขยับเล็กน้อย เขามองไปที่คนไร้หน้าในชุดขาว จากนั้นก็มองไปที่ฮิโระชิ ทาเคดาในชุดดำอีกครั้ง
“ก็แค่คาถาลวงตา คิดว่าจะซ่อนมันจากฉันได้หรือไง?”
หลินหยุนไม่ได้โจมตีใส่ฮิโระชิ ทาเคดา แต่จู่ๆเขาก็ตัดช่องว่างทางด้านซ้ายด้วยดาบ
พรูด!
เงาดำถูกตัดออกด้วยดาบของหลินหยุน
น่าแปลกใจที่กลับมีฮิโระชิ ทาเคดาอีกคนหนึ่ง
“ดีนี่ปรมาจารย์หลิน แข็งแกร่งมาก!”
ฮิโระชิ ทาเคดาลุกขึ้นและเช็ดเลือดที่มุมปากของเขา ตรงหน้าอกของเขาถูกดาบเฮ่าเทียนฟันจนได้รับบาดเจ็บเป็นแผลลึก จนมองเห็นกระดูกสีขาวได้รางๆ
ดูเหมือนว่า ในแง่ของความแข็งแกร่งทางกายภาพ อาจารย์หยินหยาง ผู้นี่จะด้อยกว่าอิจิโร่ มุรามาสะอยู่มาก
“ฉันไม่เชื่อว่าฉันไม่สามารถฆ่าคุณได้!”
ใบหน้าของฮิโระชิ ทาเคดาแสดงท่าทางเกรี้ยวกราด เขากระอักเลือดออกมาจากปาก สองมือประสานแน่นและเอ่ยออกมาเสียงดัง “หยินหยางผสาน เป็นตายฟื้นคืน!”
คนไร้หน้าชุดขาวจู่ๆก็ร้องออกมาอย่างน่ากลัวจากนั้นก็ถูกพลังสายหนึ่งดูดเข้าไป
เงาเสมือนของฮิโระชิ ทาเคดาเองก็ถูกดูดไปด้วยเช่นกัน
ในค่ายกล จู่ๆก็ปรากฏลำแสงสีดำและสีขาวอย่างกะทันหัน ราวกับมังกรยักษ์สองตัวที่วนกันเป็นวงกลมและประสานกัน จากนั้นก็รวมเข้าด้วยกันในทันใด
ในช่วงเวลาของการรวมตัวของลำแสงขาวและดำ โลกทั้งใบดูราวกับสั่นสะท้านไปชั่วครู่ ท้องฟ้าที่แต่เดิมมืดมิดดั่งนรกก็กลับคืนสู่แสงสว่างในทันใด
ค่ายกลความเป็นตายหยินหยางในเวลานี้ ดูเหมือนจะสลายไปแล้ว
อย่างไรก็ตาม หลินหยุนไม่คิดว่า ฮิโระชิ ทาเคดาจะสลายค่ายกลไป
อีกทั้งพลังของค่ายกลความเป็นตายหยินหยางทั้งหมดกลับรวมตัวกันเป็นลำแสงทั้งสองนั่น
ต่อจากนี้ไป จะต้องเป็นการโจมตีสนั่นแผ่นดินแน่!
“ปรมาจารย์หลิน ไปลงนรกซะเถอะ!”
ฮิโระชิ ทาเคดาหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง มือทั้งสองชี้ไปที่หลินหยุนจากนั้นก็ฟันลงไปอย่างแรง
บูม!
ลำแสงที่หลอมรวมกันจนกลายเป็นสีเทาพุ่งตรงลงมาจากท้องฟ้าและมุ่งหน้าเข้าใส่หลินหยุนในทันที
นี่คือการรวมกันของพลังวิญญาณอาฆาตนับหมื่นและพลังของค่ายกลความเป็นตายหยินหยาง
ดูเหมือนว่ามันมีพลังมากพอจะทำลายท้องฟ้าและผืนดินจนมนุษย์ไม่สามารถต้านทานได้เลย
ฉินหลันถึงกระทั่งสามารถสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายแห่งการทำลายล้าง ราวกับว่าทุกสิ่งในสวรรค์และโลกกำลังจะถูกพลังตรงหน้านี้ทำลายลง
หลินหยุนเองก็ขมวดคิ้ว เขาสามารถสัมผัสได้ถึงพลังอันน่ากลัวนี้
นี่ไม่ใช่พลังของฮิโระชิ ทาเคดาเลยสักนิด เขากำลังใช้พลังแห่งสวรรค์และโลกที่ใช้เวลากว่าสิบปีในการรวบรวม เช่นเดียวกับพลังแห่งความแค้นของวิญญาณอาฆาตนับหมื่น
“ช่างยุ่งยากจริงๆ”
หลินหยุนสีหน้าไร้ความรู้สึก เขาหันไปหาฉินหลันและกำชับอย่างจริงจัง “ไม่ว่าอีกเดี๋ยวคุณจะเห็นอะไร ก็ล้วนไม่ต้องกังวล”
“อืม” ฉินหลันพยักหน้าอย่างอ่อนโยน
หลินหยุนจูงมือฉินหลันด้วยมือข้างหนึ่ง จากนั้นก็ก้าวออกไปทีละก้าว ราวกับว่ามีบันไดหินที่มองไม่เห็นอยู่ข้างหน้าเขา
อิทธิฤทธิ์ขึ้นนภา ปรากฏขึ้นอีกครั้ง
ย่ำฟ้าเก้าที อายุสั้นลงเก้าปี
ผมสีขาวของหลินหยุนสยายลงจรดเอวของเขา ราวกับเทพเซียนจุติ ฉินหลันที่เห็นเข้ามีสีหน้าตื่นตะลึงเต็มเปี่ยม
“ข้ามีหนึ่งกระบี่ที่ทลายนภาได้!”
“กระบี่ทะลุสวรรค์แห่งเก้ากระบี่ต้าเต๋า ”
หลินหยุนยกกระบี่ยาวของเขาขึ้นและทำลายท้องฟ้าด้วยกระบี่เล่มเดียว
แสงดาบคมปลาบพุ่งเข้าใส่ลำแสงสีเทาที่ฮิโระชิ ทาเคดาปล่อยออกมาอย่างรุนแรง
ตูม!
พลังอันน่ามหัศจรรย์ทั้งสองตัดกันกลางอากาศ จากนั้นโลกทั้งใบก็สั่นสะเทือน ราวกับกำแพงบนอากาศนั้นกำลังจะทลายลงมา
ร่างของหลินหยุน ถูกแรงสั่นสะเทือนกระทบจนลอยออกไปและกระแทกลงกับพื้นอย่างแรง ขณะที่ฉินหลันตกอยู่ในอ้อมแขนของเขาโดยไม่ได้รับบาดเจ็บ
ส่วนฮิโระชิ ทาเคดาก็กระอักเลือดออกมาทันที ราวกับว่าวที่เชือกขาด เขาแหงนหน้าขึ้นฟ้าและกระแทกลงไปกับพื้นห่างออกไปหลายสิบเมตร
ฉินหลันถามอย่างกังวล “เสี่ยวหยุน นายไม่เป็นไรใช่ไหม?”
“ทำไมนายถึงโง่ขนาดนี้ ทำไมถึงได้ใช้ร่างกายของนายมาเป็นเบาะรองให้กันฉัน ความจริงแล้วนายไม่ต้องได้รับบาดเจ็บแบบนี้” ฉินหลันกล่าวด้วยสีหน้ากังวล
อย่างไรก็ตาม ฉินหลันกลับมีกระแสอันอบอุ่นไหลจากร่างกายทั้งหมดเข้าสู่หัวใจของเธอ จนทั้งตัวของเธออบอุ่น
หลินหยุนยิ้มจางๆและลุกขึ้นนั่ง “ผมสบายดี”
ไกลออกไป ฮิโระชิ ทาเคดาก็พยายามลุกขึ้นยืนเช่นกัน ความแข็งแกร่งทางกายภาพของเขานั้นแย่กว่าหลินหยุนมาก ในขณะนี้กระดูกของเขาแตกหักออกเป็นชิ้นๆ
“ปรมาจารย์หลิน คุณทำให้ฉันได้เปิดหูเปิดตาแล้วจริงๆ! ค่ายกลความเป็นตายหยินหยางบวกกับพลังของวิญญาณอาฆาตนับหมื่นกลับไม่สามารถฆ่าคุณได้!”
“เกรงว่าพลังของทั้งโลกนี้ก็ไม่อาจฆ่าคุณได้แล้ว”
ตัวของฮิโระชิ ทาเคดาเต็มไปด้วยเลือดและพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง
หลินหยุนมองเขาโดยไม่แสดงอารมณ์และพูดอย่างเย็นชาว่า “นายพูดถูก พลังของทั้งโลกนี้ ล้วนไม่อยู่ในสายตาของฉัน”
“ถ้าหากนายมีความสามารถนี้ อย่างนั้น ก็ไปตายได้แล้ว”
ฮิโระชิ ทาเคดาพูดด้วยรอยยิ้มประหลาดว่า “ปรมาจารย์หลิน ผมเคยบอกไปแล้ว วันนี้ คุณจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย”
“ในเมื่อพลังของโลกนี้ไม่สามารถฆ่าคุณได้อีกต่อไป อย่างนั้นก็ใช้พลังเหนือโลกนี้เพื่อฆ่าคุณแทน”
พูดจบ จู่ๆฮิโระชิ ทาเคดาก็ชูสองมือขึ้นมาและตบมันเข้าไปที่หน้าอกของเขาอย่างแรง
“ชิกิงามิผู้ยิ่งใหญ่ ผู้รับใช้ที่ภักดีที่สุดต้องการพลังจากท่าน!”
“ฉันเต็มใจที่จะเสียสละจิตวิญญาณของฉันให้กับคุณ ได้โปรดปรากฏขึ้น!”
ในใจของฮิโระชิ ทาเคดา มีรูปปั้นโปร่งใสราวกับรูปเสมือนจริง มันมีแปดหัวและมีร่างกายมนุษย์ ไม่ทราบว่าเป็นพันธุ์อะไรครับ
ตอนนี้รูปปั้นโปร่งแสงคล้ายถูกบดขยี้โดยฮิโระชิ ทาเคดา จากนั้นพลังลึกลับก็แทรกซึมเข้าไปในอากาศและขยายกว้างออกไปอย่างไม่สิ้นสุด
จู่ๆ บนอากาศก็ปรากฏหลุมดำขนาดใหญ่ขึ้นมา
มันคืออากาศที่ถูกทำลายออก
กลิ่นอายอันทรงพลังจนทำให้คนถึงกับตัวสั่นมาพร้อมกับแรงกดดันอันไม่สิ้นสุด หลุดออกมาจากหลุมดำนั้น
ดูเหมือนว่า จะมีการดำรงอยู่อันน่าสะพรึงกลัวออกมาจากหลุมดำนั้น
หลินหยุนขมวดคิ้ว นี่ถึงกับใช้วิชาเรียกเชิญต่างมิติ!
“นายบ้าไปแล้วหรือไง? นายใช้วิชาเรียกเชิญต่างมิติเพื่อแลกกับอะไร!”
ฮิโระชิ ทาเคดาพูดด้วยรอยยิ้มที่เกรี้ยวกราด “นี่คือเทพเจ้าโบราณของพวกเราชาวญี่ปุ่น ท่านชิกิงามิ!”
“เขาได้ยินคำเรียกของฉันแล้ว และกำลังจะลงมายังดาวดวงนี้ในไม่ช้า”
“ปรมาจารย์หลิน คุณตายแน่!”