จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 994 เขายังมีชีวิตอยู่
หลินหยุนยืนอยู่ข้างหน้าผลไม้รวมทิพย์ และมองมนุษย์ลิงห้าตัวที่กำลังจ้องมองตัวเองอยู่
“ในเมื่อพวกคุณเลือกที่จะหลบซ่อนตัวอยู่บนโลกใบนี้ พวกคุณไม่ควรเปิดเผยตัวตนเพราะผลไม้รวมทิพย์เลย”
ขณะพูดดาบเฮ่าเทียนก็บินมาอยู่ที่มือของหลินหยุน
หลินหยุนถือดาบด้วยมือเดียว และโจมตีทันที
ดาบฟันออกไป ลมกระโชกแรงทันที พุ่งไปข้างหน้าราวกับฟ้าผ่า
ดาบเปล่งแสงสีแดงออกมา แสงยาวเก้าฟุต และเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังที่ไม่อาจต้านทานได้ พุ่งใส่มนุษย์ลิงห้าตัวทันที
“เจี๊ยกๆๆ!”
มีมนุษย์ลิงสองตัวคำรามออกมา แต่พวกมันไม่ยอมหลบ และเตรียมที่จะจับดาบของหลินหยุนด้วยมือเปล่า
ฉึก!
มีเสียงฉึกดังขึ้น แขนของมนุษย์ลิงสองตัวนั้นโดนดาบเฮ่าเทียนตัดขาดทันที
หลินหยุนยิ้มอย่างเย็นชา:”พวกคุณคิดว่าดาบของฉันอ่อนแอขนาดนั้นเลยเหรอ?”
มนุษย์ลิงที่สามารถรับการโจมตีของยอดฝีมือขั้นปรมาจารย์ได้อย่างสบายๆ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับดาบเฮ่าเทียนของหลินหยุน พวกมันดูอ่อนแอมากๆเหมือนกับกระดาษ
เมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทำให้มนุษย์ลิงที่เหลืออีกสามตัวโกรธทันที พวกมันเงยหน้าคำราม และพุ่งมาหาหลินหยุนทันที
ฉึก!
ดาบเฮ่าเทียนฟันออกไปอีกครั้ง ศีรษะของมนุษย์ลิงสามตัวนั้นถูกตัดขาดออกจากกัน ศีรษะพุ่งขึ้นบนฟ้าและมีเลือดไหลเต็มพื้น
“เจี๊ยก!”
มีมนุษย์ลิงจำนวนมากพุ่งมาหาหลินหยุนทันที และมีมนุษย์ลิงจำนวนไม่น้อยไม่ยอมโจมตียอดฝีมือของกาฬโลกอีก
“ถึงแม้พวกคุณจะเข้ามาพร้อมกัน ฉันก็ไม่กลัวอยู่แล้ว!”
หลินหยุนโยนดาบเฮ่าเทียนไปบนฟ้า และใช้มือเปลี่ยนกระบวนท่าดาบทันที
แสงสีแดงบนดาบเฮ่าเทียนเปล่งประกายมากขึ้น และดาบก็ส่งเสียงกึกก้องไปทั่ว
ฟิ๊ว!
ดาบเฮ่าเทียนโจมตีออกไปหนึ่งครั้ง ก็มีศีรษะของมนุษย์ลิงสามตัวพุ่งขึ้นบนฟ้า
หลินหยุนฆ่ามนุษย์ลิงอย่างเมามัน เขาไขว้มือข้างหนึ่งไว้ด้านหลัง และมีดาบเฮ่าเทียนปกป้องร่างกายเขาอยู่ เขาพุ่งเข้าไปในกลุ่มของมนุษย์ลิงทันที
มนุษย์ลิงพวกนั้นบ้าคลั่งและพุ่งเข้ามาหาหลินหยุนอย่างไม่หยุดหย่อน อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาเข้าใกล้หลินหยุนในระยะสองเมตร ก็จะโดนดาบเฮ่าเทียนสังหารทันที
มนุษย์ลิงทั้งหมดต่างพุ่งความสนใจมาที่หลินหยุนเพียงคนเดียว มนุษย์ลิงไม่ไปโจมตีคนอื่นๆอีกเลย
ยอดฝีมือของกาฬโลกที่ไม่มีคู่ต่อสู้ มองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทำให้พวกเขาตกใจมากๆ
ตางอู่พูดด้วยสีหน้าตกตะลึง:”สิบก้าวสังหารหนึ่งคน ผ่านไปพันลี้ก็ไม่มีใครหยุดเขาได้ สมัยก่อนที่หลี่ไป๋เคยอธิบายเทพดาบ ก็คงจะเป็นแบบนี้!”
ฉูเหอเปล่งเสียงเย็นชาออกมา:”หลี่ไป๋พูดถึงเทพดาบ คงเทียบปรมาจารย์หลินที่เป็นเทพสังหารไม่ได้ ตอนนี้ปรมาจารย์หลินหนึ่งก้าวสังหารหนึ่งตัว!”
“เมื่อสักครู่ตอนที่ฉันต่อสู้กับมนุษย์ลิง พลังและความแข็งแกร่งของพวกมันเทียบเท่ายอดฝีมือขั้นปรมาจารย์เลย”
“ตอนนี้ปรมาจารย์หลินสังหารยอดฝีมือขั้นปรมาจารย์ได้ง่ายๆเหมือนขยี้มดตัวเล็กๆเลย!”
ยอดฝีมือของกาฬโลกตกตะลึงจนอึ้งไปเลย
“ท่านเทพแห่งสว่างที่เคารพที่เคารพ มนุษย์ลิงพวกนั้นแข็งแกร่งกว่ายอดฝีมือที่ปลดปล่อยสายเลือดเบเฮโมทอีก แต่มนุษย์ลิงพวกนี้เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเขา มนุษย์ลิงพวกนี้เหมือนเด็กทารกที่ไม่ทางต่อสู้เลย”
“หลินชางฉองคนนี้ แข็งแกร่งมากๆจนน่ากลัว!”
เพ้าดำถอนหายใจและพูด:”หลังจากวันนี้เป็นต้นไป สามสุดยอดฝีมือของกาฬโลกก็เป็นแค่ตัวตลกเท่านั้น!”
“ชื่อของหลินชางฉอง จะกลายเป็นตำนานคนต่อไป!”
เมื่อพูดจบ เพ้าดำก็มองไปที่เทพฟ้าร้องทันที
เทพฟ้าร้องมองดูหลินหยุนที่เหมือนกับเทพสังหารลงมายังโลกมนุษย์ ทำให้เขาพูดอะไรไม่ออก
ตำนานของเขาในกาฬโลกเมื่อเทียบกับเทพสังหารของไอ้หนุ่มชาวจีนคนนี้ ตำนานของเขาดูอ่อนแอมากๆ
“มีเพียงยอดฝีมือที่แข็งแกร่งขนาดนี้ ถึงจะคู่ควรกับตำนานจริงๆ!”
มีเงาสีดำบินผ่านท้องฟ้ายามค่ำคืน และกระโดดลงอีกยอดเขาหนึ่งอย่างเงียบๆ
คนๆนี้คือเถ้าแก่ของโรงแรมขนาดเล็กที่อยู่ด้านนอก เขาคือจอร์จที่เป็นยักษ์แปดนิ้ว
จอร์จมองเห็นหลินหยุนสังหารมนุษย์ลิงอยู่ในหุบเขา สายตาของเขาเป็นประกาย และมองไปรอบๆบริเวณ
“ซีซาร์ ถ้าคุณยังไม่ยอมออกมา คนของคุณก็จะโดนหลินชางฉองสังหารจนหมดอย่างแน่นอน!”
จอร์จเผยรอยยิ้มเย็นชาออกมา
ด้านล่าง ทุกคนสังเกตเห็นการปรากฏตัวของจอร์จทันที
ฉูเหอขมวดคิ้วและพูด:”เขาคือเถ้าแก่ของโรงแรมขนาดเล็กที่อยู่ด้านนอก!”
“เขามาที่นี่ทำไม?”
คาร์นอตวิลเลียมตะโกนพูดทันที:”จอร์จ คุณพูดเองไม่ใช่เหรอ คุณไม่กล้ามาที่นี่?”
“ทำไม? คุณไม่กลัวสามสุดยอดฝีมือของกาฬโลกเหรอ?”
จอร์จหัวเราะออกมา:”ฉันกลัว ฉันกลัวอยู่แล้ว!”
“แต่ฉันเคยบอกพวกคุณก่อนหน้านี้แล้ว ฉันมาที่นี่ แต่ฉันไม่ได้ต้องการน้ำศักดิ์สิทธิ์ ฉันมาที่นี่เพราะเรื่องอื่น!”
ดวงตาของเพ้าดำฉายแววสีแดงออกมา เขามองไปที่จอร์จและถาม:”เรื่องอะไรกันแน่ที่ทำให้คนขายข้อมูลอย่างคุณต้องมาด้วยตัวเอง!”
“หรือว่ามันเกี่ยวข้องกับสัตว์ประหลาดพวกนี้?”
จอร์จที่เป็นยักษ์แปดนิ้วและเป็นคนขายข้อมูลที่โด่งดังมากๆบนโลก เรื่องที่ทำให้เขาต้องมาด้วยตัวเอง น่าจะเป็นความลับที่สำคัญมากๆ
โดยทั่วไปแล้ว มันน่าจะเป็นคดีลึกลับที่ไขคดีไม่ได้มาหลายสิบปี บางทีอาจจะเป็นความลับที่ประเทศต่างๆซ่อนเอาไว้
ตัวอย่างเช่นรัสเซียปกปิดเรื่องราววิกฤตที่เกิดจากมนุษย์ลิง
สถานที่นี้อยู่ขั้วโลกเหนือ ไม่ค่อยมีคนอาศัย นอกจากมนุษย์ลิงพวกนี้แล้ว คงไม่เรื่องอื่นที่ทำให้ยักษ์แปดนิ้วต้องมาด้วยตัวเอง
จอร์จไม่ได้ปกปิด และพูดตรงๆ:”ใช่แล้ว ฉันมาที่นี่เพราะมนุษย์ลิงพวกนี้”
“แต่ฉันมาที่นี่เพราะคิงคองซีซาร์ที่เป็นหัวหน้าของพวกเขาต่างหาก!”
เมื่อทุกคนได้ยินคำนี้ ก็ตกตะลึงทันที!
แม้แต่หลินหยุนก็ก้าวเท้าช้าลงเช่นกัน
“คำพูดของคุณหมายความว่ายังไง?”เพ้าดำมองจอร์จ ดวงตาสีแดงของเขาฉายแววประกายทันที
เทพฟ้าร้องก็มองไปที่จอร์จ คนอื่นๆก็มองไปที่จอร์จเหมือนกัน
จอร์จหัวเราะเสียงดังออกมาและพูด:”พวกคุณฟังไม่เข้าใจเหรอ? งั้นฉันจะพูดอีกหนึ่งรอบ ฉันมาที่นี่เพื่อมาตามหาคิงคองซีซาร์!”
เพ้าดำพูดด้วยความสงสัย:”ความหมายของคุณ เขายังมีชีวิตอยู่ใช่ไหม?”
“มันเป็นไปได้ยังไง!”
“ไม่มีใครสามารถหนีรอดจากการระเบิดของนิวเคลียร์หลายสิบลูกพร้อมกัน!”
“แม้แต่คิงคองซีซาร์ก็เป็นไปไม่ได้!”
“เพราะเขายังไม่ใช่เซียนจริงๆ!”
จอร์จหัวเราะออกมา:”ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้!”
“ถึงแม้ระเบิดนิวเคลียร์จะทรงพลังมากๆ แต่เมื่อเจอยอดฝีมือที่แข็งแกร่งจริงๆ พวกเขามีวิธีหนีรอดจากการโจมตีของระเบิดนิวเคลียร์อยู่แล้ว!”
“ในเมื่อมนุษย์ลิงพวกนี้ยังคงมีชีวิตอยู่ มันก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน คิงคองซีซาร์ต้องมีชีวิตอยู่อย่างแน่นอน”
“ฉันมาที่นี่ เพื่อตามหาเขา”
คาร์นอตวิลเลียมตะโกนพูด:”เป็นไปไม่ได้!”
“จอร์จ คุณต้องบ้าไปแล้วอย่างแน่นอน! ถึงแม้คิงคองซีซาร์จะรอดชีวิตจากการโจมตีของระเบิดนิวเคลียร์ได้ แต่ตอนนี้มันก็ผ่านไปหลายปีแล้ว เขายังมีชีวิตอยู่ได้ยังไง!”
จอร์จยิ้มอย่างเย็นชา:”คำพูดนี้คนอื่นพูดได้ แต่มีคุณเพียงคนเดียวที่พูดไม่ได้!”
“เพราะอายุขัยของเผ่าโลหิตอย่างพวกคุณเป็นเครื่องยืนยันที่ดีที่สุดแล้ว?”
เมื่อจอร์จคุยกับคนอื่นๆ ทำให้หลินหยุนและมนุษย์ลิงพวกนั้นหยุดการโจมตีกันทันที
เห็นได้อย่างชัดเจน มนุษย์ลิงพวกนี้ฟังภาษามนุษย์รู้เรื่อง
หลินหยุนมองไปที่จอร์จและพูดเบาๆ:”คุณพูดถูกแล้ว อายุขัยของเผ่าโบราณสัตว์ดาวถึงแม้จะน้อยกว่าเผ่าโลหิตนิดหน่อย แต่เมื่อเทียบกับมนุษย์แล้ว อายุขัยของพวกเขานั้นยาวมากๆ”
“ถ้าคิงคองซีซาร์สามารถรอดชีวิตจากระเบิดนิวเคลียร์ได้ เขามีชีวิตอยู่จนถึงตอนนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก”
จอร์จยกนิ้วโป้งให้กับหลินหยุน:”ไม่แปลกใจเลยที่คุณเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของลำดับเทพ หลินชางฉองเป็นคนที่รอบรู้จริงๆ!”
ฉูเหอขมวดคิ้ว:”คนขายข้อมูลอย่างเขา รู้เรื่องพวกนี้ไม่น้อยเลย แม้แต่ฐานะที่แท้จริงของปรมาจารย์หลิน เขาก็รู้ด้วย”
ตางอู่พูด:”เมื่อก่อนเคยได้ยินคนอื่นพูดว่าคนๆนี้เป็นคนที่รอบรู้มากๆ เรื่องที่เกิดขึ้นบนโลกเขารู้ทั้งหมด ตอนแรกฉันก็ไม่ค่อยเชื่อ แต่ตอนนี้ฉันเชื่อแล้ว”
คาร์นอตวิลเลียมรู้สึกไม่พอใจและพูดอย่างเย็นชา:”จอร์จ คุณพูดมาทั้งนานแล้ว ถ้าคิงคองซีซาร์ยังมีชีวิตอยู่จริงๆ เขาน่าจะออกมาตั้งนานแล้ว!”
“ตอนนี้ชนเผ่าของเขาโดนหลินชางฉองสังหารไปตั้งเยอะ แต่ก็ไม่เห็นเขาปรากฏตัว มันแสดงให้เห็นอย่างชัดเจน เขาตายไปนานแล้ว!”
“มิฉะนั้น เขาคงไม่นั่งอยู่เฉยๆและดูชนเผ่าของตัวเองโดนสังหาร เขาเป็นคนขี้ขลาดเหรอ”
เมื่อคาร์นอตวิลเลียมพูดคำว่าคนขี้ขลาดจบ จู่ๆก็มีเสียงแก่ๆดังขึ้นมาในท้องฟ้ายามค่ำคืน:”พูดถูกแล้ว นั่งดูชนเผ่าตัวเองโดนสังหาร การกระทำแบบนี้คือการกระทำของคนขี้ขลาด”