จิ้งจอกจอมซ่าส์ กับหม่ามี้หมอเทวดาพลิกสวรรค์ - ตอนที่ 57
บทที่ 57 : มีเรื่องสําคัญต้องทํา (2)
ไปหยานไม่เสียเวลาคิดนาน นางพยักหน้าตอบทันที “ได้สิ เจ้าอยากได้สัตว์อสูรชนิดใดละ ?” “จิ้งจอก…ขาชอบจิ้งจอก : พวกมันมีขนยาวอีกทั้งน่ารัก” จิ้งจอก ? เรื่องง่าย ๆ ไปหยานยิ้มหวานพลางกล่าวว่า “เมื่อถึงเวลานั้น ข้าจะต้อง เตรียมจิ้งจอกมาให้เจ้าเลือก” มีสุนัขจิ้งจอกจานวนมาก รายล้อมรอบตัวเฉินเอ่อบุตรชาย ของนาง เมื่อถึงเวลานั้นนางจะเรียกพวกมันมาให้เด็กสาว เลือก
ทว่าคากล่าวของไปหยาน ทาให้ทุกคนที่ได้ยินต่างรู้สึกหมั่นไส้ นี่นางคิดว่าสัตว์อสูรเป็นอะไร ? กะหลาปลีในตลาดรึไง ? ทันทีที่ตี้คงได้ยินถ้อยคาของนาง นัยน์ตาของเขาก็ลุกวาว อย่างน่ากลัว ริมฝีปากของเขาโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มที่แลดู กระหายเลือด เขามองไปหยานด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าเขา เป็นผู้ชนะ Online ส่วนไปหยานครั้นกลาวจบ นางก็รับรู้ได้ถึงสายตาเย็นยะเยือก
ด้านหลัง นางพลันฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า จบกัน ! ขาลืมไปได้อย่างไรว่าเขายังคงอยู่ที่นี่ ? “จิ้งจอกกระนั้นรึ ?” ขณะที่ไปหยานพยายามหาวิธีแก้ตัว บุรุษผู้นั้นก็เดินมาหยุด ยืนอยู่ข้างหลังนางแล้ว เขากระซิบข้างหูของนางด้วยน้าเสียงเย็น ๆ นั่นทาให้นางขน
ลุกซูทั้งตัว “ขาก็รอคอยที่จะได้เห็นสุนัขจิ้งจอกเหล่านั้นเช่นกัน … ”
สีหน้าของไปหยานเปลี่ยนไปเล็กน้อย ในขณะที่นางอยากจะ กล่าวอะไรบางอย่างนั้น นางก็เห็นกลุ่มหมาป่าสีเงินลากเลื่อน บัลลังก์ออกมาจากนภากาศที่ว่างเปล่าอย่างรีบร้อน ก่อนจะ หยุดลงตรงหน้าของคังพร้อมเสียงดังเอี้ยด ตี้คงเดินขึ้นบัลลังก์ ก่อนจะหายลับไปในท้องฟ้ายามค่าคืน เฉกเช่นขามา “พี่ไปหยาน พี่เจอกับอองดังได้อย่างไร ?” หลานเสี่ยวหยุน แลดูตื่นเต้นมาก อิริยาท่าทางของนางไม่ต่างกับเด็กซุกซน “ไปจ่อ นางมารรายนั้นไม่ฝันจะเป็นชายาอองดังมานานแล้ว วันนี้ได้เห็นนางมารร้ายต้องพ่ายแพ้ ขามีความสุขจริง ๆ ! ”
T
โดยเฉพาะอย่างยิ่งภาพยามที่อังกอดไปหยาน หยานเสี่ยว หยุนรู้สึกว่าทั้งสองเหมาะสมกันมาก “ท่านลุง น้องชายของข้าไม่ได้มาร่วมงานเลี้ยงในอาคืนนี้ใช่ หรือไม่ ?” ไปหยานหันไปหาหลานหยู พร้อมกับเอยถาม หลานหยูนิ่งอึ้งเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้า “ใช่ เขาไม่ได้มา ที่นี่” ไปหยานยนหน้าผากเล็กน้อย นางรู้จักนิสัยเซียวเล่อน้องชาย ของนางดี เขาไม่น่าจะพลาดโอกาสสาคัญนี้ ไม่น่าจะเป็นไปได้ ? “ท่านลุง ท่านช่วยส่งคนไปบ้านสกุลไป สอบถามเรื่องของ เซียวเอ้อหน่อยจะได้หรือไม่ ? ขายังมีบางเรื่องที่ต้องทา” “ได้สิ” เขาพยักหนา “ว่าแต่เจ้าจะทาสิ่งใดหรือ ?” ไปหยานยิ้ม รอยยิ้มของนางแลดูชั่วร้าย แล้วนางก็หันมาถาม หลานเสี่ยวหยุนว่า “เจ้าอยากจะทาเรื่องสาคัญกับข้าหรือไม่
หลานเสี่ยวหยุนกล่าวตอบอย่างตื่นเต้น “แน่นอน เข้าอยาก ไปด้วย ! ไปกันเถอะพี่ไปหยาน !”
“ไป” โe
ไปหยานดึงมือของเด็กสาวพร้อมกับกาวอย่างรวดเร็ว พวก
นางเดินหายไปท่ามกลางความมืดยามราตรี
ดึกสงัด บนท้องถนนในยามค่าคืนเช่นนี้ ไปจอกาลังเตะก้อนหินด้วย ความโมโห ยิ่งนางหวนนึกถึงภาพดังกอดไปหยาน นางก็ รู้สึกริษยาราวกับมีมดนับพันกัดกินหัวใจของนาง แต่แล้ว … ทันใดนั้นเอง นางก็เห็นร่าง ๆ หนึ่งยืนอยู่ใต้แสงจันทร์นวล กาลังส่งยิ้มให้นาง “ไปหยาน 1” แสงจันทร์กระจ่าง ทาให้ไปจอมองเห็นใบหน้าของคนที่นาง เกลียดชังได้อย่างชัดเจน นางกัดฟันแน่น “เจ้ามาทาอะไรที่นี่
“สิ่งที่เจ้าควรใส่ใจหาใช่เรื่องที่ข้ามาที่นี่ไม่ หากแต่เจ้าควรคิด
ว่าจะกลับบ้านได้อย่างปลอดภัย หรือไม่มากกว่า ?” ไปหยานก้าวเข้าหาอย่างช้า ๆ ทว่ามั่นคง ใบหน้าของนางแม้ จะมีรอยยิ้ม แต่ก็แลดูน่ากลัว “ไปหมาน เจ้าคิดจะหาอะไร ?” ไปจอก้าวถอยหลัง อ้าปาก
ค้างด้วยความรู้สึกกลัวจับขั้วหัวใจ…