จิ้งจอกจอมซ่าส์ กับหม่ามี้หมอเทวดาพลิกสวรรค์ - ตอนที่ 83

บทที่ 83 : อำนาจของตี้คัง (1)
　　สำหรับเจ้า…ไป๋หยาน…เจ้าคู่ควรกับการเป็นพระสนม! พระสนมที่ทำได้เพียงยืนอยู่ท่ามกลางฝุ่นผงมองดูข้าอย่างไร้สิ้นความหวังเท่านั้น !
　　*****
　　ณบ้านสกุลไป๋
　　ยามนี้ไป๋จื่อกำลังร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ในอ้อมแขนของผู้เป็นบิดาน้ำตาของนางไหลรินไม่ขาดสาย กระทั่งทำให้เสื้อผ้าของบิดานางเปียกชื้น
　　“เอาละๆ เจ้าไปพักผ่อนเถอะ ส่วนเรื่องความแค้นของเจ้า ไว้ข้าจะชำระให้เจ้าเอง !”
　　ครั้นหวนคิดถึงเรื่องราวที่เพิ่งเกิดขึ้นในบ้านสกุลไป๋เมื่อไม่นานมานี้ไป๋เฉิงเซียงก็ถึงกับต้องกดขมับของตนเองหนัก ๆ เพื่อบรรเทาความปวด
　　ประการแรกก็คือภรรยาของเขาหยูหรง จู่ ๆ นางก็เสียสติจนทำให้เขาเสียหน้าต่อหน้าธารกำนัล ต่อมาก็เป็นบุตรสาวคนเล็กของเขาที่ถูกไป๋หยานกับเด็กน่าไม่อายจากบ้านสกุลหลานทุบตีจนสลบจากนั้นก็นำมาโยนทิ้งไว้หน้าประตูเรือน
　　เกิดเรื่องถึงเพียงนี้จะไม่ให้เขาเครียดได้อย่างไร ?
　　“ท่านเจ้าบ้าน”
　　เวลานั้นเองพ่อบ้านก็เดินเข้าประตูมา เขาแสดงความเคารพ จากนั้นจึงกล่าวว่า “หลี่กงกงมาที่นี่ เขาอัญเชิญพระราชโองการของฮองเฮามา ทั้งยังบอกให้คุณหนูสามออกไปรับพระราชโองการด้วย”
　　พระราชโองการของฮองเฮา?
　　ไป๋จื่อตกตะลึงเหตุใดฮองเฮาจึงมีพระราชโองการถึงข้า
　　”จื่อเอ๋อออกไปรับพระราชโองการก่อน อย่าให้ท่านกงกงต้องรอนาน”
　　ไป๋เฉิงเซียงคลายคิ้วที่ขมวดอยู่ก่อนจะออกคำสั่ง “พวกเจ้า เข้ามาช่วยบุตรสาวของข้าแต่งตัว เร็ว !”
　　“เจ้าค่ะท่านเจ้าบ้าน”
　　ครั้นได้ยินเสียงเรียกหญิงสาวสองคนที่รออยู่ด้านนอกประตูก็เข้ามาในห้อง คนหนึ่งเดินไปข้างเตียง เพื่อสวมรองเท้าให้ไป๋จื่อ ส่วนอีกคนก็หยิบอาภรณ์เนื้อแพรบางเบาสีเหลืองขึ้นมา ก่อนจะเดินเข้าไปช่วยแต่งตัวให้ไป๋จื่อ
　　ไป๋จื่อไม่รู้ว่ามีสิ่งใดรอนางอยู่เช่นนั้นนางจึงค่อนข้างเป็นกังวล กระทั่งแลดูใจลอย
　　*****
　　ภายในห้องโถงใหญ่หลี่กงกงนั่งอยู่บนเก้าอี้รับรอง เขากรีดนิ้วค่อย ๆ ยกฝาถ้วยน้ำชาขึ้น จากนั้นก็เป่าระบายความร้อน
　　เพียงไม่นานไป๋เฉิงเซียงก็รีบเดินเข้ามาโดยมีบุตรสาวเดินตามหลัง
　　เด็กสาวผู้นี้สวยมากใบหน้าของนางงดงามผุดผาด แม้จะไม่ได้ทาแป้งแต่งหน้าใด ๆ ทว่าแก้มของนางกลับเป็นสีชมพูระเรื่อสดใส
　　”ไม่ทราบหลี่กงกงมาที่นี่ด้วยจุดประสงค์ใด?”
　　หลี่กงกงผู้นี้เป็นคนสนิทของฮองเฮาเช่นนั้นไป๋เฉิงเซียงจึงไม่กล้าเพิกเฉย เขารีบร้อนมาที่นี่อย่างรวดเร็ว
　　”ข้ามาที่นี่ก็ด้วยพระราชเสาวนีย์ของฮองเฮาพระนางมีพระราชโองการถึงคุณหนูไป๋” หลี่กงกงกล่าว จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน เขายิ้มจนหน้าเหี่ยว ๆ เกิดรอยย่น ดูราวกับดอกเบญจมาศ (菊花 แปลว่าดอกเบญจมาศ หรือ คำแสลงแปลว่าทวารหนัก) “คุณหนูไป๋รับพระราชโองการ”
　　ไป๋จื่อกระพริบตาด้วยความประหลาดใจก่อนจะรีบคุกเข่าตามบิดาของนางซึ่งคุกเข่าลงก่อนแล้ว

　　”ไป๋จื่อบุตรสาวของบ้านสกุลไป๋ เป็นสตรีที่มีคุณธรรม เพียบพร้อมด้วยความสามารถโดดเด่น เป็นสตรีที่หาได้ยากยิ่ง เช่นนั้นฮองเฮาจึงมีพระราชโองการให้นางอภิเษกสมรสกับอ๋องคังในฐานะพระชายาเอก ในวันและเวลาที่เหมาะสม”
　　หลังจากหลี่กงกงกล่าวจบเขาก็เก็บพระราชโองการ ขณะเดียวกันก็มองไป๋จื่อพร้อมด้วยรอยยิ้ม
　　ไป๋จื่อรู้สึกราวถูกคลื่นความประหลาดใจลูกใหญ่ถาโถมเข้าใส่จากนั้นคลื่นนั่นก็กลืนกินตัวนางกระทั่งหายไปในบัดดล แววตาของนางเต็มไปด้วยความพิศวงงงงวย นางกระพริบตาปริบ ๆ มองหลี่กงกง
　　”คุณหนูไป๋ขอแสดงความยินดีกับท่านด้วย ฮองเฮามีพระราชเสาวนีย์ให้โหรหลวงคำนวณหาวันมงคลสำหรับท่านแล้ว เมื่อถึงเวลานั้นท่านก็จะได้เป็นชายาของอ๋องคังอย่างเป็นทางการ” รอยยิ้มของหลี่กงกงยิ่งทุเรศหนักกว่าเดิม
　　เป็นที่รู้ๆ กันว่า บุตรสาวคนหนึ่งของบ้านสกุลไป๋เป็นถึงพระชายาขององค์รัชทายาท ในขณะที่อีกคนก็กำลังจะก้าวเข้ามาเป็นพระชายาของอ๋องคัง หากเขาทำให้บ้านสกุลไป๋ขุ่นเคือง อนาคตของเขาจะเป็นเช่นไร ?
　　”จื่อเอ๋อเจ้ายังไม่รีบรับพระราชโองการอีก” ครั้นไป๋เฉิงเซียงเห็นไป๋จื่อยังคงนั่งงงอยู่ เขาก็รีบส่งเสียงดังเรียกสตินาง
　　เด็กสาวตอบสนองทันทีนางรับพระราชโองการมาจากมือของหลี่กงกง แววตาของนางเต็มไปด้วยความสุข นางหวนคิดถึงใบหน้าที่ดึงดูดใจ รวมถึงรอยยิ้มบนริมฝีปากของบุรุษผู้นั้นแล้ว ความสุขของนางก็ยิ่งทวีเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
　　”ท่านพ่ออ๋องคังยินดีที่จะแต่งงานกับข้า !”
　　นางลุกขึ้นยืนด้วยความตื่นเต้นนางถือพระราชโองการไว้ในมือแน่น “จากนี้ไปข้าจะเป็นชายาเอกของอ๋องคัง !”
　　***จบบทอำนาจของตี้คัง (1)***