ฉัน….เป็นเจ้าสาวจอมปลอม - ตอนที่ 123 ก่อเรื่อง
ตอนที่ 123 ก่อเรื่อง
สาเหตุที่เสิ่นเหลียงยอมเซ็นสัญญากับบริษัทนายหน้าแห่งนี้ เป็นเพราะที่นี่ผูกขาดกับบริษัทสื่อของเสิ้งติ่ง
แต่หล่อนกลับคิดไม่ถึงเลยว่า บริษัทของพวกเขาจะไร้ยางอายขนาดนี้ เก็บเงินบริษัทสื่อของเสิ้งติ่งไปอย่างไร้เยื่อใย และขายหล่อนให้บริษัทสื่อของเสิ้งติ่งดื้อๆ
มู่น่อนน่อนก็รู้สึกประหลาดใจ: “มีเรื่องแบบนี้ด้วย?”
“ฉันจะไปฆ่ากู้จือหยั่นเดี๋ยวนี้ เธอช่วยเอามีดมาให้ฉันหน่อย” สีหน้าของเสิ่นเหลียงโมโหมาก พลางเหยียบคันเร่ง และพูดโวยวายขึ้น
มู่น่อนน่อน: “…”
เวลาเสิ่นเหลียงโมโหมากมักจะพูดอะไรเพ้อเจ้อเรื่อยเปื่อย แน่นอนว่ามู่น่อนน่อนก็ฟังไปผ่านๆไม่ได้คิดอะไรมาก
แต่ทว่า หล่อนกลับสังเกตเห็นว่าเส้นทางที่รถขับไปอยู่ในตอนนี้ เป็นเส้นทางที่ไปบริษัทสื่อของเสิ้งติ่งจริงๆ
มู่น่อนน่อนหันไปมองหล่อน เห็นว่าหล่อนยังคงมีท่าทางใจร้อนอยู่: “เธอจะไปบริษัทเสิ้งติ่งจริงเหรอ?”
“ไปจริงสิ!” เสิ่นเหลียงขยับปากขึ้น ยิ้มอย่างนางร้ายในละคร
“พวกเธอมีเรื่องอะไรกัน คุยกันดีๆไม่ได้เหรอ?”
“ฉันจะไปคุยกับเขาเดี๋ยวนี้!”
ท่าทางของเสิ่นเหลียงในตอนนี้เหมือนคนจะไปคุยดีๆกับกู้จือหยั่นที่ไหนกันล่ะ นี่จะไปหาเรื่องเขาชัดๆ
สุดท้ายมู่น่อนน่อนก็ห้ามเสิ่นเหลียงไว้ไม่ได้
หลังจากที่เสิ่นเหลียงจอดรถเรียบร้อยแล้ว จึงลงจากรถและปิดประตูอย่างเต็มแรง จากนั้นก็วิ่งเข้าไปในบริษัทสื่อเสิ้งติ่ง
เพียงแต่ หล่อนยังไม่ทันได้เข้าไปก็ถูกยามขวางไว้เสียก่อน: “คุณผู้หญิงครับ ไม่ทราบว่ามาหาใครครับ?”
“นายไม่ต้องมายุ่งว่าฉันมาหาใคร” เสิ่นเหลียงกำลังโมโหมาก จึงผลักยามออกไปและวิ่งเข้าไปด้านใน
ทันใดนั้น ยามก็วิ่งเข้ามาทันที มองดูเสิ่นเหลียง และดูมือถือของตัวเอง: “ขอโทษครับคุณผู้หญิง คุณเข้าไปไม่ได้นะครับ”
เสิ่นเหลียงยักคิ้วขึ้น: “ไม่ให้ฉันเข้าไป?”
มู่น่อนน่อนรู้สึกได้ถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดีนัก เมื่อก่อนเสิ่นเหลียงเป็นนักเลงชื่อดังของโรงเรียน เป็นนักสู้ฝีมือดี นี่หล่อนกำลังจะมีเรื่องทะเลาะจริงๆ
หล่อนจึงรีบเข้าไปดึงเสิ่นเหลียงไว้: “นี่เราอยู่ที่บริษัทนะ อย่าทำอะไรบุ่มบ่ามสิ”
เห็นได้ชัดว่าเสิ่นเหลียงโมโหจนขาดสติ ถกแขนเสื้อขึ้นมาโดยไม่ห่วงภาพลักษณ์ของตัวเองแม้แต่น้อย: “ยังไงตอนนี้ฉันก็เป็นนักแสดงเซ็นสัญญาในสังกัดบริษัทเสิ้งติ่งแล้ว ถ้าฉันมีเรื่องทะเลาะที่นี่ เสิ้งติ่งก็ต้องเป็นฝ่ายรับผิดชอบให้ฉันอยู่ดี”
มู่น่อนน่อนรู้สึกว่าเรื่องนี้มีเหตุผล
อีกอย่าง กู้จือหยั่นทำแบบนี้ก็ถือว่าเป็นวิธีที่ไม่ถูกต้อง
ดังนั้น หล่อนจึงไม่ห้ามเสิ่นเหลียงอีกต่อไปแล้ว
เสิ่นเหลียงมีฝีมือเก่งฉกาจ ไม่นานนักก็ปราบยามที่เข้ามาล้อมไว้ได้สำเร็จ
แต่มู่น่อนน่อนที่ยืนอยู่ด้านข้างมองออกว่า พวกยามเหล่านี้กำลังอ่อนข้อให้หล่อน เพราะกลัวจะทำให้หล่อนได้รับบาดเจ็บ
เสิ่นเหลียงปรบมือ ท่าทางเหมือนนักเลงขาดสติ: “ตอนนี้จะให้ฉันไปหากู้จือหยั่นได้แล้วยัง?”
“วันนี้พวกเขาไม่มีทางให้เธอได้พบกู้จือหยั่นแน่นอน” มู่น่อนน่อนหยิบมือถือขึ้นมาจากพื้น ยื่นให้เสิ่นเหลียง
บนหน้าจอมือถือมีข้อความในที่คุยกันในกลุ่มวีแชทปรากฏขึ้น
บนนั้นมีรูปของเสิ่นเหลียง พร้อมข้อความที่เขียนว่า: “เบื้องบนรับสั่ง วันนี้ผู้หญิงคนนี้จะมาหาประธานกู้ แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตามห้ามให้เธอขึ้นมา และห้ามให้เธอได้รับบาดเจ็บ”
ไม่ต้องสงสัยเลยว่า คำสั่งนี้ต้องมาจากกู้จือหยั่นแน่นอน
กู้จือหยั่นซื้อตัวเสิ่นเหลียงมาจากบริษัทนายหน้าก่อนหน้านี้ของหล่อน แน่นอนว่าต้องคาดเดาได้ว่าเสิ่นเหลียงจะต้องมาหาเขา ดังนั้นเขาจึงออกคำสั่งไว้ก่อนล่วงหน้า
มู่น่อนน่อนรู้ดี ในฐานะที่เป็นเพื่อนสนิท ตอนนี้เธอต้องช่วยเสิ่นเหลียงต่อว่ากู้จือหยั่นจึงจะถูก
แต่ทว่า ตอนนี้หล่อนอยากจะยิ้มออกมาอย่างอธิบายไม่ถูก
เสิ่นเหลียงพูดด่าออกมาด้วยความโกรธเคือง: “เวรเอ้ย!”
จากนั้นก็ดึงมู่น่อนน่อนออกไป
ภายในรถ มู่น่อนน่อนพูดขึ้น: “กู้จือหยั่นเข้าใจเธอมากจริงๆ”
เสิ่นเหลียงพูดด้วยความโกรธ: “ตอนเด็กๆเขายังเป็นคนเปลี่ยนผ้าอ้อมให้ฉัน จะไม่เข้าใจฉันได้ยังล่ะ?”
“…งั้นก็ต้องเข้าใจเธอมากสิ” มู่น่อนน่อนพูดพลางฝืนยิ้มไว้
โชคดีที่เวลาตอนที่เสิ่นเหลียงพูดคุยกับหล่อนแล้วจะพูดอะไรโดยไม่ถือสาเช่นนี้
“ตอนเด็กๆพวกเราอยู่พักอยู่ในตึกใหญ่หลังเดียวกัน ความสัมพันธ์ระหว่างสองตระกูลดีมาก เพียงแค่ต่อมาเกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อย…” สีหน้าของเสิ่นเหลียงนิ่งไปทันที ไม่พูดอะไรต่อ
มู่น่อนน่อนก็ไม่ถามอะไรเพิ่มเติมอีก หล่อนไม่ค่อยชอบฟังเรื่องส่วนตัวของคนอื่นเท่าไหร่นัก
เสิ่นเหลียงดูภายนอกเป็นคนโวยวายโผงผาง มีเรื่องอะไรไม่เก็บเรื่องอะไรไว้ในใจ แต่ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยพูดเรื่องกู้จือหยั่นให้มู่น่อนน่อนฟังเลย คงเป็นเพราะทุกข์ใจมาก จึงลำบากที่จะพูดออกมา
….
เสิ่นเหลียงขับรถพามู่น่อนน่อนไปที่บาร์แห่งหนึ่ง
ผับแห่งนี้เป็นผับของคนในวงการบันเทิง ลูกค้าที่มาใช้บริการส่วนใหญ่เป็นพวกดาราศิลปิน จึงมีการเก็บความลับที่ดีมาก
เสิ่นเหลียงเปิดห้องวีไอพี นั่งดื่มกับมู่น่อนน่อนพลางด่ากู้จือหยั่น
มู่น่อนน่อนหัดดื่มมาจากเสิ่นเหลียง ทั้งสองดื่มด้วยกันอย่างไม่มีกฎเกณฑ์อะไรทั้งนั้น
แต่หล่อนรู้ดีว่าถ้าเสิ่นเหลียงอารมณ์ไม่ดีจะต้องดื่มไม่ยั้งแน่นอน หล่อนจึงต้องดื่มให้น้อย เพื่อที่จะไปส่งเสิ่นเหลียงได้อย่างมีสติ
ตอนที่ทั้งสองดื่มมาได้ถึงครึ่งทาง ทันใดนั้นประตูห้องก็ถูกเปิดออก
ผู้หญิงยืนสวมชุดหลายดอกตระการตายืนอยู่หน้าประตูห้อง สายตามองตรงไปที่เสิ่นเหลียง จากนั้นยักคิ้วให้และยิ้ม: “เสิ่นเหลียงจริงด้วย เมื่อครู่ได้ยินคนบอกว่าเจอเธอที่นี่ ฉันยังไม่เชื่อ คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเธอจริงๆ”
ผู้หญิงคนนั้นพูดพลาง เดินตรงเข้ามาหาพวกมู่น่อนน่อน
เมื่อเดินเข้ามาใกล้ มู่น่อนน่อนจึงเริ่มรู้สึกคุ้นหน้าผู้หญิงคนนี้
เธอคิดว่าเสิ่นเหลียงรู้จัก จึงผลักไหล่เสิ่นเหลียง
ตอนนี้เสิ่นเหลียงเริ่มเมาจนสะลึมสะลือ หรี่สายตามองดูผู้หญิงคนนั้น ผ่านไปสักพักจึงพูดขึ้น: “เธอคือใคร?”
ผู้หญิงคนนั้นทำสีหน้าเหมือนคิดไม่ถึงว่าเสิ่นเหลียงจะไม่รู้จักเธอ หน้าจึงถอดสีไปทันที จากนั้นก็ยืดคอขึ้นและพูด: “ฉันคือหลัวหยิง”
หลัวหยิง？
มู่น่อนน่อนนึกขึ้นมาได้ มักจะเห็นชื่อนี้บนกระทู้ที่ได้รับความนิยมสูงบ่อยๆ และยังมีข่าวบันเทิงขึ้นตามหน้าเว็บต่างๆอีกด้วย จึงทำให้เห็นชื่อหลัวหยิงอยู่บ่อยๆ
เป็นดาราที่มีกระแสดังมากคนหนึ่งในตอนนี้
แต่ทว่า ตัวจริงกับรูปภาพต่างกันมากพอสมควร
เสิ่นเหลียงครุ่นคิดสักพัก เหมือนคิดขึ้นได้ว่ามีคนนี้จริงๆ จึงพยักหน้าลง: “อ๋อ ขอโทษนะ วันนี้เธอแต่งหน้าค่อนข้างเยอะ ฉันก็เลยจำไม่ได้ เธอ…”
สีหน้าของหลัวหยิงจึงดูดีขึ้น
แต่ต่อมา เสิ่นเหลียงกลับพูดขึ้นต่อ: “เธอไม่ค่อยเหมือนตอนที่เจอกับฉันเมื่อครั้งที่แล้ว เธอไปเหลาขากรรไกรมาเหรอ?”
เมื่อหลัวหยิงได้ยินเช่นนั้น จึงตกใจจนรีบจับหน้าของตัวเอง สายตามองเสิ่นเหลียงด้วยความโกรธราวกับจะกัดกินหล่อน
มู่น่อนน่อนเห็นชัดเจนว่าหลัวหยิงไม่ได้มาดี หล่อนจึงเดินเข้าไปขวางหน้าเสิ่นเหลียงไว้: “ขอโทษนะคะ เธอดื่มมากไป”
หลัวหยิงหรี่ตามองเธอ: “เธอคือใคร?”
มู่น่อนน่อนกำลังจะเอ่ยปากพูด แต่จู่ๆก็มีคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา
“พี่หลัวหยิง อยู่ที่นี่เหรอ พวกเราหาพี่ไปทั่วแล้วเนี่ย!”
หลัวหยิงหันหลังไป หัวเราะเยาะ: “พวกเธอทายซิว่าฉันเจอใคร?”
คนกลุ่มนั้นเดินเข้ามา ผู้ชายที่เดินนำหน้ามาพูดด้วยท่าทีประหลาด: “ว้าว นี่เสิ่นเหลียงนี่นา”
มู่น่อนน่อนเลิกคิ้วขึ้น หลัวหยิงตั้งใจมาหาเรื่องเสิ่นเหลียงชัดๆ
“พวกเราเป็นเพื่อนกันทั้งนั้น นั่งดื่มกันสักแก้วเธอคงไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม? เสิ่นเหลียง?” หลัวหยิงยิ้มเริงร่าหันไปมองเสิ่นเหลียง และไม่ปกปิดความคิดที่จ้องจะเอาคืน
เสิ่นเหลียงเคยแย่งบทแสดงของหล่อนมาก่อน
หล่อนพยายามมาอย่างยากเย็นแสนเข็ญกว่าจะได้มีบทบาท แต่จู่ๆกลับถูกเสิ่นเหลียงแย่งไปซึ่งหน้า!