ฉัน….เป็นเจ้าสาวจอมปลอม - บทที่ 466 ชายหนุ่มวัยสามสิบ

เฉินถิงเซียวปฏิเสธได้อย่างเด็ดขาด มู่น่อนน่อนก็เลยไม่ได้พูดอะไรต่อ

มู่น่อนน่อนไปส่งเฉินถิงเซียวและเฉินมู่ขึ้นรถตรงชั้นล่าง เมื่อออกจากอาคาร เธอแค่เหยียบลงไปที่พื้น น้ำก็ท่วมขึ้นมาถึงข้อเท้าของพวกเขา

มู่น่อนน่อนใส่รองเท้าแตะลงมา แค่เหยียบลงไปน้ำก็ท่วมเต็มขาของเธอ

เธอชักเท้ากลับไป ก่อนจะหันไปมองทางเฉินถิงเซียว “ฝนตกหนักเกินไป ถ้ากลับไปก็คงจะไม่ปลอดภัย”

เฉินมู่ยืนอยู่ข้างๆ อาคาร ใบหน้าเธอดูตกใจมาก “ว้าว! ฝนตกหนักมาก!”

เฉินถิงเซียวมองออกไปข้างนอก เขาเห็นว่าฝนยังมีท่าทีตกลงมาเรื่อยๆ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

เขาไม่ได้พูดอะไร มู่น่อนน่อนก็ถือว่าเขาตอบตกลง

“ฝนตกหนักเกินไป วันนี้ไม่ต้องกลับแล้ว” หลังจากมู่น่อนน่อนพูดจบ เธอก็ลูบที่หัวของเฉินมู่ “มู่มู่ พวกเราขึ้นไปกันเถอะ”

หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็ดันเฉินมู่ไปทางเฉินถิงเซียว

เฉินมู่จับมือของเฉินถิงเซียวไว้ “คุณพ่อ ขึ้นไปกันเถอะค่ะ”

เฉินถิงเซียวก้มลงมองเฉินมู่ ก่อนที่จะมองไปทางมู่น่อนน่อน สุดท้ายเขาก็ยอมเดินไปทางขึ้นลิฟต์ และตัดสินใจที่จะอยู่ที่นี่ต่อ

เมื่อกลับเข้าไปในห้อง มู่น่อนน่อนก็เอาผ้าห่มไปปูเตียง

บ้านที่เธอเช่าอยู่ใหญ่พอสมควร เธอและเฉินมู่ใช้กันคนละหนึ่งห้องนอน นอกจากนี้ก็ยังมีอีกหนึ่งห้องนอนแขก

แต่ เธอเพิ่งจะย้ายมาได้ไม่นาน แล้วก็ไม่เคยมีใครนอนค้างที่นี่มาก่อน ดังนั้นเตียงนอนในห้องรับแขกก็เลยยังไม่ได้ปู

มู่น่อนน่อนรู้จักนิสัยของเฉินถิงเซียวเป็นอย่างดี เธอก็ไม่กล้าทำอะไรที่ดูคลุมเครือ เธอเอาผ้าไปเช็ดบนเตียง ก่อนจะปูเตียง

เธอยังไม่ทันจะปูเตียงเสร็จ เฉินถิงเซียวก็เดินเข้ามา “มู่มู่บอกว่าจะให้คุณไปอาบน้ำให้เธอ”

มู่น่อนน่อนกำลังสวมผ้าปูอยู่ เธอพูดในขณะที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามอง “ให้เธอรอเดี๋ยว ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”

เตียงนอนขนาด 180 เซนติเมตร ผ้าปูก็เลยค่อนข้างใหญ่ มู่น่อนน่อนจับมุมของผ้าห่มเอาไว้ ตอนที่กำลังจะยัดเข้าไปในบอกว่าปลอกผ้าห่ม เธอเผลอปล่อยมืออย่างไม่ทันตั้งตัว มันก็เลยดูยุ่งเหยิงไปหมด

เธอคลำอยู่นานกว่าจะหามุมของผ้าห่มเจออีกครั้ง

ทันใดนั้น เฉินถิงเซียวก็เดินมาทางเธอ จากนั้นเขาก็ยื่นมือไปเอามุมผ้าห่มอีกด้านหนึ่งขึ้นมา

มู่น่อนน่อนมองไปที่เขาด้วยความตะลึง “นี่คุณ…”

เฉินถิงเซียวเม้มริมฝีปาก ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่รังเกียจ “ปล่อยมือ”

มู่น่อนน่อนปล่อยมือทันที จากนั้นเธอก็เห็นเฉินถิงเซียวสะบัดผ้าห่มให้ตรง แล้วก็สวมปลอกผ้าห่มกับผ้าห่มเข้าด้วยกัน

เมื่อก่อนเธอไม่เคยเห็นเฉินถิงเซียวใส่ปลอกผ้าห่มเลย

นี่เป็นครั้งแรก

มู่น่อนน่อนประหลาดใจมาก ก่อนที่เธอจะถามออกไปว่า “คุณใส่ปลอกผ้าห่มเป็นหรอ”

จากที่เธอรู้มา การใช้ชีวิตของเฉินถิงเซียว ไม่น่าจะทำเรื่องแบบนี้เป็น แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะทำออกไป

เฉินถิงเซียวยืดตัวตรง สีหน้าของเขาดูราบเรียบ “คนเรา ปกติก็มีความแตกต่างกันตั้งแต่เกิดอยู่แล้ว”

มู่น่อนน่อนรู้สึกว่าตัวเองโดนดูถูก

แต่เธอเคยชินกับท่าทีที่ดูเย่อหยิ่งของเฉินถิงเซียวแล้ว เธอก็เลยไม่ได้รู้สึกอะไร

ก็เป็นอย่างที่พูดจริงๆนั่นแหละ คนเรา นอกจากการเกิดออกมา ก็จะมีของบนตัวบางอย่าง ที่แตกต่างกันออกไป

มู่น่อนน่อนพูดกับเขาด้วยสีหน้าที่เป็นปกติ “เดี๋ยวฉันไปเอาอุปกรณ์ล้างหน้าแปลงฟันให้คุณก่อนนะ”

เฉินถิงเซียวมองดูแผ่นหลังของเธอ ก่อนจะขมวดคิ้ว

เขารู้สึกว่า อยู่ดีๆ มู่น่อนน่อนก็กลายเป็นคนที่ใจเย็นมากๆ?

……

มู่น่อนน่อนไปเอาอุปกรณ์ล้างหน้าแปลงฟันให้กับเฉินถิงเซียว จากนั้นเธอก็ไปอาบน้ำให้กับเฉินมู่

เธอเติมน้ำ ก่อนที่จะเอาสบู่สำหรับเด็กที่เฉินมู่ใช้โดยเฉพาะออกมา

เฉินมู่เล่นฟองในน้ำ ทันใดนั้นเธอก็พูดว่า “คุณแม่ด้วยกันค่ะ”

“หนูอาบก่อนเลย เดี๋ยวแม่ค่อยอาบ”

หลังจากมู่น่อนน่อนพูดจบ เธอก็เห็นว่าเฉินมู่กำลังส่ายหัวอย่างแรง

เธอเข้าใจได้ว่า สิ่งที่เฉินมู่ต้องการจะสื่อไม่ใช่ให้มาอาบน้ำด้วยกัน เธอเลยถามอย่างใจเย็นว่า “หืม? หนูจะพูดอะไร?”

เฉินมู่เอียงคอ ก่อนจะเริ่มนับที่นิ้วมือ “กับหนู กับคุณพ่อ พวกเราด้วยกัน”

ทุกครั้งที่เธอพูดถึงคนคนหนึ่ง เธอก็จะนับนิ้วมือหนึ่งนิ้ว ท่าทางของเธอดูตั้งใจมาก

มู่น่อนน่อนถอนหายใจออก ก่อนจะพูดว่า “ตอนนี้แม่งานยุ่ง จะต้องอยู่คนเดียวก่อน หนูอยู่กับคุณพ่อไปก่อนแล้วกันนะ รอให้คุณแม่งานไม่ยุ่งแล้ว คุณแม่จะกลับไปอยู่กับพรุ่งนี้นะ”

เฉินมู่ยังเด็กเกินไป มีหลายเรื่องที่เธอยังไม่เข้าใจ อายุแบบเธอ ก็ทำได้แค่พูดปลอบเท่านั้น

“อืม” เฉินมู่พยักหน้าเหมือนจะเข้าใจ จากนั้นเธอก็ถามอย่างตั้งใจอีกว่า “คุณแม่จะงานไม่ยุ่งเมื่อไหร่”

“ไม่รู้” เธอจะไปรู้ได้ยังไงว่าเธอจะทำให้เฉินถิงเซียวหลงรักเธอได้ตอนไหน หรือทำให้ความทรงจำของเขากลับมาตอนไหน?

เฉินมู่ยิ้มตาหยี “ฮิฮิ หนูก็ไม่รู้”

หลังจากมู่น่อนน่อนอาบน้ำให้เฉินมู่ เธอก็อุ้มเธอกลับไปที่ห้อง จากนั้นไม่นานเธอก็หลับไป

วันนี้ฝนตกอุณหภูมิมักจะลดลง หลังจากที่มู่น่อนน่อนห่มผ้าให้เธอแล้ว เธอก็เอาผ้าห่มผืนเล็กห่มให้กับเธออีกชั้น

ตอนที่เธอออกมาจากห้องของเฉินมู่ มู่น่อนน่อนก็หันไปมองทางห้องเฉินถิงเซียวอย่างอดใจไม่ไหว

ห้องของเฉินถิงเซียวปิดสนิท เธอยืนอยู่ตรงนั้นพักหนึ่ง ตอนที่เธอกำลังจะเอาเสื้อผ้าไปอาบน้ำ ประตูห้องนอนก็ถูกเปิดออก

เฉินถิงเซียวยืนอยู่หน้าประตูด้วยใบหน้าที่ไร้อารมณ์ ผมของเขายังเปียกอยู่เล็กน้อย สีหน้าของเขาแอบแฝงไปด้วยความโกรธ “ไม่มียาสระผม”

บนตัวของเขายังใส่เสื้อเชิ้ตไว้อยู่ บนเสื้อเชิ้ตก็มีรอยน้ำขนาดใหญ่ ซึ่งมันให้ความรู้สึกเหมือนว่าเขาจะดูเด็กลง

เห็นชัดๆ ว่านี่คือใช้หนุ่มวัยสามสิบ!

“เดี๋ยวฉันไปเอามาให้คุณ”

ตอนที่มู่น่อนน่อนกำลังพูด ในน้ำเสียงเขาเธอก็แอบแฝงด้วยความดีใจ

สีหน้าของเฉินถิงเซียวก็ดูแย่ในทันที

มู่น่อนน่อนเข้าไปเอายาสระผมในห้องนอนของเธอมาให้เขา ตอนที่เธอเอาไปให้เฉินถิงเซียว เธอก็รู้สึกลังเลขึ้นมา

นี่เป็นของที่เธอเคยใช้ เฉินถิงเซียวจะรู้สึกรังเกียจหรือเปล่า?

เธอคิดอยู่ครู่หนึ่ง ต่อให้เขาจะรู้สึกรังเกียจ เขาก็จำเป็นต้องใช้ของที่เธอเคยใช้อยู่ดี

ตอนที่เธอยืนยาสระผมให้กลับเฉินถิงเซียว เธอมีความเชื่อมั่นมาก “ยาสระผม”

เฉินถิงเซียวขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะรับยาสระผมแล้วเดินกลับเข้าไป

เสียงปิดประตูดัง “ปัง” เขาทำเหมือนกลัวว่ามู่น่อนน่อนจะแอบมอง

ก่อนหน้านี้ มู่น่อนน่อนอยากที่จะให้ความทรงจำของเฉินถิงเซียวกลับมาไวๆ ทุกครั้งที่เฉินถิงเซียวทำท่าทีเหมือนจะปฏิเสธเธอ เธอก็จะรู้สึกทรมานมาก

แต่หลังจากที่เธอคิดได้แล้ว เธอก็พบว่าการกระทำของเฉินถิงเซียวบางอย่างในตอนนี้ก็ค่อนข้างจะคล้ายกับเมื่อก่อน มันก็เลยดูสนุกดี

เธอตบไปที่ประตูห้องของเฉินถิงเซียวจนเกิดเสียงดัง “ปังปัง” “ ถ้าอาบน้ำเสร็จแล้ว อย่าลืมคืนให้ฉันด้วยนะ!”

หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา

ทำตัวเป็นเด็กจริงๆเลย

……

วันถัดมา

เพราะจำได้ว่าเฉินถิงเซียวจะต้องไปทำงาน มู่น่อนน่อนเลยตื่นเช้ากว่าปกติ

ฝนหยุดตกแล้ว

เธอเปิดหน้าต่าง จากนั้นก็ได้กลิ่นอายของความอบอุ่น ดอกไม้และดินในสวน ชุ่มไปด้วยน้ำฝนที่ตกลงเมื่อคืน จนมีร่องน้ำเล็กๆ เกิดขึ้น

สิ่งนี้ก็แสดงให้เห็นว่า เมื่อคืนฝนตกหนักมากจริงๆ

หลังจากที่มู่น่อนน่อนเปิดหน้าต่างในห้องรับแขก เธอก็เดินเข้าไปทำอาหารเช้าในครัว

เป็นเรื่องยากที่พวกเขาทั้งสามคนจะอยู่พร้อมหน้ากัน มู่น่อนน่อนเลยรู้สึกอารมณ์ดีมาก และเธอก็ทำอาหารเช้าเพิ่มขึ้นอีกสองเมนู

ในระหว่างที่กำลังอุ่นนมอยู่ มู่น่อนน่อนก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อเปิดดูweibo

เธอไม่ใช่เด็กสาวติดอินเตอร์เน็ต แต่เมื่อวานเธอและเฉินถิงเซียวดีขึ้นเทรนการค้นหาพร้อมกัน เธอก็เลยอยากจะเปิดดูweiboอย่างไม่รู้ตัว

เธอเพิ่งจะเข้าไปในweibo เธอก็ต้องตกใจกับข่าวใหม่จนมือชาไปหมด