ฉัน….เป็นเจ้าสาวจอมปลอม - บทที่ 530 ใส่ให้คุณดูคนเดียว

มู่น่อนน่อนวางสายโทรศัพท์แล้วถอนหายใจ

เธอถูกเฉินถิงเซียวข่มขู่สำเร็จอีกครั้งหนึ่งแล้ว

ในใจของเธอคิดอะไร เขารู้ชัดเจนแจ่มแจ้ง ดังนั้นทุกครั้งที่ข่มขู่เธอถึงได้ประสบความสำเร็จทุกครั้ง

คล้ายกับว่าตั้งแต่ที่ทั้งสองคนเริ่มต้นมาจนถึงตอนนี้ เธอก็ถูกเฉินถิงเซียวข่มขู่มาตลอด

อีกทั้ง เฉินถิงเซียวไม่เคยพลาดสักครั้ง

มู่น่อนน่อนท้อแท้อยู่บ้าง

………

มู่น่อนน่อนกินข้าวกลางวันที่สตูดิโอของฉินสุ่ยซาน หลังจากนั้นก็ประชุมสั้นๆ และขับรถไปยังร้านชุดแต่งงาน

เฉินถิงเซียวรอเธออยู่ในร้านชุดแต่งงานแล้ว

ตอนที่เธอเข้าไป เฉินถิงเซียวกำลังพลิกอ่านนิตยสารการเงินและเศรษฐศาสตร์ที่อยู่ในมือ

เขานั่งหันหลังให้เธอ มู่น่อนน่อนเกิดความรู้สึกนึกสนุกขึ้นมา ทำมือเงียบเสียงให้กับพนักงานร้าน และเดินย่องไปทางเฉินถิงเซียว เตรียมทำให้เขาตกใจ

เพียงแต่ในตอนที่เธออยู่ในจุดที่ห่างจากเฉินถิงเซียวสองก้าว เฉินถิงเซียวก็เรียกชื่อเธอออกมากะทันหัน

“มู่น่อนน่อน”

เฉินถิงเซียวไม่ได้ขยับ นิตยสารในมือก็ไม่ได้ถูกวางลงเช่นกัน

เขารู้ได้อย่างไรว่าเธอมาแล้วกัน

มู่น่อนน่อนหยุดฝีเท้า ผ่านไปสองวินาทีถึงได้เดินไปที่ด้านหลังเขา ขยี้เส้นผมเขาราวกับระบายความแค้น “คุณยังไม่เห็นฉันเลย คุณรู้ได้ยังไงว่าเป็นฉัน”

เฉินถิงเซียวจับมือเธอที่กำลังทำให้ผมเขายุ่งเอาไว้ เธออยากจะดึงกลับมา เขาก็จับแน่นกว่าเดิม ที่มากกว่านั้นก็คือ เขาจับมือเธอทั้งสองข้างเอาไว้ด้วยกัน

แบบนี้ มู่น่อนน่อนก็ทำได้เพียงแค่ยืนอยู่ด้านหลังเขา

เขาหันหน้ากลับมามองมู่น่อนน่อน เอ่ยด้วยท่าทางจริงจังว่า “คำถามนี้ คุณคิดแล้วก็คิดไม่ออกหรอก”

มู่น่อนน่อนเลิกคิ้ว ถามเขา “ทำไม”

เฉินถิงเซียวใช้มือที่ว่างอีกข้างหนึ่งชี้ไปที่ศีรษะของตัวเอง

มู่น่อนน่อนถูกเฉินถิงเซียวทำท่าทางรังเกียจไปหลายครั้ง จึงเข้าใจความหมายที่เฉินถิงเซียวต้องการแสดงออกมาได้ในทันที

ความหมายของเฉินถิงเซียวก็คือ ด้อยสติปัญญา

นี่ยังจะทนได้หรือ?

มู่น่อนน่อนถมึงตาใส่เขา “เฉินถิงเซียว ให้โอกาสคุณในการปฏิบัติตัวใหม่อีกครั้ง ตอบคำถามเมื่อครู่ใหม่อีกครั้ง ไม่อย่างนั้นวันนี้คุณก็รอที่จะนอนที่ระเบียงทางเดินเถอะ”

และไม่รู้ว่าคำพูดประโยคใดสะกิดถูกต่อมอารมณ์ขันของเฉินถิงเซียว จู่ๆเขาก็หัวเราะออกมา

ทั้งยังเป็นการหัวเราะที่หยุดไม่ได้ด้วย

เฉินถิงเซียวกุมมือเธอเอาไว้ ดึงเธอมาด้านหน้า ร่างกายส่วนบนของเธอจึงเอนมาทางเขา

แต่เป็นเพราะเธอยืนอยู่ด้านหลังเฉินถิงเซียว ดังนั้นจึงล้มพิงลงไปบนร่างของเฉินถิงเซียวทั้งร่าง

มือหนึ่งของเฉินถิงเซียวกดเธอเอาไว้ อีกมือหนึ่งก็กดมือเธอ และจุมพิตลงไปราวกับรอบด้านไม่มีใคร

มู่น่อนน่อนเบิกตากว้าง เธอเพียงแค่เล่นสนุกตามสบายชั่วคราวเท่านั้นเอง ตอนนี้ทำให้คนได้เห็นเรื่องตลกแล้ว

เธอรู้ว่าเฉินถิงเซียวเป็นคนที่ทำตามใจปรารถนาคนหนึ่ง ไม่เคยควบคุมตัวเองในด้านนี้เลย

เธอจึงทำได้เพียงแค่กัดเฉินถิงเซียวไปคำหนึ่ง แรงก็ไม่ได้เบามาก

เฉินถิงเซียวรู้สึกเจ็บ จึงเป็นธรรมดาที่จะปล่อยเธอออก

แต่นี่เป็นเพียงแค่ความคิดของเธอเท่านั้น เฉินถิงเซียวกลับไม่ได้ทำแบบนั้น

เขาไม่เพียงแต่ไม่ปล่อยเธอ แต่กลับจุมพิตหนักหน่วงขึ้น

พนักงานร้านที่อยู่ด้านข้างล้วนเบนสายตาตามจิตใต้สำนึก ไม่มองพวกเขา

ผ่านไปครู่หนึ่ง เฉินถิงเซียวถึงได้ปล่อยมู่น่อนน่อน

มู่น่อนน่อนลูบริมฝีปากตัวเอง รู้สึกได้ว่าริมฝีปากบวมตัวเองบวมแล้ว หลังจากนั้นก็มองเฉินถิงเซียวอย่างไม่สบอารมณ์

เธอลองชุดเจ้าสาวตลอดทั้งบ่ายอีกครั้ง

ทว่าในครั้งนี้ เธอลองสังเกตสีหน้าของเฉินถิงเซียวอย่างละเอียด

ทุกครั้งที่เธอลองชุดเจ้าสาวออกมา เฉินถิงเซียวล้วนตั้งใจมองเธอ บนใบหน้าไม่มีความหงุดหงิดรำคาญใจเลยแม้แต่น้อย

คล้ายกับว่าเขารู้สึกว่าชุดเจ้าสาวทุกชุดไม่เลวเลยจริงๆ ถึงได้พยักหน้าตลอด……..

มู่น่อนน่อนลองจนเหนื่อยแล้ว ระหว่างพักผ่อนก็วิ่งไปถามเขา “คุณไม่รู้สึกว่าชุดเจ้าสาวชุดไหนสวยเป็นพิเศษหรือ”

คำตอบของเฉินถิงเซียวธรรมดาและตรงไปตรงมา “ไม่มี”

มู่น่อนน่อนถูกคำพูดของเขาทำให้สำลักไปครู่หนึ่ง

เฉินถิงเซียวเป็นคนฉลาดคนหนึ่ง เขาจึงมองความรู้สึกบนใบหน้าของมู่น่อนน่อนออกได้อย่างรวดเร็ว เธอไม่พอใจต่อคำตอบนี้

เขาขมวดคิ้ว ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เลือกที่จะพูดความจริงออกมา “เพราะว่าถูกสวมอยู่บนร่างของคุณ ดังนั้นทุกชุดล้วนไม่เลว”

มู่น่อนน่อนกระพริบตาปริบๆ ผ่านไปไม่กี่วินาที ถึงได้เอ่ยว่า “คุณพูดว่าทุกชุดล้วนไม่เลว หมายความว่าเช่นนี้?”

“อืม” เฉินถิงเซียวพยักหน้าจริงจัง

ยิ่งคนที่พูดคำหวาน เอ่ยวาจาเช่นนี้ออกมาด้วยท่าทางจริงจังในตอนที่ไม่แคร์ ก็ยิ่งทำให้คนชื่นชอบมากยิ่งขึ้น

มู่น่อนน่อนหลุดหัวเราะ เขยิบเข้าไปจุมพิตเขา

เฉินถิงเซียวเหลือบตาขึ้นมองเธอ ดูเหมือนจะไม่เข้าใจถึงจุมพิตที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้

มู่น่อนน่อนก็ไม่อธิบายให้เขารู้ เพียงแค่ยิ้มน้อยๆ และเข้าไปลองชุดเจ้าสาวอีกสองชุด

การแต่งงานเป็นเพียงแค่รูปแบบหนึ่งเท่านั้น เธอกับเฉินถิงเซียวอยู่ด้วยกันมานานขนาดนี้ ความจริงแล้วรู้สึกเฉยๆกับสิ่งเหล่านี้มาก

เธอไม่เคยต้องอาศัยรูปแบบภายนอกเหล่านั้น ไปตามหาความรู้สึกมั่นคง

เธอเป็นอิสระเร็วเกินไป คนที่รู้จักพึ่งพามากที่สุดก็คือตัวเอง เธอไม่คิดอยากจะตามหาความรู้สึกมั่นคงจากเฉินถิงเซียว

เฉินถิงเซียวเป็นคนที่มีอำนาจมากคนหนึ่ง เขาสามารถกลายเป็นที่พักพิงของเธอได้นั้นมิผิด เธอก็ไว้ใจเขามากเช่นกัน

แต่เรื่องไม่คาดฝันในชีวิต มักจะมาอย่างกะทันหัน

ยกตัวอย่างเช่นการที่ต้องแยกจากกันในสามปีที่ผ่านมา และยกตัวอย่างเช่นเธอกับเฉินถิงเซียวที่สูญเสียความทรงจำ

ชีวิตคนเราเปลี่ยนแปลงได้มากมาย ไม่มีใครสามารถเป็นที่พักพิงของใครได้ตลอดชีวิต

แม้ว่าจะไม่มีเฉินถิงเซียว เธอก็สามารถปกป้องตัวเองให้ผ่านไปได้ด้วยดีได้

………

สุดท้าย มู่น่อนน่อนก็เลือกชุดเจ้าสาวมาสามชุด ให้เฉินถิงเซียวเลือกให้เธอชุดหนึ่ง

ชายหนุ่มที่คิดอุบายวางแผนในการทำธุรกิจ กลับถูกชุดเจ้าสาวสามชุดทำให้ลำบากใจเสียแล้ว

มู่น่อนน่อนยืนอยู่ตรงหน้าเขา เงยหน้ายิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน “เฉินถิงเซียว ชุดแต่งงานนี้ฉันสวมให้คุณดูคนเดียว คุณเลือกมาชุดหนึ่งตามใจคุณ”

…..เป็นชุดที่สวมให้คุณดูคนเดียว

เฉินถิงเซียวร่างสั่นสะท้าน บนใบหน้ามีแววตกใจพาดผ่าน

มู่น่อนน่อนจับมือของเขา น้ำเสียงเจือไปด้วยการโอ๋เล็กน้อย “ช่วยฉันเลือกชุดหนึ่งนะ”

เฉินถิงเซียวพยักหน้าอย่างเชื่องช้า “อืม”

สายตาของเฉินถิงเซียวกวาดมองผ่านชุดเจ้าสาวสามชุดนั้นทีละชุด สุดท้ายก็ตกลงบนชุดเลอค่าของร้านที่ผู้จัดการร้านพูดชุดนั้น

นั้นเป็นชุดเจ้าสาวที่นักออกแบบเลื่องชื่อที่เสียชีวิตไปแล้วคนหนึ่งออกแบบในตอนที่ยังมีชีวิตอยู่เป็นชุดสุดท้าย เป็นชุดที่ทำสำเร็จด้วยกันกับสามีเธอ ทั่วทั้งโลกมีเพียงแค่ชุดนี้ชุดเดียว

ชุดเจ้าสาวชุดนี้ผลิตขึ้นในหลายปีก่อน แต่ตอนนี้มองดูแล้วก็ยังคงสวยงามและโดดเด่น

ระหว่างทางกลับ เฉินถิงเซียวขับรถ ส่วนมู่น่อนน่อนก็เล่นโทรศัพท์มือถือ

เธอเลื่อนดูไทม์ไลน์ในวีแชทก่อน หลังจากนั้นก็เข้าไปในเว่ยป๋อ

เพราะข่าวไม่กี่วันก่อนหน้านี้ เว่อป๋อของเธอได้รับข้อความส่วนตัวจำนวนมาก และยังมีข้อความที่เธอยังไม่ได้อ่าน

นอกจากคอมเม้นท์บางส่วน ก็ยังมีข้อความที่ @ เธอด้วย

เมื่อเธอเข้าไปในเว่ยป๋อ โทรศัพท์มือถือก็สั่นขึ้นมา

ในส่วนแจ้งเตือนของโทรศัพท์มือถือมีข้อความเตือนเด้งขึ้นมาไม่หยุด

เกิดเรื่องอะไรขึ้นอีกหรือ

โทรศัพท์มือถือสั่นไม่หยุด มือของเธอถูกแรงสั่นสะเทือนทำให้ชาไปเล็กน้อย ถึงได้เข้าไปปิดการโหมดสั่นเตือนในตั้งค่า

โทรศัพท์มือถือดัง “ครืดๆ” ไม่หยุด จึงดึงดูดความสนใจของเฉินถิงเซียว

เขาหันหน้ามาถามเธอ “ทำไมหรือ”