ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต - ตอนที่ 141

แต่บางเรื่องเราก็ไม่มีไฟล์แล้วเหมือนกัน

ตอนที่ 141 ข้าจะแต่งกับเจ้าแทนศิษย์พี่

“ถ้ามีเหล้าก็ดีสิ” เมื่ออู๋อี้ดื่มชาไปแล้วสามแก้วก็ อดไม่ได้ที่จะถามหาเหล้า

หลินซินเยียนพยักหน้า “วันนี้ฉุกละหุกไม่น้อย พรุ่งนี้พวกเราค่อยไปซื้อนะ อีกอย่างต้องไปหาซื้อ ข้าวของเครื่องใช้ในชีวิตประจำวันให้เจ้าด้วย ช่วง นี้ฤดูเปลี่ยนเร็วต้องใส่เสื้อผ้าให้หนาหน่อย”

“อืม” อู่อี้ขานตอบตกลง พูดอย่างกลุ้มใจเล็ก น้อยว่า “เจ้าว่า ตอนนี้ศิษย์พี่จะกินอิ่ม สวมเสื้อผ้า อุ่นหรือไม่ คิดดูแล้วตอนนี้พวกเรานั่งสบายๆดื่มชา ร้อนอยู่ที่นี่ แล้วเขาเล่า…”

วันนี้ เซียวฝานกลายเป็นเรื่องต้องห้ามเวลาพูด ถึง เมื่อเริ่มต้นพูดถึงก็ทำให้ความรู้สึกของคนจมดิ่ง จนถึงจุดต่ำสุด แต่ก็ทนไม่ได้ที่จะคิดและเอ่ยถึง

“ศิษย์พี่ใหญ่..หลินซินเยียนสะอื้นเล็กน้อย รอบตามีความร้อนชื้นขึ้นมา “ศิษย์พี่ใหญ่จะต้องไม่ เป็นอะไร หยุนเทียนสื่อยากได้ของสิ่งนั้น จะต้องไว้ ชีวิตเขาแน่ ขอแค่เพียงมีชีวิตอยู่ ในที่สุดพวกเราจะ ต้องคิดวิธีช่วยชีวิตเขาออกมาจนได้”

“จะต้องทำได้แน่ ยังมีความแค้นของท่าน อาจารย์ที่ยังต้องชำระให้ได้” ไม่เพียงแค่ตอนที่

ปลอบโยนหลินซินเยียนเขายังให้กำลังใจตัวเองอีก ด้วย ยามที่อู่อี้พูดนั้นดูเด็ดขาดมาก

ทั้งสองคนไม่ได้พูดอะไร เงียบไม่พูดไม่จาอีก ครั้ง สายตาของอู๋อี้ตกอยู่บนหน้าท้องของหลินซิน เยียนโดยบังเอิญ “ศิษย์น้อง เจ้าคิดจะทำอย่างไร กับเด็กคนนี้”

หลินซินเยียนลูบหน้าท้องที่ยังคงแบนราบของ ตนอย่างนุ่มนวล เลียริมฝีปากแห้งแล้วพูดสองคำว่า “เก็บเอาไว้”

อู่อี้เห็นท่าทางที่แน่วแน่ของนางแล้ว ในที่สุดก็ พ่นลมหายใจออกมา เขาพูดอีกว่า “ก่อนที่ท่าน อาจารย์จะเสียไม่นาน ศิษย์พี่รับปากว่าจะดูแล รวม ถึงดูแลเด็กที่อยู่ในท้องของเจ้าด้วย ขณะนี้ศิษย์พี่ จะเป็นหรือตายนั้นยากจะคาดเดา คำสัญญานั้นให้ ข้าทำเองเถิด ศิษย์น้อง ให้ข้าขอเจ้าแต่งงานแล้ว กัน”

“เอ่อ..” หลินซินเยียนเบิกตากว้างมองไปทา

งอู่ นี้

อู่อี้ถูกนางมองก็หน้าแดง รีบอธิบาย “ศิษย์น้อง เจ้าอย่าได้เข้าใจผิดไป ข้าไม่ได้คิดอะไรกับเจ้า ข้า เพียงแค่คิดว่าถ้าเด็กคนนี้เกิดมา จะได้รับผลกระ ทบจากชื่อเสียงของเจ้ามากที่สุด ในสังคมนี้ไม่ ยอมรับผู้หญิงที่ไม่ได้แต่งงาน ไม่มีเกียรติเจ้าอาจจะถูกจับขังไว้ในกรงหมูแล้วโยนลงแม่น้ำตายนะ ข้าจะอย่างไรก็ได้ อย่างไรชีวิตนี้ข้าก็ไม่คิดที่จะไป ขอผู้หญิงแต่งงานอยู่แล้ว ดังนั้น ข้ายินยอมที่จะ ปกป้องชื่อเสียงของเจ้า พวกเราทำพิธีการแต่งงาน ให้สำเร็จลุล่วงไปได้แต่กลับมาใช้ชีวิตของแต่ละ คนเหมือนเดิม เจ้า ….เข้าใจความหมายของข้าหรือ ไม่”

นางจะไม่เข้าใจได้อย่างไร

เป็นเช่นนั้นเพื่อนางสามารถเป็นฐานะของศิษย์ นางจะไม่เข้าใจความหวังดีของเขาได้อย่างไร นางกัดริมฝีปากล่างแล้วพยักหน้า แต่กลับ

ปฏิเสธว่า “ทำเช่นนั้นไม่ได้หรอกศิษย์พี่ เด็กคนนี้ เป็นลูกของโม่จื่อ เฟิง อย่างไรเขาก็ไม่มีทางยอมให้ ลูกคนเขาเรียกชายคนอื่นว่าพ่อหรอก ถ้าหากทำ เช่นนั้น ท่านคิดดูสิ เข้าจะต้องฆ่าท่านแน่”

นางจะยอมให้อู่อี้ตกอยู่ในสถานะที่เป็นผู้ถูก กระทำเช่นนั้นเพราะต้องการจะปกป้องเกียรติของ นางได้อย่างไร

อีกอย่าง นางจำสายตาของอู๋อี้ที่มองไปยัง เทียนหยุนชิงได้ สายตาที่รักใคร่ชื่นชมนั้นทั้ง เร่าร้อนและชัดเจนมาก เพียงแต่น่าเสียดายที่ บิดา ของเทียนหยุนชิงนั้นฆ่าท่านเยว่ ความเกลียดแค้น นี้คั่นกลางระหว่างคนสองคน ถ้าไม่พูดถึงว่าเทียนตอนที่ 141 ขี” หยุนชิงไม่ได้มีความรู้สึกใดใดให้กับอู๋อี้เลย ก็นับได้ ว่า ทั้งสองคนจะไม่มีโอกาสได้อยู่ด้วยกันอย่าง แน่นอน

มิน่าเล่าอู่อี้ถึงได้พูดเช่นนี้ว่าจะไม่แต่งเมียแล้ว ชายเช่นนี้ที่ตกหลุมรักผู้หญิงที่ไม่อาจรัก ถูกลิขิต ไว้แล้วว่าต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวทั้งชีวิตเลยหรือ

แต่ว่า หลินซินเยียนรู้สึกปวดใจ ผู้ชายที่ดีเช่นนี้ เหตุใดจะต้องมาตายอยู่ในกำมือของผู้หญิงที่เจ้า เล่ห์เพทุบายอย่างเทียนหยุนชิงด้วยเล่า

อู่อี้ไม่รู้ว่านางคิดอะไรอยู่ เพียงแค่ฟังคำพูด ของนางแล้วก็รีบแสดงความห่วงใยทันที “แต่ว่าถ้า เขาไม่ให้เกียรติเจ้าเล่า เจ้าจะใช้ชีวิตต่อไป อย่างไร”

หลินซินเยียนเงียบ คำถามนี้ นางเองก็ไม่รู้จริงๆ ว่าจะตอบอย่างไร

ความเงียบของหลินซินเยียนทำให้ใจของอู๋อี้ นั้นมีโทสะ เขารับไม่ได้กับความเงียบเช่นนี้ อู๋อี้ลุก ขึ้นยืนและเดินออกไปจากห้อง และพูดอย่างเย็นชา ว่า “ข้าอยากดื่มเหล้า ศิษย์น้องเข้านอนก่อนเถิด”

หลินซินเยียนตอบรับ ไม่ได้ขัดขวางให้เขาไม่ ไป นางรู้ว่าใจของอู่อี้นั้นกำลังเป็นทุกข์ ดังนั้นนาง จึงไม่สามารถขัดขวางเขาได้
ตอนที่ 141

เมื่ออู่อี้จากไปแล้ว หลินซินเยียนก็ยังนั่งอยู่ใน ห้องโถงสักพักถึงจะกลับไปห้องนอน นางทำแค่ เพียงนอนเอนอยู่บนเตียงแต่ก็นอนไม่หลับอยู่นาน จนกระทั่งถึงเที่ยงคืนนางก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่โซซัด โซเซ นางลุกขึ้นมองเห็นอู่อี้เดินกลับมา นางถึงได้ วางใจกลับไปนอนบนเตียงเช่นเดิม ครั้งนี้ประเดี่ยว เดียวนางก็นอนหลับลึกแล้ว

เช้าตรู่วันที่สอง ทั้งสองคนก็ไม่ได้พูดถึงเรื่อง ของเมื่อคืนวาน หลังจากที่หวีผมล้างหน้าเสร็จก็ ออกจะบ้านไปด้วยกัน เตรียมไปเลือกซื้อของใช้ที่ จำเป็น ถือโอกาสมองหาว่ามีร้านที่เหมาะจะมาเปิด ร้านช่างเหล็กไหม

หลังจากทั้งสองคนเดินมาบนถนนก็พบว่าถนน ในวันนี้นั้นต่างจากอดีต เห็นได้ชัดเลยว่าเทศกาลปี ใหม่ได้ผ่านไปนานแล้ว แต่ว่าร้านค้าและประตูบ้าน ของคนทั่วไปก็ยังแขวนโคมไฟสีแดงอยู่ เพียงแต่ ถนนหนทางนี้นั้นถูกเก็บกวาดแล้ว ดูแล้วสะอาดตา และเรียบร้อย

อู่ ไม่เคยมาเมืองเพิ่งซีมาก่อน ถึงแม้ว่าเมื่อคืน จะออกมาดื่มเหล้า แต่ว่ากลางคืนกลับมองเห็นไม่ ชัดเจน วันนี้ทั้งวันเมื่อมองไปก็ตกใจอย่างเลี่ยงไม่ ได้ “เมืองเฟิ่งซีนี้สมควรแล้วที่เป็นเมืองหลวง ปิติ ยินดีครึกครื้นกลับสะอาดเรียบร้อย ดีกว่าเมืองอื่นๆตอน ที่ ข ตั้งเยอะ”

“เมื่อก่อนไม่ใช่เช่นนี้นะ ดูเหมือนว่าวันนี้จะมี เรื่องพิเศษ” หลินซินเยียนเองก็ยังสงสัย เดินคุยกับ อู่อี๋ไปและก็เดินเข้าไปในร้านขายเสื้อผ้าร้านหนึ่ง

ในมือของทั้งสองคนมีกระเป๋าใหญ่กระเป๋าเล็ก ดูก็รู้เลยว่าต้องการจะมาซื้อของ เจ้าของร้านก็ตาดี รีบเข้ามาแนะนำสินค้าของตนอย่างเป็นมิตร ได้ยิน บทสนทนาของทั้งสองคนก็อดไม่ได้ที่จะถือโอกาส แนะนำให้ทั้งสองคนไม่สับสนวุ่นวาย “ทั้งสองท่าน ไม่ได้มาเมืองเฟิ่งซีนี้นานแล้วใช่หรือไม่ อีกไม่นาน เมืองเฟิ่งซีก็จะมีงานใหญ่ ดังนั้นถนนสายนี้ถึงได้ สดใสมีแสงแพรวพราว เมื่อวานนี้ได้รับการประกาศ ทีละบ้านทีละบ้าน ถนนสายนี้จะต้องจัดแต่งให้ เหมือนตอนปีใหม่ ขุนนางมีคำสั่ง พวกเราคน ธรรมดาไหนเลยจะกล้าปริปาก” w

เจ้าของร้านพูดไป หลินซินเยียนก็หยิบชุดยาว สีครามขึ้นมาหนึ่งชุด นางเอาชุดมาเทียบกับตัวขอ งอู่อี้ “ศิษย์พี่ ข้าว่าท่านใส่สีนี้ดูไม่เลวเลย ท่าน อยากลองหน่อยไหม” ราวกับว่านางไม่ได้ยินคำพูด ของเจ้าของร้าน สีหน้าเหมือนไม่ได้สนใจ

“ใช่แล้ว ข้าว่าคุณชายคนนี้สวมชุดนี้จะต้อง ออกมาดูดีแน่นอน ฮูหยินมีสายตาเฉียบคมจริงๆ” เจ้าของร้านรีบพูดหัวข้อสนทนาอย่างกระตือรือร้นรีบให้เสี่ยวเอ่อช่วยอู๋อี้ถือของ แล้วให้อู๋อี๋ไปลองชุด

เสียงของเจ้าของร้านที่ว่า “ฮูหยิน” ทำให้หลิน ซินเยียนรู้สึกอึดอัด อยากจะอธิบาย แต่เห็นอู๋อี้รับ เสื้อที่อยู่ในมือไปแล้ว “ข้าไปลองหน่อย”

อู่อี้ไม่ได้อธิบายให้เจ้าของร้านฟัง หลินซิน เยียนก็อุ่นใจ แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรมาก แม่นางคน หนึ่งที่ยังไม่ได้แต่งงานเลือกเสื้อผ้าแทนผู้ชาย ตนเองก็คิดว่าเป็นเรื่องที่ผิดมารยาท แต่ว่าสำหรับ คนที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องเร่งด่วนนั้น อธิบายให้เข้าใจ ให้กลุ้มอกกลุ้มใจไปทำไมก็ยิ่งทำให้คนอื่นเหยียด หยามอีกนะหรือ อู่อี้กำลังปกป้องนาง นางเข้าใจได้

อู่อี้เปลี่ยนชุดออกมาเร็วมาก เขาสวมชุดตัว ยาวสีครามออกมาได้เหมาะพอดีมาก เหมาะกับ นิสัยของเขาด้วย ทั้งจัดการเงียบๆและมั่นคง

“โอ้โฮ ท่านชายสวมชุดนี้แล้วดูดีมาก รูปหล่อ สามารถนำท่านไปเปรียบกับอู่เซวียนอ๋องเจ้าบ่าว ในวันพรุ่งนี้ได้เลยนะเนี่ย” เจ้าของร้านพูดอย่าง คล้อยตามจนยิ้มตาหยี