ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต - ตอนที่ 354

ตอนที่ 354ชีวิตแลกชีวิต

ลมโชยพัดมาแล้วหรือว่าหัวใจนางมันเย็นชาไปเสียแล้ว นางแค่ รู้สึกว่าแม้แต่ความคิดก็สั่นหวิว

สายตานางแน่วแน่สุดท้ายหันกลับไปยกก้อนหินใหญ่ขึ้นมาแค่ ทุ่มก้อนหินก้อนนี้ลงไปอวิ๋นเทียนซีก็จะจมลงไปในโคลนดูดหลัง จากนั้นเลือดแค้นนี้นางชำระแค้นได้แล้ว!

มองผู้หญิงที่กำลังยืนข้างหลุมยกก้อนหินขึ้นมาใบหน้าอน เทียนซีก็ซีดเผือด โคลนท่วมถึงหน้าอกเขาแล้วเขาไม่สงสัยเลย หากก้อนหินหนักเข้ามาอีกครั้งเขาจะถูกโคลนดูดกลืนกินจนหายไป ในทันที!

ทันใดนั้นอวิ๋นเทียนซีตะโกนออกมาอย่างสุดชีวิต”ข้ายังมียา ถอนพิษเข้ายังมียาถอนพิษ!

เชียวฝาน…..

ตอนอวิ๋นเทียนพูดสองคำนี้ออกมาในที่สุดหลินซีนเยียนที่ถูก ความโกรธแค้นบังตากลับนึกขึ้นได้” ใช่แล้วยังมีศิษย์พี่ตอนนี้เรื่อง ที่ สำคัญที่สุดคือช่วยศิษย์พี่….

เห็นนางจะคิดเปลี่ยนใจตัวเองอวิ๋นเทียนซีไม่ล่าช้าแม้แต่น้อยรีบ ตะโกนอีกครั้ง แค่เจ้าไว้ชีวิตข้า ข้าจะนำยาถอนพิษเขาให้เจ้าทันที เจ้าดูท่าทางน่าเกลียดผิดปกติของเขาตอนนี้สิทรมานยิ่งกว่าตาย เสียอีก ใช่หรือไม่? ตอนนี้เจ้าไม่ฆ่าข้าต่อไปก็ยังมีโอกาสฆ่าข้าได้แต่ เขาล่ะถ้าเจ้าไม่ช่วยชีวิตเขา เขาก็ต้องตายแน่ๆ แค่ขาตายไปแล้ว เขาก็ไม่มียาต่อชีวิตเดือนละครั้งคงต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยนอก เสียจากแก้พิษในร่างกายเขาถึงจะสามารถฟาดเคราะห์รอดไป ตลอดชีวิต ใช้ชีวิตข้าแลกกับชีวิตศิษย์พี่ของเจ้าไม่เสียหาย ใช่หรือ ไม่?”

ถ้าให้คนรู้ว่าเจ้าสำนักชื่อเสียงโด่งดังจะเอาชีวิตรอดอย่างซังกะ ตายนึกไม่ถึงว่าจะพูดออกมาได้ไร้ยางอายถึงขนาดนี้เกรงว่าให้คน ทั่วไปรู้เข้าคงจะหัวเราะจนฟันหัก

หลินซีนเยียนเริ่มเสียใจถ้าที่นี่มีโทรศัพท์ก็คงดีแค่ถ่ายลงวิดีโอนี้ ก็สามารถเอาด้านที่แท้จริงของอวิ๋นเทียนซีไปเปิดเผยให้โลกรู้ได้

จำเป็นต้องพูดข้อเสนอของอวิ๋นเทียนที่เป็นความต้องการที่แฝง อยู่ในใจหลินซีนเยียนอยู่แล้วตอนที่เขาพูดถึงเซียวฝานตั้งแต่แรก นางก็คิดจะให้เขาส่งยาถอนพิษออกมาแต่คิดไม่ถึงว่าอวันเทียน จะพูดมาเองด้วยตัวเอง

“ได้งั้นเจ้าส่งยาถอนพิษมาก่อน! “หลินซีนเยียนพูดอย่างเย็นชา

อนเทียนร้องไห้ไม่ออก “แม่หญิงขาตอนนี้ข้าจมลึกอยู่ในบึง โคลนแม้แต่จะขยับก็ไม่ได้จะให้ข้าหยิบยาถอนพิษให้เจ้าได้ อย่างไร?อย่างไรเสียเจ้าช่วยข้าออกมาแล้วข้าถึงจะสามารถให้ยา ถอนพิษเจ้าได้ไง!

“เจ้าคิดว่าข้าโง่หรือ?ช่วยเจ้าออกมาเจ้ายังจะให้ยาถอนพิษ ข้า? “หลินซีนเยียนกลัดกลุ้มอวิ๋นเทียนซีสับปลับเจ้าเล่ห์ให้เขาออก มาอย่างนี้ถึงเวลาเขาเปลี่ยนใจนางไม่ทางจับเขาไว้ได้แต่นางไม่มี วิทยายุทธอีกให้ทางฟูจอโม่มาคุมตัวตัดเอ็นมือเอ็นเท้าเขาตรง หน้าแบบนั้นไม่ได้เสียด้วย

แม่หญิงท่านวางใจเถิดหนาข้าออื่นเทียนซีขอสาบานต่อสวรรค์ รอให้ข้าออกมาแน่นอนว่า…….

อวิ๋นเทียนพูดยังไม่ทันจบหลินขึ้นเขียนทิ้งก้อนหินใหญ่ในมือ หยิบลูกหินลูกเล็กเขวี่ยงลงไปอีกด้วยลูกหินก้อนเล็กเหวี่ยงไปโดน หัวคิ้วอวิ๋นเทียนซีรูแผลชุ่มเลือดน่าเกลียดปรากฏออกมาอีก ครั้ง”พอได้แล้วข้าไม่เชื่อคำสาบานของคนอย่างเจ้า

ตอนที่นางกำลังเสียใจหล่อลื่นซ่านค่อยๆเดินเข้ามาเขาหยิบ กล่องหยกเล็กๆออกมาจากกลางอก เจ้าหยิบไปเถิดนี้เป็นยาพิษ ร้ายแรงที่ตระกูลหลของข้าใช้ควบคุมการสั่งตายยาเม็ดสีแดงนี่ก็ คือพิษร้ายแหวนด้านข้าง ก็คือตัวควบคุมยาพิษหลังจากเจ้าช่วยเขา ออกมาแค่เขาตกตึกอะไรเจ้าก็บีบตัวควบคุมพิษในแหวนให้แตก เส้นชีพจรเขาจะขาดและตายทันที

หลินซียเยียนจ้องมองกล่องหยกนั้นอย่างอึ้งตะลึงนางเคยได้ยิน เรื่องของการสั่งตายเพียงแต่ปกติการสั่งตายล้วนเป็นเรื่องที่ต้อง ปิดบังไม่ให้แพร่งพรายมากที่สุดเคยได้ยินว่าทุกๆตระกูลลับจะมี ขั้นตอนควบคุมการสั่งตายเป็นพิเศษแต่นางคิดไม่ถึงว่าหล่อน ช่านจะมีของอย่างนี้พกติดตัว

เหมือนหล่อขึ้นซ่านจะอ่านความคิดนางออกเขาถอนหายใจพูด ว่า “เจ้าไม่ต้องสงสัยลูกหลานสายตรงของตระกูลหลี่ก็มีกล่องหยก อย่างนี้หนึ่งกล่องเป็นของตอนที่พวกเราพบคนที่พวกเราอยากจะสั่ง ตายเอาไว้มาใช้ควบคุมสั่งตายเจ้าไม่เคยเจอการสั่งตายด้วยความ เต็มใจฉะนั้นของในกล่องนี้ข้าจึงไม่ใช้ทิ้งๆ ขว้างๆ “ลูกหลานสายตรงทุกคนมีหนึ่งกล่องแค่หนึ่งกล่อง? “ตระกูลหล เป็นตระกูลลับแบบไหนกันหลินซีนเยียนเข้าใจหมดแล้วของ ประเภทนี้อยู่ในบ้านหลมีแค่ลูกหลานสายตรงเท่านั้นถึงจะมีแสดง ว่ายังเห็นคุณค่าของมัน”เจ้าจะให้ข้าอย่างนี้เลยหรือ?”

หล่อลื่นซ่านยิ้มเศร้าข้า….แค่ไม่อยากให้เจ้าโทษข้าเท่านั้นเอง เจ้าไม่ต้องคิดจะตอบแทนอะไรให้ข้าออกจากโกรกธารเยาหวนไป แล้วต่อไปข้ากับเจ้าจะมีโอกาสได้พบกันอีกหรือไม่ก็ยังไม่รู้เมื่อกี้ข้า ไม่ได้บอกหรือว่าคนอื่นๆยังไงก็ไม่สำคัญเท่าอาจารย์เจ้าศิษย์พี่ของ เจ้าจะกลัวติดหนี้บุญคุณข้าไปทำไม?”

ใช้สีเทียบกับชีวิตเชียวผ่านความรักนะจะไปมีความหมายอะไร?

หลินซีนเยียนไม่ลังเลอีกรับกล่องหยกหยิบแหวนด้านในออกมา ใส่บนนิ้วตัวเองหลังจากนั้นหันไปพูดกับอวิ๋นเทียน เจ้าอ้าปาก!

ที่ทั้งสองคุยกันพวกอวิ๋นเทียนซีได้ยินแล้วแต่พอได้ยินแล้วเขาก็ ไม่มาหนทางต่อต้านแม้ถูกควบคุมข่มเหงไว้มากแต่ถ้าต้องไร้ชีวิต แม้แต่โอกาสจะขู่ก็ไม่มี

ดังนั้นอวิ๋นเทียนซีค่อยๆอ้าปากอย่างไม่เต็มใจเขาคิดแค่จะอม ยาเม็ดไว้ในปากแต่ไม่กลืนเข้าไปสักพักหาโอกาสพวกเขาไม่ทัน ระวังถ่มออกมาก็ได้

เพียงแต่ตอนที่ยาเม็ดนั้นเข้าปากเขาไม่ต้องกลืนในยาเม็ดนั้น เหมือนมีสิ่งมีชีวิตอยู่หลังจากที่รู้สึกคันมีสิ่งหนึ่งเข้าไปในลำคอเขา เขาคลื่นไส้แต่คายอะไรไม่ออก

“เจ้ารอหน่อยข้าจะช่วยเจ้าออกมา”หลินซีนเยียนพูดอย่างเยือก เย็นสำรวจไปรอบๆสักพักกลับไม่มีอุปกรณ์อะไรที่สามารถเอามา ใช้ช่วยชีวิตเชียวผ่านได้และกลุ่มคนในโคลนดูดนั้นท่อนล่างตั้งแต่ หน้าอกลงมาถูกโคลนดูดกลืนกินไปแล้วเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ออกมา เพียงครู่เดียวพวกเขาจะตายในที่สุด

หลินซีนเยียนร้อนใจได้ยินเสียงหลี่หายดังขึ้นอีกครั้ง

“จับไว้!”

ที่แท้หลี่ห่ายโยนเชือกยาวของอูฐเข้ามาหลินขึ้นเขียนรีบคว้าไว้ หลังจากนั้นโยนเชือกไปกลางหลุมโคลน

อนเทียนซีไม่รอช้าอยากคว้าเชือกนั้นแต่น่าเสียดายตามองจะ จับไว้ได้หลินซีนเยียนกลับดึงเชือกกลับไปอีก “ช้าก่อน!คนแรกที่ขึ้น

มาไม่ใช่เจ้า

“ แม่หญิงข้าก็กินยาพิษไปแล้วเจ้ายังต้องการอะไรอีก?”บน ภายนอกร่างอวิ๋นเทียนจมลงไปลึกมากแต่ในใจกลับเกลียดแค้น จนกัดฟันกรอดๆขอให้เขาคว้าโอกาสได้เพียงนิดเดียวเท่านั้นเถอะ จะเอาให้แม่สาวน้อยคนนี้ตายจนไร้ที่ฝัง

“ข้าโยนเชือกเข้าไปพวกเจ้ามัดบนตัวเขียวผ่านก่อนรอข้าช่วย

เขาแล้วข้าค่อยช่วยพวกเจ้า!”โยนอย่างระมัดระวังแล้วจะปลอดภัย โอกาสจะช่วยเชียวฝานออกมาไม่ง่ายนักนางจะพลาดพลั้งอีกไม่ได้

เด็ดขาด

อวิ๋นเทียนซีโกรธจนครางเสียงต่ำยังพยักหน้ารับชะตากรรม

หลินซีนเขียนถึงจะโยนเชือกออกไปพวกอวิ๋นเทียนร่วมกันคนละ ไม้คนละมือเอาเชือกผูกบนหน้าอกของเซียวผ่านหลี่หายและหล่อ นานก็เดินเข้ามาช่วยดึงเชือกภายใต้แรงกำลังหลายคนในที่สุด ก็ดึงเซียวฝานออกมาจากโคลนดูดได้