ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต - ตอนที่ 481

ตอนที่481แตกแยก
　　เผชิญหน้ากับการต่อว่าอย่างกะทันหันของหลิงสู่ ทุกๆคนต่างมีสีหน้าไม่รู้เรื่องรู้ราวราว กับใครก็ยังไม่เข้าใจช่วงเวลาก่อนหน้านี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
　　แต่ว่าทุกคนต่างก็เห็นชัดเจนตำแหน่งที่ผู้อาวุโสตระกูลหลิงสองคนยืนอยู่ในตอนแรกตอนนี้เหลือเพียงแค่กองเลือดหนึ่งกองเท่านั้นแต่ผู้อาวุโสที่มีวรยุทธเหนือชั้นทั้งสองกลับหายไปอย่างว่างเปล่าหายไปต่อหน้าต่อตาทุกๆคนอย่างสิ้นเชิง
　　”กลิ่นของเลือดนี้มัน…”ผู้อาวุโสที่รู้วิชาแพทย์แห่งตระกูลหรงคนนั้นเดินหน้าเข้าไปดูสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อย”เหมือนกันกับกลิ่นที่พวกเราได้กลิ่นตรงปากถ้ำไม่มีผิด”
　　”เหมือนกัน?”หรงเย่เองก็ตกใจเช่นกัน”เจ้าหมายความว่ากลิ่นการกัดกร่อนนั่นที่พวกเราได้กลิ่นในตอนแรกก็คือกลิ่นเลือดแบบนี้น่ะหรอ?แต่ว่าในเวลาเพียงพริบตาเป็นไปได้ยังไงที่ทำให้คนที่ยังมีชีวิตอยู่ทั้งสองคนถึงกลายเป็นกองเลือดเกรงว่าบนโลกใบนี้น้ำยาละลายก็คงทำได้ไม่ถึงขั้นนี้”
　　นั่นน่ะสิ”ทุกคนเห็นด้วยไปตามๆกัน
　　หลิงสู่ดึงดาบยาวข้างเอวออกมาชี้ไปทางคนที่อยู่รอบๆแล้วตะโกนออกมา:”พวกเจ้าไม่ต้องมาเสแสร้งที่นี่ก็มีแต่พวกเราแค่นี้ในหมู่พวกเจ้าจะต้องมีฆาตกรแน่ๆ!รีบออกมาซะบางทีข้าอาจจะเหลือศพพวกเจ้าไว้แบบครบถ้วน!”
　　”หลิงสู่!ปัญญาของท่านนี่ข้ายอมเลยจริงๆคนอย่างท่านเนี่ยนะเหมาะสมที่จะเป็นนายใหญ่แห่งตระกูลหลิง?”หลินซีนเยียนยืดหลังตรงเสียงดังสะท้อนวนอยู่ภายในถ้ำที่ว่างเปล่าไม่รอให้หลิงสู่ได้ระเบิดอารมณ์ออกมานางก็พูดขึ้นต่อ:”ท่านทำไมไม่คิดๆดูในเมื่อก่อนหน้าที่พวกเราจะเข้ามาที่นี่ก็มีกลิ่นการกัดกร่อนแบบนี้นั่นแสดงว่าที่นี่ก่อนหน้านี้ก็มีคนกลายเป็นเลือดอย่างกะทันหันเหมือนกันแถมยังมีกลิ่นเหมือนกันโชยออกมาอีก”
　　ใช่หลิงสู่เจ้าใจเย็นหน่อยยิ่งเวลาแบบนี้ยิ่งต้องใจเย็นเจ้าจะทำบ้าๆออกมาก็ไม่เป็นไรแต่อย่าดึงพวกข้าหลายคนเข้าไปยุ่งด้วย”หรงเย่พูด
　　หลิงสู่มองหลินซีนเยียนอย่างเยือกเย็น”เจ้าหมายความว่าในถ้ำแห่งนี้มีบางสิ่งฆ่าคนของข้างั้นรึ?”
　　”บางสิ่ง?”หลินซีนเยียนขมวดคิ้ว”ไม่รู้ว่าใช่บางสิ่งหรือไม่แต่ว่าการตายของคนของเจ้าจะต้องเกี่ยวข้องกับท่านแห่งนี้เป็นแน่”
　　”ถ้างั้นเจ้าก็อธิบายมาให้ชัดเจนข้าหลิงสู่ไม่ใช่คนที่จะฝืนทนอะไรใครหากว่าคนของข้าตายไปอย่างไม่ทราบสาเหตุพวกเจ้าก็อย่าได้คิดที่จะออกไปข้างนอกได้ง่ายๆ”มาถึงขั้นนี้หลิงสู่ก็ยังคงมีสีหน้าไม่พอใจ
　　”นายใหญ่หลิงตอนนี้เรื่องราวยังไม่กระจ่างเจ้าก็โทษคนกันเองไปก่อนแล้วแบบนี้มันไม่ค่อยยุติธรรมเท่าไหร่เลยเมื่อกี้ผู้อาวุโสทั้งสองก็อยู่ข้างกายเจ้าพวกข้าคนอื่นๆนั้นอยู่ห่างออกมาตั้งไกลถ้าหากจะฆ่าคนสองคนในพริบตาโดยไม่เหลือร่องรอยใดๆพวกข้าก็คงไม่มีความสามารถมากขนาดนั้น”หรงเย่อธิบายออกมา
　　”แต่ว่าคำอธิบายของหรงเย่ก็ทำให้หลิงสู่ไม่เห็นด้วยเขาพูดขึ้นอีกว่า:”คนธรรมดาอาจจะเป็นไปไม่ได้แต่ว่าพวกเจ้าต่างก็เป็นยอดฝีมือที่เก่งกาจระดับปรมาจารย์ทั้งนั้นนั่นมันก็พูดยากหลินซีนเยียน เจ้าบอกว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับถ้ำแห่งนี้เจ้าก็พูดให้กระจ่างสิ!”
　　หลิงสู่ตั้งใจมาหาเรื่องซ้ำแล้วซ้ำเล่าทำลายความอดทนสุดท้ายของหลินซีนเยียนไปจนหมดสิ้นเรียบร้อย ตอนนี้สำหรับนางแล้วคนที่ไม่ได้สำคัญอะไรแต่แรกที่นางต้องการก็แค่เพื่อแก้แค้นเท่านั้นนางเห็นตัวเองเป็นเสมือนคนใกล้ตายมาตั้งนานแล้วตลอดทางมานี้ก็แค่อดทนเอาไว้เท่านั้นตอนนี้ในเมื่อหลิงสู่กลับหน้ามือเป็นหลังมือถ้างั้นนางก็จะตัดทิ้งไปอย่างง่ายๆ
　　นางถอยหลังไปก้าวหนึ่งมาอยู่ข้างหลังหรงเย่จากนั้นก็พูดกับหลิงสู่ด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า:”หลิงสู่เจ้าหาเรื่องข้าจนได้เพราะงั้น….แม้ว่าข้าจะรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่ว่าข้าจะไม่บอกเจ้าหรอกข้าขอประกาศไว้ตอนนี้เลยพันธมิตรระหว่างเราจบสิ้นกัน!”
　　มิตรภาพบทจะแตกหักก็แตกยิ่งไปกว่านั้นระหว่างนางกับหลิงสู่ก็ไม่เคยมีมิตรภาพต่อกันตั้งแต่แรกแล้ว
　　หลิงสู่ตกใจอย่างมากเกิดบันดาลโทสะยกดาบขึ้นกะจะฟันหลินซีนเยียนแต่ว่ายังไม่ทันที่จะถึงตัวก็ถูกหรงเย่ชักดาบขึ้นมากันไว้ก่อน
　　”หลิงสู่เจ้าอย่าเกินไปให้มันมากนัก!”หรงเย่เองก็โมโหแล้วเหมือนกัน
　　หลบไป!วันนี้ถ้านางไม่พูดให้กระจ่างตระกูลหลิงจะไม่ปล่อยไปแน่!”หลิงสู่ตะคอกเสียงกร้าว
　　สีหน้าของหรงเย่ค่อนข้างลำบากใจแต่ว่านัยน์แววตาลึกๆกลับไม่มีความลังเลแม้แต่น้อยเดิมทีเขาก็แค่กะว่าจะทำให้คนพวกนี้จากไปโดยไม่กลับมาตอนนี้การแตกแยกกับหลิงสู่ก็เป็นเพียงแค่การกระทำล่วงหน้าเท่านั้นเขาส่งสายตาไปหาคนรอบๆเหล่าผู้อาวุโสแห่งตระกูลหรงก็เข้าใจเข้ามาปกป้องเขาทั้งสองคนถอยออกทีละก้าวทีละก้าว
　　นายใหญ่หรงในเมื่อหลิงสู่ไม่ยอมเชื่อใจข้าเช่นนั้นพวกเราก็แยกทางกันเถอะ”หลินซีนเยียนพูดประโยคนี้จบก็เข้าไปกระซิบที่ข้างหูของหรงเย่อีกสองสามประโยคพอหรงเย่ได้ฟังแววตาก็เป็นประกายสั่นไหวจับดาบยาวที่อยู่ในมือแน่นยิ่งขึ้น
　　หลี่อวี๋นซ่านที่อยู่ห่างจากตรงนี้ไกลพอสมควรหลินซีนเยียนก็ส่งสายตาหาเขาอีกครั้งเขาขมวดคิ้วงุนงงอยู่สักพักแล้วถึงจะนำคนของตระกูลหลี่มาอยู่ที่ด้านหลังคนตระกูลหรง
　　เพียงแปปเดียวคณะเดินทางก็แบ่งออกเป็นสองกลุ่มคนของหลิงสู่ดูโดดเดี่ยวจนน่าสงสาร
　　”พวกเจ้าอย่าได้คิดที่จะไปได้ทั้งแบบนี้!”หลิงสู่พูดอย่างโมโหนำคนกะจะบุกขึ้นไปข้างหน้าแต่ว่าตอนที่เขาบุกขึ้นไปในตอนนั้นเขากลับเห็นที่มุมปากของหลินซีนเยียนเหยียดยิ้มเยาะเย้ยออกมา
　　ใจของเขาก็กระตุกแรงวูบยังไม่ทันจะมีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆรู้สึกเพียงแค่ด้านหน้ามันมืดมิดถ้ำทั้งถ้ำก็มืดลงในพริบตา
　　คบไฟดับลงอย่างน่าประหลาดทั้งหมดอีกครั้ง
　　ตอนที่ยังพอมีแสงสว่างจากไฟอยู่หลิงสู่ยังมองไม่ชัดเลยว่ารอยยิ้มของหลินซินเยียนตกลงว่ายิ้มกว้างสุดแล้วหรือยัง
　　”จุดไฟ!”หลิงสู่หยุดความคิดที่จะบุกไปข้างหน้าตะโกนเสียงดังใส่ตระกูลหลิงที่อยู่ด้านหลัง
　　แต่ว่าเสียงของเขาดังก้องไปทั่วทั้งถ้ำแต่กลับไม่มีใครตอบกลับมาเลยเหงื่อไหลเต็มแผ่นหลังของเขาในทันทีแม้แต่เหงื่อที่อยู่บนหน้าผากก็ยังไหลย้อยลงมาตามแก้มของเขา
　　หลิงสู่กลืนน้ำลายลงคอกัดฟันแน่นควักตะบันไฟออกมาจากอกเสื้อเพียงแต่แม้แต่เขาเองก็คิดไม่ถึงก็คือตอนที่เขาหยิบตะบันไฟขึ้นมาจุดไฟมือทั้งสองข้างของเขาสั่นเทาขึ้นมาเล็กน้อย
　　ตะบันไฟจุดคบไฟที่อยู่ในมือซ้ายของเขาแสงไฟสว่างไสวขึ้นในพื้นที่เล็กๆแต่รอบๆตัวเขาว่างเปล่าไม่มีแม้แต่เงาของผู้ใดที่มีอยู่ก็เพียงแค่กองเลือดเป็นกองเป็นกอง
　　นอกจากพื้นที่ที่แสงไฟสว่างไสวก็เป็นภาพของความมืดมิดมองไม่เห็นสิ่งใดไม่เห็นใครทั้งโลกราวกับเหลือเพียงแค่พื้นที่เล็กๆเท่านี้
　　ออกมาให้หมดนะ!เล่นกลอุบายแบบนี้มันจะเป็นคนดีอะไรกัน!”หลิงสู่ตะโกนไปรอบๆเสียงดัง
　　น่าเสียดายที่ตอบเขามีแค่เสียงสะท้อนของตัวเขาเอง
　　เหงื่อที่เหน็บหนาวของเขาไหลจากแก้มลงมาเรื่อยๆก้มหน้ามองดูกองเลือดพวกนั้นกระวนกระวายใจอย่างถึงที่สุดเขาไม่เชื่อหรอกว่าพละกำลังมนุษย์จะสามารถทำให้เหล่าผู้อาวุโสยอดฝีมือเหล่านี้จะกลายเป็นกองเลือดได้ภายในพริบตา!
　　แต่ว่าความจริงก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าของเขา เขาอดที่จะเชื่อไม่ได้เขาอดกลัวออกมาไม่ได้!หลิงสู่ชูคบไฟสูงขึ้นเดินไปข้างหน้าอย่างเก้ๆกังๆแต่ว่านอกจากพื้นที่ที่มีแสงสว่างจากแสงไฟแล้วพื้นที่อื่นๆก็เป็นภาพที่มืดสนิทไม่มีคนไม่มีลมพัดมีเพียงแค่กลิ่นเลือดที่โชยมาจนทำให้อยากจะอ้วก