ชายาหยุดเย้าข้าเสียทีเถิด - ตอนที่ 578 มีความต้องการบางอย่างก็เป็นเรื่องปกติมาก / ตอนที่ 579 ใครใช้ให้นางโง่เล่า​​​​​​​

ตอนที่ 578 มีความต้องการบางอย่างก็เป็นเรื่องปกติมาก 

ความเป็นเทพบุตรของเฉินเสี้ยวหรูถือว่าดับสูญไปจากใจเธอแล้ว เธอแค่รู้สึกเสียดาย เฉินเสี้ยวหรูผู้มีใบหน้าซ่งเฉิงทำเรื่องน่าตกใจขนาดนี้ นึกไม่ถึงว่าจะทำกับไท่เฟย… 

ทั้งอวี้ไท่เฟยกับเฉินเสี้ยวหรูสวมเสื้อผ้าไม่เรียบร้อย โดยเฉพาะอวี้ไท่เฟย เสื้อผ้าบนร่างกายถูกถอดออกเกือบทั้งหมด ผมก็ยุ่งจนดูไม่ได้ เมื่อเห็นว่ามีคน นางก็รีบจัดเสื้อผ้าให้ดี ท่าทางอับอายจนไม่รู้จะอับอายอย่างไรแล้ว 

เข็มขัดของเฉินเสี้ยวหรูถูกปลดออก นอกจากนี้แล้ว เสื้อผ้ายังถือว่าเรียบร้อยอยู่ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่นึกว่าจะได้เจอหลิงอวี้จื้อที่นี่ ใบหน้าแฝงความกระอักกระอ่วนแวบหนึ่ง ลุกขึ้นรัดเข็มขัดให้เรียบร้อยอย่างไว 

“อวี้จื้อ ข้า…” 

“ท่านอ๋องไม่ต้องอธิบายอะไรให้ข้าฟัง ท่านอ๋องเป็นผู้ชายปกติ มีความต้องการบางอย่าง ก็เป็นเรื่องปกติมากเพคะ เพียงแต่ท่านอ๋องควรหาสถานที่ดี ๆ ท่านอ๋องกับไท่เฟยต่างก็มีสถานะสูงส่ง เช่นนี้ไม่ยุติธรรมกับทั้งสองท่านเลย ข้าไม่รบกวนแล้ว พวกท่านเชิญทำต่อเพคะ เรื่องนี้ข้าจะไม่เอาไปพูดข้างนอก อย่างไรพูดไปก็ไม่มีคนเชื่อ” 

พูดจบหลิงอวี้จื้อก็พยักหน้าให้เฉินเสี้ยวหรู แล้วแสร้งทำเป็นใจนิ่ง พาหรูเยียนกับหมิงเย่ว์ออกไป ฮ่องเต้องค์ก่อนไม่อยู่แล้ว หากบอกเรื่องนี้ให้ไทเฮาหรือเฉินมั่วฉือรู้ ไทเฮาก็หมางใจกับเธออยู่ เฉินมั่วฉือก็เด็กไป หลิงอวี้จื้อไม่อยากยุ่งเรื่องส่วนตัวด้วย ยุ่งแล้วก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา 

เฉินเสี้ยวหรูไม่ได้ทำให้หลิงอวี้จื้อลำบากใจ ตามองเธอเดินจากไป กลายเป็นอวี้ไท่เฟยที่หวาดกลัวมาก 

“ท่านอ๋อง คือ…” 

“เจ้ากลับไปก่อนเถิด!” 

ทิ้งประโยคนี้ไว้แล้ว เฉินเสี้ยวหรูก็รีบเร่งเดินไป 

เกิดเรื่องเช่นนี้แล้วอวี้ไท่เฟยย่อมไม่สนุกแล้ว รีบจัดแต่งเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วจากไป ในใจเป็นกังวลไม่หยุด อย่างไรนางก็เป็นไท่เฟย หากเรื่องนี้รั่วไหลออกไป เฉินเสี้ยวหรูก็คงไม่ถูกดำเนินการอะไร อย่างมากก็โดนตำหนิไม่กี่ประโยค แต่นางตายแน่ ในเมื่อคนที่เห็นเรื่องนี้ยังมีคนของวังโยวเสียกงด้วย 

นางทำอะไรพระชายาอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ไม่ได้ นางไม่ได้เป็นคนในวัง และไม่สามารถยุ่งเรื่องในวังได้ แต่หมิงเย่ว์เก็บเอาไว้ไม่ได้ คิดถึงตรงนี้ นางก็รีบเรียกสาวใช้ประจำตัวมา สั่งการอย่างละเอียด 

หลิงอวี้จื้อเร่งฝีเท้าไปที่ประตูวัง เตือนหมิงเย่ว์เป็นพิเศษ 

“เจ้าต้องระวัง ข้าเกรงว่าอู๋อ๋องกับอวี้ไท่เฟยจะไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่” 

“พระชายาวางใจเถิด ไท่เฟยจะช่วยจัดการให้บ่าวอย่างดี พระชายารีบกลับเถิดเพคะ!” 

นี่เป็นการพิสูจน์ทางอ้อมหรือไม่ว่าเฉินเสี้ยวหรูต่างหากที่เป็นคนที่แอบติดต่อกับสำนักอู๋จี๋ อวี้ไท่เฟยเป็นเพียงคนที่คนในสำนักส่งออกมาช่วยเขา สองคนแอบพัฒนาความสัมพันธ์เช่นนี้ขึ้นมา 

เฉินเสี้ยวหรูมีความลับมากเกินไป ก่อนหน้านี้ยังบอกอยู่เลยว่าอยากเป็นเพื่อนที่ดีกับเธอ คนเช่นนี้จะเป็นเพื่อนได้อย่างไร เป็นคนที่ยากแท้หยั่งถึง จะถูกหลอกวันไหนก็ไม่รู้ 

ในเมื่อมั่นใจแล้วว่าเป็นอวี้ไท่เฟย เช่นนั้นสิ่งที่สำคัญที่สุดคือการกำจัดอวี้ไท่เฟย 

คนที่เก็บสำนักอู๋จี๋เอาไว้มีภัยซ่อนเร้นหนักหนาจริง ๆ เมื่อผ่านเรื่องที่ตำบลเถาหยวนมาแล้ว เธอก็รู้สึกผิดมาโดยตลอด เมื่อพูดขึ้นมาก็นึกถึงนักรบไร้ชีพที่เหมือนผีดิบ เป็นฝันร้ายในความทรงจำดี ๆ นี่เอง 

เมื่อกลับมาถึงจวนอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์แล้ว หลิงอวี้จื้อก็กินผลไม้แช่อิ่มไปเล็กน้อย มั่วชิงเดินเข้ามารายงาน 

“พระชายา เมื่อครู่ฟางไท่เฟยให้คนมาส่งข่าวจากในวัง บอกว่าหมิงเย่ว์ตกน้ำตายแล้ว” 

ข่าวนี้กระทันหันเกินไป หลิงอวี้จื้อเกือบกินเม็ดผลไม้แช่อิ่มลงไปแล้ว เธอไอเบา ๆ หนึ่งครั้ง คายเม็ดผลไม้ออกมา ถามต่อ 

“หมิงเย่ว์ตายจริง ๆ แล้วหรือ” 

“ข่าวที่ฟางไท่เฟยส่งมาเป็นเช่นนี้เพคะ” 

“แม่เจ้า อวี้ไท่เฟยคนนี้ ลงมือรวดเร็วเกินไปแล้ว!” 

ตอนที่ 579 ใครใช้ให้นางโง่เล่า​​​​​​​ 

“ฟางไท่เฟยยังบอกให้พระชายาระวังตัว นางไปหาอวี้ไท่เฟยแล้ว” 

หลิงอวี้จื้อไม่มีแก่ใจกินผลไม้แช่อิ่มแล้ว เธอให้คนมาเอาผลไม้แช่อิ่มไปเก็บ นึกถึงว่าก่อนออกจากวังยังกำชับหมิงเย่ว์ ให้นางระวังหน่อย ผลปรากฏว่าสิ่งที่กำชับไปนั้นไม่มีประโยชน์เลยแม้แต่น้อย 

จะฆ่าผู้คุมกฎสำนักอู๋จี๋สักคน แค่พูดคงง่าย เรื่องนี้เธอจัดการไม่ไหว ทำได้เพียงให้เซียวเหยี่ยนส่งคนไปจัดการเรื่องนี้ ตอนนี้ฟางฮุ่ยหรูกำลังไปหาอวี้ไท่เฟย จะเป็นอันตรายด้วยหรือไม่ หากอวี้ไท่เฟยก็ฆ่านางขึ้นมาล่ะ 

หมิงเย่ว์ตายแล้ว เธอไม่สามารถปล่อยให้ฟางฮุ่ยหรูตายในกำมือของอวี้ไท่เฟย คิดถึงตรงนี้ เธอก็สั่งการทันที 

“มั่วชิง เจ้าเข้าวังไปกับข้าหน่อย หรูเยียน รายงานเรื่องนี้ให้ท่านอ๋องรับทราบ ข้าจะไปวังโยวเสียกงสักหน่อย” 

หรูเยียนเป็นห่วงความปลอดภัยของหลิงอวี้จื้อ รีบห้ามหลิงอวี้จื้อ 

“พระชายา จำเป็นต้องไปด้วยตัวเองหรือเพคะ” 

“ฟางไท่เฟยเคยช่วยข้าสามสี่ครั้งแล้ว ข้าเห็นคนจะตายแล้วไม่ช่วยไม่ได้ วางใจเถิด ข้าไม่เป็นอะไร อวี้ไท่เฟยไม่กล้าทำอะไรข้าอยู่แล้ว หากข้าผมร่วงแม้แต่เส้นเดียว นางไม่เพียงแต่จะหนีไม่พ้น แม้แต่ลูกสาวของนางก็จะหนีไม่พ้นเช่นกัน นางจะกล้ามาแตะต้องข้าได้อย่างไร” 

พูดจบหลิงอวี้จื้อก็พามั่วชิงออกจากจวนอ๋องไป หรูเยียนเห็นว่าห้ามไม่อยู่ ก็ได้แต่ยอมแพ้ 

วังโยวเสียกงในขณะนี้ ฟางฮุ่ยหรูยืนประจันหน้ากับเฉินเสี้ยวหรู เฉินเสี้ยวหรูหน้าบึ้ง 

“ฮุ่ยหรู เจ้าจะทำอะไรกันแน่” 

“ท่านอ๋อง หรือว่าเจ้ายังกลัวว่านางจะเข้าใจเจ้าผิด 

เจ้าก็รู้ดีว่านางเป็นผู้หญิงของอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ ถึงแม้ว่าเจ้าจะแย่งตัวนางมา ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะทำสำเร็จได้ในตอนนี้ ให้นางได้เห็นเรื่องเหล่านี้แล้วจะเป็นอะไรไป 

ปกติผู้ชายก็ไม่จบที่ผู้หญิงคนเดียวอยู่แล้ว จะเห็นหรือไม่เห็นเกี่ยวข้องอะไรกัน ทำเช่นนี้ก็เท่ากับพิสูจน์ตัวตนของฟางไท่เฟยได้แล้ว มีแต่ผลดีสำหรับพวกเรา” 

เสียงของฟางฮุ่ยหรูฟังดูขี้เกียจ ๆ ราวกับเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น เฉินเสี้ยวหรูก็ยังไม่ดีใจอยู่ดี แววตาเปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้นมา 

“ใครยอมให้เจ้าคิดเองเออเอง ฮุ่ยหรู เจ้ากล้าวางเผนแม้แต่กับข้าหรือ” 

“ข้ารู้ว่าท่านอ๋องไม่ทำเรื่องเช่นนี้แน่ เช่นนั้นข้าจะทำแทนท่านอ๋อง ขาดอีกเพียงก้าวเดียว ก็จะบรรลุเป้าหมายแล้ว ท่านอ๋องจะทำครึ่ง ๆ กลาง ๆ แค่นี้หรือ” 

แววตาของฟางฮุ่ยหรูลุ่มลึก หันหน้ามามองเฉินเสี้ยวหรู แตกต่างจากท่าทางขี้เกียจตามปกติของนางโดยสิ้นเชิง 

สีหน้าของเฉินเสี้ยวหรูคาดเดาไม่ได้ เม้มปากไม่พูดอะไร 

ฟางฮุ่ยหรูพิงอกเฉินเสี้ยวหรู ปลอบใจว่า 

“ข้ารู้เพียงว่าทำเช่นนี้เพื่อผู้หญิงคนเดียวนั้นไม่คุ้มค่า ท่านอ๋องเป็นคนมีความทะเยอะทะยาน จะมาลืมสิ่งที่ตนเองต้องการทำเพราะผู้หญิงคนเดียวได้อย่างไร และมิพักต้องพูดถึงว่าผู้หญิงคนนี้มิได้เป็นของท่านด้วย ใจของนางก็ไม่ได้อยู่กับท่าน ท่านอ๋องแย่งนางมาแล้วจะเป็นอย่างไรได้ สุดท้ายก็ไปอยู่ดี เรื่องต่อไปข้าจัดการเอง ท่านอ๋องคอยดูอย่างเดียวก็พอ สิ่งที่ท่านอ๋องอยากได้จะได้มาในไม่ช้านี้” 

“ฮุ่ยหรู เจ้าฟังไว้ ต่อไปอย่าคิดเองเออเองอีก นี่จะเป็นครั้งสุดท้าย” 

ทิ้งประโยคนี้ไว้แล้ว เฉินเสี้ยวหรูก็ออกไปโดยไม่หันมอง 

ฟางฮุ่ยหรูถอนหายใจเบาหนึ่งครั้ง ผู้ชายที่มีความรักน่ารำคาญจริง ๆ สาวน้อยคนนั้นมีอะไรดี คุ้มค่าให้เขาคิดถึงคะนึงหาเช่นนี้หรือ ไม่ว่าอย่างไรก็ยังต้องไว้ชีวิตสาวน้อยคนนั้นอยู่ดี 

นางรู้ว่าหลิงอวี้จื้อเป็นคนที่มีไมตรีจิตสูงมาก นางจงใจเปิดเผยข่าวนี้ให้หลิงอวี้จื้อ หากไม่เหนือความคาดหมาย หลิงอวี้จื้อคงจะเข้าวังมา นางควรจะต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว 

ออกโรงได้ยอดเยี่ยมจริง ๆ นางแสดงอย่างมีความสุข ปลาของนางติดเบ็ดอย่างราบรื่น สำหรับอวี้ไท่เฟยหญิงโง่คนนั้น ก็นับว่าตายอย่างคุ้มค่าแล้ว ใครใช้ให้นางโง่กันเล่า