ชายาหยุดเย้าข้าเสียทีเถิด - ตอนที่ 580 ตกหลุมพราง / ตอนที่ 581 ทำความดีชดใช้​​​​​​​

ตอนที่ 580 ตกหลุมพราง 

 

 

หลิงอวี้จื้อรีบร้อนมาที่วังโยวเสียกง ฟางฮุ่ยหรูนั่งกับพื้นอย่างไร้จิตวิญญาณ ศพของหมิงเย่ว์ยังอยู่บนพื้น เปียกปอนไปทั้งตัว เห็นได้ชัดว่าจมน้ำตาย 

 

 

เห็นหลิงอวี้จื้อมา ฟางฮุ่ยหรูก็เงยหน้าขึ้น ปากพูดพึมพำกับตนเอง 

 

 

“หมิงเย่ว์ตายแล้ว นางอยู่กับเรามานานขนาดนี้แล้ว แต่กลับตายอย่างเป็นปริศนา เรามันไม่มีประโยชน์จริง ๆ วิ่งไปหาอวี้ไท่เฟย แม้แต่จะเข้าใกล้นางยังไม่ได้เลย เราไม่เคยรู้เลยว่าอวี้ไท่เฟยจะมีวิทยายุทธ” 

 

 

ฟางฮุ่ยหรูพูดพลาง ก็กระอักเลือดออกมาอย่างแรง หลิงอวี้จื้อรีบเข้าไปประคองนาง 

 

 

“ไท่เฟย ไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่” 

 

 

“โดนฝ่ามืออวี้ไท่เฟยไปหนึ่งครั้ง ข้าไม่เป็นอะไร พระชายา ป่านนี้แล้ว เจ้ามาได้อย่างไร” 

 

 

“ข้าเป็นห่วงเจ้า จึงมาดูสักหน่อย” 

 

 

หลิงอวี้จื้อประคองฟางฮุ่ยหรูขึ้นมา 

 

 

“หากรู้ก่อนว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้ ข้าจะไม่ให้หมิงเย่ว์มาส่งพวกเราออกจากวังเด็ดขาด ไท่เฟย ขออภัยนะเพคะ” 

 

 

“เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับเจ้า เพราะอวี้ไท่เฟยรังแกคนกันเกินไป แต่ข้าหาวิธีจัดการนางไม่ได้เลยแม้แต่น้อย” 

 

 

ฟางฮุ่ยหรูพูดพลางร้องไห้ 

 

 

“ข้าอยู่ในวังหลังนี้ไม่มีที่พึ่ง ไม่มีลูกชายลูกสาว ถึงแม้จะรู้ว่าใครฆ่าหมิงเย่ว์ ข้าก็แก้แค้นแทนหมิงเย่ว์ไม่ได้ ข้าช่างไร้ประโยชน์จริง ๆ” 

 

 

ฟางฮุ่ยหรูยิ่งร้องไห้ยิ่งเสียใจ ร้องจนลืมตัวไปแล้ว หลิงอวี้จื้อไม่เคยเห็นฟางฮุ่ยหรูเป็นเช่นนี้มาก่อน เมื่อเห็นศพขาวซีดบนพื้น จู่ ๆ เธอก็นึกถึงหนานเยียน 

 

 

เธอเข้าใจดีว่าทำไมฟางฮุ่ยหรูถึงโศกเศร้าขนาดนี้ ฟางฮุ่ยหรูไม่มีลูกชายลูกสาว สาวใช้ที่อยู่กับนางทุก ๆ วันเป็นคนที่สนิทสนมที่สุด มาถึงตอนนี้ เธอไม่มีความระแวงฟางฮุ่ยหรูอีกแล้ว 

 

 

นึกได้ว่าฟางฮุ่ยหรูได้รับบาดเจ็บ หลิงอวี้จื้อก็ให้คนไปเชิญหมอหลวงมา แต่ถูกฟางฮุ่ยหรูปฏิเสธ 

 

 

นางเช็ดน้ำตา ดวงตายังคงแดง ๆ 

 

 

“ขายหน้าเจ้าเสียแล้ว ใจเราเป็นทุกข์จริง ๆ จึงเป็นเช่นนี้ต่อหน้าเจ้า เราไม่เป็นอะไร ฝ่ามือนี้ถือว่าข้ารับแทนหมิงเย่ว์ พระชายา เจ้าช่วยข้าสักอย่างได้หรือไม่” 

 

 

“เชิญไท่เฟยกล่าว” 

 

 

ฟางฮุ่ยหรูหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดคราบน้ำบนใบหน้าของหมิงเย่ว์ จัดผมเผ้าที่กระเซอะกระเซิงของหมิงเย่ว์ให้เรียบร้อย ดูเหมือนจะสงบใจลงแล้ว 

 

 

“เรารู้ว่าตนเองแก้แค้นเองไม่ไหว อย่างไรพระชายาก็คอยสังเกตอวี้ไท่เฟยอยู่แล้ว ต้องมีจุดประสงค์แน่นอน ตอนนี้คนที่ช่วยหมิงเย่ว์แก้แค้นได้ก็มีแต่พระชายา” 

 

 

“ไท่เฟยวางใจได้ ข้าจะไม่ปล่อยอวี้ไท่เฟยไปแน่” 

 

 

เมื่อได้รับการอนุมัติจากหลิงอวี้จื้อแล้ว ฟางฮุ่ยหรูก็จับมือหลิงอวี้จื้อด้วยความซึ้งในน้ำใจ 

 

 

“ขอบคุณพระชายา เราก็ช่วยอะไรไม่ได้มาก ที่นี่เรามีของอย่างหนึ่ง เจ้าอาจจะได้ใช้” 

 

 

พูดจบก็ให้สาวใช้ไปหยิบกล่องไม้มากล่องหนึ่ง ฟางฮุ่ยหรูเปิดกล่องไม้นั้นด้วยตนเอง ข้างในมีบัวหิมะสีน้ำเงินต้นหนึ่ง นางเอากล่องไม้ยัดใส่มือหลิงอวี้จื้อ 

 

 

“บัวหิมะสีน้ำเงินนี้ฮ่องเต้องค์ก่อนมอบให้เรา เราทำใจใช้ไม่ลง เราจึงมอบบัวหิมะนี้ให้เจ้า ถือเป็นของขวัญแสดงความขอบคุณ” 

 

 

“ถึงแม้เจ้าจะไม่พูด ข้าก็ย่อมทำเรื่องนี้อยู่แล้ว ของขวัญไม่ต้องหรอกเพคะ” 

 

 

“เจ้าต้องรับไป ชีวิตของหมิงเย่ว์มีค่าเท่ากับบัวหิมะสีน้ำเงินนี้แล้ว” 

 

 

ฟางฮุ่ยหรูถอนหายใจเบา ๆ 

 

 

“ข้าช่างไร้ประโยชน์ พระชายา เจ้าให้ข้าทำอะไรเพื่อหมิงเย่ว์บ้างเถิด” 

 

 

เห็นฟางฮุ่ยหรูยืนกรานเช่นนี้ หลิงอวี้จื้อจึงรับบัวหิมะสีน้ำเงินมา 

 

 

บัวหิมะสีน้ำเงินหายากมาก หลิงอวี้จื้อเพิ่งได้เห็นบัวหิมะสีน้ำเงินของจริงเป็นครั้งแรก 

 

 

เมื่อก่อนพวกเขาโดนพิษบ่อย ๆ เธอได้ยินมั่วชิงเคยพูดถึงบัวหิมะสีน้ำเงินมาก่อน รู้ว่าบัวหิมะสีน้ำเงินเป็นของมีค่าที่หายากมาก ไม่เพียงแต่จะถอนพิษรักษาโรคเท่านั้น ยังสามารถปรับสภาพร่างกายได้อีกด้วย 

 

 

คราวก่อนเซียวเหยี่ยนบาดเจ็บสาหัสที่สำนักอู๋จี๋ เกือบถึงแก่ชีวิต แต่ไม่ได้รับการบำรุงและรักษาอย่างดีเลย บาดแผลฉีกเปิดไปหลายองศา ทำให้ยังทิ้งร่องรอยอาการบาดเจ็บอยู่ ในวันที่ท้องฟ้ามืดมนฝนตก แผลก็จะเจ็บขึ้นมาอีก 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 581 ทำความดีชดใช้​​​​​​​ 

 

 

ปกติหลิงอวี้จื้อให้เซียวเหยี่ยนกินอาหารที่มีสรรพคุณเป็นยาปรับสภาพร่างกาย คอยเสาะหาสมุนไพรบำรุงร่างกาย หากรวมกับบัวหิมะสีน้ำเงินนี้ด้วยก็จะบรรเทาอาการได้เป็นทวีคูณ สมบัติชิ้นนี้มาได้เวลาพอดี 

 

 

หลิงอวี้จื้อปลอบใจฟางฮุ่ยหรูต่อ เห็นฟางฮุ่ยหรูดูหมองเศร้า เธอก็ไม่ได้พูดอะไรมาก เพียงแต่นั่งอยู่ข้าง ๆ เป็นเพื่อนฟางฮุ่ยหรู จนกระทั่งเซียวเหยี่ยนเข้าวังมาตามหลิงอวี้จื้อด้วยตนเอง เธอถึงได้ออกจากวังโยวเสียกงไปกับเซียวเหยี่ยน 

 

 

เมื่อขึ้นรถม้ามาแล้ว หลิงอวี้จื้อก็ซบไหล่เซียวเหยี่ยน 

 

 

“ไม่นึกเลยว่าอวี้ไท่เฟยจะมีปัญหาจริง ๆ ไม่เพียงแต่จะมีความสัมพันธ์เช่นนั้นกับเฉินเสี้ยวหรู ยังฆ่าหมิงเย่ว์อีกด้วย อาเหยี่ยน ท่านเตรียมจะลงมือเมื่อใด ผู้หญิงคนนี้เก็บเอาไว้ไม่ได้อีกแล้ว” 

 

 

“หากอวี้ไท่เฟยเป็นคนของสำนักอู๋จี๋จริง เจ้าวู่วามเข้าวังไปเช่นนี้อันตรายอย่างยิ่ง อวี้จื้อ เจ้าลืมคำพูดของข้าอีกแล้วหรือ” 

 

 

เซียวเหยี่ยนขมวดคิ้ว ดูเหมือนอารมณ์ไม่ดีอย่างยิ่ง 

 

 

หลิงอวี้จื้อนั่งตัวตรง มองเซียวเหยี่ยนด้วยสีหน้างงงวย 

 

 

“ท่านพูดไปตั้งมากมาย ท่านหมายถึงประโยคใดหรือ” 

 

 

“ห้ามเสี่ยงอันตรายโดยลำพัง เจ้าก็รู้ว่าสำนักอู๋จี๋อันตรายเพียงใด” 

 

 

หลิงอวี้จื้อเห็นเซียวเหยี่ยนโกรธจริง ๆ ก็เอื้อมมือไปเขย่าแขนเซียวเหยี่ยน พูดอ้อน ๆ ว่า 

 

 

“สามีเพคะ ข้าไปโดยลำพังเสียที่ไหน ข้าไม่ได้พามั่วชิงไปด้วยหรอกหรือ มิหนำซ้ำข้าก็ไม่ได้ไปหาอวี้ไท่เฟย เพียงแต่อยากไปเยี่ยมฟางไท่เฟยสักหน่อยเท่านั้น เผื่อว่านางเกิดเรื่องขึ้นมา ท่านดูสิข้ามิได้สบายดีอยู่หรอกหรือ ท่านอย่าโกรธเลยนะเพคะ” 

 

 

หลิงอวี้จื้อทำตาโตอย่างใสซื่อ เห็นเช่นนี้ เซียวเหยี่ยนก็ใจอ่อน ทำอะไรเธอไม่ได้ ทำหน้าเหลืออด 

 

 

“เจ้านี่นะ…บางครั้งก็ไม่คิดถึงผลที่จะตามมาเลย” 

 

 

“ข้ารู้จักบันยะบันยังนะ” 

 

 

พูดจบก็ยื่นกล่องไปตรงหน้าเซียวเหยี่ยนราวกับยื่นสมบัติให้ 

 

 

“นี่คือบัวหิมะสีน้ำเงิน ไว้บำรุงร่างกายท่านได้พอดีเลย ข้าเพิ่งได้สมบัติล้ำค่านี้มา ถือว่าทำความดีชดใช้นะเพคะ” 

 

 

“ฟางไท่เฟยมอบให้เจ้าหรือ” 

 

 

“อืม ฟางไม่เฟยให้ความสำคัญกับหมิงเย่ว์มาก การตายของหมิงเย่ว์มีผลต่อนางอย่างมาก เป็นหญิงสาวที่ดีขนาดนี้ น่าเสียดาย” 

 

 

หลิงอวี้จื้อถอนหายใจเบา ๆ ถึงแม้ว่าไม่ได้เศร้าเท่าฟางฮุ่ยหรู แต่ก็เข้าใจความรู้สึกของนางดี เรื่องแบบนี้ หลิงอวี้จื้อเคยประสบมาก่อน และไม่ใช่แค่ครั้งเดียวด้วย 

 

 

“ต่อไปห้ามไปที่ใดอีก อวี้จื้อ เรื่องนี้ให้ข้าจัดการ เจ้าไปยุ่งกับเรื่องของอาจิ่นเถิด” 

 

 

“หน้ากากมนุษย์ทำใกล้จะเสร็จแล้ว คนที่จะมาสวมรอยก็มีแล้ว ทุกอย่างพร้อมสรรพยกเว้นโอกาส” 

 

 

หลิงอวี้จื้อกอดแขนเซียวเหยี่ยนแน่นอีกครั้ง ทุกครั้งที่อยู่ข้างกายเซียวเหยี่ยน เธอก็จะชอบกอดแขนเซียวเหยี่ยน ขอเพียงได้พักพิงอิงแอบข้างกายเขา ก็จะรู้สึกสบายใจอย่างยิ่ง 

 

 

เธอชอบฟังเสียงหัวใจของเซียวเหยี่ยน การที่เธอพึ่งพิงเขาเช่นนี้ ใช้ได้ผลกับเซียวเหยี่ยน ทุกครั้งที่มองเธอ สายตาของเขาก็จะอ่อนโยนราวกับจะละลายออกมาเป็นสายน้ำ 

 

 

“ตอนนี้มั่นใจได้แล้วว่าคนที่สมคบคิดกับสำนักอู๋จี๋คืออู๋อ๋อง เพียงแต่ไทเฮายังไม่อยากกำจัดอู๋อ๋อง หากอู๋อ๋องตายแล้ว เช่นนั้นนางกลัวว่าขั้นต่อไปจะเป็นคราวของฝ่าบาท 

 

 

ไทเฮาต้องการรักษาอู๋อ๋องเอาไว้ นางจะไม่เข้ามาร่วมในเรื่องนี้ ถึงขั้นอาจจะขัดขวางข้า หากอู๋อ๋องลงมือกับข้า ไทเฮาก็จะขัดขวางเช่นกัน ตอนนี้นางต้องการความสมดุล เว่ยอ๋องออกจากเกมไปแล้ว ส่วนคนอื่น นางต้องเก็บเอาไว้ก่อนชั่วคราว” 

 

 

หลิงอวี้จื้อเข้าใจความหมายของเซียวเหยี่ยน ตอนนี้เฉินมั่วฉือยังเด็ก ยังไม่สามารถประคับประคองแคว้นเว่ยตะวันตกทั้งแคว้นได้ 

 

 

หากไม่มีอู๋อ๋องแล้ว เซียวเหยี่ยนก็สามารถแทนที่ฮ่องเต้น้อยได้ตลอดเวลา หากไม่มีเซียวเหยี่ยน อู๋อ๋องก็อาจจะก่อกบฏได้ วิธีที่ดีที่สุดก็ต้องให้ทั้งสองคนยังอยู่ แล้วก็คานอำนาจกัน ใครก็ทำอะไรใครไม่ได้ 

 

 

เช่นนี้ฮ่องเต้น้อยถึงจะมีเวลาได้ขยายอำนาจของตนเอง มิเช่นนั้นไม่ว่าใครชนะ ต่างก็เป็นภัยคุกคามต่อฮ่องเต้น้อยทั้งนั้น 

 

 

เพียงแต่ทั้งเซียวเหยี่ยนและเฉินเสี้ยวหรูต่างก็ไม่ต้องการให้โอกาสเช่นนี้กับไทเฮา ความสมดุลนี้จะคงอยู่ต่อไปได้อีกไม่นาน