ชีวิตเกษตกรในต่างโลก - ตอนที่ 23 พวกป่าเถื่อน

——

ผมเดินเข้าไปหาเด็กหญิง บอกให้พวกคุโระถอยออกไปเล็กน้อย  ก่อนอื่นต้องหาอะไรมาคลุมร่างกายของเธอเอาไว้ก่อน เลยถอดเสื้อคลุมแล้วนำไปห่มให้

เธอใช้โอกาสนั้นในการเข้าประชิดตัวผม

[ไม่ต้องห่วงไปหรอกนะ]

เธอเอ่ยเช่นนั้น ก่อนจะเข้ามางับที่คอแล้วดูดเลือด

ร่างกายของเด็กหญิงเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว

ในตอนแรกเธอมีขนาดราว ๆ เด็กประถม ตอนนี้มีขนาดเท่า ๆ เด็กมัธยมปลาย

ร่างกายที่เต็มไปด้วยบาดแผลได้รับการรักษาอย่างรวดเร็ว และกำลังเปล่งแสงออกมา

[เอ๊ะ?]

ทั้งเรื่องที่ถูกดูดเลือดไปเอย ทั้งเรื่องที่เด็กหญิงที่อยู่ตรงหน้าเปลี่ยนรูปร่างไปเอย ทำให้ผมตกใจจนขยับเขยื้อนไม่ได้ พอพวกคุโระเห็นเช่นนั้น ก็เคลื่อนไหวเพื่อแยกผมกับเด็กสาวออกจากกัน

หลังจากนั้นสุนัขตัวอื่น ๆ ก็เข้าจู่โจมเด็กหญิง

[เดี๋ยวสิ ไม่ใช่แบบนั้นนะ ไม่ได้จะทำร้ายสักหน่อย หยุดทีเถอะ]

ฟุบุกิพุ่งเข้าไปหาเธอ ส่งร่างของเด็กหญิงลอยไปในอากาศ ก่อนที่เธอจะตกลงมาสู่พื้น สุนัขตัวอื่น ๆ ก็ส่งเธอขึ้นไปในอากาศอีกครั้งหนึ่ง

เธอพยายามจะปรับท่าทางของตัวเองระหว่างอยู่กลางอากาศ แต่สุนัขตัวอื่นที่กระโจนขึ้นไปก็ส่งเธอลงมากระแทกกับพื้น

ชุดใหญ่ไฟกระพริบเลยนะเนี่ย

หลังจากได้เห็นแบบนั้น ผมก็กลับมาใจเย็นอีกครั้ง

[เฮ้….เดี๋ยวก่อน รอก่อน]

ผมเอ่ยให้พวกคุโระหยุด

พวกมันยอมทำตาม แต่ก็ยังไม่ได้ลดท่าทีเตรียมพร้อมสู้ลงแต่อย่างใด

เด็กหญิงกลับมามีสภาพสะบักสะบอมอีกหน จากการที่ถูกพวกคุโระเล่นงานจนย่อยยับ ร่างกายของเธอเองก็กลับมาเล็กอีกครั้ง

ไม่สิ ยับเยินเสียยิ่งกว่าตอนที่เจอกันครั้งแรกเสียอีก

[เธอเป็นศัตรูงั้นเหรอ?]

[มะ…ไม่ใช่นะ ไม่ใช่แบบนั้นนะ ดังนั้นช่วยปรามเจ้าพวกนั้นที!]

[ทั้งที่ดูดเลือดผมไปก็ตามน่ะเหรอ?]

เด็กผู้หญิงตรงหน้านี้คงเป็นแวมไพร์ล่ะนะ

สิ่งมีชีวิตรูปร่างมนุษย์ที่ดูดเลือดได้เนี่ย นอกไปจากนี้ก็นึกไม่ออกแล้ว

[ฉันขอโทษที่ดูดเลือดไป แต่ถ้าเป็นแบบนั้นต่อไปฉันจะดับสูญเอาน่ะ]

[ทำไปเพื่อฟื้นฟูน่ะเหรอ]

[ใช่]

เพราะแบบนี้พวกคุโระถึงได้เลือกที่จะไม่ตรึงเธอเอาไว้สินะ ถ้าเผลอประมาทก็อาจถูกดูดเลือดเอาก็เป็นได้

[ที่ถูกดูดเลือดไป จะมีผลกระทบอะไรตามมาหรือเปล่า?]

หากถูกแวมไพร์ดูดเลือดจะกลายเป็นแวมไพร์ชั้นล่าง เป็นเรื่องที่มักจะได้ยินบ่อย ๆ

[……แค่……แค่มีผลให้รู้สึกหลงใหลนิดหน่อยเท่านั้นเอง…..อีกอย่าง ดูเหมือนจะไม่มีผลกับนายด้วย]

[จะกลายเป็นแวมไพร์ หรือผีดิบหรือเปล่า?]

[ไม่เป็นหรอก ถ้าดูดเลือดไปแล้วเหยื่อกลายเป็นของแบบนั้นไป ก็ดูดเลือดอีกไม่ได้เอาไม่ใช่เหรอ]

[…..อย่างนี้นี่เอง 

หรือก็คือ ในตอนนี้ไม่มีปัญหาอะไรสินะ]

[อืม

ที่ฉันดูดเลือดไปก็แค่สำหรับฟื้นฟูเท่านั้นเอง 

แล้วถ้าการมาเยือนที่นี้ถือเป็นความผิดล่ะก็ ฉันขอโทษ ดังนั้นอย่าถือโทษโกรธกันเลยนะ]

……….

………………….

ผมกำลังครุ่นคิด

[ก่อนหน้านั้น ดูดเลือดอีกหน่อยไหม?]

ดูเหมือนทั้งพวกคุโระและเด็กหญิงจะตกใจกับข้อเสนอที่ผมเอ่ยออกไปนิดหน่อย

[จะดีเหรอ?]

[ไม่ใช่ศัตรูนี่ ไม่ใช่ปัญหา]　

เธอเข้ามากัดเข้าไปบริเวณหลังคอด้วยท่าทีสงบเสงียม

กำลังดูดใหญ่เลย

ร่างของเด็กหญิงเปลี่ยนจากเด็กประถมต้นเป็น เด็กประถมปลาย และก็เท่าเด็กมัธยมต้น

แผลตามร่างกายก็ถูกรักษาอย่างหมดจด

[ฟู้ว…]

เหมือนว่ายังจะไม่เต็มอิ่ม

ผมลองตรวจดูสภาพร่างกายตัวเอง

ทั้งที่คิดว่าน่าจะถูกดูดไปพอสมควรแล้ว แต่ผมกลับไม่รู้สึกถึงผลกระทบอะไรเลย

ผมมีประสบการณ์ถูกดูดเลือดมานับครั้งไม่ถ้วนตอนที่รักษาตัวในโลกใบก่อน และยังจดจำได้ดีว่ารู้สึกแย่แค่ไหน….

แต่กลับไม่รู้สึกว่าเลือดลดลงไปเลย

[อีกสักหน่อยไหม?]

ผมเสนอให้ดูดเพิ่มอีก

[เอ๊ะ?]

[เอาน่า ไม่ต้องคิดมาก]

[อะ…อื้อ ขอบคุณนะ]

เด็กหญิงเข้ามาดูเพิ่มไปอีก

จากเด็กมัธยมต้นก็กลายเป็นเด็กมัธยมปลาย

ว่าแล้วเชียว ไม่รู้สึกว่าเลือดลดลงไปเลยสักกะนิด

คงไหวล่ะนะ

[ดื่มอีกสักหน่อยไหม?]

[อะ…..เอาสิ…]

จากเด็กมัธยมปลาย ตอนนี้เธอมีขนาดร่างกายราว ๆ นักศึกษามหาวิทยาลัย

[เฮ้อ….มากกว่านี้คงไม่ไหวแล้ว]

เด็กหญิงเอ่ยขึ้นราวกับอิ่มแปล้ ไม่สิ ไม่ใช่เด็กหญิง

ตอนนี้ผมมี สาวงาม  อยู่ข้าง ๆ

ที่ถึงแม้จะถูกดูดเลือดไปตั้งขนาดนั้นก็ยังแข็งแรงดี น่าจะเป็นเพราะพรที่ได้รับมาจากพระเจ้าตอนที่มายังโลกนี้ล่ะนะ

(ร่างกายที่แข็งแรง)

แถมที่ไม่ได้รับผลหลงใหล ก็คงเป็นเพราะสาเหตุเดียวกัน

ยังไงซะ

ที่อยู่ต่อหน้าผมในตอนนี้คือ สาวงาม

แถมยังเปลือยอีกต่างหาก

ผมบอกให้พวกคุโระสลายตัว และชักชวนเธอเข้ามาที่บ้าน

[เอ๊ะ เอ๊ะ เอ๊ะ 

เดี๋ยวสิ…เดี๋ยวก่อน….เอ๋?]

การกระทำของผมดูป่าเถื่อนหรือเปล่านะ

จำนวนผู้อยู่อาศัยเพิ่มขึ้นมาแล้ว

——

นี่สินะ ‘รักแรกพบ’ ที่คนเขาว่ากัน

ไว้เจอกันตอนหน้าครับ