ชีวิตเกษตกรในต่างโลก - ตอนที่ 31 ฤดูใบไม้ผลิที่สไลม์มาเยือน

———
ฤดูใบไม้ผลิ

ใบไม้ผลิมาถึงแล้ว

ปีนี้ตั้งเป้าจะให้การก่อสร้างทางน้ำเสร็จสมบูรณ์

สร้างที่พักใหม่

แล้วก็ ทำความสะอาดสิ่งปฏิกูลในชั้นใต้ของห้องน้ำที่ผัดผ่อนมานาน 

ผมรู้ดีว่าจะปล่อยให้ดินพอกหางหมูไม่ได้

ลองเอาไปปรึกษาเทียร์กับลูแล้วว่า พอจะใช้เวทมนตร์ทำอะไรสักอย่างได้ไหม แต่ดูเหมือนจะไม่ไหว

ทว่าถ้าปล่อยไว้สุดท้ายก็จะย่อยสลายไปเองนี่

เลยขอให้ใช้เวทมนตร์เร่งปฏิกิริยาดังกล่าวดู กลายเป็นว่ากลิ่นอันไม่พึ่งประสงค์พวยพุ่งตลบอบอวลจนไม่มีใครเข้าใกล้

ลำบากเลยแฮะ

กลิ่นนั้นส่งขึ้นมาถึงบริเวณที่นั่งตอนใช้งาน เลยจำเป็นต้องหามาตรการรับมือโดยเร่งด่วน

แล้ว สไลม์ ก็ถูกเสนอขึ้นมา

[เพราะว่าพวกมันสามารถดูดซับและย่อยสลายของพวกนั้นได้ เลยถูกใช้ในเขตนอกเมืองอยู่น่ะนะ]

อย่างนี้นี่เอง

มีสิ่งมีชีวิตแบบนี้ด้วยสินะ

สไลม์

อาจจะไม่ได้รู้ลึกอะไรมากเกี่ยวกับโลกแฟนตาซี ความดุร้ายของพวกมันจะขึ้นอยู่กับชื่อเรื่อง

ถ้าเป็นสไลม์ที่ผู้กล้าต้องปะมือในช่วงแรกล่ะก็ไม่มีปัญหา ถ้าหากเป็นพวกที่อยู่ในดันเจี้ยนแล้วเข้าจู่โจมทันทีที่เห็นหน้าล่ะก็ ไม่อยากเข้าใกล้

แต่ว่าดูเหมือนสไลม์ในโลกนี้จะเป็น ผู้ทำความสะอาดแห่งท่อน้ำทิ้ง

[สไลม์เนี่ย หาได้ที่ไหนเหรอ?]

[แถว ๆ บึงไม่ก็ทะเลสาบก็น่าจะมีนะคะ….]

[จับมาให้หน่อยได้ไหม?]

[ไว้ใจฉันได้เลยค่ะ

จะไปจับมาให้ ภายในสิบวันนะคะ]

ผมฝากให้เทียร์ผู้พูดด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยมไปจัดการ

[ฝากด้วยนะ]

แล้วผมก็ละทิ้งห้องน้ำหลังปัจจุบัน

ปิดช่องที่กลิ่นอันไม่พึงประสงค์จะเล็ดลอดออกมา แล้วก็ไปสร้างห้องน้ำหลังใหม่

ห้องน้ำก็แค่ต้องขุดรูเท่านั้น ตัวอาคารก็มาจากการใช้ซ้ำ งานเลยง่ายมาก

คงวางใจได้สักพัก

–

สไลม์ที่เทียร์นำมานั้นตัวนิดเดียว

หนึ่งตัวมีขนาดราว ๆ กำปั้นเห็นจะได้

[นี่ขนาดโดยทั่วไปเหรอ]

[สายพันธุ์ตามธรรมชาติก็จะราว ๆ นี้แหละค่ะ]

ตามที่ผมจินตนาการเอาไว้ คิดว่าจะใหญ่กว่านี้สักหน่อยซะอีก

ตอนจับให้ความรู้สึกคล้าย ๆ กับลูกเบสบอลนิ่ม ๆ 

[เนื่องจากพวกมันกินทั้งซากและของเสียเลยถูกเรียกว่า ผู้ทำความสะอาดแห่งผืนป่าบ้าง ผู้ทำความสะอาดแห่งทุ่งหญ้าบ้าง ไม่ก็ผู้ทำความสะอาดแห่งดันเจี้ยนน่ะค่ะ]

สไลม์พวกนั้นถูกพากลับมาโดยบรรจุอยู่ในไหไม่รู้กี่สิบตัว

[ปล่อยไปจะดีเหรอ]

[โดยพื้นฐานแล้ว ก็ประมาณว่า….คือ]

เทียร์ดูลำบากใจที่จะตอบคำถาม

[อะไรเหรอ?]

[ตอนที่กำลังจับพวกสไลม์ก็คิดขึ้นมาได้น่ะค่ะ ว่าจะถูกพวกคุณคุโระกับพวกซาบุตงจับกินเอาหรือเปล่า]

บางทีตอนที่ออกเดินทางไป ในหัวคงคิดแค่เรื่องกำจัดกลิ่นพวกนั้นล่ะมั้ง

[ฮือ….]

ก่อนอื่นก็เรียกคุโระกับซาบุตงมาก่อนแล้วกัน

[กินไหม?]

ซาบุตงกับคุโระก็ส่ายหัวตอบกลับมา

ในแง่ของบรรยากาศแล้ว รู้สึกเหมือนจะบอกว่า ไม่เห็นจำเป็นต้องไปกินมันเลยทั้ง ๆ ที่ของที่อร่อยกว่าก็มี

สไลม์เนี่ยรสชาติห่วยหรือเปล่านะ

เอาเถอะ คงไม่คิดอยากจะเอามาทำของกินแหละนะ

[งั้นก็ เจ้าพวกนี้คือผู้อยู่อาศัยใหม่นะ

สนิทกันเข้าไว้ล่ะ

บอกพวกลูก ๆ ด้วย]

คุโระกับซาบุตงส่งสัญญาณบอกว่าเข้าใจ

อืม เก่งมาก

–

เทียร์นำสไลม์กลับมาทั้งสิ้นสิบเจ็ดตัว

นำเอาไปไว้ที่ห้องน้ำหลังใหม่ กับห้องน้ำของพวกเรียที่ละสองตัว

ส่งไปที่เขตสุนัขสามตัว

ที่เหลืออีกสิบตัวถูกส่งไปที่ห้องน้ำหลังเก่าที่ถูกปิดไป 

กลิ่นอันชวนให้เบือนหน้าพวยพุ่งออกมาหลังจากเปิดช่องที่ปิดเอาไว้ ทำผมรู้สึกผิด ส่วนตัวคิดว่าพวกมันค่อนข้างน่ารักซะด้วยสิ

ขอรบกวนด้วยครับ

–

ข้อเสียของการใช้สไลม์ 

การจะเข้าใช้งานห้องน้ำทั้ง ๆ ที่รู้อยู่แก่ใจว่ามีพวกมันอยู่ด้านล่างนั้น ต้องอาศัยความกล้าพอสมควรเลย

ดูเหมือนว่าคนอื่นจะไม่ได้รู้สึกอะไร กว่าผมจะชินก็เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน

———