ชีวิตเกษตกรในต่างโลก - ตอนที่ 32 คำขอแต่งงานของพวกคุโระกับเรื่องเห็ด ๆ

——

พวกลูก ๆ ซาบุตงจะออกเดินทางเช่นเดียวกับทุกปี 

ชวนให้เหงาแฮะ

แต่กว่า ยังมีเด็ก ๆ ที่ไม่ได้ออกไป และเด็ก ๆ หน้าใหม่อยู่

ผมเตรียมใจเอาไว้ระดับหนึ่งแล้ว ดังนั้นไม่น้ำตาตกในหรอก

ลูก ๆ ซาบุตงรุ่นแรกซึ่งไม่ได้ออกเดินทางไปด้วย ก็เติบใหญ่จนมีขนาด ¼  ของซาบุตงได้แล้ว

ถึงจะตัวใหญ่ระดับหนึ่งแล้ว แต่กว่าจะเท่าซาบุตง คงจะอีกนานเลย

….

ระหว่างนั้นก็คิดถึงเรื่องลูก ๆ ที่จะเกิดมาใหม่ไปพลาง

ควรเริ่มคิดขยายพื้นที่ในส่วนของเขตผลไม้แล้วสินะ

–

พอพวกคุโระเริ่มพลัดเขา การไล่เก็บเขาพวกนั้นก็ทำผมแอบลำบากอยู่เหมือนกัน 

ก็อยากจะเอาไปใช้ประดับอยู่หรอก แต่พื้นที่นั้นค่อนข้างน้อยลงเรื่อย ๆ 

ช่วยไม่ได้ เอาไปเก็บไว้ในห้องใต้ดินแล้วกัน

พอเขางอกกลับมา พวกคุโระก็จะออกไปหาคู่ ก่อนถึงเวลานั้นก็มาเล่นด้วยกันเยอะ ๆ แล้วกัน

เรื่องจานร่อน พอผมขว้างออกไป ภาพตรงหน้าก็กลายเป็นสนามรบอันดุเดือด

แล้วผมก็ทำลูกบอลขึ้นมาจากไม้ แล้วหุ้มด้วยหนังสัตว์

ได้เสียงตอบรับค่อนข้างดีทีเดียว

ถึงจะผมจะไม่ได้เล่นด้วย พวกมันก็ยังเล่นกันอยู่

ผมทำไว้ประมาณ 20-30 ลูก แล้วมอบให้พวกคุโระ

ผมกำหนดจุดวางเอาไว้ พอตกเย็นพวกมันก็จะเอามาคืน

เก่งมาก

ผมยังสร้างหุ่นไม้รูปหมูป่าสำหรับฝึกล่าขึ้นมา ท้ายสุดแล้ว ก็อยู่ในสภาพเละเทะในเวลาไม่ถึงวัน

บางทีผมควรจะสร้างให้มีขนาดใหญ่กว่านี้หน่อย

หลังจากทำหุ่นหมูป่า คุโระก็มาทำท่าทีร้องขออะไรสักอย่าง พอลอง ๆ คิดอยู่ครู่หนึ่งก็ได้คำตอบ

คงอยากให้สร้างหุ่นของตัวเองให้สินะ

เรียบร้อย

ผมเน้นไปที่ความน่าเกรงขาม

ทำออกมาได้ค่อนข้างดีเลย

ดูท่าคุโระจะพอใจนะ

ทว่าปัญหาก็คือ….จะเอาไปประดับตรงไหนนี่สิ

แล้วก็ตัดสินใจนำไปวางไว้ข้าง ๆ ศาลบูชา ในรูปแบบคล้าย ๆ สุนัขเฝ้ายาม

ถ้าเป็นสุนัขเฝ้ายามก็ต้องเป็นคู่ ผมเลยสร้างหุ่นยูกิขึ้นมาด้วย

เพราะอะไรกันนะ

ทั้ง ๆ ที่วางไว้แบบปกติแท้ ๆ รู้สึกว่าน่าย่ำเกรงกว่าคุโระซะอีก 

……….

เป็นเพราะฝีมือพัฒนาขึ้นหรือเปล่านะ

ผมหัวเราะเล็ก ๆ พอได้เห็นคุโระมาชมผลงานของผม แล้วตกอกตกใจกับหุ่นของยูกิ

–

ระหว่างที่สร้างทางน้ำ ผมคิดขึ้นมาได้ว่าสามารถนำปลามาเป็นอาหารได้ 

ผมลองคิดหาทางทำอะไรสักอย่างกับกลิ่นโคลน แล้วก็ได้ทางออกมาจากพวกเรีย

ถ้าปล่อยเอาไว้ในน้ำสะอาดในช่วงเวลาหนึ่ง กลิ่นจะจางหายไปเอง

คล้าย ๆ กับตอนล้างทรายออกจากหอยหรือเปล่านะ

ยังไงก็ลองทำดูแล้วกัน

ผมแกะสลักหินทำอ่างเลี้ยงปลา

แล้วใส่น้ำจากแม่น้ำลงไป…

[ถ้าไม่ใช้น้ำจากที่อื่น วิธีนี้จะได้ผลเหรอ ?]

น้ำจากแม่น้ำก็ดื่มได้แหละนะ…

[ใช้น้ำจากแม่น้ำก็ไม่มีปัญหาหรอกคะ

สิ่งสำคัญเหมือนจะเป็นการที่ไม่ให้กินอะไรสักพักมากกว่าน่ะค่ะ]

[อย่างนี้นี่เอง]

ฮืม

เนื้อปลาสีขาว

รสชาติน่าประทับใจทีเดียว

ดีใจจริง ๆ ที่ได้เกลือมาแล้ว

จับปลาเป็นช่วง ๆ แล้วเอาปล่อยไว้ในอ่างเลี้ยงดีกว่า

ก็มีอาหารเพิ่มก็เป็นเรื่องน่ายินดีเช่นกัน

–

ลูก ๆ คุโระนี่….หลาน…เหลน?

พวกที่จะออกไปหาคู่ทั้งหลายก็เดินทางกันออกไป

แม้จะออกเดินทางกันไปค่อนข้างเยอะ แต่ก็ยังน้อยกว่าที่คากการณ์เอาไว้

พวกที่เกิดมาเมื่อปีก่อน เหลืออยู่กว่าครึ่ง

และแล้ว ก่อนการออกเดินทางเล็กน้อย ผมก็ได้ประจักษ์ด้วยสองตา

วิธีการที่ตัวเมียจับคู่กับตัวผู้

ก่อนอื่นก็ เข้าหาด้วยการจีบ

ถ้าไม่ได้ผลก็ต่อสู้กัน ผู้แพ้ต้องยอมทำตามผู้ชนะ

หากตัวเมียหลายตัวสนใจตัวผู้ตัวเดียวกัน พวกกันก็จะเสวนาไม่ก็ต่อสู้กัน

ในระหว่างนั้น ตัวเมียก็ร่วมมือกันป้องกันไม่ให้ตัวผู้หนีไปได้ด้วย

รู้สึกว่าตัวเมียจะแข็งแกร่งกว่าล่ะนะ

–

โดยพื้นฐานแล้ว ตัวผู้จะเป็นฝ่ายรอ

แต่ก็ใช่ว่าจะนอนรออยู่เฉย ๆ ก็มีการออกล่าเพื่อแสดงเสน่ห์ของตัวเองด้วย

ถ้าฝ่ายที่เข้าหาเป็นคู่ที่ถูกใจก็จะตกลงเป็นคู่กันทั้งอย่างนั้นเลย

ถ้าหากว่าไม่ ก็ต้องต่อสู้เพื่อเอาชนะ แล้วไปรอคู่ใหม่…ทว่าอัตราชนะก็ดูท่าจะต่ำเตี่ยเหลือเกิน

นาน ๆ ทีก็จะมีฝ่ายตัวผู้เข้าไปจีบก่อนบ้าง แต่แม้จะถูกปฏิเสธก็จะไม่มีการต่อสู้เกิดขึ้น

อย่างนี้เองสิน้าาา

–

อย่างไรก็ตาม เท่าที่เห็น จะไม่มีการบาดเจ็บถึงขั้นอันตรายต่อชีวิตแม้จะมีการต่อสู้เกิดขึ้น

เขาที่เพิ่งงงอกออกมาก็ไม่ได้เสียหายอะไรด้วย

พอเป็นแบบนี้ แล้วสภาพบาดเจ็บของคุโระกับยูกิ ตอนที่พบกันครั้งแรกนี่หมายความอะไรกันนะ?

คงไม่ใช่การต่อสู้กันเองตอนเข้าหากัน เพราะคุโระตั้งท้องอยู่

หลังจากที่จับคู่กันแล้ว พวกมันก็จะใช้ชีวิตร่วมกัน คุโระกับยูกิถูกอะไรสักอย่างโจมตีเข้าอย่างงั้นเหรอ

เท่าที่ดูมาจนถึงตอนนี้ ผมคิดว่าทั้งสองหัวก็แข็งแกร่งใช่ย่อย

อาจจะเกี่ยวกับหลังจากมาอยู่ที่นี้ก็แข็งแกร่งขึ้นแหละนะ ทว่าถึงขนาดที่เขาหักแบบนั้น แสดงว่ามีพวกร้ายกาจอยู่อย่างงั้นสินะ

…..

แม้ผมจะใช้ชีวิตอย่างสงบสุขโดยมีพวกคุโระกับซาบุตงห้อมล้อม แต่ก็ต้องเตรียมพร้อมเอาไว้

ระมัดระวังไว้คงเป็นการณ์ดีกว่า

–

เรื่องเห็ด ๆ 

หลังจากที่ผมย่างก้าวเข้ามาในป่าแห่งนี้ มีอยู่สิ่งหนึ่งที่ผมไม่เคยเข้าไปแตะต้อง

สิ่งนั้นก็คือ เห็ด 

เห็ด

ในหัวของผมมีภาพอยู่สองแบบ

อร่อยไม่ก็พิษ

ถึงแม้จะเป็นเห็ดที่เคยผ่านตามาก่อน แต่ก็ต้องระมัดระวังเอาไว้ด้วยเพราะก็อาจจะแค่คล้าย ๆ กันเฉย ๆ ก็ได้

เห็ดที่เคยพบในป่านั้นมีทั้งสีและรูปร่างที่ไม่เคยเห็น

จะให้พูดอีกอย่างก็คือ ผมยมแพ้เรื่องเห็ดไปแล้ว

ยังไงมันก็ไม่ใช่สิ่งที่จะปลูกในไร่ได้ซะด้วยนี่นะ

แล้วก็มีบางอย่างแวบเข้ามาในหัว

ผมรู้สึกขึ้นได้ตอนที่ได้เห็นเห็ดโตอยู่บนไม้ที่ตัดเอาไว้

ถ้าใช้รูปแบบจอบของ [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์] พรวนดินเป็นไร่ ก็จะสามารถปลูกพืชพันธุ์ต่าง ๆ ได้

ถ้าอย่างนั้น หากทำอะไรบางอย่างกับไม้ด้วย [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์] แล้วทำเป็นที่เพาะเลี้ยงเห็ดล่ะก็ ก็สามารถปลูกเห็ดได้เหมือนกันไม่ใช่หรือไง

ไม่ต้องขั้น เห็ดมัตสึทาเกะ 

ผมอยากได้ เห็ดชิตาเกะ

ผมลงมือทำอะไรหลาย ๆ อย่างกับไม้ โดยที่นึกถึงเห็ดชิตาเกะไปด้วย

ผลลัพธ์

ถึงแม้จะสูญเสียทรัพยากรไม้ไปเป็นจำนวนมาก แต่ก็สำเร็จจนได้

หลังจากนั้นผมก็ลองทำซ้ำดูอีกครั้ง

สิ่งที่สำคัญที่สุดตอนใช้ [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์] ก็คือ ภาพในหัวกับฐานรองรับ 

จินตนาการถึงสิ่งต้องการสร้างให้ชัดเจน แล้วก็เตรียมฐานรองรับที่้เหมาะสมก็พอ

ฐานรองรับที่ว่าก็คือ แปลงเกษตร หรือในที่นี้ก็คือ ฐานเพาะเลี้ยงเห็ด

ดังนั้นแล้ว ลองปลูกเห็ดชิเมจิดูด้วยความโลภ

สำเร็จ

ในครั้งนี้ภาพที่อยู่ในหัวของผมก็คือ เห็ดเข็มทองที่เห็นบ่อยในซุปเปอร์มาร์เก็ตในโลกก่อน

ผมไม่สามารถจินตนาการถึง เห็ดฮนชิเมจิที่เหมือนจะเป็นสินค้าหรูได้ เพราะไม่เคยเห็นมาก่อนเลย

แล้วผมก็ลองจินตนาการถึงเห็ดอร่อย ๆ ดู

ได้ เห็ดบุนะชิเมจิ

ไม่ไหวแฮะ

คิดว่าจะได้เห็ดมัตสึทาเกะซะอีก…

แล้วผมก็รู้สึกตัว

เห็ตมัตสึทาเกะปลูกในดิน ไม่ใช่ไม้

ผมลองจินตนาการถึงเห็ดมัตสึทาเกะดูระหว่างที่พรวนดิน แต่ก็ล้มเหลว

คงจะไม่ผ่านเงื่อนไขที่จำเป็นในการปลูกล่ะนะ

ผมเคยได้ยินมาว่าเห็ดมัตสึทาเกะควรปลูกใกล้ ๆ กับเห็ดอาคะมัตสึ

ถ้าจะปลูกเห็ดมัตสึทาเกะ คงต้องเตรียมเห็ดอาคะมัตสึก่อนอย่างช่วยไม่ได้

ก่อนอื่นก็ อาจจะใช้เวลานานสักหน่อย ผมตัดสินใจปลูกเห็ดอาคะมัตสึเอาไว้

ฮุฮุฮุ

มัตสึทาเกะ

ตั้งตารอกันดีกว่า

——

ตอนนี้พูดเกี่ยวกับเห็ดเยอะมาก ผมเองก็ไม่ได้เชี่ยวชาญอะไรด้วย ถ้าใครมีความรู้ก็มาแนะนำได้นะครับ

——

สวัสดีท้ายตอนครับ

ตอนนี้มาช้าพอสมควรเลย ต้องสารภาพเลยครับว่านอนแห้งอยู่ (ฮา) ซึ่งเป็นผลมาจากหลาย ๆ สาเหตุครับ 

โดยเฉพาะฝุ่น PM 2.5 ตัวร้าย เรียกได้ว่าเมืองที่ผมอาศัยอยู่ปัจจุบันแทบจะกลายเป็น Silent Hill แล้ว 

พูดแล้วน้ำตาจิไหล

เอาเป็นว่าจะพยายามแปลลงให้เช่นเดิมครับ

งั้นก็ ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้าครับ