ช้าก่อนคุณป๋อ! ครั้งนี้ขอเป็นรักสุดท้าย - ตอนที่ 12 คุณป๋อสั่งไว้
ตอนที่ 12 คุณป๋อสั่งไว้
เฉินฝานซิงนิ่งไปเล็กน้อย แต่ก็ตอบออกไป “เชิญค่ะ!”
เสียงเรียบเพิ่งเงียบลงประตูห้องก็ถูกเปิดออก คนที่เดินเข้ามาคือชายแปลกหน้าร่างกายสูงใหญ่ในสูทสีดำ
เฉินฝานซิงขมวดคิ้วขึ้น “คุณคือ?”
อวี๋ซงโน้มศีรษะลงต่อหน้าเธออย่างสุภาพ
“สวัสดีครับคุณเฉิน ผมเป็นผู้ช่วยพิเศษของคุณป๋อ อวี๋ซงครับ นี่เป็นโจ๊กและผักดองที่คุณป๋อสั่งให้ผมเตรียมไว้คุณ”
“…”
คนฉลาดอย่างเฉินฝานซิง แทบจะรู้ได้โดยไม่ต้องเดาและมั่นใจว่า ‘คุณป๋อ’ ที่ผู้ชายนามว่าอวี๋ซงคนนี้เอ่ยถึงคงไม่ใช่ใครอื่นนอกจากป๋อจิ่งชวน
แต่ว่าเขาจำเป็นต้องทำอะไรรวดเร็วและตรงไปตรงมาขนาดนี้ไหม
“คุณผู้ช่วยอวี๋ ขอบคุณคุณมากนะคะ…ฉันคิดว่าฉันกับคุณผู้ชายของพวกคุณ เรายังไม่ได้รู้จักกันถึงขั้นที่…”
“คุณเฉินครับ คุณผู้ชายสั่งไว้ว่าคุณจะเพิ่งฟื้นยังกินอะไรคาวๆ ไม่ได้ ถ้าคุณปฏิเสธก็จะเท่ากับว่าคุณไม่ชอบอาหารพวกนี้ แล้วยังกำชับผมไว้อีกว่าจะต้องหาอาหารอย่างอื่นที่มีรสอ่อนๆ มาให้คุณเรื่อยๆ จนกว่าคุณจะถูกใจและยอมกินมันจนหมดครับ”
อย่างกับว่าอวี๋ซงจะรู้ล่วงหน้าว่าเธอจะต้องปฏิเสธยังไงอย่างงั้น คำพูดสุดท้ายยังไม่ทันหลุดออกจากปากด้วยซ้ำ เขาก็สามารถต่อขึ้นมาได้ทันที
ใบหน้าเรียบเฉยขณะพูด ท่าทางดูสุภาพ ถ้อยคำกระชับไม่เยิ่นเย้อ ทั้งยังไม่สงสัยในความหมายและทุกการกระทำที่ผู้เป็นนายได้สื่อออกมาแม้แต่น้อย
มองเขาเหมือนก็มองป๋อจิ่งชวนไม่มีผิด
คนคนนี้ความสามารถไม่ธรรมดาแน่ๆ
เฉินฝานซิงอดไม่ได้ที่จะมองอวี๋ซงด้วยสายตาชื่นชม
ทว่า…
เธอส่ายศีรษะด้วยอย่างหน่ายใจ แล้วพูดกับอวี๋ซงว่า
“ไม่รบกวนคุณแล้วค่ะ ฝากขอบคุณคุณป๋อด้วยนะคะ”
อวี๋ซงก้าวไปข้างหน้า จัดการวางถุงกระดาษบูติกไว้บนตู้ แล้วจึงหันมาโน้มตัวให้เฉินฝานซิง
“ทานให้อร่อยนะครับ”
“ค่ะ!”
เฉินฝานซิงพยักหน้ารับอวี๋ซงยืดตัวขึ้น เขาไม่ได้ออกไปนอกห้องหากแต่เดินไปยืนอีกฝั่งหนึ่งแทน
เฉินฝานซิงแหงนหน้ามองเขา
อวี๋ซงสบเข้ากับสายตาของเธอแล้วเอ่ยขึ้น “คุณชายสั่งให้ผมเฝ้าคุณจนกว่าจะเสร็จ”
เฉินฝานซิงรู้สึกได้ถึงหัวคิ้วของตัวเองที่กระตุกหนักๆ สองที
เธอเม้มปากแน่น ยื่นมือไปคว้าถุงที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาเปิด ขณะกำลังสำรวจของในถุงอยู่นั้นเธอก็รู้สึกงงขึ้นมา
คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นโจ๊กของหรูอี้ซวน
ไม่มีใครไม่รู้จัก หรูอี้ซวนศาลาริมน้ำมีกลิ่นอายความคลาสสิกและบรรยากาศที่งดงาม
หน้าร้านไม่ใหญ่มากแต่ผักปลาอาหารข้างในกลับอร่อยถูกปากทุกจาน
ในความเคยชินของการกินอิ่มนอนหลับ ผู้คนนับวันยิ่งให้ความสำคัญการดูแลร่างกาย และอีกอย่างในหรูอี้ซวนจะไม่เสิร์ฟแอลกอฮอล์ ต่อให้นำมาจากข้างนอก พวกเขาก็ไม่อนุญาตเช่นกัน จะมีก็แค่น้ำเปล่าและน้ำชาเท่านั้น ขณะรับประทานอาหารก็ห้ามส่งเสียงเอะอะโวยวาย
ถึงแม้จะเป็นร้านเล็กๆ ที่มีกฎมากมาย แต่กลับมีลูกค้าแวะไปบริการกันมากจนแน่นร้าน
ด้านในที่นั่งไม่พอ ถ้าอยากเข้าไปก็ต้องยอมรอต่อคิวอย่างว่าง่าย
ดังนั้นอยากทานอาหารของหรูอี้ซวน ไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะมีเงินมากหรือน้อย
เธอเพิ่งจะแยกกับป๋อจิ่งชวน ยังไม่เกินครึ่งชั่วโมงเลยด้วยซ้ำ โจ๊กของหรูอี้ซวนก็มาอยู่ตรงหน้าของเธอในเวลารวดเร็วขนาดนี้…
เฉินฝานซิงเริ่มที่จะอดสงสัยในตัวของผู้ชายคนนี้ไม่ได้เสียแล้ว
สีหน้าเรียบเฉยแกะห่อข้าวออก ความประหลาดใจก็เกิดขึ้นอีกครั้ง แม้แต่กล่องและเครื่องใช้อื่นๆ บนโต๊ะอาหารก็ล้วนทำจากไม้สลัก
พิถีพิถันจริงๆ
ยิ่งรสชาติของโจ๊กและกับข้าวต่างๆ ยิ่งไม่ต้องพูดถึง แต่เธอกินเข้าไปได้คำเดียวก็ผงกศีรษะขึ้น
มองไปยังอวี๋ซงที่กำลังจ้องมองเธออยู่