ช้าก่อนคุณป๋อ! ครั้งนี้ขอเป็นรักสุดท้าย - ตอนที่ 177 งานเลี้ยงครบรอบ (8) / ตอนที่ 178 งานเลี้ยงครบรอบ (9)

​​​​​​​ตอนที่ 177 งานเลี้ยงครบรอบ (8)

เฉินฝานซิงประหลาดใจได้เพียงครู่ ความสงสัยในใจนั้นก็ได้ถูกคลี่คลายลง!

ความอุ่นซ่านได้ผุดขึ้นมาในใจของเธอ มุมปากยกยิ้มขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

ในตอนนี้ นอกจากเขา จะเป็นใครไปได้อีกที่จะมาช่วยเธอได้

ยุ่งขนาดนั้นแท้ๆ อยู่ต่างประเทศยังไม่ลืมจะมาเดือดร้อนแทนเธอ

จริงๆ เลยนะ ผู้ชายคนนี้…

ในเวลาที่เธอโดดเดี่ยวไร้ที่พึ่งมากที่สุด ต่อให้เป็นแบบนี้ เขาก็ยังคงอยู่ข้างเธอ

ค่ำคืนที่เธอต้องอดทนมาจนถึงตอนนี้ ความน้อยเนื้อต่ำใจและความเจ็บช้ำที่เก็บเอาไว้ก็ค่อยๆ มลายหายไปในนาทีนั้น

เธอสูดหายใจเข้าเต็มปอดพลางกวาดสายตามอง

–

จอยักษ์ข้างหลังกำลังแสดงสไลด์หนึ่งอยู่

บนสไลด์นั้นเป็นภาพถ่ายความละเอียดสูงพร้อมวันเวลาที่ถ่าย!

รูปภาพหนึ่งกินพื้นที่หนึ่งสไลด์พอดิบพอดี ทุกซอกทุกมุมของรูปถ่ายนั้นปรากฏให้เห็นแจ่มชัด!

ระยะเวลาการแสดงของสไลด์ไม่ได้นานนัก รูปภายในนั้น แต่ละรูปล้วนแล้วแต่เป็นรูปที่ซูเหิงและเฉินเชียนโหรวอยู่ด้วยกัน

รูปแรกเป็นรูปที่เฉินเชียนโหรวเขย่งปลายเท้าขึ้นจูบซูเหิง ใบหน้าของเธอแดงก่ำอย่างเขินอาย

รูปที่สองภายในงานวันเกิดงานหนึ่ง ตรงหน้าเค้กสั่งทำสุดหรู ซูเหิงสวมสร้อยเส้นหนึ่งให้กับเฉินเชียนโหรวโดยที่เจ้าตัวเองก็มีใบหน้าเขินอายระคนความสุข ดวงตาของซูเหิงที่มองมายังเธอนั้นเปี่ยมไปด้วยความรักและเอ็นดู…

โดยที่มีคนรอบๆ อย่างเจียงหรงหรง หยางลี่เวย และไช่จิ้งอี๋กำลังยกยิ้มขึ้นอย่างอ่อนโยน

แน่นอนว่ายังมีหลินเฟยเฟยและหนุ่มสาวอีกหลายคนที่คุ้นหน้าคุ้นตากันดี กำลังหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ต่างคนต่างก็มองไปยังทั้งคู่อย่างอิจฉา

ยามที่เจียงหรงหรงได้เห็นรูปถ่ายบนหน้าจอ สีหน้าของเธอก็ซีดลงทันตา แข้งขาของเธออ่อนยวบจนแทบจะยืนไม่ไหวก่อนจะเซไปข้างหลังสองก้าว

ตอนที่เฉินเชียนโหรวได้เห็นรูปแรกนั้น ร่างของเธอก็แข็งทื่ออยู่กับที่ราวกับถูกสายฟ้าฟาด

ตอนนี้เจ้าของฉายาดอกสาลี่ต้องหยาดฝนหน้าซีดราวกับเห็นผี จนเธอแทบจะลืมร้องไห้ไปเลย!

สไลด์เปิดไปยังหน้าถัดไป

ซูเหิงในชุดเสื้อสูทรองเท้าหนังและเฉินเชียนโหรวในชุดเต้นรำ ทั้งสองกอดจูบกันในห้องเรียนเต้นรำที่ไม่มีใครอื่น ชุดเต้นรำนั้นเว้าแนบกับสัดส่วนของเธอเป็นพิเศษ ส่วนเว้าส่วนโค้งของเธอปรากฏออกมาจนเห็นเด่นชัด ร่างของเธอทาบลงกับอกของชายหนุ่มอย่างแนบสนิท เฉินเชียนโหรวได้สติกลับมาในทันที เธอกระวนกระวายรีบส่ายหน้าปฏิเสธ

“ไม่ๆ ไม่…ไม่ใช่แบบนั้น! นี่ไม่ใช่เรื่องจริง!”

เฉินฝานซิงยกยิ้มเย็นขึ้นมองเธอ

เฉินเชียนโหรวมองรอยยิ้มที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าได้ใจของเฉินฝานซิง จู่ๆ เธอก็ร้องขึ้นเสียงแหลมก่อนจะพุ่งเข้ามา!

สิ่งที่วางอยู่เบื้องหน้าของเฉินฝานซิงนั่นก็คือ แผงควบคุมหน้าจอสัมผัส ดูก็รู้ว่าเธอกำลังจะพุ่งเข้ามาปิดมัน!

แต่เฉินฝานซิงก็จับข้อมือของเธอ แล้วบิดมันเพื่อหยุดการกระทำนั้นเอาไว้ได้!

ตอนนี้เฉินเชียนโหรวดูลนลานไปหมด เธอจ้องหน้าพี่สาวแค่สองวินาทีก็ราวกับมีบางอย่างแล่นเข้าในสมองของเธอ ดวงตาเธอเบิกโพลงในทันที

คืนนี้จุดประสงค์ของเธอไม่ได้มาเพื่อประกาศถอนหมั้นเพียงอย่างเดียว!

ตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้!

ตั้งแต่นาทีที่เธอเหยียบขึ้นมาบนเวที ไม่สิ ตั้งแต่นาทีที่เธอก้าวเข้ามาในงาน เฉินฝานซิงก็คิดจะมาเล่นงานเธอ!

“เธอจงใจๆ! เธอจงใจใช้โอกาสนี้ใส่ความฉัน!”

เธอร้องตะโกนอย่างคนเสียสติ น้ำตาไหลพรากออกมาจากกรอบตาอย่างห้ามไม่ได้

เธอยังคงพูดผิดให้เป็นถูกอย่างที่เคยทำ คิดจะกัดตอบ?

ท่าทีน่าสงสารของเธอยังคงเรียกคะแนนความเห็นใจได้ดี!

เงาเยือกเย็นสะท้อนขึ้นบนแววตาของเฉินฝานซิง นึกไปถึงก่อนหน้านี้ ที่เธอมักจะใช้หน้าตาแบบนี้ น้ำตาไม่กี่หยดบวกคำพูดตัดพ้อไม่กี่คำก็ทำให้ใครต่อใครยืนข้างเธอได้สำเร็จ

ครั้งแล้ว ครั้งเล่า…

ตอนนี้ยังคิดจะมาใช้ไม้เดิมกับเธออีก?

เพียะ!

เฉินฝานซิงอดตบลงไปแรงๆ บนหน้าเธอหนึ่งครั้งไม่ได้ หลังจากที่ฝ่ามือนั้นฟาดลงมา ร่างของเฉินเชียนโหรวก็ร่วงลงไปกองกับพื้น!

ตอนที่ 178 งานเลี้ยงครบรอบ (9)

“ฉันใส่ร้ายเธอ?” ใบหน้าของเธอมีแต่ความเหยียดหยาม

“อ้าปากออกมาก็พี่เหิงอย่างนั้น พี่เหิงอย่างนี้ พี่เหิงของเธอรักฉันมากนัก รักฉันหนาไม่ใช่รึไง เขารักฉันแบบนี้เหรอ”

เฉินเชียนโหรวหน้าชาไปทั้งแถบ ปลายนิ้วจิกลงในฝ่ามือแน่น สายตาที่ส่งไปยังเฉินฝานซิงนั้นมีเพียงความชิงชัง

เฉินฝานซิงยกยิ้มขึ้น รอยยิ้มนั้นเยือกเย็นจนดูเ**้ยมโหด

ตามมาด้วยภาพต่อไป หน้าจอแสดงให้เห็นว่าเป็นเวลาเมื่อสองปีที่แล้วอย่างชัดเจน ช่วงเย็นซูเหิงไปส่งเฉินเชียนโหรวกลับบ้าน ทั้งคู่ก็กอดจูบกันหน้าประตูบ้านพัก

ในตอนนี้ซูเหิงก็วิ่งเข้ามา เขากอดเฉินเชียนโหรวขึ้นมาจากพื้นด้วยสีหน้าห่วงใย!

“เชียนโหรว เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม!”

เสียงกระซิบกระซาบดังขึ้นในงานอีกครั้ง การกระทำเช่นนี้ของซูเหิงเป็นการยืนยันบางสิ่งได้อย่างชัดเจนโดยไม่ต้องเอ่ยคำใด

เธอเหลือบตามองรูปนั้นอีกครั้ง สีหน้าเรียบเฉยนั้นเหลือเพียงแววตาเย้ยหยันที่ค่อยๆ เสียดแทงไปยังซูเหิง

“ฉันกลับประเทศมาปีนี้ ดูเหมือนว่าทุกเย็นฉันจะมัวแต่วิ่งเต้นให้กับสกุลซูที่กำลังจะล้มละลายของนาย นึกไม่ถึงเลยว่านายจะมีเวลามากพอไปอยู่กับเธอ พ่อแฟนดีเด่น?”

“…ขอโทษ!”

เรื่องก็มาถึงขั้นนี้แล้ว ซูเหิงทำได้เพียงก้มยอมรับทุกอย่าง ยิ่งเพราะมันคือเรื่องจริงด้วยแล้ว เขาก็ยิ่งไร้ข้อโต้แย้ง

“พี่เหิงๆ รีบให้เธอปิดมันสิ ให้เธอปิดมัน! ทั้งหมดนี่มันไม่ใช่เรื่องจริง!”

เฉินเชียนโหรวหลบอยู่ในอ้อมกอดของเขาอย่างเสียสติ ยังคงไม่ยอมรับอีกเช่นเคย

ตอนนี้เธอยังไม่อาจยอมรับเรื่องราวทั้งหมดได้ หากเรื่องนี้แดงออกไป คงส่งผลกระทบที่เลวร้ายชนิดที่ใครก็ไม่อาจจินตนาการได้

ซูเหิงได้เพียงแค่กอดเธอไว้แน่นๆ เขาขมวดคิ้วขึ้นมองอย่างเงียบงัน สีหน้าแววตานั้นดูแปลกตาไปเสียหมด

แปลกตาอย่างสมบูรณ์ แปลกราวกับว่าเขากำลังมองอสุรกายตัวหนึ่งอยู่อย่างนั้น

เฉินฝานซิงยกยิ้มหยันขึ้น ก่อนจะค่อยๆ กะพริบตาแล้วมองจอนั้นต่อ…

ภาพของทั้งคู่ที่นัวเนียกันอยู่ในห้องแต่งตัวของกองถ่ายในสภาพเสื้อผ้าที่ยับยุ่งเหยิง

ภาพที่ทั้งคู่ฟัดกันอย่างเร่าร้อนตรงรถสีดำคันหรูที่จอดอยู่ที่โรงจอดรถใต้ดิน

สองรูปสุดท้าย ดูจากชุดราตรีที่สวมใส่อยู่แล้วนั้น น่าจะเป็นงานขึ้นรับตำแหน่งของป๋อจิ่งชวนครั้งที่แล้ว เป็นรูปที่ทั้งคู่จูบกันอยู่บนดาดฟ้า!

ส่วนอีกรูปหนึ่งคือรูปตรงทางเดินด้านนอกของโรงแรมเดียวกัน เป็นรูปที่ทั้งคู่แทบจะรอไม่ไหวที่จะกอดรัดกัน!

เมื่อดูทุกรูปเสร็จหมดแล้ว ทั้งงานก็เงียบกริบไปเพียงไม่กี่วินาที ก่อนที่เสียงดังอื้ออึงจะได้ระเบิดออกมา

“พระเจ้า นี่…นี่…”

“ที่แท้ก็เป็นซูเหิงที่คบซ้อนก่อน? แถมยังคบซ้อนกับว่าที่น้องภรรยาตัวเอง?!”

“ตอนที่สกุลซูกำลังจะล้มละลาย ว่าที่ภรรยาช่วยเขาคุยงานอยู่บนโต๊ะในโรงแรม แต่เขากลับแอบไปพลอดรักอยู่กับน้องว่าที่ภรรยา?!”

“อีกอย่าง ภาพแรกเมื่อกี้ไม่ใช่ว่าเฉินเชียนโหรวเป็นคนไปจูบซูเหิงก่อนเหรอ นี่มันก็แปลว่าเธอกำลังอ่อยพี่เขยตัวเองอยู่ชัดๆ …”

“แล้วที่เธอทำเป็นร้องขอความเป็นธรรมให้ซูเหิงอยู่เมื่อกี้นั้นมันเรื่องบ้าอะไร!”

“น่ารังเกียจจริงๆ เป็นผู้หญิงประสาอะไร เป็นลูกสาวประสาอะไร ลูกของเมียน้อยก็คือลูกของเมียน้อย! คุณหนูใหญ่กับแม่ก็โชคร้ายเหลือเกิน! แม่ก็ถูกเมียน้อยสวมเขาให้! ตัวเธอเองก็โดนลูกเมียน้อยมาสวมเขา แม่ลูกเมียน้อยเนี่ย เชื้อไม่ทิ้งแถวจริงๆ!”

หยางลี่เวยใบหน้าซีดเผือด เธอตกใจกับสถานการณ์ที่กลับตาลปัตรจนแทบจะล้มลงไปกับพื้น

ทั้งงานตกอยู่ในความวุ่นวาย คำว่าเมียน้อยและลูกเมียน้อยเป็นดั่งแมลงวันที่คอยส่งเสียงวิ้งๆ น่ารำคาญอยู่ข้างหู

ทั้งๆ ที่เฉินฝานซิงก็ประกาศถอนหมั้นไปแล้ว แต่คนอื่นๆ ก็นึกไม่ถึงเลยว่าเธอยังเตรียมไม้เด็ดมาอีกด้วย

“นี่มันไม่ใช่เรื่องจริง! ไม่ใช่เรื่องจริง!”