ช้าก่อนคุณป๋อ! ครั้งนี้ขอเป็นรักสุดท้าย - ตอนที่ 179 งานเลี้ยงครบรอบ (10) / ตอนที่ 180 งานเลี้ยงครบรอบ (11)

ตอนที่ 179 งานเลี้ยงครบรอบ (10)

บรรดานักข่าวพากันรัวเก็บภาพบนหน้าจอนั้นอย่างต่อเนื่อง รวมทั้งภาพสถานการณ์ของเฉินฝานซิง ซูเหิง เฉินเชียนโหรว และเจียงหรงหรงตอนอยู่บนเวทีอีกด้วย

ตอนนี้แม้แต่จะถามถึงปัญหานั้น พวกเขาก็ขี้เกียจจะถามถึงแล้ว

พวกเขายังต้องพูดอะไรอีกล่ะ

ก็ในเมื่อตอนนี้รูปเหล่านั้นได้เป็นเครื่องยืนยันทุกสิ่งแล้ว!

มิน่าล่ะ เมื่อกี้คุณหนูใหญ่ถึงได้ถามถึงเรื่องที่คุณชายติงเพิ่งจะกลับมาได้แค่ครึ่งปี ก่อนที่หลังจากนั้นจะไม่พูดอะไรขึ้นมาอีกเลย

อย่างนี้นี่เอง!

สุดท้ายนักข่าวที่มองความวุ่นวายอย่างไม่รู้ไม่ชี้อยู่นั้นก็ทนดูต่อไปไม่ไหว

“ไม่ต้องพูดว่าความสัมพันธ์ของคุณหนูใหญ่กับคุณชายติงของเหิงติ่งจะจริงไม่จริง ต่อให้จริง อย่างมากพวกเขาสองคนก็น่าจะเริ่มคบกันยังไม่ถึงครึ่งปี แต่สองคนนี้สิ ไปมาหาสู่กันสามปีกว่าแล้ว แถมตอนนี้ยังจะมาทำอะไรอีก”

“จริงด้วย พอมานึกๆ ดูเอาตอนนี้ ไอ้ท่าทีที่เฉินเชียนโหรวกระโดดขึ้นมาถามคุณหนูใหญ่เมื่อกี้โคตรน่าขำเลยอะ! นี่มันควรเรียกว่าอะไรดี สาดโคลนใส่คนอื่น? ตัวเองหน้าไม่อายเองแท้ๆ ยังจะบอกว่าคนอื่นไร้ยางอายอีก? ฉันล่ะโคตรจะนับถือเธอเลย! “

“อุ๊ย ก็จริง หนังหน้าของเธอ อาจจะหนากว่ากำแพงอีกนะ!”

ตอนนี้ในหัวของเฉินเชียนโหรวตื้อไปหมด เธอพยายามทำให้ตัวเองเย็นลงที่สุดแล้ว แต่คำพูดไม่เข้าหูจากด้านล่างเวทีนั้นกลับบั่นทอนความรู้สึกเธอทีละคำ ทีละประโยค

จนเธอไม่อาจสงบลงได้

เฉินฝานซิงดูปฏิกิริยาของคนทั้งงานแล้วคลี่ยิ้มกริ่ม

เธอยังคงยืนอยู่ตรงกลาง มือจับแผงควบคุมไว้ทั้งสองข้าง เสียงเย็นยังคงลอดผ่านไมโครโฟนออกมาด้วยโทนเสียงสม่ำเสมอ

“ถ้าหาก…”

แค่เสียงของเธอเอ่ยดังขึ้น ทุกสายตาก็ได้หันไปจับจ้องเธอ

ผมลอนธรรมชาติแผ่สยายบนลาดไหล่ขาวสะอาด นั่นคือความสง่างามที่มากล้น แม้ว่าใบหน้านั้นจะประดับด้วยรอยยิ้ม แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นรอยยิ้มที่ออกมาจากใจ

นัยน์ตาดั่งดวงดาราสีนิลคู่นั้นเปล่งประกาย แต่สายตากลับเยือกเย็นจับใจ

แสงไฟสีขาวสาดส่องลงมาทั่วร่างของเธอ ขับให้ความสูงส่งและงดงามบนใบหน้านั้นเด่นชัดยิ่งขึ้น

เสียงจอแจในงานเงียบลงทันตา หญิงสาวบนเวทีที่สะกดทุกสายตาให้จ้องมองมาที่เธออย่างง่ายดาย

เธอยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ดวงตาเย็นชาคู่นั้นค่อยๆ หรี่ลง ก่อนจะข่มตาปิดลงแล้วค่อยๆ เปิดมันขึ้นอีกครั้ง

เพียงแค่การกระทำอันเงียบงันที่บ่งบอกถึงความอ่อนใจของเธอในตอนนี้เผยให้เห็นความเจ็บปวดที่แม้จะปิดอย่างไรก็ปิดไม่มิด

ทำเอาเฉินเชียนโหรวหนังตากระตุกขึ้นมาทันควัน

เฉินฝานซิง เธอกำลังแสดงละครอยู่รึไง!

เธอนิ่งเงียบไปครู่เดียว รอยยิ้มเย็นก็ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากที่ค่อยๆ เผยอเอ่ยน้ำเสียงเรียบเฉยไม่รีบร้อน

“หากพวกเธอจริงใจมากกว่านี้ ไว้หน้ากันสักหน่อย มันก็คงไม่กลายเป็นแบบนี้…”

“ฉันไปเรียนต่างประเทศตั้งสามปี พวกคุณไม่ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันเลยสักคำ ฉันกลับประเทศมาสามปี พวกคุณก็ไม่เคยมีความใส่ใจให้ฉันเลย สกุลเฉินที่ยิ่งใหญ่ ฉันไปเหยียบมาไม่ถึงสามครั้งด้วยซ้ำ…คนใช่ต้นหญ้าตอไม้ ไม่อาจไร้รัก คุณย่า เป็นอย่างที่คุณว่า ฉันเป็นคนของสกุลเฉินมาตลอด ดังนั้นคุณอยากให้ฉันเห็นแก่ส่วนรวม ฉันถึงมาในวันนี้ ฉันก็ทำแล้ว…แต่พวกคุณ…ทุกๆ คน กลับเห็นฉันเป็นไอ้งั่ง…”

หลังจากที่ได้ฟังดังนั้น ใบหน้าที่ซีดอยู่ก่อนแล้วของเจียงหรงหรงก็ดูขุ่นมัวขึ้นทันตา!

เฉินเชียนโหรวโกรธจนเนื้อตัวสั่น ฟันของเธอขบเข้ากับกระพุ้งแก้มอย่างจัง รสเข้มของสนิมแผ่ซ่านออกมาในทันทีอย่างไม่รู้ตัว

แม้คำพูดนั้นของเฉินฝานซิงจะดูธรรมดา แต่ทว่าเมื่อคำพูดที่แฝงไปด้วยความหมายนั้นเพิ่งจะสิ้นสุดลง ผู้คนด้านล่างเวทีก็ตอบสนองขึ้นอย่างรวดเร็ว คำพูดที่เต็มไปด้วยความโมโหและชิงชังถูกเอ่ยขึ้นมาไม่ขาดสาย…

ตอนที่ 180 งานเลี้ยงครบรอบ (11)

“ก่อนหน้านี้ไม่ยักเคยเห็นคุณหนูใหญ่ของสกุลเฉินมาก่อน ไม่ว่าจะในงานประชุมบริษัทของหลานอวิ้น หรือว่างานรวมตัวอื่นๆ ตัวแทนบริษัทมักจะเป็นหลานสาวที่ชื่อว่าเฉินเชียนโหรวคนนี้! และพวกเขาเองก็ไม่เคยจะเอ่ยถึงคุณหนูใหญ่เลยสักครั้ง! ทำมาพูดว่าที่ส่งไปต่างประเทศเพราะหวังดี แต่หกปีมานี้ไม่เคยจะดูดำดูดี ตอนนี้พอถึงคราวจำเป็นก็เรียกให้เธอมาเป็นแพะรับบาป! ต่ำช้าไร้ยางอายที่สุด!”

“แพะรับบาป?”

“ก็ใช่น่ะสิ เมื่อกี้คุณหนูใหญ่พูดว่าสกุลเฉินขอให้เธอรับผิดชอบต่อส่วนรวมไม่ใช่รึไง นี่ยังไม่ชัดอีกเหรอ? คิดดูสิ ตอนนี้เฉินเชียนโหรวเป็นศิลปินที่กำลังมาแรง กระแสกำลังดี หากมีข่าวเรื่องเป็นเมียน้อยนี่เข้ามาแทรกนะ…”

“แม่เจ้า…คุณหนูใหญ่ที่ถูกน้องสาวตัวเองแย่งคู่หมั้นไป วันนี้ยังต้องมายืนที่นี่เพื่อประกาศว่าตัวเองเป็นคนถอนหมั้นซะเอง? เธอคิดอะไรอยู่ คู่หมั้นและน้องสาวหักหลังเธอทั้งคู่ เธอยังจะออกหน้ามาเป็นแพะรับบาปให้ทุกคนอีก สมองเธอมีปัญหาหรือว่าโง่กันแน่”

“เธอไม่ได้เต็มใจ มีคนบีบคั้นให้เธอต้องยอม! เมื่อกี้ในรูปแกไม่เห็นรึไง รูปในงานวันเกิดนั่นนะ นึกดูสิว่าในรูปนั้นมีใครอยู่บ้าง”

“…ซูเหิง เฉินเชียนโหรว คุณนายเฉิน คุณนายซู แล้วก็…ประธานเจียง!”

“ไม่จริงน่า! เธอรู้เรื่อความสัมพันธ์ของซูเหิงและเฉินเชียนโหรวตั้งแต่แรก แถมสกุลซูและสกุลเฉินยังยอมรับความสัมพันธ์ของทั้งคู่ได้อีก! ที่คุณหนูใหญ่พูดว่าประธานเจียงให้เธอรับผิดชอบต่อส่วนรวม! ตอนนี้สกุลเฉินขี้ขลาดตาขาวสุดๆ กลัวว่าเรื่องที่หลานสาวสุดรักของตัวเองล่มงานแต่งพี่สาวจะแดงจนกลายเป็นข่าวฉาว ให้หลานสาวที่ตัวเองชังมายอมรับว่าเป็นฝ่ายถอนหมั้นซะเอง ช่างดีเสียจริง!”

“เพราะงั้นคุณหนูใหญ่ก็เลยมา! แค่ถูกหักหลังก็เจ็บพออยู่แล้ว ยังจะต้องมาใส่ร้ายตัวเองเพื่อรับผิดชอบพวกเขาอีก…พระเจ้า คุณหนูใหญ่หนักแน่นกับความรู้สึกขนาดนี้ เธอออกหน้ารับผิดชอบแทนทุกคน ทำไมคนสกุลเฉินยังทำเรื่องเลวร้ายพวกนี้ออกมาได้ลงคอ!”

“ใช่แล้ว แถมเมื่อกี้ประธานเจียงยังถามถึงคุณชายติง ดูปฏิกิริยาของคุณหนูใหญ่สิ เธอไม่ได้สนิทชิดเชื้อกับคุณชายติงคนนี้ด้วยซ้ำ แม้แต่เรื่องที่คุณชายติงเพิ่งกลับประเทศมาได้แค่ครึ่งปีเธอยังไม่แน่ใจเลย ประทานเจียงกะจะถือโอกาสงานรวมตัวแบบนี้ผลักคุณหนูใหญ่ให้คุณชายติงชัดๆ เธอรู้อยู่แล้ว่าคุณหนูเฉินต้องรับผิดชอบต่อส่วนรวม คงไม่ฉีกหน้าเธอในโอกาสแบบนี้แน่ เลยใส่สีเพิ่มเข้าไปว่าคบซ้อน จุ๊ๆ …ถ้าฉันมีย่าใจไม้ไส้ระกำแบบนี้นะ คงจะบ้าตายแน่ๆ!”

“ถูกจริงๆ ที่ว่ากันว่ายิ่งอยู่นานยิ่งได้เห็น! ฉันไม่เคยเห็นหนังหน้าของใครที่ทั้งด้านทั้งหนาขนาดนี้มาก่อน!”

เพียงช่วงเวลาหนึ่ง ท่าทีของทุกคนที่มีต่อเฉินฝานซิงก็เปลี่ยนไปราวฟ้ากับเหว

เพราะเธอคือคนสกุลเฉิน เธอจึงถูกบีบบังคับให้ยอมรับทุกสิ่ง ออกหน้าพูดเรื่องขอถอนหมั้นอยู่ฝ่ายเดียว!

แต่สุดท้ายกลับถูกย่าตัวเองผลักเธอให้คุณชายติง ยัดข้อหาคนที่เป็นฝ่ายนอกใจก่อนให้กับเธอ

เมื่อการหมั้นหมายของสกุลซูและสกุลเฉิน มีเฉินฝานซิงเป็นฝ่ายนอกใจก่อน สกุลเฉินจึงรู้สึกผิดต่อสกุลซูจึงได้ยกหลานสาวที่รักปานดวงใจเพื่อเป็นการชดใช้ให้ซูเหิง แค่นี้ก็เป็นอันครบถ้วนกระบวนความ

ด้วยเหตุนี้เฉินเชียนโหรวก็จะกลายเป็นบุคคลที่เสียสละมากที่สุดของตระกูลเฉิน!

เมื่อลองคิดดูให้ดี เรื่องนี้ก็ชัดเจนมากอยู่แล้ว

จากนั้นทุกคนก็พากันหวนนึกทุกๆ ถ้อยคำที่เฉินฝานซิงได้เอ่ยบนเวที…

พวกเราเติบโตมาด้วยกัน คบเป็นเพื่อนกันมาสิบกว่าปี พออายุสิบแปดก็เริ่มต้นความสัมพันธ์แบบคนรัก จนกระทั่งความสัมพันธ์ย่างเข้าสู่ปีที่แปด…

ความสัมพันธ์ของฉันกับซูเหิงหมดหนทางจะไปต่อ การหมั้นครั้งนี้ก็เหมือนโซ่ตรวนที่ล่ามพวกเราเอาไว้ ฉันขอถอนหมั้นตามความต้องการของเขาและปลดปล่อยตัวฉันเอง…

พอมาคิดๆ ดูแล้ว แต่ละคำก็แทบจะร้องไห้เป็นสายเลือด!

ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นไปตามแผน!

แต่ดูเหมือนเฉินเชียนโหรวจะหนาวเหน็บไปทั้งตัว!

ที่แท้นังชั่วเฉินฝานซิงนั่นก็เสแสร้งมาตั้งแต่ต้น!

เธออดกลั้นมาตลอด!

ทุกอย่างนี่ ทุกๆ การกระทำของพวกอีกฝ่าย ดูเหมือนว่ามันจะเดินไปตามเกมที่เธอวางไว้ทุกอย่าง!