ช้าก่อนคุณป๋อ! ครั้งนี้ขอเป็นรักสุดท้าย - ตอนที่635&ตอนที่636
ตอนที่ 635 นี่ไม่นับอะไรเลย
ระหว่างที่พูดก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างไม่ลังเล ก่อนจะออกแรงเหวี่ยงแขนออกไปฟาดหน้าของหยางลี่เวยเต็มแรง
ท่าทางที่ทั้งรวดเร็ว และรุนแรง
ทำให้หยางลี่เวยส่งเสียงกรีดร้องออกมาทันที พร้อมกับยกมือขึ้นมากุมหน้าแล้วล้มลงไปนั่งกับพื้น
“แม่คะ”
เฉินเชียนโหรวลนลาน รีบวิ่งเข้าไปดูหยางลี่เวย มุมปากของหยางลี่เวยถูกฟาดจนเป็นแผลลึกมีเลือดกลบ แววตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น
ทั้งใบหน้าของเธอมีรอยโทรศัพท์มือถืออย่างชัดเจน
ไช่จิ้งอี๋ก็ตกใจกับสถานการณ์นี้เช่นกัน คุณนายซุนได้ยินเสียงจึงออกมาจากห้องน้ำก็เห็นสภาพนั้นของหยางลี่เวยพลันยกมือขึ้นมาทาบอกด้วยความตกตะลึง
“อุ๊ยตายแล้ว แม่เจ้า เกิดเรื่องอะไรขึ้นน่ะ”
คุณนายจางเชิดปลายคางแค่นหัวเราะอย่างไม่เกรงกลัว “อย่าคิดว่าหาวิธีเข้ามาในวงสังคมพวกเราได้แล้วจะได้เป็นคุณนายสูงศักดิ์จริงๆ มือที่สามยังไงก็คือมือที่สาม ทั้งชีวิตนี้ไม่มีทางได้เชิดหน้าชูตาหรอก กลับยังไม่เจียมตัวโอหังอวดดี คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน”
คุณนายซุนแค่เห็นภาพนี้ก็เข้าใจทันที “รีบเรียกรถพยาบาลเร็ว จางชุ่ย เธอ…นี่เธอทำอะไรเนี่ย ถ้าหล่อนเป็นอะไรไปจะทำยังไง”
“จะเป็นอะไรก็ช่างสิ โทรศัพท์ฉันก็ถูกเธอขว้างจนพังเนี่ย พอดีเลย ค่าโทรศัพท์ชดใช้ด้วยค่ารักษาพยาบาลของหล่อน”
ขณะที่พูด เธอก็หยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วเดินจากไปด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
“นี่ จางชุ่ย จางชุ่ย จะทำลายมิตรภาพแบบนี้ไม่ได้นะ นี่เธอกำลังทำผิดต่อคนอื่น…”
“ฉันจะไปมีมิตรภาพกับมือที่สามคนนหนึ่งได้ยังไง ฉันจะทำผิดต่อสกุลเฉินแล้วจะทำไม แน่จริงก็มาคิดบัญชีกับฉันสิ ไม่มีจีเฟิ่งเหมียนแล้ว เหอะ เหอะ…สกุลเฉินของพวกเขาก็ไม่มีค่าอะไรเลย”
คุณนายจางเดินจากไปไม่แม้แต่จะหันหลังกลับมา คุณนายซุนได้ยินคำพูดของคุณนายจางแบบนั้น หลังจากที่โทรศัพท์หารถฉุกเฉินแล้วก็รีบปัดความรับผิดชอบโดยการกลับไปในทันที
หยางลี่เวยส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด ทั้งด่าทั้งร้องไห้ไปพร้อมกัน คำพูดที่ออกมาจากปากนั้นล้วนแต่ไม่น่าฟังเลยสักนิด
ไช่จิ้งอี๋ที่ได้ยินก็ได้แต่ขมวดคิ้วไม่หยุด
“แม่คะ แม่ ทนหน่อยนะ หยุดพูดได้แล้ว อย่าพูดอีกเลย”
เฉินเชียนโหรวทั้งอายทั้งโกรธ
พอได้แล้ว
พอสักที
รออยู่นานรถฉุกเฉินถึงจะมา หลังจากที่ถึงโรงพยาบาล เย็บแผลที่มุมปากและทายาบนใบหน้าเรียบร้อยแล้ว หัวของหยางลี่เวยก็ถูกพันไปด้วยผ้าก็อตจนรอบ
เฉินเชียนโหรวเพิ่งพาหยางลี่เวยกลับถึงบ้าน เคราะห์ซ้ำกรรมซัด เจอเฉินฝานซิงกลับมาพอดี
เมื่อเห็นสภาพแบบนั้นของหยางลี่เวย เฉินฝานซิงถึงกับต้องกะพริบตาถี่ๆ เพื่อควบคุมไม่ให้ตัวเองหัวเราะออกมา
ทั้งๆ ที่เช้านี้ยังดีๆ อยู่เลยแท้ๆ ทำไมผ่านไปยังไม่ถึงสองชั่วโมง ก็เปลี่ยนกระโหลกใหม่ซะแล้ว
“เธอ…พี่ พี่กลับมา?”
เฉินเชียนโหรวกำลังจะถลึงตาใส่ แต่ปรากฏว่าเจียงหรงหรงเดินเข้ามาพอดีจึงรีบเปลี่ยนคำพูดในทันที
เฉินฝานซิงแค่นหัวเราะออกมาเบาๆ ไม่ได้สนใจพวกเธอ เพียงแต่เดินตรงไปยังโถงรับแขก
เจียงหรงหรงสีหน้าบึ้งตึง มองไปทางหยางลี่เวยปราดหนึ่ง
“ทำอะไรไว้เนี่ย เธอนี่…”
หมดคำจะพูดโดยสิ้นเชิง กับลูกสะใภ้คนนี้ นอกจากคลอดเชียนโหรวออกมาแล้วก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลยสักนิด
เธอเดินเข้าไปในโถงรับแขกท่าทางกระฟัดกระเฟียดก่อนจะหยิบยาของเฉินซั่งหวายื่นให้กับเฉินฝานซิง
เฉินฝานซิงก้มหน้าตรวจสอบรายชื่อยาเล็กน้อยก่อนจะหันหลังเดินจากไป
“หยุดก่อน”
“อย่ามาพูดเรื่องกริยามารยาทอะไรกับฉัน ฉันพูดน้อยหน่อย จะได้ป้องกันไม่ให้ไปยั่วโมโหคุณ”
ความจริงแล้ว เจียงหรงหรงก็ยังคงโมโหอยู่ดี
เดินตามเธอออกไปจางโถงรับแขกแล้วมองหยางลี่เวยด้วยสายตาดุดันเข้มงวด ก่อนจะหันไปพูดกับเฉินเชียนโหรว
“เธอออกไปกับฉันหน่อย”
“ไปไหนคะคุณย่า”
“ตามพี่สาวเธอไป พาตัวปู่ของเธอกลับมา”
–
ไม่นานนัก เฉินฝานซิงก็พบว่าตัวเองถูกสะกดรอยตาม หลังจากที่รู้ว่าเป็นรถของสกุลเฉินเธอก็ยกยิ้มมุมปากแล้วปล่อยให้พวกเธอทำตามใจ ตามติดเฉินฝานซิงมาตลอดทาง เมื่อเห็นรถของเฉินฝานซิงขับเข้าไปในตี้หัวฮวาถิง แววตาของเจียงหรงหรงและเฉินเชียนโหรวก็เผยให้เห็นถึงความตกตะลึงอย่างชัดเจน
“พี่เธอ…อยู่ที่นี่เหรอ”
ตอนที่ 636 ได้ใจมานานเกินไป
“พี่เธอ…อยู่ที่นี่เหรอ”
นี่คือสถานที่ที่มีเงินก็ซื้อไม่ได้ คนที่อาศัยอยู่ที่นี่ได้ นั่นแสดงให้เห็นถึงเงินทอง อำนาจ และชื่อเสียง
เฉินเชียนโหรวมองดูหมู่บ้านที่อยู่ตรงหน้า ในใจรู้สึกอิจฉาจนแทบคลั่ง
“พี่สาวมีชีวิตดีจริงๆ กิจการบริษัทเจริญรุ่งเรือง แม้แต่สถานที่อยู่ก็ยังเป็นที่ที่ดีที่สุดในเมืองผิงเฉิง อีกทั้งแม่ก็ยังเหลือสินเดิมไว้ให้ตั้งมากมาย…กลับมาดูที่หลานอวิ้น ตอนนี้เป็นเวลาที่ต้องการการสนับสนุนมากที่สุด…”
เจียงหรงหรงเม้มริมฝีปาก โกรธจนเจ็บแปลบขึ้นมาในใจ
รถถูกกั้นไว้ด้านนอกหมู่บ้านอย่างไม่ต้องสงสัย
เจียงหรงหรงลดกระจกรถลงก่อนจะโน้มตัวไปข้างนอกเล็กน้อยเพื่อพูดกับเจ้าหน้าที่เฝ้าประตู
“พวกเราจะเข้าไปหาคนรู้จัก ปล่อยพวกเราเข้าไป”
เมื่อเห็นท่าทางที่ไม่เห็นใครในสายตาแบบนี้ของเธอ เจ้าหน้าที่เฝ้ายามก็ดึงหน้าตึงใส่เช่นกัน
“ไม่ทราบว่าคุณคือใคร มาหาใคร”
“แซ่เจียง มาหาเฉินฝานซิง” น้ำเสียงบอกบุญไม่รับโดยสิ้นเชิง
เมื่อได้ยินชื่อนี้ พนักงานเวรยามก็หันไปดูเจียงหรงหรงวับหนึ่งโดยอัตโนมัติ จากนั้นภายในแววตาก็เผยให้เห็นถึงความเหยียดหยาม
แต่สุดท้ายก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาอยู่ดี
“คุณผู้หญิงเฉิน มีคุณนายแซ่เจียงท่านหนึ่งมาหาคุณ ไม่ทราบว่าคุณ…”
“ไม่รู้จัก ไม่พบ”
โทรศัพท์อยู่ในโหมดเปิดลำโพง ห้าพยางค์ที่เด็ดขาดไร้เยื่อใยของเฉินฝานซิงทำให้เจียงหรงหรงถึงกับหน้าเสียไปทันที
นังมารผจญ
“ขอโทษด้วยครับ พวกคุณเข้าไปไม่ได้”
เฉินเชียนโหรวยังคงไม่ตัดใจ ถามขึ้นมาอีกหนึ่งประโยค “ไม่ทราบว่าเธอเป็นผู้เช่าหรือเจ้าของของที่นี่”
พนักงานเวรยามหัวเราะออกมาเบาๆ ราวกับได้ยินเรื่องตลก “คุณคิดว่ามีใครซื้อบ้านที่นี่ได้แล้วยังอยากจะปล่อยเช่าอีกเหรอ”
นี่เป็นสิ่งที่รู้กันดีโดยไม่ต้องอธิบาย
คนที่ซื้อบ้านที่นี่ได้ก็ไม่ได้ร้อนเงินสักหน่อย ใครจะไปสนใจเงินค่าเช่าเล็กน้อยพวกนั้น
ยิ่งไปกว่านั้น ใครจะไปมีปัญญาเช่าบ้านที่นี่
เฉินเชียนโหรวเม้มริมฝีปาก มือที่กำลังกำพวงมาลัยอยู่แน่นเกร็งจนซีดขาวด้วยความริษยา
เฉินฝานซิง หล่อนมันสมควรตาย
เธอได้ใจมานานเกินไปแล้ว
–
อัดอั้นความโกรธมาตลอดทางจนถึงบ้าน เฉินเชียนโหรวทนไม่ได้อีกต่อไป รีบเก็บกระเป๋าทันที
เธอรอต่อไปไม่ไหวแล้ว
ไม่ว่าอย่างไร เธอจะต้องล้มเฉินฝานซิงให้ได้
เธอได้ใจมานานเกินไปแล้วจริงๆ
หยางลี่เวยกำลังเจ็บปากจึงไม่กล้าอ้าปากพูด เมื่อเห็นเฉินเชียนโหรวย้ายกระเป๋าสัมภาระลงมาจากชั้นบน ก็ร้อนรนกระวนกระวาย
“แม่คะ การแข่งขันน้ำหอมใกล้จะเริ่มขึ้นแล้ว หนูจะไปหาอาจารย์ที่ยูเครน การแข่งขันครั้งนี้ หนูจะแพ้ไม่ได้”
จากนั้น เธอก็หันไปมองทางเจียงหรงหรง ก่อนจะพูดต่อ “คุณย่า ครั้งนี้หนูจะไม่มีทางทำให้คุณย่าผิดหวังอย่างแน่นอน”
สีหน้าที่ตึงเครียดมาตลอดในช่วงหลายวันนี้ของเจียงหรงหรงในที่สุดก็ผ่อนคลายลงไปเล็กน้อย
“ใจสู้แบบนี้ก็ดี ย่าก็เชื่อเหมือนกันว่าหนูจะต้องได้ผลคะแนนที่ดีกลับมาอย่างแน่นอน เรื่องสินเดิมย่าจะไม่ทำให้หนูลำบากใจ หนูกลับมา หลานอวิ้นก็คือของหนู”
เฉินเชียนโหรวดวงตาเป็นประกาย เธอรู้ดีว่าครั้งนี้คุณย่าตั้งใจจะใช้เงินหกร้อยห้าสิบล้านซื้อหุ้นสิบห้าเปอร์เซ็นต์ที่อยู่ในมือเฉินฝานซิงพวกนั้น
ถึงแม้หกร้อยห้าสิบล้านจะไม่ใช่จำนวนน้อยๆ แต่ว่าไม่เป็นไร รอให้ในการแข่งขันปรุงน้ำหอมเธอผลักเฉินฝานซิงตกเหวลึกลงไปเสียก่อน หกร้อยห้าสิบล้านสำหรับหลานอวิ้นแล้วเป็นสิ่งที่ไม่ควรค่าจะพูดถึงด้วยซ้ำ ถือเสียว่าเป็นเงินทำทานที่เธอให้กับชีวิตครึ่งหลังที่แสนรันทดของเฉินฝานซิงก็แล้วกัน
“จำไว้ว่าต้องไปที่สกุลซูก่อน บอกเรื่องนี้กับพ่อตาแม่ยายแล้วก็ซูเหิงหน่อย”
“เข้าใจแล้วค่ะคุณย่า”
–
เพราะว่าต้องเตรียมตัวสำหรับการแข่งขันปรุงน้ำหอม เฉินฝานซิงจึงจ้างผู้รับใช้สองคนมาที่บ้านเพื่อปรนนิบัติเฉินซั่งหวาโดยเฉพาะ
หลายวันนี้เฉินฝานซิงต้องยุ่งวุ่นอยู่กับผลงานสำหรับการแข่งขันปรุงน้ำหอม การที่มีชายชราอยู่ด้วยทำให้ความ “อิสระ” ของป๋อจิ่งชวนถูกจำกัดเข้าอย่างจัง
เมื่อเห็นว่าวันมะรืนเธอจะต้องไปฝรั่งเศสแล้ว หลังจากที่กินมื้อค่ำเสร็จ ป๋อจิ่งชวนก็ฉุดเธอลงมาที่ชั้นล่างทันที