ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ - ตอนที่ 133

บทที่ 133

ครึ่งชั่วโมงต่อมา หลี่ฝานลงจากรถและถูกใส่ถุงดำ สุดท้ายผลักเข้าไปในห้อง

หลี่ฝานนั่งลงบนพื้น ขี้ขลาดมาก กุมหัวและร้องไห้ “อย่าตีผม อย่าตีผม … ”

ในเวลานี้ ด้วยเสียง “เตะๆ” สองสามทีดังขึ้น รองเท้าส้นสูงสีแดงคู่หนึ่งก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าหลี่ฝาน

หลี่ฝานค่อยๆเงยหน้าขึ้นและอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย

ผู้หญิงคนนั้นมีใบหน้าที่สามารถทำให้คนเห็นบ้าคลั่ง กับชุดเดรสสีแดงที่เร่าร้อน ทำให้คนมองหยุดมองไม่ได้

“เก็บสายตาของคุณซะ ไม่งั้น ฉันรับประกันว่า คุณจะไม่ได้เห็นดวงอาทิตย์ของวันพรุ่งนี้!”

หลี่ฝานตัวสั่นเมื่อได้ยินเช่นนี้และก้มหน้าลงทันที ไม่กล้ามองอีก “ผมไม่กล้า ไม่กล้าแล้ว อย่าฆ่าผม อย่าฆ่าผม … ”

ผู้หญิงคนนั้นยกริมฝีปากและยิ้ม “ใครบอกว่าฉันจะฆ่าคุณ”

หลี่ฝานตะลึงเล็กน้อย แต่ไม่กล้าที่จะพูด

หญิงสาวทำเสียงหึ หันหลังเดินไปนั่งบนโซฟาเดี่ยวที่อยู่ไม่ไกลนัก นั่งไขว่ห้าง ซึ่งดูมีเสน่ห์มาก

“ ทายาทของตระกูลหลี่ เป็นแบบนี้เองหรือ?ได้เปิดหูเปิดตาละ”

หลี่ฝานสงสัยเล็กน้อย “คุณจับผมมา เพื่อที่ … ”

“จับตัว?” เสียงของผู้หญิงคนนั้นเพิ่มสูงขึ้นเล็กน้อย พร้อมกับความเย็นชาที่มองไม่เห็น “เราเชิญคุณมาไม่ใช่เหรอ?”

หลี่ฝานรีคิดได้และพยักหน้าอย่างแรง “ใช่ๆๆๆ เชิญมา เชิญมา… ”

หญิงสาวถอนหายใจแล้วพูดเบา ๆ ว่า “ที่เชิญคุณมาก็เพื่อคุยธุรกิจกับคุณ ธุรกิจ … 100 ล้าน”

“อะไรนะ?” หลี่ฝานเบิกตากว้างอีกครั้ง เขาถามอย่างไม่น่าเชื่อว่า “นี่ … เป็นเรื่องจริงหรือ?ร้อยล้าน … ”

ผู้หญิงคนนั้นยิ้ม“ ไม่งั้นละ?”

หลี่ฝานกลืนน้ำลาย ธุรกิจมูลค่า 100 ล้านหยวนเช่นนี้ตระกูลหลี่ก็สามารถฟื้นตัวกลับมาได้แล้วละสิ?

ตอนแรกคิดว่าชายมีหนวดพูดไปเรื่อย แต่มันกลับเป็นเรื่องจริง!

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หลี่ฝานก็รู้สึกตื่นเต้นมาก “งั้น … ”

“ไม่ต้องรีบร้อน” หญิงสาวพูดช้าๆ “โครงการหนึ่งร้อยล้านนี้ ไม่ได้ให้พวกคุณฟรีๆ”

“คุณบอกมา ว่าเงื่อนไขคืออะไร ผมยอมรับทุกอย่าง!” นี่คือโครงการ 100 ล้านหยวนเชียวนะ ยังจะมีอะไรจะน่าดึงดูดกว่านี้?

หญิงสาวหัวเราะเบา ๆ “ ไม่ต้องห่วง เงื่อนไขนี้ดีสำหรับคุณเท่านั้น ไม่มีข้อเสียต่อคุณเลย จากนี้ไป คุณติดตามฉัน ฉันให้คุณทำอะไรคุณก็ไปทำ อะไรที่ไม่ให้คุณไปทำ แม้ว่าคุณตายก็ห้ามไปทำ! เข้าใจไหม?”

“ครับๆ ผมเข้าใจ” หลี่ฝานพยักหน้า กลัวว่าถ้าตอบช้าจะถูกทุบตีอย่างรุนแรงอีกครั้ง

ผู้หญิงคนนั้นพอใจกับท่าทีของหลี่ฝานมากและกล่าวว่า“ ขอแค่คุณทำได้ดี ให้ตระกูลหลี่ฟื้นตัวขึ้นมาอีกครั้งไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าคุณต้องการฉันสามารถมอบโหวจวี๋กรุ๊ปให้กับคุณได้ ให้หลี่ซื่อกรุ๊ปกลายเป็นองค์กรชั้นนำในเมืองเทียนเป่ย”

“ครับๆๆ ฟังคุณทุกอย่าง … ” หลี่ฝานพยักหน้าอย่างเคย จากนั้นจึงดึงสติกลับมาได้และพูดด้วยความตกใจ “อะไร … โหวจวี๋กรุ๊ป?ผู้นำของเมืองเทียนเป่ย?”

ตอนนี้องค์กรชั้นนำในเมืองเทียนเป่ยก็คือโหวจวี๋ไม่ใช่หรือ?เธอบอกว่าเธอจะมอบโหวจวี๋ให้เขา? ให้หลี่ซื่อขึ้นเป็นผู้นำเมืองเทียนเป่ย? ผู้หญิงคนนี้ใหญ่มาจากไหนกัน?

หญิงสาวยิ้มอย่างมั่นใจ“ ฉันชื่อ เย่อ้าย”

หลี่ฝานอื้มและกล่าวแนะนำตัว?

ไม่ถูกนามสกุลเย่!

หรือว่าเป็นเย่ซื่อกรุ๊ป?

ถ้าเป็นเย่ซื่อกรุ๊ปจริง มันคงง่ายมากสำหรับเธอหากเธอต้องการทำสิ่งเหล่านี้ เย่ซื่อกรุ๊ปติดอันดับหนึ่งในห้าของจังหวัดทั้งหมด อยากได้โหวจวี๋กรุ๊ปมันจะไม่ใช่เรื่องที่ง่ายหรอกเหรอ?

เย่อ้ายมองไปที่ปฏิกิริยาของหลี่ฝาน ยิ้มและพูดว่า“ ตอนนี้รู้ยังว่าฉันทำได้?บอกความจริงให้คุณละกัน ฉันเป็นคนรับผิดชอบของตระกูลเย่ ในครั้งนี้ จุดประสงค์ของฉันคือทำให้โหวจวี๋ล้มละลาย”

“ล้มละลายโหวจวี๋กรุ๊ป … ” หลี่ฝานบ่นพึมพำซ้ำแล้วซ้ำเล่า พร้อมกับร่องรอยแห่งความกลัวในใจของเขา แต่ในขณะเดียวกันเขาก็เต็มไปด้วยความสงสัยเช่นกัน โหวจวี๋กรุ๊ปไปทำอะไรให้ตระกูลเย่ขุ่นเคืองหรือเปล่า?

แต่สิ่งเหล่านี้ก็ไม่สำคัญ ถ้าคุณทำลายโหวจวี๋ ไป๋ยี่เฟยยังจะกล้าที่จะหยิ่งผยองต่อหน้าเขาอีกเหรอ? สิ่งสำคัญคือ ตระกูลหลี่จะกลายเป็นองค์กรชั้นนำในเมืองเทียนเป่ย ต่อไปใครจะกล้าชักสีหน้าให้พวกเขาอีก?

เย่อ้ายเหลือบมองไปที่หลี่ฝาน“เรื่องอื่นไม่ต้องถามอะไรมาก คุณแค่ทำตามในสิ่งต่างๆตามคำสั่งของฉันก็พอแล้ว คุณรู้ไหม?

“ผมรู้ ผมรู้” หลี่ฝานพยักหน้า “โครงการ 100 ล้านนั้น … ”

“เดี๋ยวจะมีคนมาพบปะกับคุณในภายหลัง” เย่อ้ายกล่าวจางๆ

เมื่อเห็นหลี่ฝานจากไป เย่อ้ายก็หยิบแก้วไวน์แดงขึ้นมาจิบแล้วยกริมฝีปากขึ้น“ ต่อไป ไป๋ยี่เฟยจะรับมือยังไงนะ?”

ถ้าไป๋ยี่เฟยอยู่ที่นี่เขาจะต้องแปลกใจเพราะเย่อ้ายเป็นผู้หญิงที่เมาเมื่อคืน

ในช่วงบ่าย หลี่ฝานเรียกประชุมด่วน

สมาชิกทุกคนในตระกูลหลี่มารวมตัวกันที่ห้องประชุมของบริษัท

ในความเป็นจริงทุกคนไม่พอใจ เดิมทีหลี่ซื่อกรุ๊ปอาจได้รับการรับซื้อของโหวจวี๋กรุ๊ป แต่เพราะความโง่เขลาของหลี่ฝาน ทำให้ตระกูลหลี่หมดหนทาง

ถึงกระนั้น ในฐานะทายาทของตระกูลหลี่ หลี่ฝานเขาต้องการเรียกประชุมด่วน ทุกคนก็จำเป็นต้องเข้าร่วม

เมื่อรอให้ทุกคนมากันครบ นายท่านหลี่และหลี่ต้าไห่ก็ค่อยตามมาทีหลัง

หลังจากที่ทั้งสองเข้ามา พวกเขาก็เห็นหลี่ฝานนั่งอยู่บนที่นั่งหลักแล้ว ซึ่งควรจะเป็นตำแหน่งของนายท่านหลี่ ทั้งคู่ถึงกับผงะ จากนั้นหลี่ต้าไห่ก็พูดอย่างโมโห “คุณนั่งที่นั่นทำไม?มาที่นี่!”

หลี่ฝานยืนขึ้นและมองไปที่นายท่านหลี่และหลี่ต้าไห่ ไม่มีสีหน้าขี้ขลาดเหมือนก่อนหน้านี้ เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “คุณปู่ครับ พ่อครับ ผมจำได้ว่าผมบอกว่าการประชุมเริ่มตอนบ่ายสามไม่ใช่เหรอ?ตอนนี้กี่โมงแล้ว? บ่ายสามห้านาทีผ่านไปแล้ว ”

“ คุณหมายความว่าอย่างไร?” หลี่ต้าไห่จ้องมองไปที่หลี่ฝานด้วยความโมโห

“คุณโทษว่าผมมาสาย?” นายท่านหลี่ก็ผงะไปชั่วขณะ

หลังจากที่ทุกคนได้ยินสิ่งนี้ ต่างก็มองไปที่หลี่ฝาน หลี่ฝานเป็นอะไรไป? นั่นคือปู่ที่รักเขามากที่สุดและนายท่านหลี่ก็อายุมากแล้ว เขาช้าไปสองสามนาที ก็เป็นเรื่องธรรมดานิ!

หลี่ฝานมองไปที่ทั้งสองคนแล้วพูดว่า “ไม่งั้นละ?ผมบอกว่าบ่าย 3 โมง แต่พวกคุณมาสาย 5 นาที ไม่เห็นระเบียบวินัยของบริษัทอยู่ในสายตาเลย คุณกำลังท้าทายกฎระเบียบวินัยของบริษัทใช่ไหม หรือว่าพวกคุณไม่พอใจผมมากใช่ไหม ?”

“หลี่ฝาน!” หลี่ต้าไห่โกรธมาก “เขาเป็นคุณปู่ขอ! อีกอย่าง ตำแหน่งปัจจุบันของคุณ คุณปู่เป็นคนให้!”

หลี่ฝานไม่รู้สึกเช่นนั้น“ ผมรู้ แต่ในเมื่อเขาให้ผมแล้ว งั้นตระกูลหลี่ผมเป็นคนใหญ่สุดไม่ว่าใคร ก็ควรทำตามที่ผมบอกไม่ใช่เหรอ?”

นายท่านหลี่มองไปที่หลี่ฝานอย่างว่างเปล่า ซึ่งมีความรู้สึกสับสนเล็กน้อยอยู่พักหนึ่ง

หลี่ต้าไห่ตำหนิเขาด้วยความโมโห “หลี่ฝาน! คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่?”

หลี่ฝานหัวเราะอย่างเย็นชา “รู้สิ อีกอย่าง ผมยังอยากจะบอกว่าเนื่องจากพวกคุณมาสายก็ไม่จำเป็นต้องเข้าร่วมการประชุมครั้งนี้แล้ว ดังนั้น เชิญพวกคุณออกไป อย่าเสียเวลาการประชุมของเรา”

“อะไรนะ?”

หลี่ต้าไห่และนายท่านหลี่ต่างจับจ้อง ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกตะลึง

“คุณให้พวกเราออกไปเหรอ?ไอ้ลูกชั่ว! คุณกล้าพูดกับพ่อคุณแบบนี้หรือ?”

“ ผมจำได้ว่าผมเคยพูดก่อนหน้านี้ว่า ในบริษัท มีแต่ตำแหน่งบนและล่าง ไม่มีพ่อและลูก” หลี่ฝานพูดจางๆ

“คุณ!” หลี่ต้าไห่โกรธจนพูดไม่ออก

นายท่านหลี่ก็ถอนหายใจทันทีหลังจากกลับมามีสติ “ต้าไห่ เราออกไปกันเถอะ!”

“พ่อ!” หลี่ต้าไห่มองนายท่านหลี่อย่างไม่น่าเชื่อ

นายท่านหลี่ส่ายหัวและพูดเบา ๆ “บริษัทได้มอบให้เขาแล้ว ก็ฟังเขาเถอะ!”

“ได้ยินหรือยัง คุณปู่นี่รู้ความจริงๆ?” หลี่ฝานได้ใจ

หลี่ต้าไห่ยกมือขึ้นและต้องการจะตบหลี่ฝาน แต่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูคว้ามือของหลี่ต้าไห่ทันทีเมื่อเห็นสิ่งนี้