ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ - ตอนที่ 967

ฉุงลี่ซือก็เบิกตากว้างขึ้นเช่นกัน “เป็นเขานั่นเอง!”

อย่างไรก็ตามฉุงเฉ่าซินที่กำลังยืนอยู่ข้างๆ ของฉุงลี่ซือกลับกล่าวว่า “นี้ไม่ใช่……..ไป๋ยี่เฟยเหรอ? ”

“ไป๋ยี่เฟย?” ฉุงลี่ซือตัวสั่น และมองไปที่พ่อของเธออย่างไม่น่าเชื่อ

เขาคือไป๋ยี่เฟยใช่หรือไม่?

เขาคือไป๋ยี่เฟยจริงๆ งั้นเหรอ!

“แต่ว่า……..ไป๋ยี่เฟยทั้งตัวเตี้ยทั้งอ้วนและน่าเกลียดมากไม่ใช่หรือ?”

และไป๋ยี่เฟยที่อยู่กลางสายฝน ไม่เพียงแต่ตัวสูง หุ่นก็ดี และไม่อ้วนเลยแม้แต่น้อย สำหรับรูปร่างหน้าตาแล้ว ก็ไม่ได้ถือว่าหล่อที่สุด แต่ดูรวมๆ แล้วก็พอโอเคอยู่บ้าง บวกกับโมเมนตัมของเขาทั้งตัว มันก็เรียกได้ว่าหล่อ!

ในเวลานี้ ไป๋ยี่เฟยก็เดินเข้ามา และขมวดคิ้ว “เป็นไป๋ยี่เฟยจริงๆ”

หลังจากได้ยินคำพูดนี้ฉุงเฉ่าซินรู้สึกประหลาดใจและถามว่า “พี่ไป๋ ความแข็งแกร่งของไป๋ยี่เฟยสูงมากขนาดนี้ การพัฒนานี้เร็วเกินไปหรือเปล่า?”

ไป๋หยุนเผิงยังคงจ้องมองที่หน้าจอด้วยสายตาของเขา โดยไม่มีสีหน้าที่ภาคภูมิใจ แต่กลับค่อนข้างเคร่งขรึม

ฉุงลี่ซือได้ยืนยันจากปากของไป๋หยุนเผิงว่าเขาก็คือไป๋ยี่เฟย

ผู้ชายที่ช่วยเขาอยู่ที่ระเบียงและถูกเธอดุ และผู้ชายคนที่ชนกับเธอทั้งสองครั้งแล้วก็ยังขู่เธออีกด้วย

นอกจากนี้ เขายังเป็นผู้ชายคนที่ทางตระกูลจะให้เธอแต่งงานด้วย

………

หลังจากที่เต้าจ่างพบว่าเป็นไป๋ยี่เฟย พวกเขาเพียงแต่มองหน้ากันเท่านั้น และพวกเขาก็บรรลุความเข้าใจโดยปริยายแล้ว

ดังนั้น เต้าจ่าง หลิ่วจาวเฟิงและเมิ่งฉิง ทั้งสามคนก็โจมตีไป๋ยี่เฟยในเวลาเดียวกัน

ไป๋ยี่เฟยไม่จำเป็นต้องแสร้งทำเป็นอีกแล้ว ดังนั้นการออกตัวของเขาจึงไม่มีการยับยั้งอะไรเลย

ทันทีที่ทั้งสามคนกำลังจะพุ่งเข้าไปข้างหน้า ร่างของไป๋ยี่เฟยก็วาววับ และจู่ๆ ก็หายไปจากตรงหน้าทั้งสามคนเลย

ทั้งสามคนตกใจในทันที

ไป๋ยี่เฟยกลับปรากฏตัวอยู่ข้างหลังพวกเขาแล้ว ต่อยเข้าไปที่เต้าจ่างจากด้านหลังไปหมัดหนึ่ง

เต้าจ่างรู้สึกถึงอันตรายแล้ว เขาไม่ทันได้หันหลังตอบโต้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงเร่งความเร็วและพุ่งเข้าไปข้างหน้าเท่านั้น

แต่อย่างไรก็ตามความเร็วของเขาก็ไม่เร็วเท่ากับไป๋ยี่เฟย แม้ว่าสุดท้ายไป๋ยี่เฟยก็ไม่ชกเข้ากับร่างกายของเขา แต่พลังอ้านจิ้งที่ซ่อนอยู่ในหมัดของเขาก็กระจายไปโดนเขา และกระแทกจนให้เขาบินออกไปข้างหน้าสองก้าว และอาเจียนออกมาเป็นเลือดเต็มปากเลย

และหลิ่วจาวเฟิงกับเมิ่งฉิงที่อยู่ข้างๆ เขาหันหลังกลับมา และในเวลาเดียวกันก็ออกตัวไปที่ไป๋ยี่เฟยด้วย

ทั้งสองอยู่ข้างซ้ายคนหนึ่งและอยู่ข้างขวาคนหนึ่งพอดี และไป๋ยี่เฟยทำได้เพียงยกมือขึ้นเพื่อสกัดกั้นไว้

แต่ก็แบกรับการโจมตีจากสองคนพร้อมกัน ทำให้เขาถอยหลังไปสองสามก้าว

นี่ก็คือเหตุผลที่เขาโทรหาฉินหัว

เมื่อมาถึงขั้นระดับอย่างเขา ก็จะสามารถฆ่าใครก็ได้ที่มีระดับที่ต่ำกว่าเขาหนึ่งระดับ แต่ถ้าเขาต้องต่อสู้กันแบบหนึ่งต่อสาม เขาก็คงไม่ง่ายที่จะรับมือ ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีเหลียงเหว่ยชาวอีกคนที่ยังไม่ได้ออกตัวเลย

และในขณะนั้นเอง ไป๋ยี่เฟยรู้สึกถึงลมแรงที่อยู่ข้างหลังเขา และเขาก็หันหลังกลับโดยจิตสำนึก และโบกมือไปด้านข้าง เพื่อจะระบายพลังที่อยู่ข้างหลังเขา

และคนที่โจมตีเขา ก็คือเหลียงเหว่ยชาว

เหลียงเหว่ยชาวออกฝ่ามือออกมาหลายๆ ครั้งติดต่อกัน แม้ว่าไป๋ยี่เฟยจะโบกมือเธอไปด้านข้างหลบเธอ แต่เขาก็ยังพลาดไปหนึ่งฝ่ามือ และถูกกระแทกเข้าที่หน้าอกของเขาไปทีหนึ่ง

“พุฟ!”

ไป๋ยี่เฟยก้าวถอยหลังไปหลายก้าว และอาเจียนออกมาเป็นเลือดอีกคำหนึ่ง

ผู้คนในห้องจัดเลี้ยงรู้สึกประหม่าตามขึ้นมา เมื่อเห็นว่าไป๋ยี่เฟยถูกโจมตีจนถอยหลังกลับ

ฟางหยันก็คว้าชุดแต่งงานของตัวเองไว้แน่นอย่างกังวลใจ

ฉุงลี่ซือก็รู้สึกประหม่าขึ้นมาเช่นกัน

เมื่อเห็นเช่นนี้ฉุงเฉ่าซินก็หันไปถามไป๋หยุนเผิงว่า “พี่ไป๋ นี่……..”

ไป๋หยุนเผิงดูกังวลและพูดว่า “ผมได้แจ้งไปทางบ้านเก่าของตระกูลไป๋แล้ว ตราบใดที่เขาสามารถยืนหยัดได้สิบนาที ทีมสนับสนุนก็จะมาถึง”

ในเวลานี้ ไป๋ยี่เฟยก็ถูกล้อมรอบด้วยพวกเหลียงเหว่ยชาว และทุกคนในห้องจัดเลี้ยงก็รู้สึกว่าไป๋ยี่เฟยกำลังจะจบลงหลังจากที่ได้เห็นเช่นนี้

“สี่คน ทีนี้มันก็ต้องจบลงแล้วจริงๆ!”

“อีกสามคนเกือบจะเหมือนกับเต้าจ่าง และไป๋ยี่เฟยก็ไม่สามารถเอาชนะพวกเขาได้อย่างแน่นอน!”

“มันน่าเสียดายจริงๆ ……..”

เหลียงเหว่ยชาวจ้องไปที่ไป๋ยี่เฟยอย่างเย็นชา และพูดเยาะเย้ยว่า “คุณมันหยิ่งผยองเกินไป และยังอยากจะต่อสู้กับพวกเราสี่คนเพียงลำพังงั้นหรือ? ถ้าหลี่เฉียงตงหรือฉินหัวอยู่ที่นี่ คุณก็รู้ว่าคุณก็จะไม่ถึงกับถูกพวกเราปิดล้อมโจมตีใช่หรือไม่? ”

“และตอนนี้ คุณมาหาเราเอง และก็ไม่มีประโยชน์อะไรอีกต่อไป ในวันนี้ ฉันก็คือวันตายของคุณ!”

หลังจากเหลียงเหว่ยชาวพูดจบ หลิ่วจาวเฟิงก็หัวเราะและพูดว่า “ไป๋ยี่เฟย เรื่องที่ผ่านมาทั้งหมดของก่อนหน้านี้ มันก็ควรจะต้องจบลงภายในวันนี้แล้ว”

บนใบหน้าของเมิ่งฉิงและเต้าจ่างก็เต็มไปด้วยการเยาะเย้ย และดูเหมือนว่าพวกเขาได้เห็นชะตากรรมสุดท้ายของไป๋ยี่เฟยไปแล้ว

แต่ไป๋ยี่เฟยไม่ได้แสดงอาการตื่นตระหนกแม้แต่น้อย การแสดงออกของเขายังคงสงบมาก

จากนั้นต่อมาเขาก็หยิบเหล็กสามชิ้นออกจากร่างกายของเขาแล้วโยนลงบนพื้น

เต้าจ่างและคนอื่นๆ มองเขาอย่างงงๆ

ไป๋ยี่เฟยยังคงคลำหาแผ่นเหล็กบนร่างกายของเขาต่อไป และหยิบแผ่นเหล็กทั้งหมดในร่างกายของเขาออกมา

เมื่อเห็นเช่นนี้ สายตาของเหลียงเหว่ยชาวก็เย็นชาลง และก็พูดกับทุกคนว่า “อย่าไปสนใจมัน ลงมือ ฆ่าเขาซะ!”

ทันทีที่คำพูดของเธอจบลง ไป๋ยี่เฟยก็ขยับตัวก่อน และเขาก็กระแทกเหลียงเหว่ยชาวโดยแนบพิงตัว

“บูม!”

เหลียงเหว่ยชาวโดนไปทีหนึ่ง ไป๋ยี่เฟยก็โดนฝ่ามือของเหลียงเหว่ยชาวไปทีหนึ่งเช่นกัน และทั้งสองก็ก้าวถอยหลังไปหลายก้าวในเวลาเดียวกัน

และในขณะนี้ เต้าจ่างทั้งสามก็โจมตีไป๋ยี่เฟยเช่นกัน

ทุกคนที่อยู่ในห้องจัดเลี้ยงต่างกลั้นหายใจไว้

ไป๋หยุนเผิงอดไม่ได้ที่จะกำหมัดแน่น ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่หน้าจอ

ไป๋หยุนเผิงรู้ว่า ระดับของเขาแตกต่างจากคนเหล่านี้มากเกินไป ไม่เพียงแต่เขาไม่สามารถช่วยไป๋ยี่เฟยได้ แถมยังจะกลายเป็นตัวถ่วงของไป๋ยี่เฟยอีกด้วย ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ขึ้นไปตั้งแต่ต้น

ในเวลานี้ ฝ่ามือดรรชนีเอกสุริยันของเต้าจ่างถึงตรงหน้าของไป๋ยี่เฟยแล้ว และไป๋ยี่เฟยก็พุ่งเข้าไปโดยตรงอย่างไม่คาดคิด

เมื่อเห็นเช่นนี้ เต้าจ่างก็มีความสุขในทันที

แต่ครู่ต่อมา เขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เขาสัมผัสได้ถึงพลังอ้านจิ้งอันน่าเกรงขามที่เล็ดลอดออกมาจากบนหัวของไป๋ยี่เฟย และในขณะที่เข้าหากัน มันก็ได้หักล้างพลังอ้านจิ้งของเขาไปแล้ว

ดังนั้น ฝ่ามือของเขาจึงดูเหมือนจะสัมผัสไป๋ยี่เฟยแค่อย่างเบาๆ เท่านั้น

เนื่องจากไป๋ยี่เฟยเป็นผู้ริเริ่มเพื่อตอบสนองการกระทำของเต้าจ่าง ทั้งหลิ่วจาวเฟิงและเมิ่งฉิงก็ไม่สามารถทุบตีโดนไป๋ยี่เฟยได้

ในเวลาต่อมา ไป๋ยี่เฟยก็ยกศอกขึ้นมา แล้วก็กระแทกใส่ตรงหน้าอกของเต้าจ่างโดยตรง

“บูม!”

เต้าจ่างถูกทุบโดยตรงและบินออกไป

และในเวลานี้ หลิ่วจาวเฟิงและเมิ่งฉิงก็ออกโจมตีอีกครั้ง โดยหมัดหนึ่งตกลงบนหลังของไป๋ยี่เฟย และอีกหมัดหนึ่งก็ต่อยเข้าที่ไหล่ซ้ายของไป๋ยี่เฟย

ไป๋ยี่เฟยก็ต้องถอยห่างออกไปหลายก้าว แม้กระทั่งยังอาเจียนออกมาเป็นเลือดอีกด้วย

เขาต่อสู้กับอาการบาดเจ็บของตัวเอง และก็ทำให้เต้าจ่างได้รับบาดเจ็บสาหัสไปด้วย และไม่สามารถต่อสู้ได้อีกต่อไป แต่ว่า พวกเหลียงเหว่ยชาวทั้งสามไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย

สถานการณ์ไม่เอื้ออำนวยมากต่อไป๋ยี่เฟยนัก

บนใบหน้าของพวกเหลียงเหว่ยชาวทั้งสามเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย

ในดวงตาของผู้คนในห้องจัดเลี้ยงต่างก็เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

อย่างไรก็ตาม ไป๋ยี่เฟยยังคงดูเฉยเมย และแม้กระทั่งยังหัวเราะออกมาอีกด้วย

เขาย่อตัวลงกับพื้น ประกอบชิ้นส่วนแผ่นเหล็กที่อยู่บนพื้นขึ้นมา และกลายเป็นกริชเล่มหนึ่ง

ก็คือเขาให้คนสร้างขึ้นมาใหม่เมื่อสองวันก่อน และความแข็งของแผ่นเหล็กนั้นก็แข็งแกร่งกว่าอันก่อนอย่างมาก

ทุกคนประหลาดใจเมื่อเห็นฉากนี้

หลิ่วจาวเฟิงก็ยิ่งพูดอย่างเย็นชาว่า “แสร้งทำอะไรอยู่ที่นี่อีกแล้ว? ก็แค่ตายช้ากว่าเดิมไม่กี่วินาทีเท่านั้น!”

เมิ่งฉิงกล่าวโดยตรงว่า “ถือโอกาสนี้ฆ่าเขาให้ตาย!”

ทั้งสามคนก็โจมตีไป๋ยี่เฟยในเวลาเดียวกันอีกครั้ง

และในเวลานี้ ไป๋ยี่เฟยก็ได้ประกอบกริชเรียบร้อยเแล้ว เขายืนขึ้นมาและมองดูพวกเขา ด้วยการเยาะเย้ยที่มุมปากของเขา

หลิ่วจาวเฟิงอยู่ตรงหน้าของไป๋ยี่เฟย เหลียงเหว่ยชาวและเมิ่งฉิงโจมตีจากด้านข้างของไป๋ยี่เฟย

ไม่มีใครเห็นกริชเล่มนี้อยู่ในสายตาของพวกเขาเลย

หลิ่วจาวเฟิงระเบิดออกด้วยหมัดอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม เวลาต่อมา ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างขึ้นทันใด