ซุปเปอร์เจ้าสำราญ - บทที่ 345 ปรมาจารย์เทควันโดสายดำระดับ 9

นิ่งจองอู่ไม่กล้าพูด มองไปทางหลินอิ่งอย่างเคารพ

หลินอิ่งหัวเราะเย็นชา พูดว่า “น้องชายคุณสมองมีปัญหา ก็ขังไว้ที่บ้านเฝ้าให้ดี อย่าปล่อยออกมากัดคน”

ตลกสิ้นดี เผียวซิ่วชวนยังพูดออกมาได้ สมองมีปัญหาก็ทำอะไรได้ตามใจชอบ?

นี่เพราะเผียวจื้อจางเจอกับตัวเอง อยากสร้างปัญหา ตัวเองถึงได้จัดการเขา

ไม่อย่างนั้น ด้วยอำนาจอันใหญ่โตของชีซิงกรุ๊ปแล้ว ผู้หญิงทั่วไปได้เจอ คงต้องถูกเผียวจื้อจางดูถูกเหยียดหยาม?

ในความเป็นจริง เผียวจื้อจางอยู่เกาหลีชื่อเสียงเสื่อมเสีย ทำชั่วไม่เลือก โลภและบ้ากาม เห็นผู้หญิงสวยก็ให้คนเข้าไปแย่ง กดขี่ข่มเหง

ชีซิงกรุ๊ปในเกาหลีควบคุมองค์กรกฎหมายส่วนใหญ่ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ถูกพวกเขาปิดไว้ ดังนั้น ถึงได้เลี้ยงลูกแบบนี้มาได้ นิสัยเสียทำอะไรตามใจชอบ

“หือ?” เผียวซิ่วชวนจ้องหลินอิ่งเย็นชา “คุณเป็นใคร? มีสิทธิ์อะไรมาคุยกับผม?”

“คุณเผียว ท่านนี้คือผู้นำระดับสูงของตระกูลนิ่ง นายของผมเอง” นิ่งจองอู่แนะนำ

“ออ? ที่แท้ก็เป็นคนของตระกูลนิ่ง” หลินซิ่งชวนพูดอย่างใจเย็น กวาดตามองหลินอิ่งสายตาเย็นชา

เท่าที่เขาดูแล้ว หลินอิ่งดูแล้วอายุก็แค่ยี่สิบกว่าปี แต่สามารถทำให้นิ่งจองอู่เคารพขนาดนี้ แบบนี้น่าจะเป็นคุณชายของคนที่มีอำนาจสูงคนหนึ่ง?

มิน่ากล้าลงมือทำร้ายคนแบบนี้ ที่แท้ก็มีที่มาแบบนี้ แต่ว่า แค่คุณชายของตระกูลนิ่งแห่งตี้จิงคนเดียว มีสิทธิ์อะไรมาโต้แย้งกับคุณชายชีซิงอย่างเขา? มีความสามารถนี้เหรอ?

เมื่อรู้ที่มาของหลินอิ่งแล้ว สีหน้าเผียวซิ่วชวนก็เริ่มยโสขึ้นมาทันที

“ผมไม่รู้ว่าคุณชื่ออะไร แต่ว่า มันไม่สำคัญ เพราะคุณไม่มีสิทธิ์พูดคุยอย่างเท่าเทียมกับผม ให้พ่อคุณมา ผมอาจจะอยากคุยกับเขาหน่อย” หลินซิ่งชวนพูดสายตาเย็นชา “น้องชายผมเผียวจื้อจาง ก็แค่อยากจับผู้หญิงของคุณนิดเดียว จะไปใหญ่โตอะไร? คุณถึงไม่ยอม? ยังทำร้ายน้องชายผมถึงขนาดนี้?”

“ดูแล้ว ผมคงต้องสั่งสอนคนรุ่นหลังแทนตระกูลนิ่งแห่งตี้จิงหน่อย” เผียวซิ่วชวนพูดช้าๆ ดีดนิ้วจนดัง

ก็มีชายวัยกลางคนในชุดการต่อสู้ เดินออกมาจากหลังเผียวซิ่วชวน อายุประมาณ60 โกนผมสั้นดูกระฉับกระเฉง หน้าตาดูจริงจังเข้มงวด มีสายดำคาดเอว

“เห็นแก่หน้าคนตระกูลนิ่ง ก็แค่หักแขนข้างหนึ่งละกัน เพราะน้องชายผม ถูกคุณเอาน้ำร้อนลวก แน่นอน ผู้หญิงข้างกายคุณ คืนนี้ก็นอนกับน้องชายผมหนึ่งคืน เพื่อเป็นการขอโทษ” เผียวซิ่วชวนพูดอย่างท่าทางสบายใจ

ใช่แล้ว เผียวซิ่วชวนดูถูกหลินอิ่ง

นิ่งซื่อแห่งตี้จิง อย่างน้อยก็ต้องผู้นำสูงสุดสามคนถึงมีสิทธิ์คุยกับเขา คนอื่น เป็นแค่ขยะทั้งนั้น

เผียวซิ่วชวนเป็นคุณชายของชีซิงกรุ๊ป ทายาทอันดับหนึ่งของตระกูล ในประเทศเกาหลี ได้รับการดูแลอย่างองค์ชาย บูชาอย่างสูง มีสิทธิ์และอำนาจสูง แม้กระทั่งกฎหมายยังถูกเหยียดหยามเล่น ทั้งประเทศเกาหลีก็เหมือนสวนสนุกของพวกเขา

ครั้งนี้มาเจรจาธุรกิจที่ประเทศหลุง กลับเจอคนไม่รู้ที่ต่ำที่สูง แม้กระทั่งน้องชายเขายังกล้าทำร้าย จนซมซานขนาดนี้ ฟันร่วงเลือดเต็มปาก มือยังถูกน้ำร้อนลวกจนเหมือนขาหมู

ดูถูกเหยียดหยามชีซิงกรุ๊ปชัดๆ

“นี่……” ได้ยินคำพูดอวดดีของเผียวซิ่วชวน นิ่งจองอู่สีหน้าซีดขาวไปทันที รู้สึกว่าคืนนี้ต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่

คุณชายชีซิงคนนี้อวดดีเกินไปแล้ว? ถึงแม้เขาจะมีความสามารถ แต่ต่อหน้าผู้อาวุโสหลิน บอกว่าจะให้คุณนายหลินไปนอนกับน้องชายเขา? คงเสียสติไปแล้ว?

ส่วนสีหน้าจางฉีโม่ก็ไม่ดีมาก สายตาเต็มไปด้วยความโกรธ

คำพูดของเผียวซิ่วชวนดูถูกกันเกินไป

จางฉีโม่มองหลินอิ่งด้วยสายตากังวล รู้สึกเป็นห่วง

สำหรับตระกูลผู้ดีในตี้จิงแล้ว เธอก็ไม่ได้รู้อย่างละเอียด แต่สำหรับชีซิงกรุ๊ปแห่งเกาหลี เธอรู้ดี นั่นเป็นบริษัทเทคโนโลยีที่อยู่สิบอันดับต้นของโลก อีกอย่างชีซิงกรุ๊ปมีธุรกิจครอบคลุมด้านอุตสาหกรรมเทคโนโลยีครบด้าน พื้นฐานไม่อาจคาดเดาได้ ชื่อเสียงโด่งดังก้องหู

พูดถึงมือถือชีซิง ก็เป็นผลิตภัณฑ์ที่เห็นได้ทั่วประเทศหลุง ไม่มีคนไม่รู้จัก

ผู้ชายเกาหลีที่อยู่ตรงหน้า เป็นคุณชายชีซิงกรุ๊ป จางฉีโม่รู้สึกน่าอัศจรรย์มาก ไม่กล้าคิดเลย ว่าหลินอิ่งจะใหญ่โตถึงขั้นกล้ามีเรื่องกับคนระดับนี้ได้

“คุณหวู รบกวนคุณด้วย จัดการสั่งสอนไอ้เด็กนี่หน่อย” เผียวซิ่วชวนพูด มองหน้าหลินอิ่งอย่างคิดสนุก

“ดูแล้วแกคงเป็นกังฟูประเทศหลุงหน่อย? สามารถทำเอาบอดี้การ์ดฉันล้มได้? เหอะเหอะ”

“ดูแล้วแกยังไม่อยากยอม อยากลองฝีมือของอาจารย์หวู? พูดตามตรง ไม่ใช่ว่าฉันดูถูกประเทศหลุงของพวกแก วิชาการต่อสู้ของประเทศหลุงของพวกแกก็แค่หมัดเท้าของอย่างขยะ ใช้ไม่ได้เรื่องแม้แต่น้อย ควรถูกลบทิ้งจากประวัติศาสตร์แล้ว ส่วนเทควันโดของเกาหลีเรา ถึงจะเป็นศิลปะการต่อสู้โบราณที่สืบทอดกันมา” เผียวซิ่วชวนพูดด้วยสีหน้าภูมิใจ ดูถูกประเทศหลุง

“บอกให้ก็ได้นะ อาจารย์หวู ปรมาจารย์เทควันโดสายดำระดับ 9 แก อาจจะรับไม่ไหวแม้แต่ขาของเขาก็ได้ อย่าโดนถีบจนตายละกัน เห็นแก่หน้าตระกูลนิ่ง ฉันไม่ฆ่าแกหรอก คุกเข่าขอร้องเองจะดีกว่านะ” เผียวซิ่วชวนสีหน้าหยอกล้อ

หลินอิ่งแสดงความโหดเหี้ยมที่มุมปาก

“คุณชายชีซิงคนเดียว อวดเก่งจนไม่รู้ขอบเขต”

“เหอะ แกยังไม่ยอมฉันใช่ไหม? อาจารย์หวู ทำให้ไอ้โง่ประเทศหลุงคนนี้รู้ อะไรคือเทควันโดเกาหลี เก็บแรงไว้หน่อย อย่าให้มันตาย” เผียวซิ่วชวนพูดอย่างสบายใจ

แค่คนอายุน้อยอย่างหลินอิ่ง จะไปเป็นคู่ต่อสู้ของปรมาจารย์หวูได้ยังไง?

ปรมาจารย์หวูข้างกายเขาคนนี้ หวูชิงเชียน เป็นคนระดับเทพในวงการเทควันโดเกาหลี ชื่อเสียงโด่งดังมานาน ในประเทศเกาหลีก็เป็นปรมาจารย์ที่รู้จักกันทุกคน ฝึกเทควันโดมาสี่ห้าสิบปี ความสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้นับไม่ถ้วน เพราะมีการจำกัดอายุ อายุ60ถึงได้สายดำระดับ9

หวูชิงเชียนเดินมาหาหลินอิ่งสีหน้าจริงจัง ยกแขนขา ทำท่าเตรียมพร้อม มองหลินอิ่งเย็นชา

ชิ้ว

หลินอิ่งขยับตัว ร่างหายไปจากที่ทันที ปลิวไสวเหมือนลมพายุฝน เหลือไว้เพียงเงา

หวูชิงเชียนสีหน้าเปลี่ยนทันที แต่ในวินาทีนั้น เสียงดังปัง เสียงหมัดดังขึ้นกลางอากาศ ต่อยลงที่กลางหน้าอกเขา

หมัดนี้มีความรุนแรงเหมือนคลื่นยักษ์ภูเขาถล่ม ทำเอาหวูชิงเชียนถอยไปหลายก้าว พื้นที่เหยียบอยู่แตกทันที สีหน้าเขาซีดขาว มองหลินอิ่งด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ

“เอื้อก อ๊าก”

หวูชิงเชียนกระอักเลือดทันที ร่างสั่นเหมือนไฟช็อต เหมือนกระดูกหัก คุกเข่าต่อหน้าหลินอิ่ง ก้มหัวสั่นไม่หยุด

หลินอิ่งมือไขว้หลัง ส่ายหัว โลกพลิกผันจริงๆ อะไรคือขยะกันแน่ ยังกล้าเรียกตัวเองว่าปรมาจารย์?

เทควันโดเกาหลี? ฝึกหนึ่งหมื่นปี ก็สู้ท่าเดียวของศิลปะการต่อสู้โบราณของประเทศหลุงไม่ได้

“นี่? แก แกคือสัตว์ประหลาดอะไร?” เผียวซิ่วชวนสีหน้าตกใจ ถูกภาพที่เห็นทำให้ตะลึง คิดไม่ถึงแม้แต่น้อย หลินอิ่งแค่หมัดเดียวก็ทำเอาปรมาจารย์เทควันโดสายดำระดับ9อย่างหวูชิงเชียน คุกเข่ากระอักเลือด ไร้ทางต่อสู้