ซุปเปอร์เจ้าสำราญ - บทที่ 500 คุณยังกล้าอวดดีเหมือนเมื่อก่อนไหม?
“รักษาได้ แต่ว่า รักษายาก” หลินอิ่งพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“รักษายาก? คุณชาย จากอำนาจของท่านทุกวันนี้ สามารถใช้การรักษาที่ดีสุดในประเทศหลุงได้ หรือว่าก็รักษาให้หายไม่ได้?” หลี่ผูถามอย่างสงสัย
หลินอิ่งพูด “นายท่านได้รับพิษที่หายาก”
“พิษชนิดนี้ ใช้งูทะเลที่หายากชนิดหนึ่ง ผสมกับยาหลายชนิดผลิตออกมา” หลินอิ่งพูดอย่างเชื่องช้า “สาเหตุที่รักษายาก พิษชนิดนี้ต้องใช้ส่วนผสมของยาพิเศษ ในมือผมไม่มี อีกอย่างหนึ่ง ยาพิษนี้ออกฤทธิ์ช้ามาก ฝืนถอนพิษ ร่างกายของนายท่านทนรับไม่ไหว”
พิษในร่างกายนายท่าน โชคดีที่หลินอิ่งเคยเห็นมาก่อน
ตำราแพทย์ที่สืบทอดของแก๊งมังกร เขาเคยศึกษาแล้ว สมัยเด็กก็เคยศึกษาวิเคราะห์วิธีการแก้พิษหายากทุกอย่างมาแล้ว
คนวางยา ต้องเป็นคนอุบายเจ้าเล่ห์อย่างแน่นอน
ถ้าหากนายท่านได้รับยาพิษในวัยที่แข็งแรง เขายังสามารถใช้เสวียนเหมินสิบสองเข็มถอนพิษ ทุกวันนี้ นายท่านอายุมากแล้ว ร่างกายรับไม่ไหวแล้ว ถึงเขามีวิธีฝังเข็มอันเก่งกาจ ก็ไม่สามารถใช้ได้
อีกอย่างพิษงูทะเลออกฤทธิ์ช้า ไม่ได้ถึงแก่ชีวิตทันที
คนวางยาพิษ เห็นได้ชัดว่าต้องการชีวิตนายท่าน นี่ต้องการใช้ชีวิตของนายท่าน เพื่อจะมาท้าทายกับเขา แต่ไม่รู้ว่า เขาต้องการเอาเรื่องนี้มาข่มขู่ตัวเองเพื่ออะไร
“อะไร? ยาพิษ?” หลี่ผูตกใจมาก สีหน้าตื่นเต้นขึ้นมาทันที “คุณชาย นี่ นี่มัน……”
“นายท่านเปิดเผยซื่อตรงตลอดชีวิต ไม่เคยทำไม่ดีต่อใคร ใครกันที่ลงมือโหดเหี้ยม ลงมือกับนายท่านได้?” หลี่ผูพูดอย่างตื่นเต้น รู้สึกถึงความหนักของสถานการณ์
“คู่อริของผมเอง” หลินอิ่งพูดอย่างจริงจัง
“คุณชาย…..ท่าน ท่านต้องควบคุมสถานการณ์ให้อยู่นะครับ” หลี่ผูพูดอย่างเป็นห่วง ไม่ได้ถามอะไรมากกว่านี้
เพราะว่า ความสามารถของคุณชาย ถึงขั้นที่เขาเองก็คาดการไม่ได้แล้ว
คู่อริของคุณชายเป็นใคร ถึงเขารู้ก็ช่วยอะไรไม่ได้ สิ่งที่ทำได้ก็คือช่วยคุณชายอธิษฐาน
หลินอิ่งคิดไปครู่หนึ่ง เดินออกจากห้อง หยิบมือถือรหัสลับออกมาโทรออก
“ฮัลโหล ผู้อาวุโส ท่านมีเรื่องอะไรจะสั่งครับ” ทางโทรศัพท์ เป็นเสียงของนิ่งซวนอย่างเคารพ
“เรื่องที่ท่านให้ผมสืบครั้งที่แล้ว ผมยังไม่สามารถได้รับข้อมูล เรื่องของนายท่านค่อนข้างลึกลับ”
“ผมเข้าใจแล้ว คุณไม่ต้องไปสืบเรื่องนี้แล้ว” หลินอิ่งพูด “ตอนนี้คุณใช้ทุกวิถีทางในตระกูลนิ่ง ช่วยผมหายาชนิดหนึ่ง ดอกโคม พอมีข่าวก็แจ้งผมทันที ถ้าหากมีในท้องตลาด ต้องเอามาให้ได้ไม่ว่าด้วยวิธีใด”
“ดอกโคม? ครับ” นิ่งซวนพูดอย่างเคารพ
หลินอิ่งวางสาย ขมวดคิ้วแน่น
เขารู้ว่าพิษงูทะเลที่นายท่านได้รับนั้นต้องแก้พิษยังไง รู้สูตรยา แต่ว่า ขาดวัตถุดิบยา
ดอกโคม นี่คือสิ่งที่ไม่ได้บันทึกไว้ในการแพทย์ทางโลก
ของสิ่งนี้ มีเพียงคนในแวดวงลึกลับเท่านั้นที่รู้ และเป็นสมบัติหายาก ยาที่หายากมาก สิ่งที่ใช้เงินก็อาจจะซื้อไม่ได้
เพราะว่า นี่คือพืชพันธุ์หายากที่สูญหายไปจากประเทศหลุงไปหลายร้อยปีแล้ว มีเพียงตระกูลในแวดวงลึกลับที่ใช้วิธีพิเศษทำเป็นยาอบแห้ง ถึงรักษาไว้ได้
“หัวหน้าหลิน มีคนมาเยี่ยมนายท่านฉี ท่านจะพบหรือไม่?”
เวลาเดียวกัน หัวหน้าได้รับรายงานจากยามรักษาการณ์ มารายงานกับหลินอิ่ง
“ใคร?” หลินอิ่งถามเสียงเรียบ
“ยามรายงานว่า เป็นคนของตระกูลสวี บอกว่าเป็นตัวแทนของนายท่านสวีจิ่วหลิง มาเยี่ยมนายท่านฉี” หัวหน้ารายงาน
“คนของตระกูลสวี?” หลินอิ่งขมวดคิ้วเล็กน้อย แววตาเย็นชา
“ลงไปพบเขาพร้อมผม”
หลินอิ่งสายตาเย็นชา พาหัวหน้ากับหลี่ผูลงไป
นอกสถานพยาบาล บอดี้การ์ดสองนายเข็นรถเข็นคันหนึ่ง บนรถเข็นเป็นชายวัยกลางคนสีหน้าเย็นชา
ด้านหลังเขา ยังมีชายวัยกลางคนที่บุคลิกไม่ธรรมดา พาชายหนุ่มชุดสูทมาด้วยหลายคน ในมือถือกล่องของขวัญราคาแพง
“คุณชายอิ่ง เป็นยังไงบ้าง” ชายวัยกลางคนเห็นหลินอิ่งลงมา ก็ยิ้มขึ้นอย่างเย็นชา
“คุณ?”
หลินอิ่งกวาดตามองไป สังเกตดูชายวัยกลางคนบนรถเข็น
“สวีถันโจวตระกูลสวี? แล้วก็สวีฉางเฟิง? คุณสองคนมาที่นี่ทำไม?” หลินอิ่งมองสวีถันโจวอย่างเย็นชา
คนที่นั่งบนรถเข็นคือสวีถันโจว คนที่ยืนอยู่ข้างๆคือสวีฉางเฟิง ทั้งสองเป็นผู้คุมอำนาจรุ่นที่สองของตระกูลสวี
สวีถันโจว หลินอิ่งต้องไม่ลืมแน่นอน ครั้นนั้นที่หอตี้เจียง ก่อนจะบังคับให้สวีไป๋เห้อคุกเข่า ก็หักขาเขาไปหนึ่งข้าง
ส่วนสวีฉางเฟิง ก็คือพ่อของคุณชายทั้งสี่แห่งตี้จิงสวีชิงซง เป็นพี่น้องสาบานของเหยียนหลง
“เหอะเหอะเหอะ คุณชายอิ่ง ใจเย็นๆ ตระกูลสวีของเรากับตระกูลฉีก็เป็นเพื่อนกันมานาน นายท่านกับนายท่านฉีก็มีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง” สวีถันโจวนั่งบนรถเข็น พูดอย่างประหลาด “นายท่านฉีป่วยหนัก ผมมาเยี่ยม และเอายามีค่ามาให้ เพื่อแสดงน้ำใจเล็กน้อย”
“ใช่แล้ว คุณชายอิ่ง ถึงแม้ว่าคุณจะไม่รู้ระเบียบ ไม่ได้เห็นแต่ความสัมพันธ์ที่มีต่อตระกูลสวี ทำลายธุรกิจของตระกูลสวีครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ว่า ตระกูลสวีของเราไม่ใช่ตระกูลที่ไม่รู้จักบุญคุณ นายท่านฉีป่วย นายท่านของตระกูลเราก็รีบหายามีค่าในตระกูลออกมา ให้พวกเราเอามาให้โดยเฉพาะ” สวีฉางเฟิงก็พูดจาสำเนียงประหลาด แววตานั้นมีความได้ใจที่ไม่อาจปิดบังได้
“เหอะ” หลินอิ่งหัวเราะเย็นชา “นายท่านแค่เป็นหวัดธรรมดาเท่านั้น นายท่านสวีจิ่วหลิงไม่ต้องเป็นห่วง”
อาการป่วยของนายท่านถูกปิดตั้งแต่แรกแล้ว ตระกูลสวีไม่เพียงแค่รู้ข่าว ยังเอายามาให้โดยเฉพาะ?
ตอนแรก หลินอิ่งก็สงสัยว่าเรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับตระกูลสวีแน่นอน
วันนี้ดูแล้ว คนตระกูลสวีสองคนนี้ที่เคยถูกเขาเหยียดหยามมาก่อน ยังมาท้าทายถึงที่โดยเฉพาะ
“เห้อ คุณชายอิ่ง ตระกูลฉีกับตระกูลสวีเป็นความสัมพันธ์อะไรกัน? เรื่องแบบนี้ยังจะปิดบังพวกเราทำไม? พวกเรารู้แล้ว ชีวิตนายท่านฉีเวิ่นติ่งกำลังแย่ ใกล้ตายแล้ว” สวีถันโจวพูดด้วยสีหน้าได้อย่าง
“ลองพูดอีกครั้ง? ไอ้แซ่สวี มารนหาที่ตายใช่ไหม?” หัวหน้ามองสวีถันโจวด้วยสายตาเย็นชา ด่าด้วยความโมโห
แววตาหลินอิ่งค่อยๆคมลึกขึ้น มองไปที่สวีถันโจว
“คุณชายอิ่ง เป็นอะไร? นี่คุณกำลังจะโมโหเหรอ? อะไรนิดอะไรหน่อยก็จะทำผมให้ตาย?” สวีถันโจวพูดด้วยสีหน้าหยอกล้อ “คุณกล้าเอาผมให้ตายไหม? คุณยังกล้าอวดดีเหมือนแต่ก่อนไหม?”
“หัวหน้าหลิน ท่านพูดแค่คำเดียว ผมตัดลิ้นมันส่งออกไปเดี๋ยวนี้” หัวหน้าโมโหจนทนไม่ไหว พูดขอคำแนะนำ
สวีถันโจวท่าทางยโส ไม่มีคนอื่นในสายตา อวดดีเกินไป
“โอ้โห? ยังจะตัดสิ้นผม ลองถามคุณชายอิ่งของคุณดู ว่าเขากล้าทำอะไรฉันไหม?” สวีถันโจวพูดอย่างเห็นชา ท่าทางอย่างกับคางคกขึ้นวอ “คุณถามเขาดู ว่าอยากให้ฉีเวิ่นติ่งตายไหม?”
“สวีถันโจว หมายความว่ายังไง?” หลินอิ่งสีหน้าเรียบเฉย มองสวีถันโจวแล้วถาม
“คุณชายอิ่ง ผมมาเพื่อเยี่ยมนายท่านฉี เวลาเดียวกัน ก็ช่วยคนอื่นเอาคำพูดมาบอก” สวีถันโจวพูดอยากตลก “ผมมีเพื่อนคนหนึ่ง เขามียาแก้พิษช่วยชีวิตนายท่านฉี”
“ตระกูลสวีของเราก็สามารถช่วยคุณเอายาแก้พิษได้ แต่ว่า คุณต้องแสดงความจริงใจมาก่อน”
“มามามา มาคุกเข่าคำนับต่อหน้าผมก่อน ขอโทษกับเรื่องที่ผ่านมาก่อน” สวีถันโจวพูดด้วยสีหน้าได้ใจอย่างที่สุด