ซุปเปอร์เจ้าสำราญ - บทที่ 552 นายกล้าลงมือกับลูกน้องฉัน?
“คุณชายอิ่ง ผมเชื่อคำพูดของคุณ ผู้นำตระกูลฉี รักษาคำพูดตลอด” หวงชิงซานพูดอย่างจริงจัง “เพียงแต่ว่า คุณชายอิ่ง ผมมีเรื่องหนึ่งไม่เข้าใจ คุณบอกผมได้ไหม ชายหนุ่มข้างกายท่านนี้ มาจากไหนกันแน่?”
“เขา ทำไมถึงมีวิชาการต่อสู้ในแบบเดียวกัน กับผู้ลึกลับที่ต่อสู้กับผมในคืนนั้น”
ได้ยินแล้ว เย่เฮยที่ยืนอยู่ข้างหลังหลินอิ่ง ขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่ได้พูด
หลินอิ่งสายตาค่อยๆเฉียบคมขึ้น มองไปที่หวงชิงซาน พูดว่า “ท่านปู่หวง แน่ใจไหม คนที่ต่อสู้กันคืนนั้น มีวิชาการต่อสู้แบบเดียวกับเย่เฮย”
“คุณชายอิ่ง ถึงวิชาการต่อสู้ของผมจะสู้กับคุณไม่ได้ แต่ใช้ชีวิตในแวดวงลึกลับมาครึ่งชีวิต สายตาแค่นี้ยังพอมีอยู่” หวงชิงพูดอย่างเคร่งขรึม “ผมกับคนกลุ่มนั้นความแค้นลึกซึ้ง จะลืมได้อย่างไร?”
หลินอิ่งพยักหน้าเล็กน้อย พอเข้าใจสถานการณ์แล้ว
เย่เฮยเป็นหัวหน้าองครักษ์มังกรดำในอดีต ยอดฝีมืออันดับสองรองมาจากหัวหน้าสำนักมังกรดำหยังสวนเจิงเท่านั้น
วิชาการต่อสู้ของเขา สำนักอู่เหมินสิบสองของแก๊งมังกร วิชาการต่อสู้ดั้งเดิมที่สุดของสำนักมังกรดำ
แน่นอน วิชาการต่อสู้บางอย่างของเย่เฮย ก็เป็นที่สืบทอดกันในแก๊งมังกร
แต่ไม่ว่ายังไง ได้รับข่าวสารจากหวงชิงซานแล้ว ในใจหลินอิ่งสามารถแน่ใจได้แล้ว
ยอดฝีมือลึกลับกลุ่มนั้นที่โค่นล้มตระกูลฉีในคืนนั้น ต้องมาจากแก๊งมังกรดำแน่นอน
ถึงจะไม่ใช่องครักษ์มังกรดำที่อยู่ภายใต้การควบคุมของท่านมังกรดำ ก็ต้องเป็นยอดฝีมือกลุ่มอื่นในแก๊งมังกร
“ท่านปู่หวง เย่เฮยเป็นคนสนิทของผม ฐานะของเขา วันนี้ผมยังบอกคุณไม่ได้” หลินอิ่งมองหวงชิงซาน พูดอย่างหนักแน่น “ผมรู้จักยอดฝีมือลึกลับที่คุณพูดถึง ว่ามาจากไหน แต่ว่า ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่คุณควรรู้”
“คุณชายอิ่ง นี่คุณ……” หวงชิงซานสีหน้าแปลกใจเล็กน้อย มองเย่เฮยด้วยแววตายังคงไม่ค่อยวางใจ
แต่ว่าเห็นท่าทางของหลินอิ่งที่มั่นใจแบบนี้แล้ว เขาก็ไม่ได้ถามอะไรมาก
เพราะว่า ยอดฝีมือความสามารถระดับหลินอิ่ง เดินมาถึงระดับนี้แล้ว กลยุทธ์ที่ชาญฉลาด จะอยู่รองจากเขาได้อย่างไร?
“ท่านปู่หวง คุณวางใจได้ ความแค้นนี้ของคุณ ผมต้องช่วยคุณชำระแน่นอน” หลินอิ่งค่อยๆพูด “แต่ว่า ยังไม่ถึงเวลา ครั้งนี้ที่ผมมาเชิญคุณออกไป เพราะมีเรื่องอื่น”
“ได้ คุณชายอิ่ง มีคำพูดนี้ของคุณ ผมก็หมดห่วงแล้ว” หวงชิงซานพูดอย่างจริงจัง “ในเมื่อคุณมีความจริงใจเช่นนี้ ผมก็ไม่พูดอะไรแล้ว ขอแค่มีความต้องการ ก็สั่งได้เลย”
สิ่งที่หวงชิงซานปล่อยวางไม่ได้ในชีวิตนี้ ก็คือการต่อสู้เลือดนองในครั้นนั้น
เสียดาย เขารู้ดีลำพังความสามารถของตัวเอง เกรงว่าชาตินี้คงไม่อาจล้างแค้นได้
วันนี้หลินอิ่งรับปากจะช่วยเขาแก้แค้นแล้ว
ในใจของเขาก็ไม่ได้มีความคิดอื่นแล้ว จะรับใช้ฟังคำสั่งของหลินอิ่งเท่านั้น
“แต่ว่า คุณชายอิ่ง ตอนนี้ผมเหลือแค่ตัวเองที่อยู่รอด ไม่มีอำนาจที่สามารถใช้ได้แล้ว” หวงชิงซานถอนหายใจพูด “เกรงว่า ความสามารถในการช่วยเหลือคุณชายอิ่ง มีไม่มากนัก”
“ท่านปู่หวง ความสามารถของคุณคนเดียว พอแล้ว” หลินอิ่งพูดอย่างหนักแน่น
หวงชิงซานนั้นมีความสามารถจริง น่าจะสามารถจัดอยู่ในลำดับรายการดินประเทศหลุง เทียบกับเย่เฮยแล้วยังสูงกว่าระดับหนึ่ง
ยอดฝีมือระดับนี้ ในแวดวงลึกลับนั้นต่างก็เป็นที่ต้องการของมหาอำนาจต่างๆ
ถึงแม้ตัวเองมีความสามารถล้นฟ้า แต่ในมือ ก็ยังขาดยอดฝีมือที่ช่วยทำงาน ยังขาดคนเก่งอย่างหวงชิงซานแบบนี้ที่จะคอยช่วยต่อสู้ในที่ลับ
“ผมจะช่วยคุณจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยเอง เย่เฮย จะออกปฏิบัติการพร้อมคุณ” หลินอิ่งพูดอย่างจริงจัง
“อีกอย่าง ท่านปู่หวง ผมยังอยากทราบอีกเรื่องหนึ่ง” หลินอิ่งถาม “คุณบอกว่าหลังจากเรื่องนั้นแล้ว ยังมีคนตามฆ่าคุณ? คือใคร?”
หวงชิงซานลังเลสักพัก พูดอย่างจริงจัง “คุณชายอิ่ง ผมไม่อยากมีอะไรปิดบังคุณแล้ว สมัยหนุ่มผมใช้ชีวิตในแวดวงลึกลับ สร้างความขุ่นเคืองกับคนไม่น้อย มีศัตรูมากมาย หลังจากการสู้รบในคืนนั้นแล้ว มีคนไม่น้อยคอยตามล่าผม”
“ในนั้น ที่ทำให้ผมกลัวที่สุดก็คือ ยอดฝีมือลึกลับที่อยู่เบื้องหลังตระกูลเหวินกลุ่มนั้น หลังจากเรื่องนั้น คนกลุ่มนั้นยังตามฆ่าผมอยู่หลายครั้ง สุดท้ายถูกผมฆ่าไปกลุ่มหนึ่ง ตัดขาดร่องรอย ถึงได้จบลง” หวงชิงซานค่อยๆพูด “หลังจากนั้น ผมก็ไม่เคยแสดงฝีมือที่ไหนอีกเลย ทำเหมือนคนธรรมดาทั่วไป กลัวว่าหากแสดงฝีมือมีข่าวออกไปในตี้จิง จะเป็นอันตรายต่อยายหนูเสี่ยวเหมย”
หลินอิ่งพยักหน้า พูดว่า “ท่านปู่หวงวางใจได้ ทำงานให้ผม ในตี้จิง ผมไม่ให้คุณและหวงเสี่ยวเหมยเกิดอันตรายอะไรขึ้นแน่นอน”
“กลุ่มคนพวกนั้นที่คุณบอกยังตามฆ่าคุณอยู่? ยังจำร่องรอยได้ไหม?” หลินอิ่งถามต่อ
หวงชิงซานเพราะการต่อสู้กับตระกูลเหวินครั้งนั้น ได้สัมผัสกับยอดฝีมือลึกลับของแก๊งมังกร คนเดียวที่พบเห็นเหตุการณ์
เรื่องเกี่ยวกับแก๊งมังกร หลินอิ่งไม่ยินยอมที่จะรั่วไหลเลยแม้แต่น้อย
เพราะว่า ท่านมังกรดำซ่อนตัวอยู่ในที่ลับ
ยังมีองครักษ์มังกรเขียวในตี้จิง ครั้งที่แล้วที่เขาไปสำนักใหญ่ขององครักษ์มังกรเขียวที่อำเภอหลงซิง แต่กลับพบเรื่องไม่คาดคิด
องครักษ์มังกรดำในเมืองก่างเปลี่ยนผู้นำนานแล้ว ถ้าเช่นนั้น องครักษ์มังกรเขียวเดิมที่ประจำในตี้จิง ตอนนี้สถานการณ์เป็นยังไง? จะมีคนโหดอย่างท่านมังกรดำประจำอยู่หรือไม่ และยังแอบจับตามองทุกการเคลื่อนไหวของเขาตลอดเวลา?
นี่เป็นเรื่องใหญ่ที่หลินอิ่งจดจำไว้ในใจตลอดเวลา
“คุณชายอิ่ง ไม่เหลือร่องรอยแล้ว แต่ว่าผมสามารถแน่ใจได้ ยอดฝีมือลึกลับกลุ่มนั้นมีเครือข่ายความสัมพันธ์และเครือข่ายข่าวกรองอันแข็งแกร่งในตี้จิง” หวงชิงซานพูดอย่างจริงจัง “อำนาจในที่ลับของพวกเขาในตี้จิง มหาศาลมาก”
“แน่นอน ลูกศิษย์ทั้งเจ็ดของผมล้วนเป็นยอดฝีมือรายการคน ภรรยาของผมก็มีวิชาการต่อสู้ใกล้เคียงรายการดินแล้ว เพื่อนรักสองคนวิชาการต่อสู้หลายสิบปีก็ไม่ต่ำกว่ารายการดิน” หวงชิงซานค่อยๆพูด “กลุ่มยอดฝีมือแบบนี้ แต่กลับถูกฆ่าล้างในชั่วค่ำคืน……”
“คนกลุ่มนั้น ต้องมาจากมหาอำนาจระดับใหญ่สิบอันดับต้นในแวดวงลึกลับแน่นอน แต่ว่าผมก็ยังเดาไม่ออกว่ามาจากอำนาจฝ่ายไหน ในเมื่อคุณชายอิ่งรู้แล้ว ผมก็ไม่คิดมากแล้ว วันนี้ก็ฟังคำสั่งคุณชายอิ่งเท่านั้น”
หวงชิงซานพูดด้วยสีหน้ามีความรู้สึกลึกซึ้ง
แน่นอน กลุ่มยอดฝีมือที่หวงชิงซานพาออกไปนั้น เรียกได้ว่าสุดยอด พอเพียงที่จะกวาดล้างโลกธรรมดาแล้ว…….
ถูกคนฆ่าล้างในชั่วค่ำคืน ช่างเศร้าโศกจริง
หลินอิ่งพยักหน้า พูดว่า “ท่านปู่หวง เก็บข้าวขาวก่อนเถอะ คืนนี้ ผมอาจจะพาคุณไป ทดลองฝีมือหน่อย”
ซือซือซือซือ
ในเวลาเดียวกัน นอกร้านก็มีเสียงจากล้อรถยนต์ดังกึกก้อง
เสียงติ๊ดติ๊ดติ๊ด เสียงแตรดังมาไม่ขาดสาย
เห็นเพียง บนถนนหน้าร้าน มีรถเก๋งสีดำเป็นทีมขับเข้ามาเป็นคันๆ
ทั้งหมดสิบกว่าคัน คันที่นำทีมนั้นคือไมบัคสีดำคันหนึ่งอันแข็งแกร่ง
เสียงฮวั๊ก ชายหนุ่มเสื้อสูทสีดำหน้าตาโหดเหี้ยม เปิดประตูอย่างรวดเร็ว แล้ววิ่งลงมา
คนประมาณสามสี่สิบคน ล้อมร้านอาหารจ้วยเจียงซานไว้อย่างรวดเร็ว
ชายวัยกลางคนสวมเสื้อเชิ้ตสายดอก คลุมเสื้อกันหนาวสีดำ ปากสูบซิการ์ ท่ามกลางการปกป้องของบอดี้การ์ดร่างใหญ่สองนาย ค่อยๆเดินเข้ามาในร้าน
ส่วนเปาต๋าก็ตามอยู่ด้านหลังของชายร่างใหญ่คนนี้ จ้องหลินอิ่งด้วยสายตาโหดเหี้ยม
“น้าชาย ก็คือมัน ไอ้เด็กเวรคนนั้น ไม่รู้ว่าเป็นคุณชายตระกูลไหน กลับกล้าพาคนมาก่อเรื่องที่นี่ ทำลายมือของผม” เปาต๋าพูดอย่างดุร้าย
“แกเหรอไอ้เด็กเวร? กล้าลงมือกับลูกน้องฉัน?”
ชายวัยกลางคนหวีผมโมฮอก หน้าตาอวดดี ถือซิการ์ไว้ ยื่นมือชี้หน้าหลินอิ่ง
“ไอ้เด็กขนยังงอกไม่เต็มเลย ความกล้าไม่เบานะ ไป จับตัวไอ้เด็กนั่นไว้”