ซุปเปอร์เจ้าสำราญ - บทที่138 สายโทรศัพท์ที่น่ากลัวสุดๆ
บทที่138 สายโทรศัพท์ที่น่ากลัวสุดๆ
“สวะอย่างคุณพูดอะไรนะ？มือข้างเดียว ก็ฆ่าล้างพวกเราตระกูลหวางได้ราบเรียบ？”ทีแรกหวางเฉิงเต้าตกใจกับคำพูดนี้ของหลินอิ่ง จากนั้นก็เหมือนกับได้ยินเรื่องตลก หัวเราะออกมาเสียงดัง
“น่าตลกจริงๆเลย ไอ้สวะอย่างคุณมาขายขำเหรอ？ดูหนังมากไปใช่ไหม？”
“โม้ขนาดนี้ อายบ้างไหม？”
หวางกั๋วคางกับหวางจื่อเหวินหัวเราะขึ้นมาทันที ใบหน้าไม่พอใจ
คนตระกูลหวางในนี้ก็มีการตอบสนองเหมือนกัน ตกใจกับคำพูดของหลินอิ่งก่อน จากนั้นก็หัวเราะเสียงดัง
ล้อเล่นห่าอะไรเนี่ย นี่เหรอหลินอิ่งลูกเขยที่โด่งดังของเมืองชิงหยูน？แล้วยังกล้าพูดว่าจะฆ่าตระกูลหวางให้หมดอย่างหน้าไม่อาย ทำไมเหมือนคนโง่แบบนี้？
“คุณคงไม่ปัญญาอ่อนหรอกนะ？ไอ้สวะหลินอิ่งอย่างคุณ？นิดเดียวฆ่าคนทั้งบ้านได้ คุณคิดว่าคุณเป็นเทพเจ้าเหรอ？”หวางเฉิงเต้าลูบเครา ท่าทางภูมิใจสุดๆ
หลินอิ่งหัวเราะอย่างเย็นชาไม่พูดอะไร ทันใดนั้นก็พุ่งเข้าไป ร่างเหมือนผี เข้าไปคว้าติงเสินอีที่เอาปืนจี้จางฉีโม่อยู่ จากนั้นตบใส่แรงๆ จนติงเสินอีมึนงง หมุนอยู่สองรอบแล้วล้มลงพื้น
“โอ๊ย！คุณกล้าทำผม？”เขามองหลินอิ่งอย่างไม่อยากจะเชื่อ อยากไปเก็บปืน แต่จู่ๆพลังก็ออกมาจากร่างกายภายในของเขา กระดูกมือแตกค้างไว้ แล้วจึงกระจายไปทั่วร่าง เส้นเลือดที่มือและเท้าต่างแตกทันที กลายเป็นคนพิการ！
ติงเสินอีเจ็บจนร้องเสียงดัง สั่นไปทั้งตัวพร้อมเหงื่อ พูดไม่ออก มองหลินอิ่งตาถลน เหมือนว่าเห็นคนที่เขาพูดถึงกันอย่างไม่น่าเชื่อ
เมื่อก่อนเขาไปมาทั่วสารทิศก็เคยได้ยินวิธีการแบบนี้ นี่คือกำลังภายใน！มันเป็นฝีมือกำลังภายในที่ยอดเยี่ยมที่สุด กลัวว่าจะเป็นคนที่อยู่ระดับปรมาจารย์แล้วด้วยซ้ำ
ทำไมถึงได้มีปรมาจารย์ที่อายุน้อยได้ขนาดนี้？
“ฉีโม่ ไม่เป็นไรนะ ยืนข้างหลังผม”หลินอิ่งพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ จูงมือจางฉีโม่ ให้เธออยู่หลังเขา
จางฉีโม่มองไปที่ร่างกำยำของหลินอิ่งในตอนนี้ แล้วความอบอุ่นก็พลุ่งพล่านในร่างกาย
“นี่มันอะไรกัน！”
คนของตระกูลหวางต่างตกใจ อาจารย์ติงที่พวกเขาจ้างมาเป็นเงินจำนวนมาก ทำไมจู่ๆก็ถูกสวะอย่างหลินอิ่งทำร้ายคนพิการ พูดยังพูดไม่ออก
“คุณกล้าทำร้ายคนที่ตระกูลหวาง？คุณใช้วิธีอะไรกันแน่ที่แอบโจมตีอาจารย์ติง？”หวางเฉิงเต้าถามอย่างโมโห กำหมัดแน่น
ลูกศิษย์ของติงเสินอี เห็นอาจารย์ถูกโจมตีจนล้มลงพื้น ก็จ้องหลินอิ่งด้วยความโกรธ แล้วจึงเอามือยานไปในกระเป๋าเสื้อ อยากเอาขีปนาวุธออกมา！
“คุกเข่า！ลูกเขยสุดระยำไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง แล้วยังกล้ามาช่วยภรรยาคุณอีก？คุณคิดว่าแค่คุณคนเดียวจะจัดการได้เหรอ？”หวางกั๋วคางพูดอย่างโมโห。
หวางจื่อเหวินหัวเราะอย่างเย็นชา สายตาไม่พอใจ จ้องหลินอิ่ง พูด：“หลินอิ่ง คุณไม่เห็นเหรอแม้แต่เสิ่นซานก็ยังไม่กล้าทำตามอำเภอใจที่ตระกูลหวางหรอกเหรอ？สวะอย่างคุณยังจะกล้าหาญเหลือเกินนะ？ผมรู้ ไม่ใช่ว่าคุณจ่ายเงินจ้างเสิ่นซานมาเหรอ？อย่างมากก็แค่หมาตัวหนึ่งที่เป็นเบี้ยล่างของเสิ่นซานเท่านั้นแหละ！”
สำหรับหวางจื่อเหวินแล้ว ก่อนหน้านี้หลินอิ่งเชิญหลิวจุนให้ออกหน้าให้ อาจจะคุกเข่าเลียเสิ่นซาน เป็นหมาให้เสิ่นซาน ถึงได้ให้เขาช่วย
ตอนนี้ แม้แต่เสิ่นซานที่นั่งอยู่ที่ตระกูลหวางก็ยังไม่อยู่สุก ไอ้หมาสวะอย่างหลินอิ่งจะทำอะไร？
เสิ่นซานเหงื่อท่วมหน้าผาก รู้สึกว่าวันนี้น่าจะเกิดเรื่องใหญ่แล้ว จู่ๆตระกูลหวางก็กล้ายั่วยุท่านหลินแบบนี้ ช่างกล้าจริงๆ
ไม่คิดหน่อยเหรอ ทำไมเสิ่นซานไม่พูด？
นั่นเพราะท่านหลินอยู่ในที่เกิดเหตุ เสิ่นซานก็ไม่กล้าเกินขั้นเกินตอน！
“ทำไม？กลัวเหรอ？หลินอิ่งไอ้สวะอย่างคุณ คุณรอดูฉากใหญ่ได้เลย ดูว่าภรรยาคุณถูกบอดี้การ์ดลูกน้องผมต่อแถวกันจัดการอย่างไร！”หวางจื่อเหวินพูดอย่างเย็นชา โบกมือใหญ่ขึ้น แป๊บเดียว ผู้ชายเจ็ดแปดคนก็เข้ามา รับคำสั่งทันที
“หลินอิ่ง ไม่งั้นพวกเราไปกันเถอะ？คุณทักทายกับเสิ่นซานเพื่อนคุณ เขาน่าจะช่วยส่งพวกเรากลับไปใช่ไหม？”จางฉีโม่พูดอย่างเป็นห่วง เรื่องตอนนี้วุ่นวายไปมาก เขาเป็นห่วงความปลอดภัยของหลินอิ่งมาก
ยังไง จากที่เธอดูแล้ว นี่มันห้องโถงตระกูลหวาง ไม่รู้ว่าตระกูลหวางมีบอดี้การ์ดซ่อนอยู่รอบๆแค่ไหน แต่ละคนต่างถือขีปนาวุธ
“ไป？”หลินอิ่งหัวเราะอย่างเย็นชา“พวกเขากล้ามีความคิดต่อคุณ ผมจะให้พวกเขาตอบแทนเป็นความเจ็บปวด”
“โอ้โห？ใช้คืนเป็นความเจ็บปวด？ขู่ให้ผมตกใจเหรอ？ฮ่าฮ่า！”หวางกั๋วคางหัวเราะอย่างร้ายกาจ ไอ้สวะยังจะกล้ามาเสแสร้ง？
ติ๊ดติ๊ดติ๊ดติ๊ด！
เวลานี้เอง โทรศัพท์ของหวางเฉิงเต้าก็ดังขึ้น
คนของตระกูลหวางเงียบลง
รับสายขึ้นมา มองเบอร์ หวางเฉิงเต้าก็ดูสงสัย เป็นนิ่งจองเป่าโทรมา
“ฮัลโหล สวัสดีน้องนิ่ง ทำไมมีเวลาโทรหาผมล่ะ มีเรื่องอะไร”หวางเฉิงเต้าพูดอย่างเกรงใจมาก
ถึงแม้นิ่งจองเป่าจะไว้หน้าเขา ยกมือขึ้น แต่ เขาไม่มีทางกล้าเอานิ่งจองเป่ามาเป็นคนระดับเดียวกันได้
ยังไงนิ่งจองเป่าก็เป็นหัวหน้าครอบครัวของตระกูลนิ่งแห่งตี้จิง คุณท่านตระกูลนิ่งเป็นบุคคลต้นๆ เป็นคนใหญ่โตที่รวยหลายแสนล้านอยู่ในมือ ถ้าไม่ใช่ว่าตอนนั้นรักษาน้ำใจ ตระกูลหวางเล็กๆอย่างนั้นจะตามไต่ขึ้นมาได้อย่างไร？
“หวางเฉิงเต้า คุณอยากตายเหรอ？”ที่ปลายสาย น้ำเสียงของนิ่งจองเป่าดูซีเรียส
“ไม่ใช่เหรอ？น้องนิ่ง ไม่สิ หัวหน้าครอบครัวนิ่ง ผมได้ทำอะไรขัดใจคุณเหรอ？”หวางเฉิงเต้าถามอย่างระวัง ถูกน้ำเสียงของนิ่งจองเป่าทำให้ตกใจ
ที่ปลายสาย นิ่งจองเป่าทั้งข่มขู่และคุกคามใส่หัวไปโครมๆ แทบอยากจะบินมาจากตี้จิงจัดการหวางเฉิงเต้าให้ตาย
หวางเฉิงเต้ารับสาย สีหน้าซีดขาว เหงื่อไหลที่หน้าผาก ทั้งตัวสั่นไปหมด เหมือนได้ยินเรื่องอะไรที่น่ากลัว
ปัก！
หวางเฉิงเต้ามืออ่อน โทรศัพท์ตกไปที่พื้น กระตุกไปทั้งตัว ไถลลงจากเก้าอี้อย่างรวดเร็ว อ่อนปวกเปียกไปที่พื้น ตาทั้งคู่เหม่อลอย สีหน้าดูแย่เหมือนกับพ่อแม่เสีย
เขามองด้วยสายตาเย็นชาหลินอิ่ง ใจเต้นเร็วผิดปกติ รู้สึกเหมือนฟ้าแทบถล่ม
“หลินอิ่ง……ไม่สิ！ท่านหลิน ท่านหลิน！”หวางเฉิงเต้าคุกเข่าลง ก้มหัวไปที่หลินอิ่งอย่างบ้าคลั่ง ดังปังปัง“ขอร้องล่ะ ท่านหลิน ผมผิดเอง เหลือให้ตระกูลหวางสักคนนะ！อย่าทำลายทั้งตระกูลหวางจนหมด！”
ใบหน้าหวางเฉิงเต้าเต็มไปด้วยความเสียใจ หวาดกลัว และตกใจหมด！
“นี่คือ？”
คนของตระกูลหวางที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างตะลึงอยู่ตรงนั้น ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมพอคุณท่านรับสาย ถึงได้กลายเป็นแบบนี้？จู่ๆก็ก้มหัวให้ไอ้สวะหลินอิ่ง？
คนของตระกูลหวาง ต่างไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
“คุณปู่ เป็นอะไรไป？ทำไมต้องขอร้องไอ้สวะหลินอิ่งด้วย？”หวางจื่อเหวินถามอย่างไม่เข้าใจสุดๆ
“อย่าเรียกผมว่าปู่ คุณมันเป็นสัตว์เดรัจฉาน ทำทุกอย่างพัง คุณคือความอัปยศของตระกูลหวาง คุณไม่ใช่คนของ ตระกูลหวางของเราอีก！”
จู่ๆหวางเฉิงเต้าก็โมโหจัด โกรธจนเต้นเร่าๆ เข้าไปคว้าหวางจื่อเหวิน ตบใส่สองสามที ตบตีจนจมูกหวางจื่อเหวินเลือดไหล สายตาเต็มได้ด้วยความน่ากลัว