ซูเปอร์หมอเข็ม/หมอเข็มยอดฝีมือ（NC25+） - ตอนที่ 114 ไม่สนอะไรแล้ว
ตอนที่ 114 ไม่สนอะไรแล้ว
“เมื่อกี้ดูไปนานขนาดนั้น ดูอีกแป๊บจะเป็นอะไรไป อีกอย่าง อีกไม่นานก็เสร็จแล้ว ดูอีกหน่อยคงไม่ตายหรอก?”จางเยว่พูดด้วยความล้อเลียน
“พี่เยว่ ฉันขอร้องละพี่รีบออกไปเถอะ”หลิวหลิงหลิงขอร้อง
“ขอร้องพี่ก็ไม่มีประโยชน์ หลินหยาง ออกแรงหน่อยให้เธอได้ร้องครางหนักๆ จะได้ไม่พูดมาก”จางเยว่หัวเราะ
“นางปีศาจ ปกติดูเป็นคนเรียบร้อยนิ ทำไมตอนนี้จึงเป็นแบบนี้!”หลิวหลิงหลิงอายมาก
“คุณกล้าบอกว่าฉันไม่ปกติ?พี่จำได้เสียงครางเสียวที่สูงของคนบางคนเมื่อกี้น๊า ในปากบอกว่าเร็วหน่อย ออกแรงอีกหน่อย”จางเยว่เลียนแบบเสียงร้องของหลิวหลิงหลิง จนทำให้หลิว หลิงหลิงหน้าแดง
ตอนที่ทั้งสองคนพูดคุยอยู่ หลินหยางไม่ได้หยุดทำ หลิวหลิงหลิงที่พึ่งถึงจุดสุดยอดไปหนึ่งทีแล้วกลับสู่สภาพเดิม อีกครั้งที่มีความสุขกับความเสียวที่หลินหยางให้ ในเวลานั้นก็ไม่มีเวลาไปสนใจจางเยว่แล้ว
ผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมง ในที่สุดหลิวหลิงหลิงก็ทนไม่ไหวแล้ว ทั้งตัวนอนอ่อนเพลียอยู่บนเสื่อ ในปากพูดออกมาว่าไม่ไหวแล้ว
มองดูหลิวหลิงหลิงที่นอนอ่อนเพลียอยู่บนเสื่อ วันนี้ถือว่าหลินหยางทำเธอมากพอแล้ว ความเร่าร้อนยังไม่หมด สายตามองไปที่จางเยว่
“คุณดูอะไรของคุณ ฉันไม่ทำกับคุณที่นี่หรอก “จางเยว่นั่งมองดูสภาพของพวกเขา ใบหน้าแดง เหมือนจะมีน้ำไหลออกมา
“หลินหยาง ฉันไม่ไหวแล้ว คุณหาพี่เยว่เถอะ ผู้หญิงคนนี้ก็ร่านเหมือนกัน คุณไปชิมเธอดู”หลิวหลิงหลิงพูดติดๆขัดๆ
จางเยว่ได้ยินเช่นนี้หน้ามืดขรึม พูดด้วยความโมโห “หลินหยาง อย่าไปสนเธอ ความหมายของเธอคือยังอยากได้อีก”
“พี่เยว่ ยังไงพี่ก็ดูนานขนาดนี้แล้ว ไม่มีอารมณ์แม้แต่นิดเลยเหรอ?อีกอย่างพี่ก็มองน้องนานขนาดนี้แล้ว ถ้าพี่ไม่มาสนุกกับพวกเราหน่อย ต่อไปฉันเห็นพี่คงอายน่าดู”หลิวหลิงหลิงพูดด้วยความน้อยใจ
“ทำแบบนี้ได้ไง ของน้องคือรักษาโรค ถ้าพี่ทำคงดูไม่ดีหรอก”จางเยว่ไม่ตอบตกลง แต่ดวงตาแวววาวคู่นั้นเผยความอยากได้ ทำยังไงก็ปิดบังไม่อยู่
“พี่เยว่ พี่อย่าเสแสร้งอีกเลย “หลิวหลิงหลิงดึงมือมา จางเยว่ที่เดิมทีนั่งอยู่ไม่ทันตั้งตัว ทันใดนั้นคว่ำลงไปบนตัวของหลินหยาง
หลิวหลิงหลิงยื่นมือไปจับก้อนเนื้อสองก้อนของเธอ จางเยว่ร้องออกมาหนึ่งคำ
“เสี่ยวหยาง ฉันไม่ไหวแล้ว คุณลองดูพี่เยว่ละกัน “หลิวหลิงหลิงหายใจหนัก
หลินหยางยื่นมือไปจับลูกบอลสีขาวของจางเยว่ ลูบเล่นไปมา ขับเคลื่อนพลังมังกรและหงส์ไว้ในมือ เหมือนมีมนต์บางอย่างกระตุ้นจางเยว่ไว้ เธอที่เมื่อกี้มองดูพวกเขาสองคนต่อสู้กันในใจก็อยากได้จนใจจะขาดแล้ว ตอนนี้ร่างกายเธออ่อนแล้วนอนลงไป
มือของหลินหยางไม่หยุด ไม่กี่ทีก็ถอดเสื้อผ้าของจางเยว่ออกหมด มองดูป่าศักดิ์สิทธิ์ของจางเยว่ พบว่าไหลเป็นแม่น้ำตั้งนานแล้วเหมือนกัน แม่น้ำไหลลงมาเรื่อยๆ
ปากอมลูกเชอร์รี่ของจางเยว่ไว้ หลินหยางเปลี่ยนสายตา ยกดาบขึ้นพุ่งเข้าไปที่เขตนกแก้ว
จางเยว่ที่ทนมานาน สัมผัสการเต็มเปี่ยมที่ส่งมาจากด้านใน ในปากส่งเสียงที่ยั่วยวนใจคน โยกย้านสะโพกของตนเองเริ่มทำการต่อสู้กับหลินหยาง
จางเยว่กับหลินหยางเคยทำมาหลายครั้งแล้ว ทุกครั้งจางเยว่ก็จะมีความสุขกับสิ่งนั้น ครั้งนี้ไม่นานจางเยว่ก็เข้าไปสู้สภาพนั้น ในปากส่งเสียงครางออกมาไม่หยุด
ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงกว่า ภายใต้การขอร้องของจางเยว่ ร่างกายของหลินหยางกระตุกเสร็จ ก็ทิ้งแก่นแท้มากมายไว้ในร่างกายของจางเยว่
จางเยว่นอนอยู่บนเสื่อด้วยความอ่อนแรง หายใจหนัก ยังไม่ทันพัก ก็ได้ยินเสียงหัวเราะของหลิวหลิงหลิง
“ฉันว่านะพี่เยว่ เสียงร้องเมื่อกี้ของพี่ดังจริงๆ ฉันคาดว่าประชาชนเมืองจินหลิงทั้งเมืองก็ได้ยินกันหมดแล้ว”
“ไปตายไป ไอ้เด็กนี่ ตนเองเสียวจนทนไม่ไหวแล้ว ยังจะดึงพี่ลงไปในบึงไหด้วย นี่พี่คบคนผิดจริงๆ!”จางเยว่พูดด้วยความไม่พอใจ
“คบคนผิดจริงหรือ?เมื่อกี้ฉันเห็นหลินหยางแค่จับพี่ไปหนึ่งที พี่ก็จู่โจมด้วยตนเองแล้วนิ พี่ยอมรับมาดีๆ เมื่อก่อนเคยทำกับหลินหยางใช่ไหม”
ในใจหลินหยางกระตุก ถึงแม้รู้ว่าหลิวหลิงหลิงล้อเล่น แต่ว่ากันว่าผู้หญิงเป็นเทพแห่งการเดาไม่ใช่เหรอ โดนเธอเดาถูกจริงด้วย
“ไปตายไป คุณนะแหละที่เคยทำกับหลินหยางมาหลายครั้ง”หลังจากหัวใจวุ่นวายไปสักพัก จากเยว่ก็สวนกลับไป
“พี่เยว่ ยังไงตอนนี้พี่ก็ยังโสดอยู่ ไม่ก็พี่แต่งงานกับหลินหยางได้แล้ว ดูเขาเก่งกาจขนาดนี้ สามารถทำให้พี่อิ่มแน่นอน”หลิวหลิงหลิงล้อเลียน
“ทำไมน้องไม่ไปแต่งละ?”จางเยว่จ้องตาแล้วถาม
“ครั้งแรกของเค้าก็ถูกเขาเอาไปแล้ว เขายังจะไม่รับผิดชอบต่อฉันเหรอ?แต่แค่วันนี้พี่ก็เสียตัวไป ฉันเลยช่วยพี่คิดเรื่องอนาคตด้วย ให้หลินหยางรับผิดชอบพี่ด้วยเลย ถึงตอนนั้นน้องเป็นใหญ่ พี่เป็นรอง คิดดูแล้วก็ไม่เลวนะ”
เห็นท่าทางที่หลิวหลิงหลิงได้ใจ จางเยว่อยากตบเธอจริงๆ ยังจะเป็นใหญ่อีก?ตอนที่ฉันให้หลินหยางทำ น้องคงยังไม่รู้หลินหยางเป็นใครเลย จะเป็นใหญ่ ก็ต้องเป็นฉันเข้าใจป่าว?
“ไปตายไป ที่น้องทำกับหลินหยางเพราะต้องรักษา นี่พี่ขอร้องให้เขาช่วย จะรับผิดชอบก็ต้องรับผิดชอบพี่ก่อนสิ?”จางเยว่พูดด้วยความไม่เห็นด้วย
“แบบนี้ได้ไงละ หลินหยางทำหนูก่อนนะ พี่รู้การมาก่อนมาหลังไหม”หลิวหลิงหลิงปกป้องตำแหน่งของตนเอง
“พอๆๆ พวกคุณไม่ต้องพูดแล้ว รีบกลับไปพักผ่อนกันเถอะ”หลินหยางฟังอยู่ข้างๆรู้สึกปวดหัว ตนเองยังไม่พูดอะไร ผู้หญิงสองคนนี้กลับมาแย่งตำแหน่งเมียหลวงกับเมียรอง
แต่หลินหยางก็รู้ว่าผู้หญิงสองคนนี้ล้อเล่น ก็ไม่ได้เอามาใส่ใจ ลุกขึ้นมาให้จางเยว่ทำความสะอาดร่างกาย ทั้งสามคนสวมใส่เสื้อเสร็จแล้วเดินออกไป
ครั้งแรกนี้รุนแรงเกินไปจริงๆ หลิวหลิงหลิงลุกขึ้นเดินรู้สึกไม่สะดวก ขมวดคิ้วไว้รู้สึกว่าเจ็บขามาก
หลินหยางดูแล้วรู้สึกเป็นห่วง พูดคำว่าขอโทษ จากนั้นอุ้มเธอขึ้นมา กับสิ่งนี้หลิวหลิงหลิงไม่ได้ปฏิเสธ ในใจกลับรู้สึกอิ่มเอมใจ
หลังจากที่เห็นรถของหลินหยาง หลิวหลิงหลิงถามด้วยความสงสัย “หลินหยาง นี่รถของคุณเหรอ?”
“อื้ม ใช่ “หลินหยางตอบ
“รถนี้ราคาตลาดเป็นล้าน คิดไม่ถึงว่าบ้านคุณจะรวยขนาดนี้”หลิวหลิงถอนหายใจเบาๆ
“คุณอย่าคิดมาก นี่เป็นสิ่งที่หลินหยางหาเงินเองแล้วซื้อด้วยตนเอง”เหมือนจางเยว่รู้ความลับอะไรบางอย่าง อธิบายให้หลิวหลิงหลิงฟังความเป็นมา
ยังไงครั้งแรกของตนเองก็ให้ผู้ชายคนนี้ไปแล้ว หลิวหลิงหลิงก็เริ่มสนใจในตัวผู้ชายคนนี้ สอบถามเรื่องราวของหลินหยางตลอดทาง ไม่นานก็รู้เรื่องคร่าวๆของหลินหยาง
ส่งข้อความให้จ้าวจินฟ่งว่าไม่กลับไปแล้ว พรุ่งนี้ไปเธอไปเมืองเจียงหลิน
ถามที่พักของหลิวหลิงหลิงเสร็จ พบว่าบ้านของหลิวหลิงหลิงไกลกว่าบ้านจางเยว่มาก จากนั้นก็มุ่งเข้าสู่บ้านของจางเยว่
“หลินหยาง เข้ามาในบ้านก่อน พ่อแม่ของฉันพูดถึงคุณบ่อยเลย”หลังจากส่งจางเยว่ไปหน้าชุมชน จางเยว่เอ่ยปากเชิญชวน
“นี่ก็ดึกขนาดนี้แล้ว ขึ้นไปอีกคงไม่สะดวก รอให้มีเวลาค่อยไปละกัน “หลินหยางปฏิเสธอ้อมๆ
จางเยว่ก็รู้ว่าจะเป็นผลแบบนี้ ก็ไม่ยื้อ มองดูหลิวหลิงหลิงแล้วพูด “เสี่ยวหยาง หลิวหลิง หลิงพักอยู่คนเดียว หลังจากกลับบ้านคืนนี้พวกคุณสามารถสนุกกันทั้งคืนแล้วสิ”
“ห้าๆ ไม่ก็พี่อย่างกลับบ้าน ไปบ้านน้องด้วยกันเถอะ”หลิวหลิงหลิงหัวเราะแล้วพูด
“ไปตายไป พวกคุณสองคนไปสนุกกันเองเถอะ แต่ว่าระวังสุขภาพด้วยนะ อย่าทำจนต่อไปเดินต้องอ้าขาตลอดฎจางเยว่อดไม่ได้ที่จะล้อเลียน
“ถุ้ยๆๆ พี่เยว่ยิ่งอยู่ยิ่งร้ายแล้ว!”หลิวหลิงหลิงต่อต้านด้วยความไม่พอใจ
หลังจากล่ำลาจางเยว่เสร็จ หลินหยางขับรถพาหลิวหลิงหลิงจากไป พื้นที่เล็กๆเหลือแค่สองคน บรรยากาศดูหวิวๆยังไงก็ไม่รู้
“เสี่ยวหยาง ต่อไปคุณจะทำงานที่ไหนเหรอ?”ภายในรถที่ดูอึดอัด หลิวหลิงหลิงเป็นคนขับไล่ความเงียบ
“หนึ่งปีต่อจากนี้ ต้องเรียนให้จบที่เมืองเจียงหลิงก่อน สำหรับต่อจากนั้นจะไปไหน ตอนนี้ยังไม่ได้คิดดีๆ ทำไม คุณอยากจะมาหาผมเหรอ?”หลินหยางยิ้มแล้วถาม
“ใครอยากไปละ”หลิวหลิงหลิงเบะปาก แต่จากนั้นพูดอีกว่า “คุณนะสิที่ต้องมาหาฉัน”
ทั้งสองคนพูดคุยกัน หลินหยางก็เริ่มเข้าใจเรื่องราวคร่าวๆของหลิวหลิงหลิง
หลิวหลิงหลิงเป็นคนในพื้นที่ ปีในอายุ 26 พ่อแม่ทำงานนอกพื้นที่ รวมถึงเพราะงานของตนเอง ทำให้เธออยู่ที่เมืองเจียงหลิงคนเดียวมาตลอด
นิสัยคล้ายจางเยว่ เป็นผู้หญิงที่เก่ง ไม่เคยมีแฟนมาก่อน
กับหลิวหลิงหลิง ในใจหลินหยางก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นความรู้สึกแบบไหน ยังไงก็ได้ครั้งแรกของคนอื่นไปแล้ว ถ้าไม่รับผิดชอบ ก็ไม่ใช่นิสัยของตนเองจริงๆ
คิดไปคิดมา ในที่สุดหลินหยางก็ถอนหายใจเบาๆ เดินไปทีละก้าวละกัน ถ้านิสัยของสองคนเข้ากันได้ ต่อไปอยู่ด้วยกันก็ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้
บ้านของหลิวหลิงหลิงห่างจากบ้านของจางเยว่ไม่ได้ไกลมากนัก สิบกว่านาทีผ่านไป ก็มาถึงชุมชนหนึ่ง
จอดรถเสร็จ หลินหยางเดินตามหลิวหลิงหลิงไป
เข้าไปบ้านของหลิวหลิงหลิง หลินหยางพบว่าพื้นที่กว้างมาก สามารถมีบ้านที่ใหญ่ขนาดนี้ในเมืองจินหลิง และการออกแบบหรูหราขนาดนี้ คาดว่าพ่อแม่เธอทำธุรกิจก็น่าจะรุ่งอยู่
“โอเค ในเมื่อคุณถึงบ้านแล้ว งั้นผมกลับไปก่อนนะ “หลินหยางพูด
“คุณรีบร้อนทำไม คุณพูดซิ วันนี้คุณทำฉันแล้ว คุณจะทำยังไงกับฉันต่อ”หลิวหลิงหลิงจ้องมองแล้วถาม
“นั่นมันเป็นการรักษา ถ้าตามราคารักษาของผม คุณควรจ่ายให้ผมห้าร้อย”หลินหยางเอานิ้วมือขึ้นมานับ
“ไสหัวไป!”หลิวหลิงหลิงจ้องมองหลินหยางแล้วพูด
“อย่าโกรธเลยนะอย่าโกรธ ผมแค่ล้อคุณเล่น ผมอยากรับผิดชอบต่อคุณนะ แต่คุณต้องรอให้ผมมีฐานะที่มั่นคงก่อน ไม่งั้นต่อไปคุณมาอยู่กับผมแล้วต้องลำบากจะทำยังไง?”หลินหยางพูดไปมั่ว
“ไสหัวไปเลย ก่อนหน้านี้พี่เยว่เคยบอกแล้ว คุณรักษาโรคให้คนอื่นได้เงินมาหลานล้าน พอที่จะเลี้ยงฉันได้แล้ว”หลิวหลิงหลิงพูดด้วยความไม่พอใจ
“คุณยังไม่เข้าใจผมอีกเหรอ แบบนี้ก็อยากให้ผมรับผิดชอบคุณงั้นเหรอ?คุณไม่กลัวแต่งงานกับคนผิดเหรอ?”หลินหยางรู้สึกปวดหัว
“ใครบอกว่าจะแต่งงานกับคุณ ก็แค่กินฉันแล้วจะไปแบบนี้เลยไม่ได้ คุณเชื่อไหมว่าฉันจะยิงคุณทิ้ง!”หลิวหลิงหลิงหยิบปืนออกมาจากกระเป๋า
หลินหยางตกใจ รับกดปืนนั้นกลับไปแล้วพูด”แม่เจ้า คุณทำให้ผมตกใจมากแล้ว รีบเก็บเร็ว ผมรับผิดชอบพอใจยัง?”
“งั้นก็ปล่อยคุณไปหนึ่งครั้งละกัน คุณอย่าตื่นเต้น ฉันให้คุณรับผิดชอบ ไม่ได้ให้คุณแต่งงานกับฉัน ฉันยังจะตรวจสอบคุณเป็นระยะ”หลิวหลิงหลิงพูด
“พรุ่งนี้ผมก็จะกลับเจียงหลิงแล้ว คุณจะตรวจเช็ดผมยังไง?”หลินหยางถาม
“คุณจะกลับเมืองเจียงหลิง?”หลิวหลิงหลิงอึ้ง เห็นได้ชัดว่าไม่ได้คิดเรื่องที่หลินหยางจะกลับไป ตาหมุนไปสองสามรอบ หลิวหลิงหลิงจึงพูดขึ้นว่า”เมืองจินหลิงไปเมืองเจียงหลิง ถ้าฉันไปตรวจสอบ ไม่เพียงแต่ไม่ทิ้งตำแหน่ง ไม่แน่อาจได้เลื่อนตำแหน่งด้วยซ้ำ ถึงเวลานั้นถ้าฉันคิดได้แล้ว ฉันจะไปเป็นตำรวจในเมืองเจียงหลิง ถึงเวลานั้นฉันจะตรวจเช็ดคุณเอง”
มองดูหลิวหลิงหลิงที่นั่งอยู่ข้างๆตนเอง ใบหน้าที่ยึดมั่นแดงฉ่ำ ดวงตาเต็มไปด้วยความอ่อนไหวและความเขินอาย ในใจหลินหยางรู้สึกเต้นไปหนึ่งที ดึงหลิวหลิงหลิงมากอดไว้ในอก