ซูเปอร์หมอเข็ม/หมอเข็มยอดฝีมือ（NC25+） - ตอนที่ 27ไม่เสียใจทีหลัง
ตอนที่ 27ไม่เสียใจทีหลัง
“หลินหยาง นายต่อสู้เป็นด้วยหรือ” พอสติกลับมาหลี่หรูถามอย่างตื่นเต้น
“เป็นนิดหน่อย เรียนมาจากปู่” ปภารยิ้มแล้วพูดไม่ได้อยากโอ้อวดอะไร
“มิน่าล่ะรูปร่างนายดีขนาดนี้ อยู่บนเตียงก็ดุเดือดขนาดนั้น วันนี้นายต้องรักฉันให้รุนแรงเลยนะไม่ต้องกลัวฉันเจ็บ” หลีหรูพูดประโยคนี้เสร็จไฟความต้องการของหลินหยางจึงลุกโหมทันที
หลี่หรูผู้หญิงคนนี้ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ภรรยาที่ดีแต่เป็นคู่นอนที่ยอดเยี่ยมอย่างแน่นอน
“หลินหยาง หลังจากเปิดเทอมแล้วฉันอยากมีอะไรกันกับนาย นายห้ามปฏิเสธนะอยู่ๆหลี่หรูพูดออกมา”
“ถ้าเธอคิดว่าแฟนเธอจะจับไม่ได้ ฉันก็ไม่ว่าอะไร” หลินหยางไม่ปฎิสธ
”ทั้งสองคนมาถึงโรงแรมตอนบ่ายสาม พนักงานที่เคาเตอร์เมื่อเห็นทั้งสองคนเดินเข้ามาจึงพูดอย่างขอโทษ “ขอโทษนะคะทั้งสองท่านตนอนี้เลยเที่ยงมาแล้วถ้าตามกฎแล้วพวกคุณจะต้องจ่ายเงินร้อยห้าสิบบาท”
“พวกเราไม่ได้จะเช็คเอ้าท์ จะอยู่ต่ออีกหกวัน” หลี่หรูหยิบบัตรเอทีเอ็มออกมาจากกระเป๋าเงิน
“ตกลงค่ะ”พนักงานดีใจเมื่อได้ยินว่าทั้งสองคนจะอยู่ต่อ ทุกครั้งที่มีคนมาพักที่โรงแรมเธอจะได้รับค่าคอมมิชชั่นเล็กน้อย แม้จะไม่มากแต่ก็ทำให้คนมีความสุขเสมอ
” หลังจากมาถึงห้องหลี่หรูนอนกางแขนขาลงบนเตียงแล้วพูด “อากาศร้อนขนาดนี้เดินรอบหนึ่งก็เหนื่อยแล้ว”
หลินหยางได้ยินที่หลี่หรูพูดก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี ตอนที่เดินช้อปปิ้งอยู่เห็นตื่นเต้นฮึกเหิม ตอนนี้ดันกลับมาโอดครวญว่าเหนื่อย
“ถ้าเหนื่อยก็นอน ฉันจะไปอาบน้ำ” หลินหยางถอดเสื้อ เดินไปทางห้องน้ำ
“แกร๊ก” หลินหยางอาบน้ำไม่นานประตูห้องอาบน้ำก็ถูกหลี่หรูเปิดเข้ามาด้วยร่างกายเปลือยเปล่า เมื่อเห็นรูปร่างขาวเนียนสะโอดสะองงดงามไปทั่งตัวของหลี่หรู ตรงนั้นของหลินหยางจึงพร้อมออกรบตั้งชันขึ้นมาทันที
หลี่หรูก้มหน้าลงมองชั่วครู่ มังกรที่เลื้อยอยู่ตรงระหว่างขาของหลินหยางทำให้ใจเธอสั่น ใบหน้าแดงขึ้นเล็กน้อย
“เธอเข้ามาทำไม จะอาบด้วยกันหรือ” ปภารณถามเสียงแหบๆ
“ไม่ได้หรือ” หลี่หรูยกปากขึ้นทำท่าไม่พอใจพร้อมเดินบิดย้ายสะโพกเข้ามาแล้วใช้ฝักบัวอาบน้ำพร้อมกับหลินหยาง
“นายอาบน้ำให้ฉันหน่อยสิ” หลี่หรูพูดออดอ้อน
ได้ยินน้ำเสียงอ้อนอ้อนดูอ่อนโยน หลินหยางจึงถอนหายใจหลี่หรูเป็นสาวสวยที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ ถึงแม้จิตใจเหมือนนางหมาป่าแต่กลับแสดงออกมาเหมือนลูกแมวตัวเล็กๆออดอ้อนได้อย่างคาดไม่ถึง มือใหญ่ของหลินหยางลูบไล้ไปทั่วตัวของหลี่หรูด้วยความรวดเร็วมาถึงบริเวณหน้าอก แล้วตะครุบจับ หน้าอกกลมนั้นให้ความรู้สึกเหมือนจะจับไม่อยู่
“นายทะลึ่งจัง ให้นายอาบน้ำให้ฉัน นายไปจับอะไรน่ะ” หลี่หรูมองค้อนหลินหยางแล้วพูดน้ำเสียงอ้อนๆ
“ตรงนี้มันอาบยาก ฉันจะล้างให้สะอาดๆ” หลินหยางยิ้ม มือยังคงเคลื่อนไหวกระฉับกระเฉงขึ้นเรื่อยๆ
หลินหยางลูบคลำต่อไปเรื่อยๆไม่หยุดหย่อน ร่างกายของหลี่หรูเริ่มบิดเร้า มือของเธอเริ่มลูบคลำไปที่ตรงนั้นของหลินหยางแล้วรูดเข้าออกอย่างต่อเนื่อง
“หลินหยางตรงนี้ของฉันดำมากใช่ไหม” หลี่หรูก้มหน้าลงมองลูกเชอรี่สีดำสองเม็ดของตัวเองแล้วถาม
เห็นเม็ดองุ่นสีม่วงคล้ำนั้นในสมองของหลินหยางจึงเกิดความคิดขึ้นมาถ้ากลั่นขึ้ผึ้งทำให้สีจางลง มันน่าจะขายดีหรือเปล่านะ
มาถึงนาทีนั้นหลินหยางจึงต้องพยักหน้า “ใช่แหละดำนิดหน่อย แต่ว่าน่าจะมีวิธีการรักษา กลับไปบ้านครั้งนี้ฉันจะไปลองดูว่าจะมีส่วนผสมยาจีนอะไรที่สามารถเอามาปรุงเพื่อเป็นยาทำให้สีมันจางลง”
“จริงหรือ” หลี่หรูถามด้วยความตื่นเต้นดีใจ
“อืม ตรงนี้ของเธอสีคล้ำขนาดนี้ เธอถูกทำลายพรมจรรย์ตั้งแต่อายุเท่าไหร่เนี่ย” หลินหยางถามด้วยความประหลาดใจ
“ไม่เหลือตั้งแต่ตอนปีหนึ่งแล้ว แต่ว่าตอนมัธยมต้นนมของฉันถูกคนเลียมาก่อน” หลี่หรูหอบกระชั้นตอบ
“มัธยมต้นเลยหรือ”หลินหยางถามอย่างตกใจ
“ใช่แล้ว สมัยก่อนฉันเคยออกไปเที่ยวดลางคืนกับเพื่อนๆดื่มเหล้าเที่ยวด้วยกันสุดท้ายเมากันหมด แล้วเพื่อนมันก็อยากจะเลียตรงนั้นของฉัน ฉันจึงนั่งบนเก้าอี้ พวกเขาจึงบริการให้ฉันเต็มที่เลย”
หลี่หรูรู่จับมือชายหนุ่มไว้โดยเล็งไปที่ตรงนั้นที่รู้สึกถึงความร้อนแรงจากตรงนั้นส่งออกมาจึงยิ้มอย่างพอใจพูดต่อไป “หลังจากนั้นพวกนี้ก็นัดฉันออกมาบ่อยๆ แต่พวกเขาไม่กล้าทำอะไรเกินเลยกับฉัน ดังนั้นเยื่อพรรมจรรย์จึงยังคงอยู่”
เวลานี้หลินหยางรู้สึกแค่ว่า ถ้าใครแต่งงานกับหลี่หรูคงจะถูกสวมเขาอยู่ทุกวัน
ภายใต้การนวดคลึงจากสองมือของหลินหยาง ลมหายใจของหลี่หรูหอบรัวกระชั้นขึ้นเรื่อยๆใบหน้าแดงเถือก สายตาหลงใหลดูเชิญชวนมองที่หลินหยาง หลังจากหลินหยางอาบน้ำลวกๆแล้วจึงอุ้มหลี่หรูไปบนเตียง
หลังจากการร่วมรักสงบไป มือถือหลินหยางก็ดังขึ้น มองเห็นเบอร์โทรในพื้นที่ คิดแล้วน่าจะเป็นน้าฟางโทรเข้ามา
“ฮัลโหล ใช่ผมเองหลินหยาง” พอกดรับหลินหยางจึงพูดออกไป
“หลินหยาง ฉันเองน้าฟาง นายอยู่ไหน เดี๋ยวฉันไปรับ” เสียงของจางฟางดังออกมาจากลำโพง
“ผมอยู่แถวตรงที่น้าส่งผมเมื่อวานนี้ โรงแรมป่ายหยิน น้ามาถึงแล้วบอกผมผมจะไปหา ” หลินหยางตอบ
“ตกลง ฉันเตรียมจะออกจากบ้านละ อีกหนึ่งชั่วโมงถึง” จางฟางพูด
“อืม ได้ครับ” หลังจากหลินหยางวางสายหลี่หรูที่นอนอยู่บนเตียงเกิดความรู้สึกงงงวย
“ก็คนไข้ที่ฉันบอกเธอเมื่อวานนี้นั้นแหละ จะมารับฉันไปตรวจ” หลินหยางมองหลินหรูแล้วพูด
“นายจะกลับกี่โมง” หลี่หรูไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้นนอนอยู่บนเตียงโดยไม่รู้สึกอายถามน้ำเสียงออดอ้อน
“ออกจากนี้ห้าโมงเย็น ประมาณสามทุ่มน่าจะกลับ” หลินหยางคำนวณเวลา “อ้อ ใช่ละฉันจะไปเอาของกินที่ข้างล่าง เธอรอสักครู่นะ”
สักพักหลินหยางก็ถือถาดรองอาหารกลับขึ้นมา หลี่หรูกับหลินหยางจึงนั่งกินข้าวด้วยกัน หลี่หรูนั่งพิงที่ไหล่ของหลินหยางในมือกินน่องไก่ กินไปด้วยพูดไปด้วยว่า “หลินหยาง ฉันอยู่กับเธอรู้สึกว่ามันแปลกประหลาดมาก”
“แปลกประหลาดยังไง” หลินหยางถาม
หลี่หรูเอียงหัวคิดๆพูดออกมาช้าๆ “จะไม่ประหลาดได้อย่างไร นายคิดดู ตอนอยู่ที่มหาวิทยาลัยเราสองคนก็พูดคุยกันตามปกติทั่วๆไปความรู้สึกรักใคร่กันมันล้วนไม่เคยเกิดขึ้น แต่คือเมื่อวานตอนเย็นที่เราเจอกันฉันไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ถึงตัดสินใจอยู่ห้องเดียวกับนาย ถูกนายจูบลูบคลำ ตัวก็ยกให้นายไปแล้ว”
ได้ยินที่หลี่หรูพูดหลินหยางเหงื่อไหลออกอย่างห้ามไม่ได้ แต่ว่าพอมาคิดถึงความสัมพันธ์ที่พัฒนาไปเร็วอย่างที่ว่าจริงๆจึงยิ้มแล้วถาม “เสียใจไหม”
“มีอะไรที่ต้องมาเสียใจทีหลังล่ะ ฉันยังคิดว่าฉันโชคดี ถ้าไม่ได้มาเจอนายบางทีหน้าอกของฉันคงจะน่าเกลียดอยู่แบบนี้ไปตลอด อีกทั้งบนตัวนายมันดูมีออร่าอะไรสักอย่าง ออร่าประมาณไหนฉันก็อธิบายไม่ได้เหมือนกันยังไงฉันรู้สึกว่ามันดึงดูด ดูมีเสน่ห์”
หลี่หรูกระพริบตา ซบลงที่บนไหล่หลินหยางภูเขาสองลูกที่ด้านหน้าถูไปถูมาบนแขนของหลินหยางหลี่หรูถามอย่างมีเสน่ห์ “นายว่า ถ้าฉันหลงรักนายนายจะทำยังไง”
หลินหยางได้ยินที่หลี่หรูพูดเขาเกือบจะพ่นข้าวออกจากปาก พูดอย่างจำใจ “ทำไม เธออยากเปลี่ยนแฟนอีกแล้วหรือ”
“หลี่หรูหัวเราะเบาๆ ยังอยู่ในช่วงพิจารณาอยู่ นายดูตรงนี้ของฉันหน่อย” เดิมทีหลี่หรูที่ขี้เกียจสวมเสื้อผ้ายืนขึ้นมา ขาสองขากางออกเผยให้หลินหยางได้เห็นถ้ำต้นดอกท้อ
เนื่องจากหลินหยางกับหลี่หรูพึ่งมีอะไรกันเสร็จไป ตรงน้ำขุ่นข้นนั้นดูยุ่งเหยิงเล็กน้อยและยังส่งกลิ่นคาวอ่อนๆออกมา
”ทำอะไร” หลินหยางรู้สึกไม่ชอบ
“นายดูสินายทำให้คนอื่นเค้าเป็นแบบนี้ ตรงนั้นของนายยาวขนาดนั้นแต่ไหนแต่ไรมาฉันก็ไม่เคยถูกใครเอาเข้าไปลึกขนาดนี้มาก่อน ถ้าทำแบบนี้ติดต่อกันอีกหลายวัน ตรงนั้นของฉันก็หลวมพอดี ถึงตอนนั้นแฟนฉันต้องสงสัยอย่างแน่นอน ถ้าแฟนฉันขอเลิกกับฉันนายต้องรับผิดชอบฉันนะ” หลี่หรูเอาภูเขาสองข้างที่หน้าตรงอกมาถูไถที่แขนของหลินหยางต่อ
“เธอจะให้ฉันรับผิดชอบอย่างไร” หลินหยางถาม
“นายก็แต่งงานกับฉันสิ” หลี่หรูยิ้มหัวเราะเบาๆ
“ตกลง รอให้ฉันพิจารณาก่อนแล้วจะติดต่อเธอเอง” หลินหยางหัวเราะหึๆ หลี่หรูทำปากยื่นๆไม่พอใจหยิกที่แขนของหลินหยาง
หลังจากกินข้าวเสร็จ ทั้งสองคนกระเซ้าเย้าแหย่กันต่อ สักพักจางฟางได้โทรเข้ามา
หลินหยางจูบหลี่หรูสองสามครั้งเพื่อบอกลา เขาลงมาจากตึกมองเห็นรถที่จางฟางขับมาไกลๆ โบกมือให้จางฟาง พอขึ้นไปนั่งบนรถจางฟางจึงขับออกไป
“ยาอันนั้นของนายมันมหัศจรรย์มาก วันนี้คุณหนูใช้ไปตอนเช้าหนึ่งครั้ง ก่อนที่ฉันจะออกมาฉันเห็นใบหน้าของคุณหนูจางลงไปอีกหน่อย แบบนี้น่าจะอีกไม่นานน่าจะหายได้” จางฟางรอให้หลินหยางนั่งรถแล้วจึงบอกข่าวออกไป
“ได้ผลก็ดีแล้วครับ จิตใจของคุณหนูป๋ายเป็นยังไงบ้างครับ” หลินหยางถาม
“คุณหนูอารมณ์ดี เมื่อวานที่นายนวดให้เธอ เธอดูสดใสขึ้น ยิ่งวันนี้เธอเปิดผ้าม่านออกครั้งหนึ่งด้วย”
“หน้าอกของน้าฟางล่ะ รู้สึกว่ามันมีท่าทางจะเข้ารูปขึ้นไหม” หลินหยางถามต่ออีก
ได้ยินที่หลินหยางถามจางฟางจึงหน้าแดง ถึงแม้ว่าเธอจะอายุปาเข้าไปสี่สิบแล้ว แต่เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อวานที่หน้าอกของตัวเองถูกเด็กหนุ่มลูบคลำอยู่สามสิบนาทีกว่าๆอีกทั้งถูกลูบคลำจนเกิดอารมณ์ จึงรู้สึกกระดากอาย
“รู้สึกดีขึ้น ถ้านายอยู่ต่ออีกครึ่งเดือนคงจะดีมาก”จางฟางพูดออกมาอย่างใจกล้า
“อีกเดือนกว่าๆผมก็เปิดเทอมแล้ว ถึงเวลานั้นถ้าน้าสะดวกไปหาผมได้”
“นายยังเรียนไม่จบหรือ นายเรียนที่ไหน” จางฟางถามด้วยอาการตกใจ
“มหาวิทยาลัยแพทย์ เปิดเทอมนี้อยู่ปีสี่” หลินหยางยิ้มตอบ
“มันดีมากเลย นายเปิดเรียนแล้วฉันจะติดต่อไป” จางฟางไม่ได้ขับรถเร็ว เกือบหนึ่งโมงถึงเข้ามาสู่คฤหาสน์
หลินหยางเดินตามจางฟางเข้าไปในห้อง มุ่งตรงไปที่ห้องนอนของเซี่ยหลินหลิน
จางฟางเคาะประตู ประตูถูกเปิดออกทันที หลินหยางมองดูเซี่ยหลินหลินที่อยู่ตรงหน้า ใบหน้าถูกผ้าบางๆปิดไว้ เผยให้เห็นนัย์ตาที่เหมือนดวงจันทร์ที่สุกสกาวสองคู่
สายตาแบบนี้ดำมืดมิด เป็นประกายเหมือนดวงดาวและสามารถเดาได้ว่าเธอเป็นหญิงสาวที่สวยมาก เธอสวมใส่ชุดกระโปรงยาวเสริมให้เธอดูเพรียวยิ่งทำให้ดูมีฐานะสูงส่งมากยิ่งขึ้น
แม้ว่าหลินหยางจะสามารถควบคุมสติได้แต่ก็ยังคงรู้สึกประหม่าอยู่ดี
“หมอมาแล้วหรือคะ”เซี่ยหลินหลินยิ้มทักทายเล็กน้อยพร้อมเชิญหลินหยางเข้าห้อง
“สุขภาพเป็นอย่างไรบ้างครับ” หลินหยางถาม
“รู้สึกผ่อนคลายกว่าแต่ก่อนมาก ไม่ว่าจะเป็นสุขภาพหรือว่าอารมณ์” เซี่ยหลินหลินยิ้มเล็กน้อยแล้วเรียกจางฟาง “น้าฟาง น้าออกไปก่อน”
รอให้จางฟางปิดประตูลง เซี่ยหลินหลินมองที่หลินหยางถาม “ตอนนี้ เราเริ่มได้แล้วใช่ไหม”
“ได้สิ”
เธอเลื่อนซิบกระโปรงยาวลงมา ส่วนที่ปกปิดร่างกายส่วนบนตกลงมาเผยให้เห็นหน้าอกตั้งสูงขาวนุ่ม หลินหยางหรี่ตาลงจ้องมองไปที่ยอดเขาที่เต็มไปด้วยหิมะซ่อน
เซี่ยหลินหลินมองหลินหยางด้วยความเย้ายวน เธอดึงกระโปรงด้านล่างออก หลินหยางมองตามขาทั้งสองข้างของเซี่ยหลินหลินแต่กลับเห็นว่าเซี่ยหลินหลินยังใส่สเตย์ขาสั้นอยู่
“เสียงหัวเราะเบาๆของเซี่ยหลินหลินดังขึ้น ผิดหวังใช่ไหม” มองไปที่หลินหยางแล้วเซี่ยหลินหลินถามขึ้นมา
“ไม่ใช่อย่างนั้น” หลินหยางยิ้มเก้อเขิน
“ปลดเสื้อชั้นในให้ฉันสิ” เซี่ยหลินหลินหัวเราะเบาๆ
เห็นสายเดี่ยวสีขาวของเซี่ยหลินหลิน หลินหยางกระตุกเบาๆเสื้อชั้นในหลุดลงมาทันที ที่หน้าอกมีของเหมือนกับหลุดออกมาจากภาพวาดเหมือนกระต่ายกระโดออกมา
“พร้อมหรือยัง”รอให้เซี่ยหลินหลินนอนลงบนเตียง หลินหยางกลืนน้ำลายลงคอพูด
“อืม เริ่มกันได้เลยค่ะ”
ได้ยินเสียงเช่นนี้ หลินหยางจึงเอามือวางไว้ที่หน้าอกของเซี่ยหลินหลินเริ่มบรรเลงบทหลงเฟิ่งเจว๋ทำการนวดให้แก่เซี่ยหลินหลิน
ลูบไล้ไปตามหน้าอกมือทั้งสองข้างของหลินหยางคล้ายดั่งงูที่เลื้อยขึ้นไปจนสุดทางอย่างชำนาญ ในไม่ช้าจึงไปถึงบนยอดเขาทั้งสอง ส่วนการหายใจของเซี่ยหลินหลินหอบระรัวขึ้น