ซูเปอร์หมอเข็ม/หมอเข็มยอดฝีมือ（NC25+） - ตอนที่56เด็กน้อยเจ้าเล่ห์

ตอนที่56เด็กน้อยเจ้าเล่ห์

ไม่นานลิ้นของทั้งคู่ก็สัมผัสกันมือของหลินหยางก็เอื้อมไปที่ตัวของหลี่เถาอย่างไม่รู้ตัวจับไปที่ท้องน้อยแล้วก็ลูบไล้ไปจนถึงทรวงอก

ผ่านไปไม่กี่นาทีหลี่เถาก็หายใจแรงขึ้นมือของเธอก็ลูบกลับไปที่ตัวของหลินหยางแล้วทั้งคู่ก็โอบกอดกันความรู้สึกก็ที่ร้อนแรงก็แรงขึ้นเรื่อยๆใจก็เต้นแรงขึ้น

ผู้หญิงในหมู่บ้านคุ้นเคยกับเรื่องชายหญิงมานานพอสมควรหลินหยางจึงเร่งความรู้สึกให้แรงขึ้นทำให้ใจของหลี่เถาเต้นแรง

แต่ไม่นานหลี่เถาก็ผลักเขาออกหลินหยางก็สงสัยว่าหลี่เถาคงยังไม่เกิดความรู้สึกแบบนั้นแต่ไม่ทันที่หลินหยางจะล้อมเลิกความตั้วใจหลี่เถาก็พูดขึ้นมาว่า“หลินหยางฉันอยากทำ”

ในเมื่อเอาน้ำมันไปราดกองไฟแบบนี้หลินหยางก็ดีใจรีบเอามือเข้าไปลูบไล้บนตัวหลี่เถาทั้งคู่ก็ถอดเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว

ความรู้สึกเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆจนหลี่เถาต้องร้องออกมาไม่นานในไร่ข้าวโพดก็มีเสียงพลอดรักกันขึ้นมา

หนึ่งชั่วโมงกว่าๆผ่านไปหลินหยางและหลี่เถานอนถอนหายใจอยู่บนพื้นหลี่เถาที่ร่างกายอ่อนแรงได้หันไปมองหลินหยางด้วยสายตาที่อ่อนหวานมือลูบไปบนหลังแล้วพูดว่า“หลินหยางเธอนี่มันไม่เบานะแปบเดียวก็ทำฉันขึ้นสวรรค์ละ”

“ถ้าชอบคราวหลังก็มาทำกันบ่อยๆสิ”หลินหยางหัวเราะอย่างมีเลศนัย

“ไอ้บ้าเธอนี่มันร้ายกาจ”หลี่เถามองไปที่หลินหยางราวกับว่ายังหลงใหลกับความรู้สึกแบบนี้อยู่แล้วพูดเบาๆว่า“เอาอีกสักทีสองทีน่ะไหวแต่ถ้าเอาอีกหลายๆทีไม่ไหวนะ”

หลินหยางที่ได้ยินแบบนั้นก็เข้าใจเพราะเขามาลูบไล้โลมเร้ากับหลี่เถามาพักใหญ่แล้วทั้งคู่จึงหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาใส่

ตอนนี้เป็นเวลาห้าโมงเย็นอีกชั่วโมงกว่าๆฟ้าก็จะมืดลงเมื่อเห็นว่ายังเก็บข้าวโพดได้ไม่เยอะหลินหยางก็ช่วยหลี่เถาตัดข้าวโพด

ถึงบ้านหลินหยางจะไม่ได้ทำไร่ทำนาแต่เขาก็เข้าใจเรื่องพวกนี้ดีครั้งก่อนยังไม่ช่วยหลี่อิงขนข้าวโพดทำให้หลินหยางมีประสบการณ์ในเรื่องนี้พักหนึ่งหลินหยางตัดข้าวโพดไปสี่ห้าต้นแล้วหลี่เถาเพิ่งได้แค่ต้นเดียว

“หลินหยางฉันนึกว่าเธอได้ไปเรียนมหาวิทยาลัยแล้วคงจะไม่เคยทำงานเกษตรพวกนี้ที่ไหนได้ก็ทำเก่งเหมือนกันนะเนี่ย！”เมื่อหลี่เถามองเห็นหลินหยางที่สามารถตัดข้าวโพดได้อย่างรวดเร็วก็กล่าวชื่นชม

“ทำไมจะทำไม่เป็นฉันก็เป็นคนที่นี่จะให้ลืมกำพืดตัวเองได้ไง”หลินหยางหัวเราะ

หลี่เถาที่ตัดข้าวโพดอยู่ด้านหลังของหลินหยางก็ได้แต่มองหลินหยางอย่างละเอียดถึงหลินหยางจะไม่ใช่คนที่ร่างกายกำยำแต่บนร่างกายที่ผอมนั้นที่แขนก็มีกล้ามขึ้นแสดงให้เห็นถึงความแข็งแรง

ผ่านไปครึ่งชั่วโมงทั้งคู่เก็บข้าวโพดเสร็จหลังจากที่จัดใส่ในกระสอบหลินหยางก็เข็นรถเข้าไปทางหมู่บ้าน

เมื่อส่งหลี่เถาถึงบ้านหลินหยางก็กลับไปที่บ้านตัวเอง

เมื่อเดินมาถึงหลินหยางก็ประหลาดใจลั่วหยิ่งได้มายืนอยู่หน้าประตูบ้านตนเอง

“เสี่ยวหยิ่งมายืนทำอะไรตรงนี้ทำไมไม่โทรหาพี่ล่ะ”หลินหยางจึงถามไป

เมื่อเห็นหลินหยางกลับมาลั่วหยิ่งก็ตกใจแล้วพูดเบาๆว่า“ก็หนูไม่มีมือถือนี่จะโทรหาพี่ยังไงแล้วเห็นบ้านพี่ล็อคอยู่จึงยืนรอสักครู่แล้วพี่ก็กลับมา”

เมื่อเห็นสายตาที่เบื่อหน่ายของลั่วหยิ่งหลินหยางจึงรีบเปิดประตูนำดอกกัสฟูมัรยัมที่ลั่วหยิ่งไปเก็บมาใส่ลงในถังไม้เขาชี้ไปด้านในแล้วพูดว่า“เดี๋ยวเธอเข้าไปอาบน้ำก่อนนะอาบเสร็จแล้วจะนวดให้เดี๋ยวจะรอที่ห้อง”

ลั่วหยิ่งได้ยินก็หน้าแดงตอบรับไปด้วยเสียงเบาๆแล้วเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำเมื่อคิดถึงความรู้สึกตอนที่หลินหยางได้นวดให้ลั่วยิ่งก็เขินอายขึ้นมาเธอจึงลูบไล้ไปทั้งร่างของตนเองแบบเงียบๆสุดท้ายก็มาลูบๆคลำค้างอยู่ที่หน้าอก

เมื่อลั่วหยิ่งไปอาบน้ำหลินหยางก็อาศัยช่วงเวลานี้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาหารซิ่น

ไม่นานก็มีคนรับสายเสียงของหารซิ่นก็พูดผ่านโทรศัพท์ออกมาว่า“น้องชายโทรกลับซะทีนะสองสามวันนี้พี่รอฟังข่าวจนกินไม่ได้นอนไม่หลับเลยนะ”

“ผมรู้ว่าพี่ตั้งตารอสองสามวันนี้ผมได้สกัดครีมให้พี่เป็นที่เรียบร้อยแล้วเลยเพิ่งโทรไปหาไง”หลินหยางหัวเราะและพูดต่อว่า“ครีมพวกนั้นผมสกัดเสร็จแล้วพี่ว่างตอนไหนก็มาหาผมที่หมู่บ้านได้เลยนะ”

“โอเคๆเอ้อน้องชายยาที่แกพูดถึงมันได้ผลจริงรึเปล่า？”หารซิ่นถามไปด้วยความตื่นเต้น

“วันนั้นผมสั่งยาให้พี่แล้วพี่กินเข้าไปแล้วเป็นไงมั่งล่ะ？”หลินหยางถามพร้อมหัวเราะ

“พี่ก็กินตามที่แกบอกไปสองสันก็ถ่ายตลอดเลยแต่ก็ยังรู้สึกดีกว่าของรอบที่แล้วนะ”เมื่อได้ยินที่หลินหยางถามหารซิ่นก็ตอบด้วยความดีใจ“น้องชายคิดว่าร่างกายของพี่จะมีโอกาสดีขึ้นได้มั๊ย？”

“มีโอกาสสิครับเดี๋ยวพอพี่มาที่นี่ผมจะให้ยาอีกสามชุดสามวันกินหนึ่งเม็ดระหว่างนี้ความมีเซ็กส์ครึ่งเดือนผ่านไปพี่ก็ลองทดสอบดูถ้าไม่พอใจจะคืนเงินให้ทั้งหมด”หลินหยางรับประกันพร้อมรอยยิ้ม

เมื่อได้ยินที่เขาพูดหารซิ่นก็หัวเราะออกมาแล้วพูดไปว่า“พี่น่ะไว้ใจการแพทย์ของน้องอยู่ละสองสามวันนี้ถ้าพี่ว่างเมื่อไหร่แล้วจะไปหานะ”

“ได้ครับแต่รีบๆหน่อยนะตอนมาก็เอาขวดเซรามิคที่ใส่ยามาด้วย”หลินหยางพูดเตือนไป

“จะเอาขวดใหญ่มั๊ยอ่ะ？”หารซิ่นรีบถาม

“ไม่ต้องใหญ่มากเม็ดยานั้นเล็กว่าลูกปิงปองครึ่งนึงเอาขนาดที่ใส่ได้สามเม็ดในขวดเดียวก็พอ”หลินหยางพูดพร้อมหัวเราะ

“โอเครวดสุดก็พรุ่งนี้ช้าสุดก็วันมะรืนพี่ไปหาแกแน่สองสามวันนี้ไม่ไปเที่ยวนอกหมู่บ้านใช่มั๊ย？”หารซิ่นถามขึ้น

“คงจะไม่ไปอ่ะครับถ้ามาถึงแล้วก็โทรหาละกันเดี๋ยวไปรับ”หลินหยางบอกไป

“ได้ๆเดี๋ยวจะรีบไปหา”

เมื่อวางสายได้ไม่นานลั่วหยิ่งที่อาบน้ำเสร็จแล้วก็เดินเข้ามาเมื่อมองเห็นหลินหยางที่นั่งอยู่บนเตียงเธอก็เดินเข้ามาด้วยความอาย

เมื่อเห็นลั่วหยิ่งในท่าทางที่อ้อนคนหลินหยางก็รู้สึกตื่นเต้นเขาได้แต่ด่าตัวเองว่าทำไมถึงไปหลงใหลเด็กผู้หญิงอายุ19ปีแบบนี้เขาได้สงบจิตสงบใจชี้ไปที่เตียงแล้วพูดว่า“เสี่ยวหยิ่งเหนื่อยแล้วใช่มั๊ยมาเดี๋ยวนวดให้”

“ค่ะ”น้ำเสียงที่เบาๆลั่วหยิ่งถอดรองเท้าออกแล้วนอนลงบนเตียง

ความรู้สึกเหมือนเมื่อวานก็เกิดขึ้นเมื่อหลินหยางลงมือนวดลั่วหยิ่งก็เหมือนดั่งต้องมนต์สะกดมือคู่ใหญ่ได้ลูบไล้ไปบนเรือนร่างทำให้เธอรู้สึกขนลุกไปหมด

มือคู่นี้ก็เคลื่อนไหวดั่งงูเลื้อยที่ค่อยๆไล่จากเท้าของลั่วหยิ่งขึ้นไปไม่นานก็ไปถึงยกทรวงอกคู่นั้น

เมื่อมือของหลินหยางได้ลงมือนวดลงไปลั่วหยิ่งก็อดไม่ได้ที่จะร้องออกมา

“พี่หลินหยางคะเคยนวดตรงนี้ของหญิงอื่นมาก่อนรึเปล่า？”ลั่วหยิ่งถามขึ้นมา

“ทำไมหรอ？”ขณะที่เขาถามนั้นเขาก็มองไปที่ลั่วหยิ่งซึ่งก็จ้องตาเขาเช่นกันเขาจึงถามอย่างตกตะลึง

“ทำไมตอนที่พี่นวดนมหนูหนูถึงรู้สึกทรมานล่ะคะ？”ลั่วหยิ่งพูดด้วยเสียงเบาๆ

“เจ็บปวด？”หลินหยางก็งงอีกครั้งที่เขานวดนี่ไม่ได้รู้สึกสบายขึ้นหรอ？พอเห็นขาทั้งสองข้างของลั่วหยิ่งขยับไปมาเขาก็เข้าใจทันทีจึงยิ้มอย่างมีเลศนัยแล้วก้มไปกระซิบข้างหูลั่วหยิ่งว่า“รู้สึกสบายหรือทรมานจ๊ะ？”

เมื่อเสียงกระซิบเข้าไปในหูลั่วหยิ่งก็รู้สึกเสียวๆแล้วก็ร้องออกมา

เธอมองเขาด้วยหน้าที่แดงลั่วหยิ่งก็พูดแบบอ้อนๆว่า“คือหนูไม่รู้ว่ามันสบายหรือทรมานกันแน่เพราะตอนที่พี่นวดหนูรู้สึกทั้งสบาบทั้งทรมานแต่พอพี่หยุดนวดไปหนูก็รู้สึกเสียดายมาก”

หลินหยางก็เอามือไปไว้ที่ระหว่างขาทั้งสองข้างของลั่วหยิ่งแล้วถามเบาๆว่า“รู้สึกทรมานตรงนี้ใช่มั๊ย？”

เมื่อโดนหลินหยางจับของลับลั่วหยิ่งก็หน้าแดงจนเยิ้มเธอพยักหน้าเบาๆขยับมือทั้งสองข้างแต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไรออกมาอายมากลั่วหยิ่งพูดออกมาด้ยเสียงแหลมๆว่า“กลับบ้านไปข้างในเละแน่ๆ”

หลินหยางได้ยินแบบนี้ก็รู้ทันทีว่าลั่วหยิ่งโดนเขาจับของลับเธอแสดงปฏิกิริยาตอบสนองออกมาเขาหนชยุดคิดแล้วพูดออกมาว่า“ตอนนี้พี่เพิ่งนวดทรวงอกของเธอไปแต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกอะไรงั้นเธอลองถอดกางเกงดูมั๊ยถ้าหากว่ามันสกปรกจริงๆเดี๋ยวพี่นวดเสร็จแล้วค่อยใส่กระโปรงคืนไป”

“จะดีหรอคะ？”ลั่วหยิ่งก็อ้อนอีกถึงในใจจะไม่อยากให้เขานวดแต่ความรู้สึกแบบนี้ทำให้เธออยากให้เขานวดเพิ่ม

“ไม่เป็นไรหรอกน่าพี่ไม่ทำอะไรแกหรอก”หลินหยางพูดพร้อมหัวเราะ

“แต่หนูคิดว่ามันไม่สมควรอยู่ดี”ลั่วหยิ่งบ่นออกมา

“ถ้ามไม่กลัวเลอะก็ใส่ต่อไปเถอะ”หลินหยางก็ไม่ได้บังคับอะไรแถมยังหัวเราะมือทั้งสองข้างก็ลงมือนวดตรงจุดเดิมต่อไป

เมื่อมือของหลินหยางสัมผัสอีกครั้งความรู้สึกที่ดีก็กลับมาลั่วหยิ่งหน้าแดงแล้วรีบพูดออกไปว่า“พี่หลินหยางรอแปบนึงเดี๋ยวหนูถอดกางเกงก่อน”

เธอก็ถอดกางเกงด้วยความอายส่วนภายนของท่อนล่างก็ปรากฏออกมาโดยเฉพาะส่วนที่ดกดำนั้นได้ปรากฎในสายตาของหลินหยาง

เขากลืนน้ำลายลงไปกวาดสายตาไปตรงส่วนที่ดึงดูดส่วนนั้นแล้วก็ลงมือนวดต่อด้วยแรงของหลินหยางลั่วหยิ่งก็ทนไม่ได้จนต้องร้องออกมาช่วงแรกๆยังคงเป็นเสียงออดอ้อนด้วยความอายแต่ด้วยแรงกดที่เพิ่มขึ้นเสียงร้องจึงดังขึ้นในตอนท้าย

หลินหยางที่ได้ยินเสียงร้องก็ใจสั่นเมื่อมองไปที่ลั่วหยิ่งที่ตอนนี้กำลังเคลิ้บเคลิ้มอ่อนไหวจนเกือบจะควบคุมตนเองไม่ได้

หลังจากที่นวดบริเวณทรวงอกอยู่พักใหญ่หลินหยางก็หยุดลงมือเขามองไปที่ของลับของลั่วหยิ่งแล้วเห็นว่ากำลังเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อหัวใจก็เต้นแรงขึ้นมา

ลั่วหยิ่งก็หน้าแดงมองไปที่ขาตัวเองยังไม่ทันที่จะใส่กางเกงก็รีบวิ่งไปห้องอาบน้ำ

ผ่านไปประมาณสามสี่นาทีลั่วหยิ่งก้เดินเข้ามาด้วยความเขินอายพร้อมกับเอามือปิดส่วนลับนั้นไว้เมื่อเห็นหลินหยางจ้องมองด้วยรอยยิ้มลั่วหยิ่งก็ตำหนิไปว่า“มองอะไรหันหน้าไปทางอื่น”

“เมื่อกี้ก็ดูพอละมีอะไรให้อายอีกนี่กางเกงของแกรีบๆใส่”หลินหยางพูดขึ้นพร้อมยื่นกางเกงให้ลั่วหยิ่ง

ลั่วหยิ่งรหยิบกางเกงมานั่งพิงหลินหยางแล้วใส่กางเกงตัวก็ยิ่งสั่นเข้าไปอีก

เมื่อมองลั่วหยิ่งจากด้านหลังหลินหยางก็ยิ้มในใจยัยหนูนี่ก็น่ารักนะ

หลินหยางก็ไม่รู้ว่าทำไมทุกครั้งที่ลั่วหยิ่งเข้ามาใกล้ตัวเขาเองก็หลงใหลเหมือนต้องมนต์ทุกทีคิดๆไปก็ไม่มีประโยชน์หลินหยางจึงหยุดคิดหาคำตอบ

เนื่องจากวันนี้เขาได้วางแผนว่าวันมะรื้นจะไปตกปลาคิดไปคิดมาตอนนี้ยังมีเวลาฟ้ายังไม่มืดหลินหยางจึงเปิดไฟหาเบ็ดตกปลาของคุณปู่

เขาจำได้ว่าคุณปู่ใช้เบ็ดคันนี้มานานมากตอนนั้นซื้อในเมืองเสียเงินไปสองร้อยกว่าหยวนว่ากันว่าเบ็ดคันนี้สามารถตกปลาที่หนัก50กิโลกรัมได้โดยที่สายไม่ขาดแต่หลินหยางก็ไม่เคยเห็นปู่เขาตกปลาที่หนักเกิน5กิโลกรัมเลยปกติเวลาตกปลาก็มักจะตกปลาเฉาได้สองสามตัวถ้าเกิดโชคดีหน่อยก็อาจจะตกปลาตัวใหญ่ๆได้

หลังจากที่ตรวจสอบแล้วว่าอุปกรณ์ไม่มีปัญหาหลินหยางก็เปิดไฟฉายแล้วหยิบพลั่วเหล็กเพื่อไปจับไส้เดือน

ไส้เดือนนั้นสามารถหาได้ง่ายในแถบชนบทแค่หากอหญ้าถอนต้นข้าวสาลีที่แห้งๆบางส่วนออกแล้วก็จะสามารถหาไส้เดือนได้สองสามตัว

เมื่อเห็นว่าไส้เดือนในขวดจนเกือบเต็มหลินหยางก็เอาพลั่วกลับไปเก็บที่ห้องเก็บของเขาทำกับข้าวง่ายๆเป็นมื้อเย็นหลังจากที่กินเสร็จตอนนี้ก็ยังมีเวลาก็นำหนังสือเก่าๆของคุณปู่มาเปิดอ่าน