ซูเปอร์หมอเข็ม/หมอเข็มยอดฝีมือ（NC25+） - ตอนที่81 รีบเอามาคืนฉัน
ตอนที่81 รีบเอามาคืนฉัน
“เด็กบ้า เธอใส่แบบนี้ ไม่กลัวพี่ล่วงเกินหรือไง?” มองดูหลี่หรูที่นุ่งผ้าเช็ดตัวแล้ว จางเยว่จึงหัวเราะออกมา
“ทำไมกันคะ ไม่ได้โชว์ตรงไหนซักหน่อย? ฉันเป็นผู้หญิงที่อนุรักษ์นิยมนะ” หลี่หรูเอ่ยพูดออกมาอย่างเขินอาย
“ไปตายซะไป คลื่นไส้จริงๆ” จางเยว่เอ่ยพลางเบะปาก
“หลินหยาง เธอจะรักษาให้ฉันตอนไหนหรือ?” จางเยว่ขยับมาข้างๆหลินหยาง นั่งลงตรงโซฟาข้างๆเขา กลิ่นหอมนี้ลอยมาเตะจมูกของหลินหยาง
“อีกพักนึงครับ เดี๋ยวผมช่วยพี่เยว่อาบน้ำเสร็จก่อนและจะไปทำให้นะ” หลินหยางชี้ไปยังห้องที่อยู่ทางด้านตะวันออก : “คุณไปพักอยู่ในห้องนั้นชั่วคราวก่อนแล้วกันครับ”
ได้ยินแล้วหลี่หรูกลับไม่ได้กลับไปที่ห้องนั้น แต่กลับเบิกตาโตด้วยความตกใจ มองจางเยว่ด้วยแววตาที่คลุมเครือพลางเอ่ยขึ้น : “พี่เยว่ พี่ยังจะมาบอกว่าฉันใส่แค่นี้เองเนี่ยนะ พี่เองให้หลินหยางช่วยอาบน้ำด้วย ทำไมไม่เห็นพี่พูดอะไรบ้างเลย? หรือพี่จะใส่เสื้อผ้าอาบน้ำด้วยหรือไง?”
“เธอนี่นะเด็กบ้า เห็นว่าฉันไม่จัดการลงโทษเธอสินะ” จางเยว่ที่นั่งอยู่ทางด้านซ้ายมือของหลินหยาง โผเข้าไปหาหลี่หรูที่นั่งอยู่ทางด้านขวามือของหลินหยาง
“ไอหยา นี่พี่เคืองแล้วใช่ไหมล่ะ?” หลี่หรูหัวเราะคิกคัก ยกแขนขึ้นมาขวางจางเยว่เอาไว้ แล้วหยอกล้อเธอต่อ : “เดี๋ยวอีกซักพักนึงใครบางคนจะต้องเปลือยกายให้หลินหยางดูด้วยนะ? ตอนอาบน้ำ บางทีอาจจะถูกเอาเปรียบก็ได้นะคะ”
ถึงแม้ว่าจางเยว่จะอายุสามสิบแล้ว แต่เมื่อเผชิญกับการล้อเล่นเช่นนี้ของหลี่หรูแล้วนั้น ในใจก็ยังคงรู้สึกกระดากอายอยู่บ้าง ภายใต้ความอับอายนี้ ทันใดนั้นเองความคิดชั่วร้ายก็ปรากฏออกมา เธอยิ้มมุมปาก
“เด็กบ้า ฉันให้เธอพูดถึงฉันแล้ว ถ้าอย่างนั้นฉันจะให้เธอได้ลิ้มลองรสชาติของการถูกมองแบบทะลุปรุโปร่งบ้างดีไหมล่ะ” ว่าดังนั้นแล้วมือจึงยื่นไปจับผ้าเช็ดตัวของหลี่หรู แล้วใช้แรงดึงหลุดออกมา
เดิมทีแล้วผ้าเช็ดตัวนี้ไม่ได้แน่นหนาอยู่แล้ว บวกกับจางเยว่ดึงไปอย่างรวดเร็ว ผ้าเช็ดตัวที่อยู่บนร่างของหลี่หรู ทันใดนั้นผ้าเช็ดตัวก็ถูกจางเยว่ปลดออก เรือนร่างอันเซ็กซี่ของหลี่หรู ปรากฏออกมาตรงหน้าของทั้งสองคน
“อา!” หลี่หรูที่ถูกดึงผ้าเช็ดตัวไปนั้นร้องขึ้นอย่างตกใจ สองมือรีบยกขึ้นมาปิดตรงหน้าอก แต่ตรงคลื่นที่ซัดสาดลูกนั้นจะปิดมิดได้อย่างไรกัน ก็ยังคงเผยให้เห็นเล็ดลอดออกมาอยู่ดี
“ฉันว่าเธอยังจะว่าแต่ฉันอยู่หรือเปล่า ตอนนี้ถูกเห็นหมดแล้วสิ?” แผนชั่วร้ายของจางเยว่สำเร็จ จึงเอยขึ้นอย่างพอใจ
ผู้หญิงทั้งสองคนกำลังหยอกล้อกัน แต่นั่นกลับเป็นการเอาเปรียบหลินหยางที่นั่งอยู่ตรงกลางระหว่างเธอทั้งสองคน คลื่นนุ่มๆที่เต็มไม้เต็มมือลูกนั้นมีเสน่ห์เหลือเกิน ดึงดูดสายตาของหลินหยางเป็นอย่างมาก
มองดูเรือนร่างที่สวยงามของหลี่หรู ดาบและธนูที่แข็งแรงมีพลังของหลินหยาง จากเดิมทีจางเยว่ที่นั่งอยู่ทางซ้ายมือของเขานั้น กำลังหยอกล้ออยู่กับหลี่หรู ร่างของเธอจึงทับอยู่บนร่างของเขา และปฏิกิริยานี้ของหลินหยาง ก็ทำให้จางเยว่รับรู้ด้วยเช่นกัน
“พี่เยว่ พี่ทำอะไรน่ะ รีบเอาผ้าเช็ดตัวมาคืนฉันเร็วค่ะ!” หลี่หรูเอ่ยขึ้นอย่างเขินอาย
“หึ ฉันไม่คืนหรอก ดูซิว่าเธอจะทำอย่างไร?” จางเยว่เอ่ยพูดขึ้นอย่างพอใจแล้วนั่งทับผ้าเช็ดตัวผืนนั้น หยอกล้อว่า : “เป็นไงล่ะ ตอนนี้เธอถูกมองหมดแล้ว เธอยังมีอะไรอยากจะพูดอีกไหม?”
“พี่เยว่ ฉันผิดไปแล้ว เอาคืนฉันได้ไหม?” เวลานี้หลี่หรูทำได้เพียงแค่ต้องยอมอ่อนให้เพียงเท่านั้น
เมื่อเห็นหลี่หรูเปลี่ยนไปอย่างดูมีท่าทางน่าสงสารเช่นนั้นแล้ว ในใจของจางเยว่รู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก มองดูร่างที่เพรียวบางมีเสน่ห์นั่นของเธอ แล้วเอ่ยชมขึ้น : “เสี่ยวหรู รูปร่างของเธอไม่เลวเลยนะ เอาเปรียบแฟนเธอแล้วสิแบบนี้ นี่ถ้าเธอบอกเรื่องที่ฉันดึงผ้าเช็ดตัวเธอหลุด แล้วถูกผู้ชายคนนึงมองแบบนี้ แฟนของเธอจะฆ่าฉันรึเปล่าเนี่ย?”
“คงไม่หรอกค่ะ พี่จะลองก็ได้นะ” หลี่หรูเอ่ยพูดขึ้น
“เรื่องอะไรฉันจะลองล่ะเสี่ยวหรู ร่างกายของเธอถูกหลินหยางมองแล้วแบบนี้ ทำไมเธอจะแกล้งอายซักหน่อยไม่ได้เลยหรือไง?” จางเยว่มองไปยังหลี่หรูแล้วเอ่ยถาม
“ฮืม ใครเคยถูกมองคนนั้นก็รู้ แต่เดี๋ยวจะมีคนบางคนจะต้องถูกหลินหยางลูบคลำเสียด้วยเถอะ” หลี่หรูพึมพำออกมาอย่างไม่จริงใจ
ได้ยินดังนั้นแล้วในใจของจางเยว่ก็รู้สึกอายมากขึ้นไปอีก และมีความคิดที่แวบเข้ามาในจังหวะนั้นพอดี ทันใดนั้นจึงเอ่ยพูดขึ้นว่า : “ฉันยังจำได้ว่าใครบางคนเคยบอกกับฉัน ว่าก่อนหน้านี้เคยถูกหลินหยางนวดหน้าอกให้ด้วยสิ สรุปแล้วใครที่ถูกสัมผัสมากกว่ากันในใจของคนๆนั้นคงจะชัดเจนอยู่แล้ว”
“พี่เยว่ฉันจะฆ่าพี่แล้วนะ” จริงๆแล้วในใจของหลี่หรูนั้นไม่ได้รู้สึกอายที่ถูกหลินหยางมองร่างกายของเธอเลย เพราะถึงอย่างไรเสียพวกเธอก็ผ่านเรื่องแบบนั้นกันมาแล้ว เธอก็ไม่ใช่คนพวกอนุรักษ์นิยมเสียจนเข้ากระดูกแบบนั้น เพียงแค่มีจางเยว่อยู่ตรงนั้นด้วยเท่านั้นเอง ถึงได้ทำเป็นรู้สึกอายเช่นนั้น
เวลานี้ที่ถูกจางเยว่ล้อเล่นไปไม่กี่ประโยคนี้ เดิมทีความเขินอายที่มีอยู่ของหลี่หรูก็ได้หายไปแล้วเช่นกัน เธอกล้าลุกขึ้นแล้วพุ่งตรงไปหาจางเยว่
และไม่รู้ว่าจางเยว่มีเจตนาหรือว่าไม่มีแรงกันแน่ ในขณะที่หลี่หรูกำลังดึงเธออยู่นั้น ชุดกระโปรงที่อยู่บนร่างของจางเยว่นั้นก็ถูกหลี่หรูดึงหลุดลงมา ปรากฏให้เห็นชุดชั้นในและกางเกงในของเธอ
มองเห็นยอดเขาทั้งสองที่อวบอิ่มของจางเยว่แล้ว ในใจของหลี่หรูนั้นก็รู้สึกว่าของตัวเองนั้นเทียบกันไม่ได้เลย ถึงแม้ว่าของตัวเองจะไม่เล็ก แต่เมื่อเทียบกับของจางเยว่แล้ว ยังคงดูเล็กกว่าอยู่ดี และยิ่งไปกว่านั้นหน้าอกที่อวบอิ่มมารวมอยู่ด้วยกัน ดูดีมากอย่างเห็นได้ชัดเลยทีเดียว
“ฉันบอกให้คืนผ้าเช็ดตัวมาให้ฉันแล้วนะ ตอนนี้เสื้อผ้าของพี่ฉันก็จะไม่ให้พี่เหมือนกัน” ใบหน้าของหลี่หรูนั้นปรากฏรอยยิ้มแห่งชัยชนะ แล้วหยิบเอาชุดกระโปรงสีแดงของจางเยว่มาวางไว้ข้างๆตัวเอง
หลินหยางที่นั่งอยู่ตรงกลางระหว่างผู้หญิงทั้งสองคนนั้นรู้สึกได้ถึงไฟแห่งความร้อนแรงที่แทรกซ้อนขึ้นมา การเย้ายวนของผู้หญิงทั้งสองคนนี้นี่ไม่คิดชีวิตแล้วเสียจริงๆ หากเป็นปกติมายั่วยวนตัวเองเช่นนี้ ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะว่าเขาจะต้องมีสมาธินั้น เกรงว่าเขาก็คงจะมีการกระทำที่เหมือนสัตว์ร้ายไปตั้งนานแล้ว
“ผมว่าพวกคุณสองคนใส่เสื้อผ้าให้ดีๆกันดีกว่าไหมครับ แบบนี้มันยั่วกันไปแล้วหรือเปล่า? ใครที่วุ่นวายอีกล่ะก็ผมก็จะล่วงเกินคนนั้นแล้วนะ” หลินหยางเอ่ยขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์
“ทำไมล่ะ เธอรับไม่ไหวแล้วหรือ?” จางเยว่มองตรงหว่างขาของหลินหยาง โครงสร้างที่เด่นชัดที่สามารถทำให้คนตกใจนั้น เมื่อนึกถึงความใหญ่โตมโหฬารตรงนั้นแล้ว หัวใจของจางเยว่นั้นก็เต้นขึ้นอย่างรุนแรง
“ขนาดนี้แล้ว หลินหยาง ถ้าไม่อย่างนั้นเดี๋ยวตอนที่เธออาบน้ำให้พี่เยว่ ก็ให้เธอแก้ปัญหาเรื่องนี้ให้เธอเลยสิ” หลี่หรูเองก็มองไปยังตรงหว่างขาของหลินหยางด้วยเช่นกัน รัศมีส่วนนั้นที่ทำให้รู้สึกประทับใจทำให้เธอนึกถึงตอนที่อยู่โรงแรมที่เมืองเจียงหลิง ที่เธอพักอาศัยอยู่กับหลินหยางเป็นสัปดาห์
“เด็กบ้า ถ้าพูดอีกฉันจะตีเธอแล้วนะ” จางเยว่จ้องไปยังหลี่หรู
“ฮ่าๆ ไม่พูดแล้วค่ะ พวกพี่ไปอาบน้ำกันเถอะ หลินหยาง เดี๋ยวเธอรักษาให้ฉันด้วยนะ” หลี่หรูมองไปยังหลินหยาง แล้วเอ่ยพูดขึ้นอย่างหวานหยาดเยิ้ม
ว่าแล้วดังนั้นเธอก็ดึงเอาผ้าเช็ดตัวที่จางเยว่นั่งทับอยู่นั้นไป แต่ก็ไม่ได้นุ่ง แต่กลับเดินตรงไปยังห้องที่อยู่ทางทิศตะวันออกเลยเสียอย่างนั้น ทิ้งไว้เพียงแค่เบื้องหลังที่ยั่วยวนเช่นนั้นให้กับหลินหยาง
มองดูสายตาที่จดจ้องของหลินหยางแล้วนั้น ในใจของจางเยว่ก็เกิดความรู้สึกอิจฉาขึ้นมา เธอหยิกไปที่ขาของหลินหยาง แล้วเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ : “หลงใหลขนาดนี้เลยอย่างนั้นหรือ?”
หลินหยางที่ดึงสติกลับมาได้เพราะรู้สึกเจ็บนั้น รีบหัวเราะกลบเกลื่อน : “ที่ไหนกันล่ะครับ ผมไม่ได้มองอะไรเลยเสียหน่อย แล้วอีกอย่าง ของคุณเองก็น่าดูอยู่แล้ว เราไปอาบน้ำกันดีกว่าครับ”
กรอกตามองบนใส่หลินหยางแล้ว จางเยว่พยักหน้าลงเล็กน้อย มือเอื้อมไปยังด้านหลังเพื่อปลดตะขอเสื้อชั้นใน แล้วทันใดนั้นเองเสื้อชั้นในนั้นก็ได้หลุดลงมา
หน้าอกที่เดิมทีอัดแน่นกันอยู่นั้น เมื่อไม่มีการผูกมัดแล้วนั้นก็กระเด้งออกมา เขามองดูคลื่นลูกใหญ่ที่ซัดเข้ามาแล้วนั้น หลินหยางอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายลง
เมื่อเห็นสายตาที่ผิดปกติไปของหลินหยางแล้วนั้น ในใจของก็แอบรู้สึกพอใจ รูปร่างที่สวยงามของตัวเองยังคงมีเสน่ห์อยู่จริงๆ แล้วเธอก็ถอดกางเกงชั้นในออกอย่างรวดเร็ว ทำให้ตอนนี้จางเยว่ยืนอยู่ตรงหน้าหลินหยางด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า
มองพิจารณาร่างบางตรงหน้าแล้ว ในใจของหลินหยางนั้นรู้สึกสั่นไหว ปากจึงเอ่ยพูดขึ้น : “ถ้าอย่างนั้นผมถอดเสื้อผ้าตัวเองบ้างก็แล้วกัน”
“เร็วเข้าสิ ถอดเสร็จแล้วก็พาฉันไปอาบน้ำได้แล้ว ไม่ได้อาบมาสามวันแล้ว ร่างกายฉันจะไม่ไหวอยู่แล้ว” จางเยว่ว่าอย่างเร่งรัด
ถอดเสื้อผ้าเสร็จแล้วนั้น เขาก็อุ้มจางเยว่ไปยังสถานที่อาบน้ำ เปิดฝักบัวปรับน้ำอุ่นเรียบร้อยแล้วนั้น น้ำอุ่นๆนั้นก็ไหลออกมาจากฝักบัว
ลมหายใจที่ผ่านออกมาอย่างสบายๆ จางเยว่ยืนอยู่ใต้ฝักบัว น้ำที่ไหลลงมานั้นไหลทั่วตามเรือนร่างของเธอ
“เธอช่วยถูตัวให้ฉันหน่อยสิ” จางเยว่ที่ใช้น้ำชำระร่างกายอยู่พักหนึ่ง หันกลับมามองหลินหยางพลางเอ่ยขึ้น
หลินหยางไม่เมินเฉย เขาเดินเข้าไปหาเธอแล้วยื่นมือใหญ่ออกมา แล้วอาบน้ำถูตัวไปตามเรือนร่างของเธอ ร่างกายแนบชิดไปกับทางด้านหลังของจางเยว่ มือทั้งสองถูไปมาอยู่ตรงด้านหน้าของเธอ
สะโพกของจางเยว่นั้นยังคงกระตุ้นหลินหยางอย่างต่อเนื่อง และไม่นานดาบเล่มนั้นของหลินหยางนั้นก็ตั้งตระหง่านขึ้นมา รับรู้ได้ถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้นจากทางด้านหลัง จางเยว่หน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย สองมือยื่นออกไปสัมผัสทางด้านหลัง และทันใดนั้นเองก็ถึงหลินหยางจับเอาไว้ในมือของเขาเข้าเสียก่อน
หลินหยางหัวเราะออกมา มือก็ยื่นไปสัมผัสตรงก้อนเนื้อกลมๆตรงนั้น ไม่นานเม็ดองุ่นสีแดงนั่นก็แข็งตัวขึ้นมา
เนื้อนุ่มๆนั้นเปลี่ยนรูปร่างไปเรื่อยๆเมื่ออยู่ในมือของหลินหยาง และไม่นาน จางเยว่ก็เริ่มรู้สึกหายใจหอบ
สัมผัสได้ถึงลมหายใจที่หอบถี่ของร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอดแล้วนั้น หลินหยางเองจึงปล่อยมือจากก้อนเนื้อนั้น แล้วมือทั้งสองข้างก็ถูร่างกายของเธอ และก็อาบน้ำให้เธอจนเสร็จไปรอบหนึ่ง แล้วหยิบสบู่เหลวขึ้นมาบีบลงชโลมไปบนเรือนร่างของเธอ
และในขณะที่มือใหญ่ลูบไล้ไปตรงจุดที่ไวต่อความรู้สึกนั้น จางเยว่ก็หายใจหอบถี่ขึ้น หน้าแดง มองหลินหลางด้วยสายตาที่เร่าร้อน
“อาบตรงหน้าอกของคุณให้มากหน่อยแล้วกันนะครับ” หลินหยางหัวเราะออกมา มือใหญ่ก็ยังคงลูบไล้อยู่ตรงด้านบนนั้นต่อไป
แรงกระตุ้นที่ส่งต่อมาอย่างไม่หยุดนั้น ทำให้ร่างของจางเยว่สั่นเทาเล็กน้อย ป่าผืนนี้นั้นมีน้ำใสๆออกมาอย่างไม่รู้ตัว
มือใหญ่ของหลินหยางนั้นเลื่อนลงไปด้านล่าง รับรู้ได้ถึงความเปียกชื้นของป่าผืนนี้ มือก็กำลังควานหาผืนป่าแห่งนั้นให้ลึกขึ้น
ถูกหลินหยางทำเช่นนี้แล้ว ลมหายใจของจางเยว่นั้นยิ่งถี่มากขึ้น หน้าอกกระเพื่อมไปตามแรงหายใจ ช่างดึงดูดมากเหลือเกิน และเมื่อนิ้วของหลินหยางกระตุกอย่างรวดเร็วนั้น ไม่คิดว่าปากเล็กๆนั้นอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงเร้าใจออกมา
“เธอจะทำให้ฉันตายอยู่แล้ว” จางเยว่เอ่ยพูดขึ้นเสียงเบา
“ฮ่าๆ ที่ไหนกันล่ะครับ” มือใหญ่ของหลินหยางยังคงขยับขึ้นลงเช่นนั้น เขายิ้มร้ายๆออกมา
“เธอนี่มันร้ายจริงๆ ไม่ไหวแล้ว ฉันอยาก” จางเยว่หันกลับมาเผชิญหน้ากับหลินหยาง ริมฝีปากของเธอประกบลงบนปากของเขา
ทั้งสองคนแลกจูบกันอย่างเร่าร้อน มือเล็กของจางเยว่ลูบคลำไปตรงส่วนนั้นของหลินหยาง หลังจากที่จับเอาไว้แล้วนั้น เธออ้าขาของตัวเองออกเล็กน้อย แล้วเอาป่าผืนนั้นส่งไปให้เขา
หลินหยางรู้สึกเพียงว่าถูกผืนป่าล้อมรอบเอาไว้ในภาวะที่เร่งด่วนเช่นนี้ อีกทั้งเสียงหวานน่าฟังที่เล็ดลอดออกมาจากปากของจางเยว่
น้ำจากฝักบัวยังคงไหลลงมาอย่างต่อเนื่อง ไหลลงมากระทบร่างของทั้งสองคน โดยทั้งสองคนไม่ได้สนใจ เขาให้จางเยว่พิงกำแพงเอาไว้ และหลินหยางก็เริ่มเข้าโจมตีอย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้นสิบนาที ในที่สุดจางเยว่ก็ส่งเสียงร้องดังก้องกังวานออกมา แขนของเธอกอดหลินหยางเอาไว้แน่น ร่างกายราวกับเป็นตะคริวไปชั่วขณะ
หลินหยางรู้ว่าจางเยว่ถึงจุดนั้นแล้ว อีกทั้งร่างกายของเธอก็ยังฟื้นฟูได้ไม่นาน จึงปิดน้ำจากก๊อก แล้วมองหญิงงามในอ้อมกอดด้วยความรัก
ตอนนี้จางเยว่หน้าแดงมาก มองด้วยสายตาที่หยาดเยิ้ม ปากเล็กๆนั่นแสดงอาการหอบออกมาอย่างรวดเร็ว แววตานั้นเต็มไปด้วยความพอใจ แต่ใบหน้าของเธอนั้น ก็ปรากฏความเหนื่อยล้าออกมาด้วยเช่นกัน การเชิญชวนเมื่อครู่นี้ ทำให้เธอหมดแรงไปมาก
หยิบผ้าขนหนูมาเช็ดตัวเธอให้สะอาดแล้ว และกำลังจะอุ้มเธอกลับไปที่เตียงนั้น จางเยว่มองไปยังหลินหยางพลางเอ่ยขึ้นว่า : “เธอยังไม่เสร็จเลยนะ เธอไม่ต่ออีกเสียหน่อยหรือ?”
“อาการป่วยของคุณยังไม่หาย แรงของคุณยังไม่ได้หรอกครับ ถ้าต่ออีกหน่อย ผมกลัวว่าคุณจะทนรับไม่ไหว” หลินหยางเอ่ยพูดขึ้นอย่างอ่อนโยน
“ฉันจะไม่ไหวได้อย่างไร? อย่างมากก็ต่ออีกหน่อยเธอก็จะเสร็จแล้วไม่ใช่หรือ?” จางเยว่ว่าพลางจับหลินหยางเอาไว้ แล้วจะส่งป่าผืนนั้นของเธอไปให้เขาอีกครั้ง
“ทุกครั้งอย่างน้อยๆผมก็ต้องทำเป็นชั่วโมง คุณแน่ใจว่าจะเอาอีกอย่างนั้นหรือครับ?” หลินหยางเอ่ยถามพลางหัวเราะออกมา
“อา! หลอกกันรึเปล่า” จางเยว่ได้ยินดังนั้นแล้ว จึงมองหลินหยางด้วยความรู้สึกตกใจ รุนแรงขนาดนี้ยังจะต้องใช้เวลาเป็นชั่วโมงอีกหรือ พละกำลังของหลินหยางดีขนาดนี้เชียว?
“ผมจะหลอกคุณทำไม” หลินหยางหัวเราะ แล้วอุ้มจางเยว่ขึ้นมาเดินมุ่งตรงไปยังด้านในห้อง
เขาวางเธอลงบนเตียง แล้วจะเดินออกไป แต่จางเยว่กลับจับแขนของเขาเอาไว้เสียก่อน ใบหน้าแดงระเรื่อเอ่ยถาม : “เธอไม่ต้องการแล้วจริงๆหรือ? ฉันยังสามารถยืนหยัดได้ต่ออีกหน่อยนะ”
“ร่างกายของคุณไม่ไหวหรอกครับ คุณพักผ่อนเถอะครับ” หลินหยางลูบศีรษะของจางเยว่ ผู้หญิงคนนึงถึงแม้ว่าจะอายุสามสิบแล้ว แต่ดูแลตัวเองเป็นอย่างดี ตอนนี้ที่เพิ่งจะได้รับความชุ่มชื้นนี้ สีหน้าของเธอนั้นงดงามทำให้คนหวั่นไหวได้มากกว่าเดิม และยังดูอ่อนเยาว์อย่างเห็นได้ชัดอีกด้วย
“ฉันได้ยินมาว่าผู้ชายถ้าเก็บเอาไว้ไม่ปล่อยออกมา จะไม่ดีต่อสุขภาพนะ” จางเยว่เอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกกังวล
ถึงแม้ว่าหลินหยางเองก็เข้าใจ แต่ร่างกายของจางเยว่นั้นรับไม่ไหว้แล้วจริงๆ คงทำได้เพียงแค่จะต้องไปหาหลีหรูที่อยู่ห้องข้างๆเสียแล้ว