ซูเปอร์หมอเข็ม/หมอเข็มยอดฝีมือ（NC25+） - ตอนที่90 นวดที่บ้านพี่แล้วกัน
ตอนที่90 นวดที่บ้านพี่แล้วกัน
รอจนทั้งสองคนทำความสะอาดร่างกายตัวเองเสร็จเรียบร้อยแล้วนั้น หลังจากที่สวมใส่เสื้อผ้าเสร็จแล้ว นั่งลงบนเตียงซักพักหนึ่ง รอจนสีหน้ากลับเข้าสู่สภาวะปกติแล้ว จึงเดินออกมาจากในห้อง
เดินมาถึงห้องรับแขกแล้วมองไปยังห้องนอนของเซี่ยหยวนหยวน กลับพบว่าประตูบานนั้นยังคงปิดสนิท ทั้งสองคนจึงถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งใจ
“โชคดี ที่พวกเขายังไม่ได้ออกมากัน” จางเยว่วางมือลงบนหน้าอกของตัวเองพลางเอ่ยขึ้น
เปิดทีวีในห้องรับแขก แล้วหาละครดีๆดูซักเรื่องหนึ่ง ทั้งสองคนก็นั่งลงแล้วดูอยู่ด้วยกัน
“เสียงนั้นหยุดลงหลายนาทีแล้ว คงจะไม่มีอะไรแล้วสินะคะ” หยางเฟินเอาศีรษะแนบอยู่ตรงประตู ขมวดคิ้วพลางเอ่ยถามขึ้น
“บ้าจริงๆ เธอโตขนาดนี้แล้ว ทำไมถึงได้ไปสนใจเรื่องส่วนตัวของคนอื่นแบบนี้กัน ฉันเห็นเธอแบบนี้แล้วน่าตีจริงๆ” เซี่ยหยวนหยวนเอ่ยขึ้นอย่างเคืองๆ
“ฮ่าๆ เราออกไปกันเถอะค่ะ” หยางเฟินแลบลิ้นออกมาพลางเอ่ยขึ้น
และเมื่อตอนที่หยางเฟินและเซี่ยหยวนหยวนออกมาแล้วนั้น มองดูทั้งสองคนที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่ตรงโซฟา สีหน้ามีความรู้สึกทำตัวไม่ถูกอยู่บ้างเล็กน้อย เซี่ยหยวนหยวนสูดลมหายใจเข้าแล้วทำเป็นนิ่งๆ พลางเอ่ยขึ้น : “ตั้งใจคุยกันมากไปหน่อย จนลืมเวลา ลืมเราสองคนไปแล้ว”
“ไม่เป็นไรค่ะ แม่ก็คุยกันไป พวกหนูก็คุยของพวกหนูกันแค่นั้นเอง” จางเยว่หัวเราะออกมา ดูจากน้ำเสียของมารดาตัวเองแล้ว คงจะยังไม่รู้เรื่องของตัวเธอกับหลินหยางทำกันไว้
สายตาของหยางเฟินนั้นกลับกำลังหัวเราะออกมาอย่างซุกซน นั่งลงตรงโซฟา มองไปยังจางเยว่พลางเอ่ยถาม : “พวกเธอคุยอะไรกันหรือ?”
“ไม่ต้องยุ่งเลย” จางเยว่มองบนใส่หยางเฟิน
ทั้งสี่คนคุยกันทีละประโยค บรรยากาศรอบๆนั้นดูแปลกไปเล็กน้อย
“ใช่แล้ว น้าเฟิน ก่อนหน้านี้น้าบอกว่าไปเสริมหน้าอกที่ในเมืองมาไม่ได้ผลไม่ใช่หรือคะ?” จางเยว่จู่ๆก็เอ่ยขึ้นมา
ได้ยินดังนั้นแล้วหยางเฟินรู้สึกแทบอยากจะอาเจียนออกมาเป็นเลือด รู้สึกเกลียดตัวเองที่ปากเร็วเกินไปหน่อย ที่เพิ่งจะเข้ามาในบ้านแต่ยังไม่ทันดูให้ดีเสียก่อนว่ามีคนอยู่หรือเปล่า แล้วเอ่ยพูดกับเซี่ยหยวนหยวนไปตามอำเภอใจแบบนั้น ถึงแม้ว่าจะรู้สึกอายขึ้นมา แต่หยางเฟินก็ยังคงโต้เถียงออกมาอย่างไม่พอใจ : “เห้ เด็กคนนี้พูดมั่วอะไรกัน เธอดูซิว่าของน้าเล็กเสียที่ไหนกันจะต้องไปเสริมอีกรึไง?”
“ใช่ๆ ไม่เล็กค่ะ ใหญ่อีกต่างหาก” จางเยว่กวาดตามองไปยังคลื่นนูนๆตรงนั้นของหยางเฟิน หน้าอกที่นูนๆออกมาด้านหน้านั้น นับว่าเป็นคลื่นที่เต็มไม้เต็มมือก็ว่าได้ : “ก็คือไปนวดปรับสรีระอย่างนั้นใช่ไหมคะ”
“ทำไม เธอเองก็อยากไปเหมือนกันหรือ? น้าจะเตือนไว้ให้นะ ว่าไม่มีประโยชน์เลย หลอกลวงทั้งนั้น” หยางเฟินเอ่ยขึ้นมาอย่างโมโห
“น้าเฟิน ฉันก็ไม่ได้จะหัวเราะเยาะน้าเสียหน่อย ฉันเพียงแค่จะแนะนำคนนึงให้เท่านั้นเอง เขานวดปรับสรีระช่วงทรวงอกได้ ไม่ต้องทำศัลยกรรมเลย ทั้งยังได้ผลดีด้วยนะ” จางเยว่เดินมานั่งข้างๆหยางเฟิน
“ไปเลย ไปเล่นตรงนั้นเลย น้าไม่เชื่ออีกแล้ว” หยางเฟินเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ
“น้า แล้วอย่ามาเสียใจทีหลังแล้วกันนะคะ ฉันได้ยินมาว่ามีคนนึงที่ไปนวดปรับสรีระกับเขา สัปดาห์นึงนวดทิ้งไว้แบบนั้นก็ดีขึ้นแล้ว” จางเยว่นั่งตรงโซฟา แล้วเอ่ยออกมาอย่างพอใจ
“อาทิตย์เดียวเองหรือ? เป็นวิธีการรักษาหน้าอกหย่อนคล้อย? ใช้นวดเอาทั้งหมดเลยหรือ? ถ้าหากเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงล่ะก็ ต่อไปฉันจะเรียกเธอว่าน้าเลย” หยางเฟินมองบนใส่จางเยว่
“ใช่ๆ เสี่ยวเยว่พูดอะไรเหลวไหลน่าลูก มีนวดแบบนี้ที่ไหนกัน ลูกคิดว่าเป็นหวัดหรือไงกัน” เซี่ยหยนวหยวนมองไปยังลูกสาวของตัวเองพลางขมวดคิ้วเอ่ยถาม
“หนูจะโกหกทำไมคะ คนที่หนูแนะนำก็คือหลินหยางต่างหาก ถ้าไม่เชื่อก็ถามเขาดูสิคะ” จางเยว่รู้สึกน้อยใจ เมื่อเห็นว่าตัวเองเพียงคนเดียวนั้นพูดออกมาได้ไม่ชัดเจน สู้ให้เจ้าตัวบอกเองเลยดีกว่า
ถึงแม้ว่าในใจของหลินหยางนั้นจะรู้สึกทำตัวไม่ถูกอยู่บ้าง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะต้องฝืนใจพูดออกมา : “ได้ผลอยู่บ้างจริงๆครับ อีกอย่างน้าเฟินก่อนหน้านี้ที่ครึ่งเดือนก่อนไม่ได้ผล นั่นก็เป็นเพราะว่าพวกเขาไม่ได้นวดให้ หรืออาจจะเป็นเพราะว่าต้องการแค่จะหาเงินเท่านั้นแหล่ะครับ”
“อะไรนะ เธอบอกว่าหมอที่ว่านี่ก็คือหลินหยางอย่างนั้นหรือ?” หยางเฟินเบิกตาโตมองไปยังหลินหยาง หลินหยางหน้าตาถือว่าไม่เลว มองดูแล้วเหมือนเป็นแสงจากดวงอาทิตย์ที่ดูเป็นคนที่ให้ความอบอุ่นในฤดูใบไม้ผลิได้คนหนึ่งเลย
“แน่นอนสิคะ เทคนิคทางการแพทย์ของหลินหยางสูงกว่าหมอในโรงพยาบาลหลายๆคนอีกนะคะ ทั้งยังมีคนไข้ของเขาที่เป็นคนบอกฉันเองว่าหน้าอกของเธอ เป็นเพราะหลินหยางที่เป็นคนนวดแก้ไขให้ดีขึ้นมาได้” จางเยว่เอ่ยออกมาอย่างมั่นใจ
“หลินหยาง ที่เสี่ยวเยว่พูดมาทั้งหมดจริงหรือเปล่า?” หยางเฟินเอ่ยถามหลินหยางด้วยแววตาที่มีความหวัง
“ครับ เป็นแบบนั้นจริงๆครับ แต่ก็ไม่แน่เสมอไปครับว่าทุกคนที่ผมนวดเพื่อปรับสรีระให้นั้นจะได้ผลทุกคน” หลินหยางเอ่ยพูดขึ้นเรียบๆ
“อาทิตย์นึงก็สามารถนวดเสร็จแล้วใช่ไหม?” หยางเฟินเอ่ยถาม
“ถ้าหากต้องการที่จะบรรลุถึงระดับที่ดีที่สุด ก็จะต้องนวดทุกวันวันละครึ่งชั่วโมงครับ ถ้าหากอย่างจะเร่งล่ะก็ นวดทุกวันวันละหนึ่งชั่วโมง เช้าเย็นครั้งละครึ่งชั่วโมง ต่อเนื่องกันเป็นเวลาครึ่งเดือนก็จะเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด” หลินหยางกวาดตามองไปยังหน้าอกของหยางเฟิน
หน้าอกของหยางเฟินนั้นใหญ่มาก ถ้าหากสภาพทั่วไปของหน้าอกไม่มีมาเสริมล่ะก็นับว่าเป็นทรวงอกที่เป็นคลื่นที่โหมซัดสาดได้เลยทีเดียว หรือบางทีอาจจะเป็นที่ชุดชั้นในของเธอนั้นดีก็ได้ หลินหยางเองก็ไม่สามารถมองออกได้ว่าเสียทรงอย่างไร ยังจะต้องเอาชุดชั้นในออกเสียก่อน ถึงจะสามารถเห็นสถานการณ์จริงได้
“เธอนวดให้คนอื่นครั้งละเท่าไหร่?” หยางเฟินรู้สึกร้อนๆที่หน้าของตัวเอง แต่เพื่อความงามของตัวเอง จึงยังคงต้องเอ่ยถามออกมาอีก
“เสี่ยวหยางเก็บค่าใช้จ่ายสูงมากเลยนะคะ ครั้งที่แล้วรักษาให้คนอื่น สามวันก็ห้าแสนแล้ว” จางเยว่เอ่ยพูดขึ้นอย่างหยอกล้อ
เมื่อได้ยินว่าสามวันห้าแสนนั้น ใบหน้าของหยางเฟินก็แสดงความตกใจออกมา แต่ก็ไม่ได้แสดงสายตาที่ดูโอเวอร์เกินจริงออกมา เธอมองไปยังหลินหยางพลางเอ่ยถามขึ้นอีก : “ถ้าอย่างนั้นหากเป็นการนวดหน้าอกเฉยๆล่ะ”
“หากจะทำให้เสร็จแล้วได้ผล ผมคิดราคาอยู่ที่สองหมื่นครับ ถ้าหากไม่ได้ผลผมจะไม่คิดเงินครับ” หลินหยางว่า : “อีกอย่างเวลานวด จะต้องมีการสัมผัสร่างกายด้วย ดังนั้นถ้าหากต้องการจะนวดกับผม จะต้องเตรียมตัวเตรียมใจกับเรื่องนี้ไว้ด้วยนะครับ”
เมื่อได้ยินว่าค่าใช้จ่ายเพียงแค่สองหมื่นนั้น สีหน้าของหยางเฟินก็รู้สึกโล่งใจมากขึ้น เงินสองหมื่นสำหรับครอบครัวอย่างเธอแล้วนั้น ถือว่าไม่เท่าไหร่
“เธอคิดไว้ว่าจะอยู่ที่เมืองจินหลิงไปอีกนานแค่ไหนหรือ?” หยางเฟินเอ่ยถามเบาๆ
“เธอไม่ได้อยากจะทำจริงๆใช่ไหม?” เซี่ยหยวนหยวนมองเพื่อนบ้านของตัวเองด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อเล็กน้อย
“ก็มีความคิดนี้อยู่เหมือนกันค่ะ แต่ยังไม่รู้ว่าหลินหยางจะอยู่ที่นี่อีกกี่วัน” เธอเอ่ยออกมาอย่างเลี่ยงไม่ได้
“ถ้าหากไม่มีอะไรแล้วล่ะก็ คืนนี้เดี๋ยวผมหาที่นอนซักคืนนึง แล้วพรุ่งนี้เช้าก็เดินทางกลับแล้วครับ ถ้าหากคุณอยากทำจริงๆ และมีเวลาว่าง ก็สามารถไปหาผมที่เมืองเจียงหลิงได้ครับ” หลินหยางคิดแล้วจึงบอกกับเธอ
“เธอกลับไปมีเรื่องด่วนอะไรต้องไปทำหรือเปล่า?” จางเยว่เอ่ยถาม
“ตอนนี้ยังไม่มีครับ แต่บางทีอาจจะมีคนไปเอายาอะไรประมาณนั้น” นึกถึงพืชตระกูลถั่ว หลินหยางจึงเอ่ยบอกขึ้นมา
“ถ้าไม่อย่างนั้นฉันให้เธอสามหมื่น เธออยู่ที่นี่ต่ออีกซักอาทิตย์นึงช่วยฉันหน่อยได้ไหม?” แววตาที่มุ่งมันของหยางเฟินเอ่ยถามขึ้นมา
“เอ๋ เมื่อกี้ใครกันนะที่ไม่เชื่อว่าการนวดจะได้ผล ตอนนี้ขอร้องให้เจ้าตัวเขาอยู่ต่อแบบนี้ซะแล้ว” จางเยว่ที่อยู่ข้างๆหัวเราะเยาะออกมา
“เด็กบ้า” มองบนใส่จางเยว่ หยางเฟินกระซิบลงข้างๆหูของจางเยว่ : “เธอร้องเสียงดังอยู่ในห้องเมื่อกี้ คิดว่าฉันจะไม่ได้ยินหรือไงจ๊ะ?”
“อา!” จางเยว่ร้องขึ้นมา ด้วยใบหน้าแดงก่ำ
เสียงของหยางเฟินเบามาก ถ้าหากหลินหยางเป็นเพียงแค่คนธรรมดานั้น จะต้องไม่ได้ยินอย่างแน่นอน แต่ความสามารถของเขาไปถึงระดับกลางของบทหลงเฟิ่งเจว๋แล้ว และนับว่าเป็นบุคคลที่ฝึกฝนกำลังภายในด้วย การได้ยินนั้นนับว่ามีความฉับไวอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ เสียงเบาๆนั้นเข้ามาในหูของหลินหยาง เมื่อได้ยินแล้วนั้นหลินหยางก็รู้สึกเขินจนทำตัวไม่ถูก รู้สึกว่าตัวเองลืมตัวไปเสียจนไม่ทันได้ระวังว่าคนอื่นจะมาได้ยินเข้า
“อะไรกันหรือ?” ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่าหยางเฟินพูดอะไรกับจางเยว่นั้น แต่เซี่ยหยวนหยวนเองก็สามารถเดาบางอย่างได้ จึงเอ่ยถามขึ้นอย่างเคืองๆ
“เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร น้าเฟินคุยกับหลินหยางต่อนะคะ ฉันเข้าไปในห้องก่อน” จางเยว่รู้สึกเขินอายเธอหน้าแดงวิ่งเข้าห้องนอนตัวเองไปแล้ว และปิดประตูลงพลางนั่งลงบนเตียง เธอหยิบหมอนขึ้นมาแล้วตีลงไปบนหมอนไม่หยุด : “เสี่ยวหยางบ้า บอกให้พยายามอย่าทำแรงกับฉัน นี่ทำให้ฉันต้องร้องออกมา แล้วคนอื่นก็ดันได้ยินเข้าเสียนี่ แม่ฉันจะต้องได้ยินแน่ๆเลย อา น่าโมโหจริงๆ!”
“อืม ถ้าหากคุณต้องการให้ผมอยู่ ผมก็สามารถอยู่ต่อได้ครับ แต่ก็อาจจะอยู่ได้ไม่ถึงอาทิตย์นึงนะครับ ผมจะพยายามแล้วกัน” หลินหยางพยักหน้าพลางเอ่ยขึ้น
“ดีเลย ถ้าอย่างนั้นก็ตามนี้แล้วกันนะ ตอนนี้บ่ายสามโมงแล้ว ถ้าอย่างนั้นตอนนี้เธอก็ลองนวดให้ฉันหน่อยก็แล้วกัน” หยางเฟินเอ่ยถามด้วยความรู้สึกดีใจ
หลังจากที่เซี่ยหยวนหยวนที่อยู่ข้างๆได้ยินแล้วนั้น จึงขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย แต่สุดท้ายแล้วเธอก็ถอนหายใจออกมาพลางเอ่ย : “เสี่ยวหยาง เธอเป็นคนช่วยชีวิตเสี่ยวเยว่เอาไว้ ช่วงค่ำๆเดี๋ยวพ่อของเสี่ยวเยว่ก็กลับมาแล้ว เธอนวดให้หยางเฟินเสร็จแล้ว ก็อย่าเพิ่งรีบกลับก็แล้วกันนะ อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อน ให้พ่อเขาได้ขอบคุณเธอซักหน่อย”
“เรื่องเล็กครับ ไม่ต้องขอบคุณอะไรเลยครับ เดี๋ยวถึงเวลานั้นแล้วผมจะมานะครับ” หลินหยางยิ้มพลางตอบรับ
“แม่สามีและลูกอยู่ที่บ้าน ถ้าอย่างนั้นทำที่บ้านของพี่เลยแล้วกันนะคะ” หยางเฟิงที่จะพาหลินหยางไปที่บ้านของเธอในตอนแรก จู่ๆก็นึกอะไรขึ้นมาได้ หยางเฟินหน้าแดงพลางเอ่ยขึ้น
“เอาอย่างนั้นก็ได้ ไปที่ห้องนั้นแล้วกัน ปกติแล้วจะเอาไว้ให้ญาติที่มาใช้น่ะ” เซี่ยหยวนหยวนชี้ไปยังอีกห้องหนึ่ง เธอเองก็อยากดูเหมือนกันว่า สรุปแล้วหลินหยางจะทำให้หยางเฟินได้ผลลัพธ์ที่ดีออกมาหรือเปล่า
ถึงแม้หลินหยางจะปรับสรีระให้หยางเฟินแล้ว แต่เซี่ยหยวนหยวนเองก็จะไม่หาหลินหยางให้มาทำให้เธอเหมือนกัน อายุของเธอไม่น้อยแล้ว ถึงแม้ว่าจะดูแลตัวเองเป็นอย่างดี เดาอายุไม่ได้ แต่ความคิดของเธอนั้นก็ยังจะดูมีความเป็นคนสมัยก่อนอยู่บ้าง
หลังจากที่หลินหยางกับหยางเฟินเดินเข้าไปในห้องแล้วนั้น หยางเฟินก็ล็อคประตูห้องเอาไว้
หลินหยางมองพิจารณาภายในห้อง เตียงที่เรียบง่าย โต๊ะเก้าอี้และเฟอร์นิเจอร์อื่นๆก็มีครบถ้วน ทั้งมีแอร์ติดผนังห้องอีกด้วยนับว่าไม่เลวเลยทีเดียว
เขาหันกลับมามองหยางเฟิน มองสำรวจในระยะที่ใกล้เธอมากขึ้น พบว่าหลินหยางก็เป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่ง
ชุดกระโปรงสีม่วง เธอไม่ได้สวมใส่ถุงน่อง ทำให้ขายาวอันขาวผ่องของเธอนั้นปรากฏอยู่ตรงหน้า รูปร่างนับว่างดงามเลยทีเดียว หน้าอกที่นูนออกมานั้นช่างยั่วยวนคนได้ดีนัก ใบหน้าที่แต่งหน้ามาอ่อนๆ ดวงตาทั้งสองข้างเต็มไปด้วยความมีน้ำมีนวล ผมยาวปะบ่า เธอเป็นคนที่ดูสะอาดสะอ้านยิ่งนัก
คนที่มีเงินมักจะดูแลตัวเองได้เป็นอย่างดี ถ้าหากมองแค่เพียงภายนอกเท่านั้น หยางเฟินดูแล้วเหมือนกับอายุเพียงแค่ยี่สิบกว่าๆเพียงเท่านั้น
ในขณะเดียวกันที่หลินหยางกำลังมองหยางเฟินอยู่นั้น คนทางด้านหลังก็กำลังมองหลินหยางอยู่ด้วยเช่นกัน หลินหยางสูงร้อยแปดสิบ รูปร่างดูผอม แต่ให้ความรู้สึกถึงความมีพละกำลังที่แข็งแรง ผมเผ้าของเขานั้นไม่ได้ถูกหวีให้เรียบร้อย ดูสบายๆยิ่งนัก
รูปลักษณ์ภายนอกที่หล่อเหลา เก็บซ่อนความไม่แยแสไม่ใส่ใจอะไรเอาไว้ นับว่าเป็นกลิ่นอายที่ทำให้คนอื่นหลงใหลได้แบบหนึ่ง ทำให้หยางเฟินมองด้วยความรู้สึกสบายๆ ในใจของเธอนั้นมีความรู้สึกสงสัยอยู่บ้าง ตัวเองก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่สำมะเลเทเมา ถ้าหากให้ผู้ชายคนอื่นมานวดหน้าอกให้เธอแบบนี้ ตัวเองก็คงจะไม่ยอมอย่างแน่นอน แต่ก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน เมื่อเผชิญกับเด็กหนุ่มคนนี้ ในใจกลับมีความรู้สึกขัดแย้งนี้ขึ้นมา
“หลินหยาง เธอนวดให้คนอื่น เธอทำอย่างไรหรือ?” หยางเฟินหน้าแดงเอ่ยถามขึ้นเบาๆ
เมื่อได้ยินคำถามนี้จากหยางเฟินแล้ว หลินหยางที่มีสีหน้าเป็นปกติ จึงเอ่ยขึ้นอย่างจริงจัง : “ในเมื่อเป็นการนวดตรงหน้าอก เพราะฉะนั้นมือของผมจะต้องสัมผัสโดนหน้าอกของคุณอยู่แล้ว”
“นั่นก็หมายความว่าแม้แต่ชุดชั้นในก็จะใส่ไว้ไม่ได้ใช่ไหม มือของเธอจะสัมผัสโดนตรงนั้นโดยตรง?” หยางเฟินเอ่ยถามขึ้นด้วยความตกใจ
“ครับ ร่างกายส่วนบนจะต้องปรากฏออกมาทั้งหมด อีกทั้งเวลานวดก็ต้องใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง ตอนนี้คุณสามารถลองพิจารณาดูก็ได้นะครับว่าจะทำหรือไม่ทำ” หลินหยางไม่อยากบังคับ ยืนอยู่ตรงนั้นนิ่งๆ รอให้หยางเฟินตัดสินใจ
“เธอทำให้คนอื่นๆ ก็ทำแบบนี้ใช่ไหม?” หยางเฟินเอ่ยถาม
“ครับ” หลินหยางพยักหน้า
“เธอเคยทำมากี่คนแล้ว ได้ผลหรือเปล่า?”
“เคยทำให้มาสองคนแล้วครับ หนึ่งในนั้นก็ที่เสี่ยวเยว่บอกไป ได้ผลดีมากครับ ส่วนอีกคนหนึ่งเนื่องจากว่าไม่มีเวลาทำเท่าไหร่ ทำไปได้เพียงแค่ครึ่งเดียว แต่ก็เปลี่ยนแปลงไปมากอยู่ครับ” หลินหยางพยักหน้าพลางเอ่ยบอกกับเธอ