ซูเปอร์หมอเข็ม/หมอเข็มยอดฝีมือ（NC25+） - บทที่ 266 บ้าคลั่งจนเกินไป
หลินหยางก้มหน้าลงมอง สาวน้อยคนนี้ช่างกล้าหาญเสียจริง ถึงขั้นกล้าตีโต้กลับแบบนี้
เขาทำหน้าขรึมและพูดว่า “ถ้ายังพูดเหลวไหลอีก ผมจะไม่เกรงใจแล้วนะ!”
“คุณปล่อยให้พี่สาวสูญเสียการควบคุมแบบนี้ใช่ไหม? คุณนี่มันเลวจริงๆ!” เสิ่ยวชิ่วเลียริมฝีปากตัวเองโดยไม่รู้ตัว
องคชาตของหลินหยางยิ่งอยู่ก็ยิ่งใหญ่ขึ้น และนี่ก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถควบคุมได้ เพราะมันปฏิกิริยาของสัญชาตญาณ! เสิ่ยวชิ่วหอบอย่างหนัก ปฏิกิริยาที่ไม่ได้ตั้งใจของร่างกายเธอทำให้หลินหยางมองออกถึงความหลงใหล จนลืมควบคุมกำลังในมือตัวเอง
เจินชี่ของบทหลงเฟิ่งเจว๋ดูเหมือนว่าจะพบที่พักพิงแล้ว มันซอกแซกเข้ามาในสมองของเสี่ยวชิ่ว ดวงตาของเธอก็เป็นประกายไปด้วยสีสันที่แวววาว
“ไม่สบายเลย!” สาวน้อยส่งเสียงครวญคราง
หลินหยางรีบดึงเข็มออกจากตัวเธอ และหัวเราะอย่างเบิกบานพร้อมกับพูดว่า “เป็นยังไงบ้าง ครั้งนี้เข้าใจแล้วหรือยัง?”
ดวงตาเสี่ยวชิ่วแดงฉานขึ้นมา เธอขี่ไปที่ตัวหลินหยางอย่างโกรธเคือง ไม่รู้ว่าทำไมบนตัวเธอถึงเต็มไปด้วยพลัง จากนั้นก็ผลักหลินหยางลงบนเตียง
เดิมทีหลินหยางอยากตำหนิเธอสักสองสามคำ แต่ริมฝีปากสีชมพูนุ่มละมุนก็กดทับ อยู่ๆสาวน้อยก็จูบเขาอย่างกล้าหาญ
น่าเสียดายที่สาวน้อยคนนี้เหมือนอย่างชิวซิงเยว่พูดไว้ว่า เธออายุยังน้อย แค่จูบยังทำไม่เป็น รู้แค่ใช้ริมฝีปากบางๆ2 ข้างแนบลงที่ปากของหลินหยาง หลินหยางเบิกตากว้างและมองมาที่เธอ อยากจะดึงเธอออกจากตัวเอง แต่ไม่รู้ว่าพลังดุร้ายที่ล้อมรอบตัวเขาอย่างแน่นหนาของสาวน้อยคนนี้มาจากไหนกัน ทำให้เขาขยับตัวไม่ได้เลย
การพูดสุ่มสี่สุ่มห้ามีกรรมตามสนองจริงๆ และหลินหยางก็สงสัยว่าเขากำลังจะโดนเธอข่มขืนจริงๆ ร่างกายของเสี่ยวชิ่วเต็มไปด้วยพลัง จากนั้นก็ฉีกเสื้อผ้าของเขา
ชุดสูทอันล้ำค่าบนตัวหลินหยางกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย กระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาโดนปลดออกทั้งหมด และชุดชั้นในด้านในก็กลายเป็นแถบผ้า ดวงตาของเสี่ยวชิ่วเต็มไปด้วยเส้นเลือดแดง ราวกับว่าเธอกำลังบ้าคลั่ง
“สาวน้อย ตื่นได้แล้ว คุณหลงใหลจนคลั่งแล้วเหรอ?” หลินหยางถามด้วยความตื่นตระหนก
“ใช่แล้ว ฉันหลงใหลจนคลั่งแล้ว คุณพูดถูก ความสัมพันธ์ที่เสแสร้งจะไปมีความหมายอะไร! ฉันแค่อยากลิ้มลองรสชาติที่แท้จริงของผู้ชายเท่านั้นเอง!” เสี่ยวชิ่วพูดอย่างหยาบคายและดุร้าย
หลินหยางจึงคิดได้ว่าเรื่องนี้มันไม่เหมาะสม เจินชี่ของบทหลงเฟิ่งเจว๋ที่เพิ่งส่งให้สาวน้อยคนนี้มันเต็มที่แล้ว จนก่อกวนจิตใจของเธอ
เสี่ยวชิ่วออกแรงฉีก และร่างกายที่ขาวนุ่มละมุนของเธอก็เปลือยโล่งออกมา ร่างที่เริ่มเป็นสาวนี้ ก็เผยอนุภาคออกมาในบรรยากาศที่เหน็บหนาว
จุดสีแดงที่สวยสดงดงาม 2 จุดบนหน้าอกนั้น เหมือนกับชามหยกและมันก็ลานตาเกินไป หลินหยางหอบพร้อมกับพูดว่า “อย่าทำซี้ซั้วนะ คุณน่ะเพิ่งจะอายุเท่าไหร่เอง!”
“ฉัน 17 ปีแล้ว และคนที่ฉันชอบก็โดนคุณแย่งไป ดังนั้นฉันอยากลากตัวคุณไปจากเธอด้วย!” ที่แท้สาวน้อยคนนี้ก็กำลังสับสนอยู่นั่นเอง
เธอจูบหลินหยางอีกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับทำมากกว่าเดิม โดยรู้ว่าต้องอ้าปาก และปล่อยให้ลิ้นที่คล่องแคล่วของเธอเข้าไป หลินหยางตกตะลึง และเขาที่ถูกกระตุ้นขึ้นมาก็ไม่เกรงใจอีกต่อไป
เขาออกแรงพันลิ้น หลินหยางเริ่มเป็นฝ่ายรุกอีกครั้ง จากนั้นจึงพาสาวน้อยคนนั้นลิ้มรสการจูบที่ต่างไปจากเดิม เสี่ยวชิ่วเท่านั้นที่สัมผัสได้ว่าที่แท้การจูบมันมีลูกไม้มากมายแบบนี้นี่เอง ซึ่งมันก็ทำให้จิตใจผู้คนสั่นไหว
รู้สึกมึนเล็กน้อย และเสี่ยวชิ่วก็นอนลงในอ้อมแขนของหลินหยาง หลังจากหอบไปครู่หนึ่งเธอก็ฉีกฉากกำบังสุดท้ายของตัวเองออก ขนสีชมพูที่บางตาก็เผยออกมา และร่างกายที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะนี้ก็ชนอาวุธหนักของหลินหยางไว้
เปรียบเทียบระหว่างสิ่งของทั้งสองนี้ก็แตกต่างกันไกลมาก สาวน้อยก็เริ่มกลัวขึ้นมา มันใหญ่เกินไป หากมันเบียดเข้ามาเธอจะยังมีทางรอดเหรอ?
แต่เสี่ยวชิ่วซึ่งอยู่ในสภาพกึ่งบ้าคลั่งอยู่แล้วไม่สามารถสนใจอะไรมากมายได้ขนาดนั้นแล้ว หลินหยางพยายามปรับให้เข้ากับหัวขององคชาต และหลินหยางเองก็หยุดมันลงอย่างรวดเร็ว
“คุณรู้หรือเปล่าว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่?” หลินหยางถาม
“ฉันรู้แน่นอน ฉันต้องการคุณ!” เสี่ยวชิ่วพูดพร้อมกับยืดหน้าอกที่อ่อนนุ่มออกไป
หลินหยางกอดเธอไว้แน่น พร้อมกับจ้องไปที่เสี่ยวชิ่วและพูดว่า “ถ้างั้นคุณต้องจำเอาไว้ว่า ตั้งแต่นี้ไปจะไม่มีความคิดอื่นๆอีก เพราะผมจะพาคุณไปเรียนรู้โลกใบใหม่ที่มันแตกต่างออกไป!”
เสี่ยวชิ่วตะลึงงัน หัวใจเธอก็รู้สึกอุ่นขึ้นมา ลมหายใจที่คลั่งไคล้เมื่อครู่ก็เริ่มเบาลง และเธอก็พยักหน้าเล็กน้อย “ขอบคุณค่ะ!”
หลินหยางกอดเธอไว้ในอ้อมแขน และกัดไปที่หัวนมบนหน้าอกของเธอเบาๆ จากนั้นก็ผ่อนคลายเส้นประสาทเพื่อให้ร่างกายเธอสามารถทนรับต่อการเตรียมตัวของตัวเองได้
หญิงสาวที่อยู่ใต้เขานั้นยังอ่อนเกินไป ร่างกายยังไม่ขยายอย่างเต็มที่ แต่ความกล้าหาญและความแน่วแน่อย่างนี้ก็ทำให้หลินหยางประทับใจ และเรื่องบางเรื่องก็ไม่จำเป็นต้องไปคิดเล็กคิดน้อยอีกต่อไป ซึ่งการนำประสบการณ์ใหม่มาให้เธอถึงจะเป็นทางที่ถูกต้อง
ด้วยความช่วยเหลือของหลินหยาง ร่างกายของสาวน้อยก็ชุ่มชื้นขึ้นมา และทางเข้าก็มีของเหลวทะลักออกมาจึงทำให้ขนชุ่มชื้น จากนั้นหลินหยางจึงสอดองคชาตเข้าไป
ซึ่งมันไม่เหมือนกับของชิวซิงเยว่ เพราะทางเข้าของสาวน้อยคนนี้มีสิ่งกีดขวาง ซึ่งดูเหมือนว่าเกมของทั้งสองจะยังไม่ทะลุฉากกำบังสุดท้าย จากนั้นหลินหยางจึงออกแรงฉีกแนวป้องกันทั้งหมดออกอย่างอ่อนโยน เสี่ยวชิ่วขมวดคิ้ว พร้อมกับพันไปรอบๆตัวหลินหยางไว้แน่น
“โอ๊ยเจ็บ!” สาวน้อยส่งเสียงกระซิบกระซาบเบาๆ
ซึ่งมันไม่เหมือนกับการบ่น แต่กลับเป็นตื่นเต้นเร้าใจ เธอมีโลกใบใหม่ และความทุกข์ในอดีตก็จางหายไป ส่วนหลินหยางก็เริ่มกระตุ้น
ในช่องที่เล็กมากนั้นก็มีสิ่งที่ใหญ่มหึมาทะลักเข้ามา แต่ดีที่ผู้หญิงคนนั้นมีความอดทนอย่างมาก ไม่ว่ามันจะใหญ่และแข็งแรงแค่นั้นก็สามารถห่อได้อย่างรัด ซึ่งหลินหยางเองก็ไม่กล้าเคลื่อนไหวแรงเกินไป แต่เสี่ยวชิ่ว กลับมองดูตัวเองอย่างคาดหวัง
“ยังเจ็บอยู่ไหม?” หลินหยางถาม
สาวน้อยส่ายหัว เธอกัดริมฝีปากแล้วพูดว่า “คุณเข้ามาขนาดนี้แล้ว ยังจะสนใจเรื่องพวกนี้ไปอีกทำไมล่ะ เร็วหน่อยสิ!”
ที่แท้ก็กำลังเร่งตัวเองอยู่นี่เอง หลินหยางส่งเสียงหัวเราะ แต่เขาก็ยังไม่กล้าประมาท เพราะนี่เป็นครั้งแรกจริงๆ ดังนั้นจะต้องอดทนหน่อยนะ หลังจากที่คนตรงหน้าทำให้เธอชุ่มชื้น คงต้องใช้บทหลงเฟิ่งเจว๋ปกป้องร่างกายที่ยังไม่อ่อนเยาว์และอ่อนโยนของเธอเสียก่อน
ใครจะไปรู้ว่าสาวน้อยจะคลอเคลียเขาจริงๆ เธอพลิกตัวไปทับบนตัวเขา พร้อมกับเหลือบมองไปเขาแวบหนึ่ง แล้วตะโกนออกมาอย่างตกใจว่า “โอ๊ย เลือดออก! เธอหัวเราะอย่างเบิกบาน ต่อไปคุณจะต้องรับผิดชอบฉันนะ!”
ที่แท้ก็มอบตัวให้กับตัวเขานี่เอง ซึ่งให้ร่างกายกับตัวเองนิติภาวะของเธอน้ำเสียงก็ไม่เหมือนกันอีกด้วย เสี่ยวชิ่วเคลื่อนไหวด้วยตัวเธอเองเหมือนกับว่าเธอได้ทิ้งภาระไป ดูเหมือนว่ากำลังในการรักร่วมเพศของสาวน้อยคนนี้ไม่เลวเลย เธอเลียนแบบนอนพลิกตัวไปมา
“เป็นยังไงบ้าง? รู้สึกว่ามันแตกต่างมากใช่ไหม!” หลินหยางยิ้มพร้อมกับถามไปอย่างนั้น
“น่าเกลียด ไอ้ผู้ชายขี้ขลาด ยังให้ฉันเป็นฝ่ายรุกอีกเหรอ!” เสี่ยวชิ่วพูดอย่างเหยียดหยาม
หลินหยางพูดไม่ออก เพราะรอยยิ้มที่ออดอ้อนของสาวน้อยทำให้เขาทำอะไรไม่ถูก จากนั้นทั้งสองก็พัวพันกันอย่างแน่นหนา อย่างไม่แบ่งเขาแบ่งเรา
เขากังวลว่าเสี่ยวชิ่วจะเจ็บและรับไม่ได้ ดังนั้นหลินหยางจึงอยากเปลี่ยนแปลงตัวเอง และสาวน้อยก็นอนบนเตียงอย่างเชื่อฟังพร้อมกับหันศีรษะกลับมาและเล่นหูเล่นตา หลินหยางจึงรีบยกปืนเข้าสู่สนามรบทันที ซึ่งครั้งนี้เขาก็รู้สึกปลดปล่อยอย่างมาก
เขาเคลื่อนไหวไปครั้งแล้วครั้งเล่า และเสี่ยวชิ่วก็ขึ้นๆลงๆ ตามจังหวะ
ทั้งสองก็เคลื่อนไหวอย่างแรง เสี่ยวชิ่วกัดผ้าห่มไว้แน่น และปล่อยให้หลินหยางควบอยู่บนตัวเธอ
หลังจากต่อสู้ไปหนึ่งครั้ง สาวน้อยก็ตัวสั่นไปพักหนึ่ง จากนั้นจึงบีบรัดตาม หลินหยางก็ไม่ได้ยึดติดกับจุดหัวเลี้ยวหัวต่อนี้ จากนั้นจึงพ่นออกมาอย่างรวดเร็ว
เมื่อนอนคว่ำอยู่บนเตียงใหญ่ ดวงตาของเสี่ยวชิ่วก็เป็นประกายด้วยท่าทางแปลกๆ
“ฉันโดนพี่สาวหลอกแล้ว ที่แท้เธอทิ้งฉันจริงๆหลังจากที่ได้ลิ้มรสความหวานนี่เอง! พวกคุณน่ะเป็นคนเลวทั้งคู่!” เสี่ยวชิ่วทำหน้ามุ่ยอย่างน่ารักพร้อมกับพูดออกไปอย่างนั้น
“พวกเราไม่ได้โกหกคุณเลยนะ เป็นเพราะคุณเป็นคนดื้อรั้นต่างหาก!” หลินหยางพูดแก้ตัว
สาวน้อยนอนบนหน้าอกและดีดเล่นหัวนมของเขา หลินหยางรู้สึกจั๊กจี้ เขาบิดตัวและพูดว่า “อย่าทำซี้ซั้วนะ ไม่อย่างนั้นผมจะไม่สนด้วยว่านี่เป็นครั้งแรกของคุณ!”
“เบี้ยวนัดแล้ว! ฉันทำให้คุณเจ็บจนหมดเปลืองแบบนี้ที่ไหนกันล่ะ เมื่อกี้ที่อยู่ข้างบนมันทั้งเจ็บทั้งรู้สึกดี จนตอนนี้ร่างกายก็ไม่เหลือเรี่ยวแรงอะไรอีกแล้ว!” คำบ่นของสาวน้อยทำให้หลินหยางพึงพอใจ
หลังจาก ลุ่มหลงจนไม่อาจตัดใจมาเป็นเวลานาน หลินหยางถึงนึกขึ้นได้ว่ายังมีเจ้าตัววุ่นวายอยู่ข้างนอกสองคน เขาพูดอย่างเร่งรีบว่า “ผมจะไปดูพวกเธอสักหน่อย วันนี้คุณก็นอนอยู่ที่นี่นะ รอให้ร่างกายฟื้นตัวก่อนแล้วค่อยลุกขึ้น!”
หลินหยางจูบไปเบาๆ จากนั้นก็พลิกตัวและขึ้นไปส่องช่องประตูอย่างเงียบๆ เมื่อไม่เห็นเงาร่างของ 2 สาวนั้นแล้ว หลินหยางก็เงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ จากนั้นก็ได้ยินเสียงหอบหายใจดังมาจากชั้นบนอย่างไม่คาดคิด
นี่มันเรื่องอะไรกัน หลินหยางค่อยๆย่องเท้าเดินขึ้นไป และฟังอย่างระมัดระวัง ซึ่งข้างในมีเสียงครวญครางอยู่ 2 เสียง
หลินหยางตกใจ หรือว่าเถียนเสี่ยวเสี่ยวก็เล่นบทความรักจอมปลอมนี้เหมือนกัน? แต่สาวน้อยคนนี้ก็กล้าหาญเกินไป ทำไมถึงไปนอนกลิ้งไปกลิ้งมากับส้งซูยี่ล่ะ?
สิ่งนี้ทำให้หลินหยางต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วย ไม่รู้ว่าควรผลักประตูบานนี้ออกหรือเปล่า และการเปิดเผยเรื่องอื้อฉาวของสาวน้อยทั้งสองนั้น คาดว่าส้งซูยี่และเถียนเสี่ยวเสี่ยวจะต้องโกรธตัวเองจนแตกคอกันแน่เลย แต่ถ้าส่งเจียวรู้ว่าตัวเองผลักลูกสาวของเธอเข้าไปในหลุมนี้เธอจะต้องต่อสู้กับตัวเขาอย่างสุดชีวิตแน่นอน
หลังจากลังเลไปครู่หนึ่ง หลินหยางก็ยังคงตัดสินใจบิดลูกบิดประตู และข้างในก็เต็มไปด้วยความมืด โดยสาวน้อยทั้งสองคนนั้นปิดหน้าต่าง และผ้าม่านก็ถูกดึงลง หน้าจอคอมพิวเตอร์ในห้องกะพริบ และร่างเปลือยทั้งสองที่อยู่ข้างในก็กำลังพัวพันกันอยู่ ซึ่งในขณะนั้นเถียนเสี่ยวเสี่ยวและส้งซูยี่กำลังจ้องที่หน้าจออย่างเบิกตากว้าง และไม่ได้สังเกตเห็นหลินหยางที่เดินเข้ามาเลย
“ไอ้เด็กเมื่อวานซืนทั้งสองที่แท้ก็แอบดูหนังโป๊แบบนี้นี่เอง ทำไมถึงกล้าขนาดนี้!” หลินหยางตะโกนพูดอย่างเสียงดัง
เถียนเสี่ยวเสี่ยวและส้งซูยี่ก็ยืนขึ้นอย่างตื่นตระหนกตกใจไปครู่หนึ่ง ทั้งสองต่างพากันก้มหน้า และไม่กล้าขยับ และทั้งสองยังอยากใช้ร่างกายปกปิดการมองเห็นของหลินหยางอีกด้วย จากนั้นเขาก็เบียดเข้าไปพร้อมกับปิดหน้าจอลงทันที แต่ก็ยังมีเสียงครวญครางดังมาจากเครื่องเสียง
เขาถอดปลั๊กไฟออกอย่างโกรธ หลินหยางจ้องไปที่พวกเธอและพูดว่า “บอกสิว่าพวกแกดูมานานแค่ไหนแล้ว?”
“เพิ่งดูได้ไม่นานเอง!” เถียนเสี่ยวเสี่ยวพูดอย่างตะกุกตะกัก
ส้งซูยี่พูดอย่างหน้าแดงว่า “ที่จริงพวกเราเพิ่งดูไปแป๊บหนึ่งเอง หนูกับเสี่ยวเสี่ยวได้ยินว่าคุณทำสิ่งที่ไม่ดีอยู่ข้างใน พวกเราสองคนจึงวิ่งขึ้นมาดูหนัง ที่จริงไม่ได้ดูเรื่องนี้ แต่พวกคุณสองคนเสียงดังมาก และไม่รู้ว่าทำไมอยู่ๆถึงคลิกดูเรื่องนี้!”
นี่เรียกว่าการอธิบายที่มีเหตุผลยังไงกัน หลินหยางหน้าแดงและพูดว่า “กลางวันแสกๆ พวกแกสองคนไม่รู้จักอายบ้างเลยเหรอ สิ่งนี้ดูไม่ได้นะ เพราะว่ามันส่งผลต่อการเจริญเติบโตของพวกแก! โดยเฉพาะกับเด็กที่กำลังจะถึง 7 ขวบ!”
“ไอ้สัตว์ ตัวเองทำเรื่องไม่ดีไม่พูด แต่ตอนนี้กลับวิ่งมาว่าพวกเราสองคน มันน่าอายมากเลยนะ!” ส้งซูยี่พูดอย่างเหยียดหยาม
“พี่ใหญ่ พวกเราสองคนต่างก็ถูกพี่ทำร้ายเหมือนกัน พี่ส่งเสียงหอบฮืดฮาดอย่างเจ็บปวดอยู่ข้างล่าง พวกเราฟังจนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยวิ่งขึ้นมาข้างบนเพื่อหลบพวกพี่ไง!” เถียนเสี่ยวเสี่ยวพูดพร้อมกับส่ายแขนไปมา
หลินหยางอยากตีหน้าขรึม แต่เขาก็ไม่มีหน้าที่จะตำหนิพวกเขาทั้งสองคนแล้ว นี่อาจเป็นเพราะตัวเองไม่ได้เป็นตัวอย่างที่ดี เลยไม่สามารถสั่งสอนได้ แล้วใครให้เขาทำเรื่องนั้นก่อนล่ะ
จากนั้นไม่นาน หลินหยางถึงพูดว่า “ซูยี่ ฉันต้องพาแกกลับไป เรื่องของวันนี้ให้ถือว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นแล้วกัน! และไม่มีใครได้รับอนุญาตให้พูดถึงเรื่องนี้ด้วย พวกเรามาเกี่ยวก้อยกันดีไหม?”