ดวงตาของเทพเจ้า God’s eyes - ตอนที่ 139

เจสันเหนื่อยเกินกว่าจะสู้ต่อไปได้ แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้พวกเขา แม้ว่าไมโลจะมองไปรอบๆ อย่างโง่เขลา ขณะที่เบลล่ามองเขาเหมือนคนงี่เง่า

ไม่มีอะไรให้เจสันทำ ยกเว้นการเฝ้าดูเสากระโดงข้างหน้าเขา และในขณะที่สังเกตพวกมัน เขาพยายามรวบรวมมานาอย่างอดทนในขณะที่จิตแยกของของเขาทำเช่นเดียวกัน

เจสันต้องการที่จะคิดออกว่าเขาสามารถซ้อนเอฟเฟกต์เทคนิคติดตัวและเพิ่มการรวบรวมมานาของเขาและการดูดซับแบบนั้นได้หรือไม่

หากเป็นไปได้ เขาสามารถใช้มานาได้มากขึ้นในระหว่างการต่อสู้โดยไม่ต้องกังวลกับพลังมานาที่ใช้ออกไปของเขา

นอกจากนี้ เขายังสามารถเพิ่มเอฟเฟกต์การดูดซึมได้โดยไม่เสียเวลามาก และเพิ่มระดับของแกนมานาของเขาเร็วขึ้น…

เจสันใกล้จะเข้าสู่ระดับ 2 ของผู้ชำนาญแล้ว และต้องขอบคุณการชำระล้างร่างกายที่เขาได้รับ และมนัจะใช้เวลาอีกไม่กี่วันกว่าจะถึงเกณฑ์ที่เขาจะพัฒนาสู้ระดับ 2

ด้วยหินมานาที่เขาได้รับ เขามีความมั่นใจที่จะพัฒนาหลายครั้งในอีก 3 เดือนข้างหน้า จนกว่าทัวนาเมนต์จะเริ่มต้นขึ้น และสิ่งเดียวที่เขาต้องดูแลคือไม่ต้องบาดเจ็บสาหัสหรืออะไรทำนองนั้น

ไม่สำคัญหรอกว่าเขาจะตัดสิทธิ์ออกจากคลาสการต่อสู้พิเศษภายใน 2- 3 ซึ่งมันก็เป็นเรื่องที่ไม่แน่ เมื่อพิจารณาว่าเขาจะต้องต่อสู้กับนักเรียนหลายพันคนในโรงเรียนสาขาที่ 6

ด้วยความหวังเกี่ยวกับข่าวลือของเขาจะแพร่กระจาย เจสันจึงต้องเอาชนะไมโลและเบลล่าโดยทำให้ทั้งคู่นั่นหวาดกลัวอย่างยิ่ง

เขามั่นใจว่ามีข่าวลือแพร่สะพัดไปรอบๆ ตัวเขาแล้ว เนื่องจากในช่วง 300 ปีที่ผ่านมาไม่เพียงแต่เป็นช่วงอายุของการระบาดของมานาเท่านั้น แต่ยังเป็นเวลาสำหรับเทคโนโลยีที่จะพัฒนาให้ดียิ่งขึ้นไปอีก ต้องขอบคุณมานาที่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด

นอกเหนือจากการดูการต่อสู้แล้ว เจสันพบว่าจากประสบการณ์การต่อสู้ของเขาเพียงอย่างเดียว เจสันนั่นมีประสบการณ์ที่เหนือกว่าพวกเขาอย่างแน่นอน โดยมีข้อเสียเพียงอย่างเดียวคือความสามารถที่ไม่ความสัมพันธ์กับธาตุต่างๆ ของเขา นอกเหนือจากออริจินเฟลม

สิ่งนี้จะทำให้เพื่อนร่วมชั้นของเขาได้เปรียบอย่างมาก แม้ว่าความสามารถในการต่อสู้ของเขาในทุกแง่มุมจะดีกว่าด้วยความช่วยเหลืออย่างต่อเนื่องของเกร็กและเซรอนในฐานะคู่ซ้อม

เจสันไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไรกับไมโล แต่เวลาจะบอกเขาและเขาไม่ต้องการเสียเวลาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ในตอนนี้

ก่อนกลับบ้านเจสันตัดสินใจบอกทิลล์เกี่ยวกับสถานการณ์ของเขากับอาร์เทมิส และขออนุญาตให้มันได้เข้าไปในบริเวณโรงเรียนและสนามรบ เพราะเขาต้องเข้าไปในพื้นที่ต่อสู้ทุกวันด้วยคลาสการต่อสู้พิเศษและการท้าทายที่จะเกิดขึ้น

ทิลล์ทำได้เพียงพยักหน้าโดยไม่สนใจเรื่องนี้มากนักเพราะคำขอดังกล่าวไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยนักในโรงเรียนมัธยมของคาเนียร์ ก่อนที่เขาจะส่งข้อความถึงอาจารย์ใหญ่ของโรงเรียนในเครือ

ขณะที่อาจารย์ใหญ่มองดูข้อความด้วยความตกใจ เพราะเนื่องจากเขาไม่เคยเจอเหตุการณ์อย่างเจสันมาก่อน

หากผู้เฒ่าเดร็กได้ยินเรื่องนี้ เขาก็คงจะประหลาดใจกับสายใยวิญญาณของเจสันที่พัฒนาขึ้นหลังจากผ่านไปสองสามเดือนแล้ว แม้ว่าเขาจะค่อนข้างอดทนต่อข่าวที่น่าตกใจ แต่โชคดีที่เขาเป็นครูใหญ่ของโรงเรียนหลัก

ณ คฤหาสน์ เฟลอร์ เจสันเห็นเกร็กและมาเลียและทั้งคู่ดูเหมือนทุบตีกันจนตาย ทำให้เจสันวิ่งเข้าหาพวกเขา

แต่เมื่อพบว่าพวกเขาทั้งสองนั่นได้เข้าสู่ชั้นเรียนการต่อสู้พิเศษในระดับเดียวกัน เจสันก็เริ่มหัวเราะอยู่ครู่หนึ่ง

แม้ว่าเจสันจะหัวเราะ แต่เขารู้สึกประหลาดใจอย่างยิ่งที่เห็นเกร็กได้รับตำแหน่งในคลาสการต่อสู้พิเศษ และดูเหมือนว่าเขาจะต่อสู้อย่างสุดกำลัง ขณะที่เจสันชื่นชม

และตอนนี้เองที่เขารู้ด้วยว่าเกร็กทะลวงเข้าสู่ระดับผู้ชาญ 4 ซึ่งอาจเป็นเพราะความกดดันที่เขาต้องเอาชนะระหว่างการต่อสู้ ซึ่งเป็นเรื่องที่น่ายินดี

เมื่อพิจารณาถึงความแข็งแกร่งโดยเฉลี่ยของเพื่อนร่วมชั้นของเกร็กในระดับผู้ชำนาญระดับ 7 นักเรียนระดับสูงในชั้นเรียนของเขาน่าจะอยู่ในขั้นผู้ชำนาญ 9 แล้ว

การเพิ่มสัตว์เดรัจฉานระดับต่ำ/กลางในการคำนวณของเขา เจสันคำนวณว่าเกร็กต้องเอาชนะคนที่มีร่างกายระดับผู้เชี่ยวชาญ

‘เขาชนะได้ยังไง’

เจสันถามตัวเอง แต่เขาจะรู้ได้อย่างไรว่ากระทิงมีเขาเสริมกำลังปลดผนึกส่วนหนึ่งของสายเลือดที่ซ่อนอยู่ ทำให้มันเพิ่มร่างกายของเกร็กได้สองสามระดับในระยะเวลาอันสั้น

เนื่องด้วยทักษะ [Berserk] นี้ เกร็กจึงเรียกได้ว่า มันอาจจะเป็นไปได้ที่เขจะสามารถเข้าสู่คลาสการต่อสู้พิเศษ

*ในขณะเดียวกัน ความคิดของเจสัน*

ยังคงมีความเป็นไปได้ที่ชั้นเรียนของเกร็กจะมีเพียงนักสู้ที่อ่อนแอหรือเต็มไปด้วยเยาวชนที่อาจจะมีระดับต่ำ แต่เมื่อพิจารณาว่าเป็นโรงเรียนหลักและตรวจดูอาการบาดเจ็บของเกร็ก ที่ดูจริงจังมากแม้หลังจากที่กาเบรียลลารักษาเขาแล้ว และเจตนารมณ์ของเกร็กที่มุ่งมั่นในการเข้าร่วมคลาสการต่อสู้พิเศษ

เจสันทำได้เพียงพยักหน้าชื่นชมเมื่อเกี่ยวกับเกร็ก ที่เปลี่ยนไปบ้าง

มาเลียดูดีกว่าเกร็กแต่ยังบาดเจ็บอยู่ ด้วยเสื้อผ้าที่ไหม้เกรียมและผมที่กระเซิง

เห็นได้ชัดว่าเธอยังต่อสู้เพื่อให้ตัวเองนั่นมีระดับสูงสุดของห้องตัวเองเพื่อเข้าสู่คลาสการต่อสู้พิเศษ และเมื่อพิจารณาว่าเธออยู่ใน 10 อันดับแรกของห้องแล้ว มันก็ยิ่งยากสำหรับเธอมากขึ้นไปอีก ถึงแม้ว่าเธอจะอยู่ที่ระดับปรมาจารย์ขั้นต้น

ถึงแม้เธอจะอยู่ในระดับปรมาจารณ์แต่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่มาเลียจะสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ของเธอ เนื่องจากความสามารถในการต่อสู้ของเธอค่อนข้างแย่เมื่อเทียบกับอัจฉริยะตัวจริงในแอสทริกซ์

ความถนัดด้านมานาของเธอนั้นเหนือกว่าคนอื่น ซึ่งที่ความถนัดในการต่อสู้ของเธอน่าจะดีกว่านี้ แต่ก็ไม่สำคัญเลยเพราะเธอมีความรู้มากมาย

นอกจากนี้ จะไม่มีใครบังคับเธอให้สู้กับใครสักคนที่มีชีวิตหรือความตาย อย่างน้อยเจสัน ก็หวังเช่นนั้น

เมื่อถึงระดับปรมาจารย์ตอนอายุ 16 เธออาจจะสามารถบีบอัดมานาของเธอและสร้างมานาเหลวหนึ่งหยดก่อนที่เธอจะอายุ 20 ปีซึ่งถือเป็นความสำเร็จที่ยอดเยี่ยมอย่างแน่นอน

ความถนัดต่อมานาในคาเนียร์นั้นไม่ได้ดีไปกว่าหมู่เกาะ ในขณะที่มีเพียงกลุ่มครอบครัวใหญ่และเหล่าองค์กรเท่านั้นที่เพิ่มอัตราส่วนความถนัดนี้เล็กน้อย โดยส่งต่อความถนัดมานาไปยังผู้สืบทอดทางพันธุกรรม

มีข้อยกเว้นอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นบวกหรือลบ ในขณะที่ทั้งเจสันและมาเลียอาจกล่าวได้ว่าเป็นตัวอย่างที่ดี

หลังจากพูดคุยกันซักพัก ทุกคนก็เข้าไปในห้องของตัวเองเพื่อดูดซับมานาหรือฝึกข้างนอก ฝึกฝนเทคนิคการต่อสู้ของพวกเขา

ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับทุกคนคือการเพิ่มความสามารถในการต่อสู้และระดับแกนมานาเพื่อให้ได้อันดับที่ดีในทัวร์นาเมนต์ Big-Three หากพวกเขายังคงสามารถรักษาตำแหน่งไว้ได้ เพราะเนื่องจากผลประโยขน์ที่จะได้รับนั้นดีมากมาย

เจสันต้องการจะบุกเข้าสู่ระดับผู้ชำนาญ 2 ก่อนวันศุกร์หรืออาจจะมากกว่านั้นก่อนที่อาร์เทมิสจะวิวัฒนาการเสร็จ และด้วยเหตุนั้น เขาจึงหยิบหินมานาสองสามก้อนออกมาเพื่อดูดซับมานาอย่างแข็งขัน ก่อนที่เขาจะนำสกอร์พิโอออกจากถุงพร้อมกับหินมานาทั้งหมดอยู่ภายใน

หินมานาบางส่วนสูญเสียความแวววาวไปเล็กน้อย แต่อัตราการดูดซับมานาของสกอร์พิโอนั้นค่อนข้างช้ากว่าอาร์เทมิสและของเขามาก ทำให้เจสันวางสกอร์พิโอไว้ข้างๆ ตัวเขา ก่อนที่เขาจะดูดซับมานาในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าจนกว่าเขาจะเปลี่ยน สู่เทคนิคเฮลวี่เฮลล์

หลังจากเสร็จสิ้นการจัดเกลียวพลังงานวิญญาณห้าสาย เจสันก็ฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง ซึ่งทำให้เขาดูดซับมานาอีกสองสามชั่วโมง

เขารู้ว่าการสอบเชิงปฏิบัติของช่างฝีมือจะเริ่มในวันพรุ่งนี้ แต่เขาไม่ได้กังวลแม้แต่น้อยนิด เนื่องจากเขารู้จุดสำคัญของงานพื้นฐานส่วนใหญ่ที่ต้องทำด้วยหนังสือที่เขาเริ่มอ่าน

เจสันหวังว่าเขาจะได้รับอนุญาตให้สร้างอาวุธแทนสิ่งพื้นฐานบางอย่างที่เกือบจะไร้ค่า

นอกจากนั้น เขาคาดหวังว่าจะได้รับสมุนไพรบางชนิดเพื่อปรุงยา และรูนชนิดใดที่เขาจะต้องจารึกเพื่อให้ผ่านการสอบ

แต่อย่างใด เจสันรู้สึกไม่ดีว่าเขาจะต้องผิดหวังในวันพรุ่งนี้

การอ่านหนังสือที่ลึกซึ้งสองสามโหลซึ่งมีไซต์หลายพันแห่งนอกเหนือจากคำสอนของเชนและดาเลียน่าจะมีประโยชน์มากกว่าการบรรยายระดับ 3 และอันดับ 4 ที่เขาจะสามารถเข้าร่วมได้

เจสันมีสัตว์ประหลาดสองตัวที่มีระดับสูง หลังจากท่องจำหนังสือในชิปหน่วยความจำของเขา ในที่สุดเขาก็สามารถเรียนรู้บางอย่างจากพวกมันได้ และดาเลียอาจเพิ่มศักยภาพของสกอร์พิโอเมื่อเขาได้พบกับดาเลียอีกครั้ง

ณ ตอนนี้ เจสันถูกห้ามไม่ให้ติดต่อพวกเขา เพื่อเป็นแรงจูงใจหรือการลงโทษ ซึ่งเขาไม่เข้าใจจริงๆ

ข้อยกเว้นเพียงอย่างเดียวคือหากมีเรื่องเร่งด่วนเกิดขึ้นหรือเขาท่องจำหนังสือทุกเล่มเสร็จ

นี่เป็นการทรมานแบบเฉยเมยสำหรับเขาและเขาคร่ำครวญเรื่องนี้มากก่อนจะอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า และเข้านอน

—-

เจสันตื่นแต่เช้าอีกครั้งเพราะโดนสกอร์พิโอต่อยเขา เจสันออกกำลังกายตอนเช้าเสร็จ อาบน้ำ เปลี่ยนชุด และกินบางอย่างเป็นอาหารเช้าเมื่อรถรับส่งมาถึง

ภายในกระสวยอวกาศ เจสันฝึกฝนเทคนิคเฮลวี่เฮลล์เช่นเคย และสังเกตว่าเขามีพลังงานวิญญาณถึง 17.1 หน่วย ทำให้เขามีความสุข แม้ว่ามันจะไม่เพียงพอสำหรับอาร์เทมิสก็ตาม

ภายในโรงเรียน เขาได้รับสถานที่สำหรับการทดสอบภาคปฏิบัติ และอยู่ในอาคารเสริมเล็กๆ ที่ดูเหมือนหอคอยช่างขนาดเล็ก

อย่างไรก็ตาม ในความเป็นจริง อาจเป็นเพียงโกดังที่สวยงามเท่านั้น เนื่องจากเขาสังเกตเห็นว่าโรงตีเหล็กที่เขามองเห็นนั้นเคลื่อนย้ายได้และค่อนข้างล้ำหน้าในตอนนั้น

ภายในห้องโถงใหญ่ที่พวกเขาอยู่ภายในนั้นหยาบ และถ้าเจสันกลับมองเห็นได้ว่า อาคารนี้ไม่ได้รับการดูแลพอสมควรเนื่องจากจะสามารถมองเห็นใยแมงมุมได้จากบริเวณมุมต่างๆ ของอาคาร

เจสันยิ้มอย่างประหลาดเมื่อเห็นความแตกต่างระหว่างโรงตีเหล็กขั้นสูงที่มีเทคโนโลยีสูงและอาคารทั้งหลัง

เหมือนพวกเขาพยายามเพิ่มชื่อเสียงของหอคอยช่างฝีมือ แม้ว่าครูในโรงเรียนบางคนจะดูไม่พอใจก็ตาม

อย่างไรก็ตาม เจสันไม่สนใจว่าจะไปทางใด เขานั่งบนเตาหลอมที่กำหนด อดทนรอให้ทุกคนเข้ามาในห้อง

ผู้ตรวจสอบเข้ามาทีละคน และไม่น่าแปลกใจเลยที่พวกเขาเป็นช่างตีเหล็กและอาจารย์รูนคนเดิมที่เขาเคยเห็นมาก่อน ขณะที่แอนทาเลียยืนอยู่ข้างหน้าอีกครั้ง มองเจสันด้วยความอยากรู้

สิ่งนี้ทำให้เขาตัวสั่นและเขาตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อสายตาของหญิงสาวหน้าอกใหญ่ โดยมุ่งความสนใจไปที่โรงตีเหล็กของเขา เมื่อเขาได้ยินงานที่พวกเขาต้องทำ