ดวงตาของเทพเจ้า God’s eyes - ตอนที่ 154

ดวงตามานาของเจสันตรวจจับโดมน้ำใต้ดินได้อย่างง่ายดายในขณะที่เขาดำดิ่งลึกลงไปในทะเลสาบเล็กๆ ภายในป่า

โดยที่เขาไม่รู้ตัว เชนและดาเลียต่างก็กระตือรือร้นที่จะพบเจสัน เหมือนกันและมารอตั้งแต่เช้าตรู่ พวกเขาต้องการและอยากคิดออกว่าพวกเขาจะไปได้ไกลแค่ไหนกับพรสวรรค์ของเจสัน

นับตั้งแต่วันที่เจสันยอมรับข้อเสนอที่จะมาเป็นสาวก พวกเขาก็กังวลและตื่นเต้นไม่แพ้กัน

หากมีอะไรเกิดขึ้นกับเจสัน มันคงเป็นความหายนะ ในขณะที่ความสำเร็จในอนาคตของเขาสามารถเปลี่ยนแปลงทุกอย่างได้ ตราบใดที่พวกเขามีเวลาเพียงพอที่จะดูแลเขาให้เป็นคนเข้มแข็ง

ไม่ใช่ว่าพวกเขาเป็นวิสุทธิชน แต่สิ่งนี้ไม่ได้เปลี่ยนความคิดเห็นของพวกเขาเกี่ยวกับความอยุติธรรมที่แพร่หลายในอาณาเขตของมนุษยชาติและภัยคุกคามอันตรายที่มาจากทวีปอื่น ๆ อันเนื่องมาจากเผ่าพันธุ์อัจฉริยะจากต่างดาว

ด้วยโลกวิญญาณที่กว้างใหญ่ไพศาลของเจสัน เขาจะไม่มีข้อจำกัดใดๆ ตราบใดที่พลังวิญญาณของเขาเพิ่มขึ้น บางสิ่งบางอย่างที่จะเกิดขึ้นต่อไป เจสันจะฉีดพลังวิญญาณเข้าไปในแกนโลกวิญญาณเป็นประจำเพื่อเพิ่มอัตราการผลิต

มนุษย์บางคนเรียกสิ่งนี้ว่า “การฝึกพลังวิญญาณ” ในขณะที่คนอื่นเรียกง่ายๆ ว่า “การฝึกกล้ามเนื้อ” เพราะพวกเขาเห็นว่าแกนโลกวิญญาณเป็นกล้ามเนื้อที่ต้องได้รับการฝึกฝนและเสริมความแข็งแกร่ง

เจสันเกือบจะไปถึงโดมที่ห่อหุ้มด้วยรูนหลายร้อยหรืออาจจะเป็นพันรูน ขณะที่พื้นที่ข้างๆ เขาบิดเบี้ยวด้วยมือเก่าที่ยื่นออกมาจากภายใน

เขาผงะกับการปรากฏตัวของมืออย่างกะทันหันและใช้เวลาสักครู่เพื่อสังเกตเห็นความผันผวนของมานาที่คุ้นเคย เขาเอื้อมมือไปอย่างช้าๆ และถูกเคลื่อนย้ายเข้าไปในโดมอีกสองสามเมตร

เนื่องจากเยื่อหุ้มมานาอยู่รอบๆ เสื้อผ้าของเจสันจึงยังแห้งอยู่ เขาล้มลงกับพื้นเนื่องจากการดึงอย่างกะทันหัน และเขามองไปรอบๆ โดมขนาดใหญ่มากอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะสังเกตเห็นโครงร่างที่คุ้นเคยสองอันยืนอยู่ข้างหลังเขา

เจสันยืนขึ้นและทักทายกับอาจารย์ของเขาด้วยรอยยิ้มที่สดใสซึ่งเต็มไปด้วยความปิติยินดีซึ่งทักทายเขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขา

เชนและดาเลียต้องการเข้าไปในบ้านไม้หลังเล็กๆ ที่พวกเขาสร้างขึ้นภายในโดม แต่เจสันหยุดพวกเขาไว้ตามทาง

“อาจารย์! เราไปทำอย่างอื่นก่อนได้ไหม?”

เขาถามทำให้เชนและดาเลียหันไปด้วยท่าทางสับสนเล็กน้อย

“อาร์เทมิส วิญญาณแรกของผมยังอยู่ข้างบน…เธอไม่อยากดำดิ่งลงไปในน้ำ….อาจารย์ ช่วยพาเธอลงมาด้วยความสามารถเชิงพื้นที่หน่อยได้ไหม?”

เจสันถามด้วยความลังเลเล็กน้อย เขาไม่ต้องการทำให้เจ้านายของเขารู้สึกเหมือนเด็กทำธุระกับคำขอของเขา แต่สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจก็คือจู่ๆ ดาเลียก็หัวเราะ เสียงหัวเราะของเธอทำให้เชนจ้องเขม็งไปที่ภรรยาของเขาครู่หนึ่ง

จู่ ๆ อาร์เทมิสก็บินเข้ามาทางประตูเล็ก ๆ ที่สร้างขึ้นก่อนที่เธอจะวนรอบภายในโดมและร่อนลงบนไหล่ของเจสันอีกครั้ง

เมื่อมองดูชายชราและหญิงชราที่ไม่คุ้นเคยสองคนที่อยู่ข้างหน้า อาร์เทมิสตกใจอย่างยิ่งที่สังเกตเห็นว่าถึงอนุภาคมานาของทั้งสองนั่นมหาศาลมาก

มันได้ส่งความสับสนให้เจสัน และมองไปที่เขาเพื่อขอคำอธิบาย เจสันทำได้เพียงยิ้มแปลกๆ เห็นด้วยกับความสับสนของอาร์เทมิส

แม้แต่ตัวเจสันเองด้วยดวงตามานาของเขาเองก็ไม่สามารถตรวจจับได้อะไรมากจากอาจารย์ ยกเว้นระดับแกนมานาของพวกเขา เจสันไม่สามารถระบุขนาดของแกนมานาหรือมานาที่เป็นของเหลวหรือของแข็งได้ภายในแกนมานาของพวกเขา

สิ่งเดียวที่เจสันสามารถบอกได้อย่างแน่นอนก็คือเชนอยู่ในอันดับที่สูงกว่าระดับลอร์ด เนื่องจากเขาได้สร้างคริสตัลภายในแกนมานาของเขาแล้ว ในขณะที่ดาเลียมักจะอยู่ในขั้นลอร์ด แม้ว่าเจสันจะทำไม่ได้ บอกได้เลยว่าชัวร์

เจสันรู้ดีว่าเชนเกิดเมื่อ 250 กว่าปีที่แล้ว ในขณะที่ดาเลียน่าจะอายุ 200 ปีเหมือนกัน และด้วยความรู้มากมายและระดับแกนมานาที่สูง พวกเขาจึงน่าจะยอดหัวกะทิของเหล่ามนุษย์

อย่างไรก็ตาม พวกเขายังคงต้องหนีจากผู้ฝึกตนระดับสูงสุดของมนุษยชาติที่เหลือ เนื่องจากพวกเขาแข็งแกร่งพอๆ กัน

ตอนนี้ มหาอำนาจทั้งสองต้องการให้เขาเอาชนะสัตว์ประหลาดที่มีอายุ 250 ปี ด้วยอายุเพียง 14 ปี ซึ่งเจสันพบว่าไร้สาระทีเดียว

แต่ถึงกระนั้น เขาก็ประหลาดใจมากขึ้นกับปฏิกิริยาของเชนและดาเลีย เมื่อพวกเขาเห็นอาร์เทมิส

ทั้งสองเดินเข้ามาใกล้โดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า ทันใดนั้นทั้งคู่ก็ยืนต่อหน้าเจสัน และเขาทำได้เพียงยืนนิ่ง ในขณะที่อาร์เทมิสรู้สึกราวกับว่าร่างกายของเธอถูกสแกนไปทั้งตัว

“นั่นนกฮูกเกล็ดหิมะเหรอ???”

เชนถามอย่างไม่เชื่อสายตาของเขา

ทั้งคู่รู้ว่าสายใยวิญญาณของเจสันกำลังพัฒนา แต่สิ่งที่พวกเขาเห็นในตอนนี้กลับทำให้งงงันที่จะพูดง่ายๆ

เมื่อมองไปที่ดาเลีย เชนสามารถถามได้เพียงว่า

“เธอรู้ไหมว่านกตัวนี้เป็นคนสายพันธุ์ไหน”

แต่ดาเลียส่ายหัวด้วยแววตาเป็นประกายเล็กน้อย

แม้ว่าความรู้ของเชนจะมีมากมาย แต่ดาเลียก็เชี่ยวชาญด้านโลเกียสัตว์ร้ายมากกว่ามาก และมีความรู้เกี่ยวกับสัตว์เดรัจฉาน

ถ้าดาเลียไม่รู้ว่าอาร์ทิมิสเป็นสัตว์เดรัจฉานชนิดใด ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะถามใครในแอสทริกซ์หรือเกาะอื่น

มีแนวโน้มว่าจะมีมนุษย์เพียงสิบคนที่มีความรู้เกี่ยวกับสัตว์ร้ายมากกว่าดาเลีย และเมื่อเห็นเธอส่ายหัว ทำให้เชนรู้สึกตกใจ แต่ในขณะเดียวกันก็ภูมิใจในตัวเจสัน

`ฉันเลือกถูกแล้ว เจสันเป็นลูกศิษย์ของเรา!!’ เชนบอกตัวเองพร้อมรอยยิ้มกว้างปรากฏบนใบหน้าของเขา

ดาเลียหันไปหาเจสันด้วยความอยากรู้และถาม

“เธอป้อนส่วนผสมและวัสดุอะไรให้นกตัวนี้ ถึงทำให้เกิดการวิวัฒนาการเช่นนี้ มันเคยเป็นสัตว์ป่าระดับสามดาวมาก่อนใช่ไหม สัตว์อันดับไม่มีความอดทนสูงโดยกำเนิดต่อทรัพยากร…”

เจสันสังเกตเห็นว่าตาของดาเลียเป็นประกายด้วยความอยากรู้อยากเห็น และความปรารถนาของเธอที่จะรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับวิวัฒนาการของอาร์เทมิสทำให้เขาประหลาดใจ แต่โชคไม่ดีที่เขาช่วยอะไรไม่ได้มาก เพราะตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าอาร์เทมิสมีวิวัฒนาการแบบนั้นอย่างไร

“ผมให้มันกลืนแกนเวทย์ที่เกี่ยวข้องกับน้ำแข็งที่มีระดับเวทย์มนตร์ลงไป และเริ่มพัฒนาโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า.. ผมเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าทำไมจู่ๆ เขาสีดำสนิทก็งอกออกมาจากหน้าผากของมัน หรือเกิดอะไรขึ้นกันแน่”

เมื่อสัมผัสได้ถึงความหงุดหงิดในสายตาของเจสัน ความอยากรู้อยากเห็นของดาเลียก็ลดลงเมื่อเธอพยักหน้า

“ก็ไม่เป็นไร ตราบใดที่มันยังแข็งแรงอยู่ ก็โอเคแล้ว”

เธอพูดขณะพยายามปิดหัวข้อด้วยคำพูดนั้น ขณะที่หัวใจของเธอรู้สึกผิดหวังมากเพราะเธอต้องการหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับอาร์เทมิส

ไม่ต้องกังวลใจอีกต่อไป พวกเขาเข้าไปข้างในเพื่อนั่งลงที่โต๊ะไม้ที่ปล่อยมานาจำนวนมาก

ก่อนหน้านี้ เจสันคิดว่าเขาน่าจะถูก แต่ก่อนที่พวกเขาจะเริ่ม ดาเลียเตรียมชาให้เจสัน มันช่วยให้เขาสงบลงกับความตึงเครียดที่สะสมในช่วงสองสามสัปดาห์ที่ผ่านมา ก่อนที่พวกเขาจะเริ่มตั้งคำถามกับเจสันเกี่ยวกับหัวข้อทางทฤษฎีต่างๆ

สิ่งนี้ทำขึ้นเพียงเพื่อหาว่าความรู้เชิงทฤษฎีที่เจสันท่องจำได้มากเพียงใดในช่วงเดือนที่ผ่านมา และถ้าเขาสามารถเข้าใจทุกอย่างที่เขาอ่าน หรือถ้าเขาเพิ่งคิดไปเองโดยไม่รู้ว่าคำนั้นหมายถึงอะไร

ที่น่าแปลกใจคือ ความจำของเจสันนั้นยอดเยี่ยม และเขาสามารถตอบได้เกือบทุกอย่างที่พวกเขาต้องการ ในขณะที่ความเข้าใจของเขาล้าหลัง ซึ่งเห็นได้ชัดเจนเท่านั้น

เป็นเรื่องน่าประหลาดใจที่เขาสามารถอ่านหนังสือมากกว่าหนึ่งโหลที่มีความรู้หลายพันหน้าภายในหนึ่งเดือนและจดจำประเด็นที่สำคัญที่สุดได้อย่างง่ายดาย

ความเข้าใจสามารถเกิดขึ้นได้ด้วยการทดลองเชิงปฏิบัติ และตอนนี้เชนและดาเลียเข้าใจคร่าวๆ ว่าจะเริ่มต้นการสอนอย่างไร