ดวงใจภวินท์ - บทที่ 1000 ไม่มีใครแทนที่เธอได้
ดวงใจภวินท์ บทที่ 1000 ไม่มีใครแทนที่เธอได้
ณภัทรหลบเข้าไปในมุมที่ไม่มีคนอยู่และโทรศัพท์หานารา
ปลายสายกดรับสายอย่างรวดเร็ว
ปลายสายเสียงของนาราคล้ายกับกำลังหงุดหงิด “ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าถ้าไม่มีเรื่องอะไรอย่าโทรมาหาฉัน ถ้าถูกคนอื่นรู้ถึงความสัมพันธ์ของพวกเราขึ้นมาต้องทำให้คนอื่นสงสัยแน่ ๆ”
ถึงแม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ลงมือทำอะไรที่มันใหญ่โตก็เถอะ
แต่ถ้าคนอื่นรู่ถึงความสัมพันธ์ของพวกเขาเข้า ถ้าหากเกิดเรื่องในSTNขึ้นมา ทุกคนจะต้องจับตามองมาที่พวกเขาแน่
ณภัทรขมวดคิ้วแน่นและพยายามระงับความรังเกียจที่เขามีต่อนาราเอาไว้ “ไอ้เด็กสองคนนั้นกำลังไปหาพายุ”
น้ำเสียงของนาราฟังดูไม่พอใจมาก “นี่นายกำลังทำอะไรอยู่กันแน่เนี่ย ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าให้พยายามถ่วงคนของSTNเอาไว้ อย่าให้พวกเขาติดต่อกับพายุ”
คราวที่แล้วพอรู่ว่าญาธิดาไปหาพายุ เธอก็รีบบึ่งตามไปทันที กลัวว่าพายุจะบอกภวินท์เรื่องที่พวกเราสองคนร่วมมือกัน
แต่โชคดีที่พายุไม่ได้พูดถึงนารา แถมสิ่งที่เขาพูดเหล่านั้นก็ทำให้ญาธิดากับภวินท์เข้าใจผิดกันไปหมด
ถึงแม้ว่าเธอจะไม่สามารถห้ามญาธิดาไม่ให้ไปหาพายุได้ทัน แต่ผลลัพธ์ที่ออกมาก็เป็นที่น่าพอใจมาก
ยิ่งเข้าใจผิดมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดี
เพราะแบบนี้ เธอถึงยิ่งไม่อยากให้คนจากSTNติดต่อกับพายุอีก
เผื่อถ้าพายุเอ่ยถึงเรื่องระหว่างเขากับอัญมณี แล้วสามารถแก้ความเข้าใจผิดกับอัญมณีได้ แบบนั้นแผนการทุกอย่างคงจะจบเห่แน่นอน
เมื่อคิดได้ดังนั้น น้ำเสียงของนาราก็ยิ่งหนักแน่นมากขึ้น “ตอนนี้นายเป็นผู้ชายของอีธานทำไมไม่ช่วยจัดตารางงานให้เขาดี ๆ จะได้ถ่วงเวลาเขาเอาไว้ แค่เด็กคนเดียวก็รั้งไม่ได้แบบนี้นายจะไปมีประโยชน์อะไร”
“พอแล้ว!” ณภัทรทนไม่ไหวแล้ว ตอนนี้ในใจของเขาหงุดหงิดเอามาก ๆ “แทนที่จะมัวแต่โทษฉัน รีบไปลากตัวพายุออกมาก่อนดีกว่าไหม อย่าให้เด็กสองคนนั้นเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้!”
นาราตกใจกับน้ำเสียงโกรธจัดของณภัทร ทำเอาเธอใบ้กินไปชั่วขณะ
สักพักณภัทรก็จัดการอารมณ์ตัวเองและค่อย ๆ ถอนหายใจออกมา “เอาล่ะ เธอรีบติดต่อหาพายุเถอะ”
“ไม่” นารากระตุกยิ้มพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงมีเลศนัย “ฉันมีความคิดอื่นที่ดีกว่า”
“เธอคิดจะทำอะไร”
“นายไม่จำเป็นต้องรู้”
นาราวางสายโทรศัพท์ก่อนจะไปหาพายุที่บาร์สุดหรูแห่งหนึ่ง
ปลายเท้าเต็มไปด้วยขวดและกระป๋อง เนื้อตัวคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์
นารามองพายุในสภาพที่เมาหัวเราน้ำ “คุณพายุ ทำไมผ่านมานานขนาดนี้แล้วถึงยังจมอยู่ในความเมามายแบบนี้อีกเนี่ย”
นาราแอบดูถูกเขาอยู่ในใจ
“แค่ผู้หญิงคนเดียวเอง ไว้พวกเราร่วมมือกันโค่นSTN Groupได้เมื่อไหร่ ผู้หญิงแบบไหนก็วิ่งเข้าหาทั้งนั้น”
พายุไม่มองหน้าเธอเพียงแต่พึมพำออกมาว่า “เขา…ไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น ไม่มีใครแทนที่เขาได้”
พายุนึกถึงภาพพวกนั้นที่ตัวเอาเห็นแล้วรู้สึกปวดใจสุด ๆ
“จิ๊” นาราเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าเขาก็จะเชิดหน้าหรี่ตามองพายุ “เอาล่ะ ฉันมีเรื่องอยากจะให้คุณจัดการ”
“เรื่องอะไร” พายุพูดเบา ๆ
หลังจากที่นาราเสนอให้เขาไปร่วมมืออกับเธอ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอขอให้เขาไปจัดการธุระให้
พายุไม่ค่อยใส่ใจมากนัก
ทว่าคำพูดของนาราต่อจากนั้นกลับทำให้หัวใจของพายุสั่นสะท้านอย่างรุนแรง
นาราหัวเราะอย่างชั่วร้าย “ฉันได้ยินว่าปีศาจน้อยสองคนของญาธิดากำลังจะมาหาคุณ”
“สิ่งที่คุณต้องทำคือลักพาตัวเด็กทั้งสองคนนั้น หลังจากนั้นก็จับพวกเขาไป…”
“ฆ่าทิ้งซะ”