ดวงใจภวินท์ - บทที่ 140 ในที่สุดก็ตกมาอยู่ในมือของฉันแล้ว

เมื่อมองดูอาหารรอบใหม่บนโต๊ะ ญาธิดาก็หยิบตะเกียบขึ้นมา กัดเข้าไปสองสามคำ เงยหน้าขึ้น มองไปยังโต๊ะที่ภวินท์อยู่ตรงกลางแล้วพบว่า มาร์ตินไม่อยู่บนโต๊ะแล้ว
เธอชะงัก แล้วก็เรียกสติกลับมา เธอหันไปดูโต๊ะข้างๆ ก็พบว่านีราภาหายตัวไปด้วย
เหมือนว่านีราภาได้เริ่มลงมือแล้ว
เกิดความรู้สึกตึงเครียดจากก้นบึ้งของหัวใจ ญาธิดาประสานมือเข้าหากัน มีหยาดเหงื่อไหลออกมาจากฝ่ามือ เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ และเมื่อลืมตาขึ้น ก็สบตาเข้ากับแววตาดำลึกของภวินท์
สายตาของเขาจับจ้องมาที่เธอ ผ่านท่ามกลางฝูงชน แม้ว่าระยะทางจะห่างไกลออกไป แต่เธอก็รู้สึกได้ถึงความวางใจ
ญาธิดาสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วปรับลมหายใจให้สงบลงช้าๆ
ในอีกด้านหนึ่ง ธมนพาน้องสาวตัวน้อยของเธอไปดูรอบ ๆ ชั้นสอง แต่เธอไม่เห็นร่างของจิณณ์เธอเดินไปที่ทางเดินและด่าทอด้วยความโกรธ “เขาจงใจหลบฉันจิณณ์ ถ้าฉันเจอนายได้เห็นดีกันแน่!”
ผู้หญิงข้างๆเธอก็ลังเลเมื่อเห็นแบบนั้น แต่เธอหยุดพูด “มน ฉันไม่รู้ว่าควรพูดดีไหม ..”
ใบหน้าของ ธมนมืดมนลง “พูดมาสิ มีอะไรที่พูดไม่ได้หรือ เธอตั้งใจจะปิดบังอะไรหรือ”
“เมื่อกี้ตอนที่เรามาถึง ฉันได้ยินโรสบอกว่าเธอเห็นจิณณ์ เขากับญาธิดาก็อยู่ด้วยกัน ทั้งสองคนพูดคุยกันสนุกเชียว…”
“อะไรนะ!” ใบหน้าของธมนเปลี่ยนไปทันที เธอกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ อยากจะมุดหน้าลงดินไปทันที “เขาอยู่กับเธอจริงๆ! ฉันจะไปคิดบัญชีกับนังร่านนั่น!”
“ฮัดชิ้ว”
ญาธิดาจาม รู้สึกเย็นวาบที่หลังหัว เธอจัดชุดขึ้นมา งงเล็กน้อย
อย่าบอกนะว่าจะเป็นหวัด เธอจามมาสามครั้งแล้วภายในไม่กี่นาที
ขณะนั้นเอง พนักงานเสิร์ฟในชุดทักซิโด้สีขาวดำก็เดินผ่านมา โค้งคำนับให้เธอเล็กน้อยแล้วถามว่า “ขอโทษนะครับ ใช่คุณญาธิดาหรือเปล่าครับ”
ญาธิดาหันมามอง ใจสั่นพิลึก แล้วพยักหน้า “ใช่ค่ะ มีอะไรหรือเปล่า”
“มีคุณผู้ชายคนหนึ่งตามหาคุณ คุณช่วยตามมาหน่อยได้ไหมครับ”
ญาธิดากำโทรศัพท์แน่น ยังไม่ทันตอบ โทรศัพท์ก็สั่นเธอกดคลิกแล้วเห็นว่าข้อความถูกส่งโดย ภวินท์ “เขาคือคนของเรา ไปกับเขา”
หลังจากเห็นข้อความของเขา ญาธิดาก็มั่นใจ หันไปทางบริกรและพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม ยืนขึ้นและเดินตามเขาไป
บริกรคนนี้เป็นคนที่นีราภาซื้อมา แต่ว่าถูกภวินท์จ้างต่ออีกทีด้วยราคาที่สูงกว่า
เดิมที นีราภาวางแผนไว้แล้ว ให้คนมอมเหล้ามาร์ตินแล้วส่งไปที่ห้องพักชั้นสาม แล้วให้บริกรพาเธอไปที่ชั้นสาม แล้วตีเธอให้สลบ ผลักเข้าห้องพักไป จากนั้นก็ให้นักข่าวที่ซื้อมาเข้าไปถ่ายรูป ด้วยวิธีนี้ ก็จะมีหลักฐานเรื่องความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจนของเธอกับมาร์ติน ต่อให้ลบล้างยังไงก็ลบไม่ออก
แต่ตอนนี้ บริกรถูกภวินท์ซื้อตัวต่ออีกที เรื่องทั้งหมดจะต้องกลับกัน นีราภาจะต้องรับผิดชอบกับสิ่งชั่วร้ายที่ตัวเองตั้งใจทำ
ญาธิดาหัวใจเต้นเร็วขึ้น เธอประหม่ามาก แต่สีหน้ายังคงสงบนิ่ง เธอเดินตามพนักงานเสิร์ฟและเดินขึ้นไปที่ชั้นสาม
ไม่ไกลนัก ธมนซึ่งกำลังมองหาญาธิดา เห็นร่างที่คุ้นเคยอยู่ที่ทางเข้าบันไดดวงตาของเธอมืดลง เธอก็เดินตามไปขึ้นทันที
ที่ชั้นสาม ญาธิดาเดินตามพนักงานเสิร์ฟเดินไปตามทางเดินอยู่นานแต่ก็ไม่เห็นนีราภา
เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ รู้สึกอึดอัดเล็กน้อยในใจ ตามแผนเดิม นีราภาน่าจะปรากฏตัวขึ้นเมื่อเธอเข้าไปใกล้ประตูห้องพัก แต่ตอนนี้เดินมาตั้งนานแล้ว ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของเธอ
จู่ๆก็มีเสียงผู้หญิงแว่วมาจากด้านหลังญาธิดา “หยุดนะ!”
เธอหยุดเดิน แล้วหันกลับไปมอง
คนที่มาไม่ใช่นีราภา แต่เป็นธมน!
ธมนเดินเข้ามาหาเธออย่างดุดัน ด้วยท่าทีนักเลง “ญาธิดา นังร่าน หน้าด้าน ยั่วสามีฉัน!”
ญาธิดาขมวดคิ้ว มองผู้หญิงที่วิ่งเข้ามาหาเธอ ก็ต้องถอยหลังโดยไม่รู้ตัว
พนักงานเสิร์ฟที่อยู่ด้านข้างเห็นดังนั้นก็รีบเข้าไปยืนข้างหน้า “คุณผู้หญิงครับ มีอะไรค่อยๆพูดกัน”
“จะให้พูดอะไร! ไปให้พ้น!” ธมนจ้องที่ญาธิดาและตะโกนใส่เธอว่า “ญาธิดา อย่ามาทำไขสือ! จิณณ์อยู่ที่ไหน เขาถูกเธอซ่อนไว้ที่ไหน!”
ญาธิดากำหมัดแน่นและรู้สึกโกรธอยู่ในใจ เธอพูดกับจิณณ์แค่สองสามคำ แล้วก็โดนชี้หน้าว่ายั่วยวนเขา นี่มันอะไรกัน!
ในเวลาเดียวกัน มาร์ตินอยู่ในห้องพัก นีราภาก็ซ่อนอยู่หลังประตู มองดูข้างนอกจากทางตาแมว เธอก็โกรธจัด!
ตามแผนของเธอ เมื่อไปถึงประตู พนักงานเสิร์ฟจะตีญาธิดาให้สลบ เอาเธอเข้าไปในห้องพักที่มีมาร์ติน แต่ใครจะรู้ว่าในช่วงเวลาคับขันนี้ ดันมีผู้หญิงอีกคนหนึ่งโปล่มา เห็นแบบนี้เธอทำลายแผนพังหมดแล้ว
นีราภาเปิดหูฟังบลูทูธแล้วสั่งพนักงานเสิร์ฟว่า “รีบพาผู้หญิงเวรนี้ออกไป ทิ้งญาธิดาไว้ แล้วฉันจะจัดการเธอเอง!”
เดิมทีที่จะให้บริกรตีญาธิดาให้สลบ แล้วก็เอาเข้าห้องไป แต่ตอนนี้มีผู้หญิงอีกคนโผล่มา เธอต้องลงมือเองซะแล้ว
เมื่อได้ยินเสียงในหูฟัง บริกรก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อมองดูสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้า เขาทำได้เพียงทำตามที่นีราภาพูด ไม่เช่นนั้น ถ้าทำให้นีราภาเกิดความสงสัย ทุกอย่างก็จบ
พนักงานเสิร์ฟหันมามองญาธิดาและพูดว่า “คุณธิดา รอผมที่นี่นะครับ เดี๋ยวผมกลับมา”
จากนั้นเขาก็ดึงธมนซึ่งยังคงตีโพยตีพายไม่หยุดเดินไปอีกด้านหนึ่งอย่างรวดเร็ว
ญาธิดายืนอยู่ตรงนั้น มองเขาที่หายไปทางบันได รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย
ทำไมนีราภาไม่โผล่มาสักที
เธอกัดฟัน หยิบมือถือออกมาแล้วอยากจะโทรหาภวินท์ แต่ใครจะรู้ว่าตอนที่เธอคลิปสมุดรายชื่อ “เสียงเอี๊ยดอ๊าด” ก็ดังออกมาจากข้างหลังเธอ เธอยังไม่ทันได้หันหลังกลับ หัวของเธอก็โดนตีด้วยกระบองอย่างแรงดัง “ปัง”
ทันใดนั้น ดาวก็เวียนอยู่รอบหัวเธอ เธอเวียนหัว ร่างกายของเธอก็สั่นคลอนเล็กน้อย
ทันทีที่ร่างกายของเธออ่อนลง เธอก็ล้มลงกับพื้น
นีราภาถือไม้เบสบอลสองมือ มือสั่นเล็กน้อย เห็นญาธิดาล้มลงกับพื้น ใบหน้าก็ยิ้มแย้มออกมาอย่างชั่วร้าย
“ญาธิดา ในที่สุดเธอก็จะตกอยู่ในมือของฉัน!”
เธอพูด แล้วก็ยกเท้าเตะหลังของหล่อน
เพราะว่าหลังปวดขึ้นมาอย่างกะทันหัน ญาธิดาตื่นขึ้นเล็กน้อย ลืมตาขึ้นด้วยความงุนงง การมองเห็นของเธอพร่ามัว กะพริบตารัวๆ และในที่สุดก็เห็นผู้หญิงตรงหน้าเธอ
นีราภามองดูเธออย่างเหยียดสายตา ด้วยรอยยิ้มที่น่าสะพรึงกลัวบนใบหน้าของเธอ รอยยิ้มนั้นทำให้คนตัวสั่น
การกระแทกจากแท่งไม้เมื่อกี้เกือบจะทำให้ญาธิดาสลบไป เธอหอบ อยากจะลุกขึ้นจากพื้น
แต่ใครจะรู้ว่านีราภาจะไม่มีวันให้โอกาสเธอ เธอคว้าแขนของญาธิดา หยิบการ์ดห้องออกมา แล้วลากเธอไปที่ห้องข้างๆ
“ญาธิดา เก่งมากไม่ใช่หรือ หลังจากวันนี้ฉันจะทำให้ทุกคนรู้จักแก”
หล่อนรอวันนี้มานานแล้ว!
เมื่อเห็นว่าเธอถูกลากไปที่ประตูห้อง ญาธิดาก็ตัวสั่น บังคับตัวเองให้มีสติ
เธอต้องไม่ปล่อยให้นีราภาทำสำเร็จ!
ญาธิดากัดริมฝีปากล่างของเธอ เมื่อออกแรง ก็มีกลิ่นเลือดออกจากปาก เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ ยื่นมือออกจับนีราภาที่ข้อเท้า
นีราภาสวมรองเท้าส้นสูงแปดเซนติเมตร เมื่อถูกดึงอย่างแรง จู่ๆ เธอก็ยืนไม่ได้ไม่มั่นคง ตัวสั่น และล้มลงกับพื้นอย่างจัง!