ดวงใจภวินท์ - บทที่ 278 อยู่โรงพยาบาลดูอาการหนึ่งคืน

บทที่ 278 อยู่โรงพยาบาลดูอาการหนึ่งคืน
เสียงร้องที่ดังโวยวายลั่นของผู้ชาย ญาธิดาเห็นช่องว่าง จึงก้าวขาวิ่งหนี ใครจะไปรู้ว่าชายอีกสองคนได้ล้อมเอาไว้ ทั้งหยิบทั้งยื่นมือมาจับเธอ “ ยังจะวิ่งอีกเหรอ ”
“ ปล่อยฉันนะ” ญาธิดากัดฟันด้วยอารมณ์โกรธ ต่อสู้อย่างหมดหวัง
ไม่คิดว่าสถานที่แบบนี้ ยังจะสามารถเจอชายที่น่ารังเกียจแบบนี้ได้
นาทีมีสีหน้าเคร่งขรึม ลากเขาไปในห้องน้ำผู้ชายอย่างแรง “ ปล่อยแกนั่นเหรอ ฝันไปเถอะ”
ญาธิดาถึงจะมีแรงขนาดไหน ก็สู้กับชายสองคนไม่ได้ ตอนที่เห็นว่าถูกลากเข้าไปที่ห้องน้ำผู้ชาย จู่ ๆก็มีเสียงพูดเย็นๆมาจากด้านข้าง “ หยุดนะ”
ญาธิดาไม่ทันได้เงยหน้าขึ้นมอง ก็มีเงาสูงใหญ่เข้ามาใกล้ๆอย่างรวดเร็ว ยกเท้าขึ้นเตะเข้าไปที่ท้องของนาทีอย่างแรง
นาทีที่โดนเตะก็ถอยหลังไปสองสามก้าว จนเกือบล้มลง
ญาธิดาเงยหน้าขึ้น เห็นใบหน้าคนนั้นชัดเจน รู้สึกตกใจและดีใจในทันที
คือธีทัต
ธีทัตมีสีหน้าเคร่งขรึมจนน่าตกใจ สายตาเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธเกลียด เดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและเหวี่ยงชายอีกคนล้มลงที่พื้น
“ คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม ” เมื่อจัดการกับสองคนนั้นแล้ว เขารีบเดินไปข้างหน้า จับมือของญาธิดา รีบถามถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ญาธิดาที่เต็มไปด้วยน้ำตา เมื่อสบตากับดวงตาที่สดใสคู่นั้นของเขา ก็รู้สึกอุ่นใจ รีบส่ายหน้า “ ฉันไม่เป็นอะไร คุณ……..”
เธอไม่ทันได้พูดจบ เหลือบไปเห็นเงาคนที่จู่ ๆก็เข้ามาใกล้ด้านหลังของธีทัต สีหน้าตกใจในทันที “ คุณระวัง”
เมื่อธีทัตได้ยิน สายตาแน่นิ่ง ยังไม่ทันได้หันไปมอง ก็ถูกตีแรงๆที่ศีรษะด้านหลัง
เสียงดัง “ เพี๊ยะ ” ขวดเหล้าแตกกระจาย แตกละเอียดทั่วทิศทาง และร่างของธีทัตแน่นิ่งไป มีเลือดไหลลงมาจากศีรษะของเขา
ช่วงเวลาของการต่อสู้ เลือดก็ไหลลงมาเป็นทาง เลือดอาบเต็มเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขา
ญาธิดามีปฏิกิริยาโต้ตอบในทันที “ คุณทัต！ ”
ธีทัตมีสายตาเย็นชา รู้สึกถึงความเจ็บปวดด้านหลังศีรษะ ขมวดคิ้ว กำลังจะอ้าปากพูด ใครจะไปรู้ว่าร่างกายอ่อนแรงลง ร่วงลงไปที่ญาธิดา
“ คุณทัต” ญาธิดารีบประคองร่างของเขาขึ้นมา ตกใจกลัว “ ฉันโทรเรียก1669……”
เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาด้วยความลนลาน กดโทร1669 ด้วยความมือสั่น
เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นที่ตรงนี้ คงหนีไม่พ้นกับความเสียงดัง มีคนมากมายมารุมล้อม แม้แต่บริกรสองสามคนก็วิ่งมาทางนี้
เนื่องจากคุณเจย์ตีคนด้วยอาการชั่ววูบเมื่อกี้นี้เห็นว่าเป็นเหตุการณ์ที่ไม่ถูกต้อง ยังเห็นธีทัตเลือดไหลเต็มศีรษะ บันดาลโทสะ เขาตกใจ รีบเอาปากขวดที่อยู่ในมือโยนไปด้านข้าง ขยิบตาให้คุณนาที
พวกเขาเข้าใจ รีบวิ่งออกไปด้วยความรวดเร็ว
ทางฝั่งนี้ ญาธิดาเพิ่งจะโทรเรียก1669 มองดูสีหน้าที่โรยรินของธีทัตและเลือดที่ไหลไม่หยุดจากด้านหลังศีรษะของเขา ถึงกับร้องไห้พรั่งพรูออกมา
ญาธิดาเสียงสั่นเครือ “ คุณทัต อดทนไว้นะ”
เธอคิดไม่ถึงว่าคนพวกนั้นจะโกรธได้ขนาดนี้ จู่ ๆก็หยิบขวดเหล้าขึ้นมาตีคน
คางของธีทัตชนกับไหล่ของญาธิดา สีหน้าซีดเผือด เมื่อได้ยินเสียงของญาธิดา ก็กระตุกหนังตาที่ตก พยายามยิ้มปลอบใจออกมา “ ผม…..ไม่เป็นอะไร ธิดา”
เมื่อเห็นผู้หญิงที่ตัวเองชอบร้องไห้เพราะเขา เขาทั้งดีใจและเจ็บปวดใจ ความรู้สึกนี้ไม่สามารถอธิบายได้
ตอนนี้บริกรได้เข้ามาหา ถามอาการ รีบช่วยประคองธีทัตเดินไปทางลิฟต์
เมื่อลงมากลิฟต์ พวกเขาเพิ่งจะถึงประตูทางเข้า ก็ได้ยินเสียงรถพยาบาล มองดูหมอสองคนที่ประคองธีทัตขึ้นรถ ญาธิดาไม่ได้สนใจอะไรทั้งนั้น ขึ้นรถไปด้วยทั้งที่กำลังสวมชุดบริกรของRambler Clubhouse
เมื่ออยู่บนรถ พยาบาลก็ฆ่าเชื้อโรคบริเวณแผลของธีทัตให้ก่อน เมื่อเห็นแผลด้านหลังศีรษะของเขาเต็มไปด้วยเลือด ญาธิดาก็มือเย็นทั้งสองข้าง
ทันใดนั้น มีมือขนาดใหญ่ข้างหนึ่งยื่นเข้ามา ฝ่ามือที่เต็มไปด้วยอบอุ่นก็วางทับบนมือของเธอ เสียงโรยรินของชายหนุ่มพูดขึ้นว่า “ อย่าดู”
ญาธิดารู้สึกเกร็ง ไม่คิดว่าธีทัตยังนึกถึงหล่อนในช่วงเวลาแบบนี้ ทันใดนั้น ดวงตาของเธอก็มีน้ำตาไหลออกมา
ในไม่ช้า รถพยาบาลก็มาถึงโรงพยาบาล ญาธิดากระวีกระวาด วิ่งตามไปที่ห้องทำแผล แต่กลับโดนกันให้อยู่ด้านนอก
แผลบนศีรษะของธีทัตค่อนข้างจะลึก คุณหมอต้องทำความสะอาดเศษแก้วที่อยู่ใน และยังต้องทำการเย็บแผล
ญาธิดาได้รออยู่ด้านนอก เดินไปเดินมาโดยไม่รู้ตัว รู้สึกว้าวุ่นในใจ
เรื่องที่เกิดขึ้นแบบนี้ เธอคิดไม่ถึงเลยแม้แต่น้อย
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ประตูห้องทำแผลได้เปิดออก มีพยาบาลหนึ่งคนเดินออกมา “ เรียบร้อยแล้วค่ะ เชิญเข้ามาได้”
ญาธิดาเดินเข้าไป เห็นพยาบาลอีกคนที่นำผ้าก๊อซที่ใช้ซับเลือดโยนทิ้งในทิ้งขยะพอดี เมื่อเห็นเป็นสีแดงๆ หัวใจกระตุกโดยไม่รู้ตัวอยู่สองสามครั้ง
ส่วนธีทัต มีผ้าก๊อซพันรอบศีรษะ สีหน้าซีดจาง อื่นๆก็ดูปกติ จนกระทั่งเห็นเธอยังยิ้มมุมปากปลอบใจ
ญาธิดาสุดหายใจเข้าลึกๆ เดินไปข้างหน้าถามว่า “ คุณยังโอเคไหม”
ธีทัตพูดเบาๆว่า “ ไม่ได้เป็นอะไร อย่ากังวล”
คุณหมออธิบายข้อควรระวังสองสามข้อ ตอนหลังพูดอย่างเยือกเย็นว่า “ แผลบนศีรษะไม่เล็กไม่ใหญ่ ฉันแนะนำว่าคุณต้องพักอยู่โรงพยาบาลดูอาการหนึ่งคืน ถ้าไม่มีอะไร พรุ่งนี้ออกจากโรงพยาบาลได้ หลังจากนั้นพอถึงกำหนดก็มาตัดไหมออกก็ได้แล้ว”
ธีทัตลังเลอยู่ชั่วครู่ “ ถ้าอย่างนั้นขอพักที่โรงพยาบาลดูอาการหนึ่งคืนครับ”
เมื่อพยาบาลได้ยิน รีบไปจัดเตรียมห้องพักผู้ป่วยทันที ญาธิดาประคองธีทัตขึ้นมา เพื่อส่งเขาไปที่ห้องพักผู้ป่วย ยังวิ่งไปกดน้ำร้อนมาให้เขานิดหนึ่ง ถึงจะได้พักผ่อน
“ เรื่องในวันนี้ ต้องขอบคุณนายนะ ”
ถ้าไม่ใช่ธีทัต กลัวว่าเธอจะโดนคนพวกนั้นรังแกไปแล้ว
“ เพื่อนกันทั้งนั้น จะขอบคุณอะไรละ” ธีทัตพูดช้าๆ “ ตอนนี้ก็ดึกแล้ว อีกสักพักฉันจะเรียกลูกน้องมาที่นี่ ให้ไปส่งคุณกลับบ้าน”
ญาธิดารีบพูดว่า “ ไม่………ไม่ต้องหรอก วันนี้ฉันอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นเพื่อนคุณก็แล้วกัน”
ธีทัตได้รับบาดเจ็บเธอก็ต้องรับผิดชอบ เธอจะปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวที่นี่ได้ยังไงกัน
ธีทัตขมวดคิ้ว อยากจะเกลี้ยกล่อมเธอ แต่เมื่อเห็นสีหน้าที่ดูแน่วแน่ของญาธิดา คำพูดที่ติดอยู่ที่ปากก็กลืนกลับลงไป
โดยส่วนตัวแล้ว เขาก็ไม่อยากให้ญาธิดากลับไป แต่เขาก็ไม่อยากเห็นเธออยู่ที่นี่ทั้งคืนด้วยความน่าสงสาร
นิ่งไปชั่วครู่ เขาก็หันไปเห็นชุดที่เธอสวมใส่ ถึงจะนึกขึ้นได้ เอ่ยถามว่า “ ธิดา วันนี้ทำไมคุณอยู่ที่Rambler Clubhouseได้ล่ะ ยังสวมชุด……”
เมื่อเขาถามแบบนั้น ญาธิดาก็ตอบกลับมาทันทีว่า “ เดิมทีฉันแค่ไปตามหาคน แต่ไม่มีบัตรวีไอพีเลยถูกกันเอาไว้ ดังนั้นฉันจึงเข้าไปทางประตูข้าง ตอนแรกคิดว่าพอเปลี่ยนชุดคงดีกว่าเดิม คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่อง……..”
เมื่อได้ยินญาธิดาพูดว่าไปหาคน สายตาธีทัตดูหนักแน่น
เขารู้อยู่แล้ว วันนี้ภวินท์อยู่ที่ Rambler Clubhouse
ช่วงสองวันนี้เรื่องเกี่ยวกับแผนธุรกิจ STN Groupที่ถูกเปิดโปงได้ดังไปทั่ว ภวินท์จะต้องรักษาความสัมพันธ์ไว้อีกมากมาย และบริษัทอื่นได้รับผลกระทบในเวลานี้ด้วย ต้องจัดงานเลี้ยงเยอะหน่อย
เขาก็บังเอิญว่ามีส่วนเกี่ยวข้องถึงได้มาที่นี่
แต่ญาธิดา จะต้องไปหาภวินท์แน่ ๆ