ดวงใจภวินท์ - บทที่ 428 “ถูกลักพาตัว” อย่างโจ่งแจ้ง

เขากำหมัดไว้แน่น เรี่ยวแรงที่อยู่ในมือมันแข็งแกร่งอย่างประหลาดใจ ปลายแขนปรากฏเส้นเลือดนูนขึ้นมาจนเห็นได้อย่างชัดเจน มองแล้วก็น่าตกใจ
สำหรับสิงโต เขาเข้าใจที่สุดแล้ว ตราบใดที่สามารถบรรลุวัตถุประสงค์ของตนเองได้ เขาจะทำร้ายผู้บริสุทธิ์โดยไม่มีการลังเล ถ้าเขาคาดเดาไม่ผิด การที่สิงโตจับตามองญาธิดา ก็เป็นเพราะว่าเขา
เวลานี้เอง โทรศัพท์ในมือก็สั่นอีกครั้ง พลันเกิดข้อความเด้งขึ้นมาอีกครั้ง – “คุณว่า ข่าวเช่นเด็กน้อยอายุ5ขวบจมน้ำตายพวกนี้จะถูดพาดหัวข่าวเป็นข่าวร้อนยามเย็นของเมืองJ มั้ย?”
เมื่อเห็นประโยคนี้ รูม่านตาภวินท์ขยายใหญ่ทันที วินาทีต่อมา เขาเคล้นกำปั้นจนมีเสียงกรอบแกรบ
ไอ้สัตว์เดรัจฉาน!
ภวินท์นั่งไม่ติดทันที พลันคว้าสูทตัวนอกที่อยู่ด้านข้างขึ้นมาและเดินออกนอกห้องทันที
สิงโตกล้าพูดออกมาเช่นนี้ ก็หมายความว่าเขากล้าทำ ถ้าเขาทำอะไรสักอย่างออกมาจริงๆ ผลลัพธ์ที่ตามมาไม่กล้าจินตนาการตามเลย
เขาผลักบานประตู พร้อมทั้งสาวเท้ายาวๆ เดินออกไป ประจวบเหมาะกับพายุเดินเข้ามาดักหน้าพอดี
“ท่านประธานครับ ทางคุณธิบดิ์…”
พายุที่เตรียมจะรายงาน แต่เมื่อเห็นสีหน้าอันหม่นหมองของภวินท์ จึงหยุดเอาไว้ก่อน พลันเริ่มเอ่ยปากพูด “เกิดเรื่องอะไรขึ้นครับ?”
ภวินท์ไม่ได้พูดตอบรับ พลันทำหน้าเข้มและเปิดข้อความที่ทางนั้นส่งมา จึงมองเห็นว่าเป็นตัวเลขอักขระที่ได้รับการประมวลผลเป็นพิเศษยาวเป็นชุด เขากดโทรออก ทางด้านนั้นก็มีเสียงแปลกประหลาดดังขึ้นสองเสียง จะตัดสายอัตโนมัติทันที
เขาเลิกคิ้วขึ้น พลางโยนโทรศัพท์ให้พายุทันที “ตรวจสอบดูทีว่าสระว่ายน้ำนี้อยู่ที่ไหน และจัดการเตรียมรถรอเดี๋ยวนี้”
“ครับ”
ภวินท์ไม่ได้พูดตอบรับ พลันทำหน้าเข้มและเปิดข้อความที่ทางนั้นส่งมา จึงมองเห็นว่าเป็นตัวเลขอักขระที่ได้รับการประมวลผลเป็นพิเศษยาวเป็นชุด เขากดโทรออก ทางด้านนั้นก็มีเสียงแปลกประหลาดดังขึ้นสองเสียง จะตัดสายอัตโนมัติทันที
พายุยื่นมือออกไปรับโทรศัพท์ทันที
เมื่อมองเห็นรูปที่อยู่ด้านบน เขาตะลึงเล็กน้อย พร้อมทั้งเอ่ยพูด “นี่เป็นสระว่ายน้ำVIPที่หรูหราที่สุดในเขตตัวเมืองครับ”
นัยน์ตาภวินท์ฉายความแปลกใจขึ้นมาเล็กน้อย “คุณรู้จักด้วยเหรอ?”
สีหน้าพายุฉายความไม่เป็นธรรมชาติออกมาเล็กน้อย พลันเอ่ยปากพูดทันที “ก่อนหน้านี้เคยไปครับ”
เมื่อสองวันก่อนหน้านี้ เขาเพิ่งจะไปมาเอง ก็เพราะว่าไปเจออัญมณีโดยบังเอิญ เลยสะกดรอยตามเธอไปยังสระว่ายน้ำVIP สุดหรู จึงเห็นว่าเธอไปรับอีธานกับเอลล่าหลังเลิกเรียน ฉะนั้นจึงได้รู้จัก
ภวินท์ไม่ได้สนใจปฏิกิริยาตอบสนองกลับของเขาเก็บมาคิดในใจ ซึ่งเวลานี้หัวใจของเขาก็ได้เตลิดลอยไปอยู่ที่สระว่ายน้ำทางนั้นแล้ว ได้แต่คิดว่าจะรีบไปให้เร็วที่สุด เพื่อมั่นใจในความปลอดภัยของญาธิดาและอีธานเอลล่า!
ตลอดทาง เขาได้โทรศัพท์หาญาธิดาตั้งหลายรอบ แต่ก็ไม่มีคนรับสาย ความไม่สบายใจทุนเดิมก็ยิ่งแรงกล้ามากขึ้นเรื่อย
ถ้าญาธิดากับอีธานเอลล่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาจริงๆ เขาไม่มีวันจะปล่อยสิงโตไปเป็นอันขาด!
ในเวลาเดียวกัน ภายในสระว่ายน้ำ
กระเป๋าของญาธิดาวางอยู่โซนเก้าอี้พักผ่อนที่อยู่ทางด้านข้างสระ ภายในมีแสงวูบวาบของหน้าจอโทรศัพท์ เสียงสั่นอันทุ้มๆ กลับถูกเสียงหัวเราะกลบเกลื่อนหมด
เพิ่งแข่งเล่นเกมวิ่งผลัดกันในน้ำเสร็จ ญาธิดากับเด็กน้อยทั้งสองคนต่างเหนื่อยจนหมดสภาพ ซึ่งเป็นจังหวะที่ครูฝึกประกาศให้พักในการแข่งขัน พวกเขาจึงนั่งหายใจหอบ อยู่ข้างสระว่ายน้ำ
“คุณแม่ หนูอยากดื่มน้ำผลไม้ค่ะ”
เอลล่านั่งอยู่ข้างสระ ขาทั้งสองข้างเตะน้ำในสระจนน้ำในสระแตกกระเซ็น พลันหันไปมองญาธิดาพลางทำตาโตใส่
Smart address bar. th.readeraz.com ดวงใจภวินท์ บทที่ 428 “ถูกลักพาตัว” อย่างโจ่งแจ้ง – th.readeraz
ญาธิดายังไม่ทันตอบ อีธานที่อยู่ด้านข้างก็เริ่มพูดต่อ “ผมก็อยากดื่มครับ ผมจะเอาน้ำแตงโม!”
ทางด้านข้างสระมีร้านน้ำอยู่หนึ่งร้าน ภายในมีเครื่องดื่มทุกอย่างเสร็จสรรพ ซึ่งมีผู้ปกครองหลายท่านได้พาเด็กๆ ไปซื้อมาแล้ว
“ผมไปซื้อเองครับ”
ธีทัตหยิบผ้าขนหนูขึ้นมาคลุมร่างกายของญาธิดาอย่างเอาใจ พร้อมทั้งสัมผัสแผ่นหลังของเธออย่างแผ่วเบาพลางพูดขึ้น “คุณอยู่ที่นี่คอยดูพวกเขานะ ผมไปซื้อเอง เดี๋ยวกลับมาแล้ว”
ญาธิดายิ้มให้เขา “ตกลงค่ะ พวกเรารอคุณค่ะ”
ธีทัตเพิ่งจะก้าวออกไปก้าวเดียว อีธานก็อดใจไม่ไหว “คุณแม่ ผมอยากกินไอศกรีม”
“ไอศกรีมมันเย็นเกินไปจ๊ะ รอเดี๋ยวก็ได้น้ำผลไม้มาแล้ว รออีกสักพักนะ”
ญาธิดาปลอบใจเด็กน้อยทั้งสองคน จนไม่ได้สังเกตทางประตูที่มีเงาสูงใหญ่อันคุ้นเคยปรากฏขึ้น
ภวินท์แหงนหน้ากวาดตามองภายในสระว่ายน้ำ สายตาล็อกเป้าหมายได้อย่างรวดเร็ว จึงเร่งฝีเท้าและมุ่งหน้าเดินไปทางนั้น
เขาแต่งตัวใส่สูทผูกไท เต็มยศ แต่งตัวอย่างเป็นทางการ ซึ่งมันดูไม่เข้ากันกับผู้คนที่ใส่ชุดว่ายน้ำกางเกงขาสั้นอยู่ที่นี่ สายตาอันน่าสงสัยและแปลกใจต่างเพ่งมองมาทางเขา
ภวินท์ไม่สนใจสักนิด พลันเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย และก้าวเท้ายาวๆ เดินมาอยู่ขอบสระว่ายน้ำ ตอนที่เห็นว่าญาธิดากับอีธานเอลล่าปลอดภัยไร้รอยขีดข่วนแต่อย่างใด กล่องดวงใจที่ถูกแขวนไว้บนเส้นด้ายถึงได้ผ่อนคลายลงทันที
จู่ๆ เขาหันศีรษะกลับไป จึงมองทางด้านข้างของพายุ พลันพูดเสียงแข็ง “นายจัดการเด็กสองคนนี้”
เมื่อพายุได้ยิน พลันทำสีแหน้าเคร่งขรึมและพยักหน้าตอบรับทันที พลันเดินตามทางนั้นไปพร้อมกับเขา
การเดินตามหลังภวินท์ค่อยๆ เขยิบเข้าใกล้ขึ้นเรื่อย คนที่อยู่ทางด้านข้างต่างถกเถียงกระซิบกระซาบอย่างอดใจไม่ไหว ญาธิดาที่นั่งอยู่ขอบสระได้ยินเสียงเอะอะ จึงหันหน้าไปตามจิตใต้สำนึก จังหวะที่เห็นภวินท์ในวินาทีนั้น เธอยังคิดว่าตนเองคงตาพร่ามัว
เธอหันขวับ พร้อมทั้งยกมือขึ้นมาตบแก้ม และหันกลับมามองซ้ำอีกครั้งอย่างไม่เชื่อ “ภาพหลอน” ยังไม่จางหายไปไหน แถมยังเข้าใกล้เธอมากขึ้นเรื่อย!
ญาธิดาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ยังไม่ได้ตั้งสติ แค่มองเห็นภวินท์ถอดสูทที่อยู่บนตัวออกอย่างกะทันหัน พลันนำมาคลุมแผ่นหลังของเธอทันที
วินาทีต่อมา เธอก็ได้ยินเสียงสุขุมของชายหนุ่มดังข้างหู “ตามผมมา”
“ห้ะ?”
วินาทีต่อมา ร่างกายเธอถูกภวินท์ช้อนอุ้มขึ้นมาทันที
อีธานกับเอลล่าที่อยู่ด้านข้างถึงกลับเบลอตาม พายุเดินมาทางด้านหน้า พลันอุ้มพวกเขาขึ้นด้วยแขนฝั่งละคน
คนที่อยู่ด้านข้างต่างเบลอกันหมด ซึ่งแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าคิดไม่ถึงว่าจะมีคนที่ “ลักพาตัว” อย่างเปิดเผยกลางวันแสกๆ แบบนี้!
ครูฝึกที่อยู่ด้านข้างตั้งท่าเป็นศัตรูคอยโจมตี ตอนแรกก็จะเข้าไปห้ามปราม แต่ด้วยออร่าของภวินท์อันแรงกล้าเกินไป เขาลังเลอยู่ชั่วครู่ก็ไม่ได้ตามไป
“คุณจะทำอะไร?”
สีหน้าโกรธของญาธิดาจนหน้าดำหน้าแดงแล้ว พลันจับความรู้สึกถึงสายตาของคนที่อยู่ด้านข้าง เธอกระซิบเสียงทุ้ม “ภวินท์ ตกลงว่าคุณจะทำอะไรแน่!”
จู่ๆ ก็โผล่มาอย่างไร้วี่แวว พร้อมทั้งอุ้มเธอขึ้นมาจากสายตาสาธารณชนโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง แล้วมันจะเป็นเรื่องอะไรล่ะ!
“ถ้าไม่อยากเกิดเรื่องก็หุบปากซะ” หัวคิ้วภวินท์ขมวดเข้าหากันแน่น “ตรงนี้มีอันตราย!”
อาจจะเป็นเพราะว่าสีหน้าเคร่งขรึมของชายหนุ่มทำให้ตกใจจนแน่นิ่งไป ร่างกายญาธิดาเกร็งทั้งตัว และคำพูดจุกปากในทันที
เวลาผ่านไปรวดเร็ว ภวินท์ก็อุ้มเธอเดินออกจากสระว่ายน้ำ พร้อมทั้งอุ้มเธอขึ้นรถ และออกคำสั่งกำชับให้คนขับรถขับรถออกทันที
“อีธานเอลล่าล่ะคะ!”
หัวใจญาธิดาบีบรัดแน่น พลันมองไปทางด้านนอกทันควัน ท้ายที่สุด เธอหันหน้าไป จึงมองเห็นพายุพาอีธานกับเอลล่าอุ้มขึ้นไปอยู่เบาะหลังรถคันนั้น
ความไม่สบายใจอย่างแรงกล้ามันตีขึ้นมาอยู่ในหัวใจ ญาธิดาถลึงตามองภวินท์ “คุณอยากจะทำอะไรกับอีธานเอลล่า! ปล่อยฉันลงจากรถเดี๋ยวนี้!”
เธอรีบผลักประตูทันควัน แต่ช่างน่าเสียดายที่ประตูล็อก ไม่ว่าเธอจะผลักอย่างไรก็ตาม ประตูก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองแต่อย่างใด
“หรือว่าคุณคิดจะให้พวกเขาใส่ชุดว่ายน้ำออกไปเหรอ? ผมได้เตรียมชุดสำรองไว้ให้พวกเขาแล้ว ซึ่งมันอยู่บนรถ” ภวินท์เลิกคิ้วขึ้น “อีกอย่างรถคันเดียวมันนั่งกันไม่หมด”
เมื่อมองเห็นชายหนุ่มแสดงออกอย่างเป็นทางการ ซึ่งไม่เหมือนการโกหก ญาธิดาถึงได้สงบลงเยอะ แต่ความโกรธเคืองในใจยังไม่ได้ลดน้อยถอยลงไป
เธอกัดฟัน พร้อมทั้งเอ่ยปากถามอย่างโกรธเคือง “จู่ๆ ก็วิ่งมาหาและลักพาตัวพวกเราออกมา คุณหมายความว่ายังไงกันแน่?”
“ตรงนั้นไม่ปลอดภัย “นัยน์ตาภวินท์เคร่งขรึม ราวกับฉุกคิดอะไรได้ นัยน์ตาฉายความเย็นชาออกมาอย่างเปิดเผย “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปอย่าพาอีธานกับเอลล่าไปที่นั่นอีก”
เมื่อญาธิดาได้ยิน พลันชะงักเล็กน้อย หลังจากนั้นชั่วครู่ จึงฉุกคิดอะไรได้ พลันหัวเราะเสียงแข็งออกมาทันที
“เหรอคะ?”
เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พลันช้อนสายตาสบตากับชายหนุ่ม พลันพูดอย่างเย็นชา “คุณคิดว่าการที่คุณทำเช่นนี้ฉันจะเชื่อคุณเหรอ?”
ข้ออ้างที่ดูสูงส่งประดิดประดอยพรรค์นี้มันออกมาจากปากของเขา เชื่อก็บ้าแล้ว!