ดวงใจภวินท์ - บทที่ 518 หาจิตแพทย์

บทที่ 518 หาจิตแพทย์
“พ่อ! เมื่อวานผมไปดื่มกับผู้ถือหุ้นเหล่านั้นจนดึกดื่น พ่อก็ใช่ว่าจะไม่รู้ วันนี้ถูกปลูกให้ตื่นแต่เช้า น่ารำคาญจริงๆ!”
ได้ยินเสียงบ่นของปริญลูกชาย ชนัดพลก็ขมวดคิ้วแน่น เขาหันหน้ามามองคนรับใช้ที่ไปหยิบกุณแจสำรองมา ฮึดฮัดด้วยความโกรธ “รีบเอามา!”
คนรับใช้วิ่งเข้ามาแล้วยื่นกุณแจให้
เมื่อได้กุญแจสำรองมา ชนัดพลไม่พูดพร่ำทำเพลง ใช้กุญแจไขประตูห้องแล้วผลักทันที จากนั้นสาวเท้าก้าวเข้าไป
ในห้องรกเกลื่อนกลาด นิวราในชุดนอนกระโปรงยาวสีขาว ผมยาวรุงรัง สีหน้าอ่อนเพลีย ยืนอยู่ตรงกลางห้อง ต้องตกใจขึ้นเมื่อเห็นแวบแรก
เห็นสภาพนิวราที่เป็นแบบนี้ ชนัดพลก็ยิ่งโกรธในใจ เขากัดฟัน “นิวรา เธอคิดจะทำอะไร”
จะว่าไป เขารู้สึกว่าตระกูลวรโชติได้ปฏิบัติต่อเธออย่างดีมากแล้ว เพราะการหย่าของเธอกับภวินท์ เขาถึงขึ้นที่ไม่สนใจชื่อเสียงและผลประโยชน์ของตระกูลวรโชติ ไปทวงความยุติธรรมให้กับเธอ ไอ้ลูกไม่รักดี สุดท้ายกลับไม่รู้จักสำนึก!
ในเวลานี้ นิวราถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “พ่อ พี่วินอยู่ที่ไหนกันแน่ หนูไม่เชื่อว่าเขาจะตายแล้ว ไม่มีทางเชื่อ!”
เมื่อได้ยินเธอเอ่ยถึงภวินท์ ชนัดพลสีหน้าก็เปลี่ยนในบัดดล เขาเงียบครู่หนึ่ง จากนั้นก็กล่าวด้วยเสียงฮึดฮัด “ข่าวก็รายงานออกมาแล้ว เธอยังมีอะไรต้องสงสัยอีก คนตายไม่สามารถฟื้นคืน งานศพของเขาเธอก็ได้ไปร่วม เธอยังต้องการอะไรอีก”
คู่ดวงตาของนิวราที่ร้องไห้จนบวมเป่ง กล่าวอย่างคร่ำครวญ “เป็นไปไม่ได้ พี่วินไม่มีทางที่จะตายไปแบบนี้!”
ถึงแม้ว่าเธอในตอนนี้จะหย่ากับภวินท์แล้ว แต่ชายหนุ่มคนนั้นยังคงอยู่ในภาพจินตนาการของเธอตอนวัยเด็กเสมอ เป็นผู้ชายที่ครองหัวใจของเธออย่างมั่นคง เป็นการดำรงอยู่ที่เธอไม่สามารถจะลบลืมไปได้อย่างง่ายดาย
ดังนั้น เธอจึงไม่เชื่อว่าภวินท์จะเสียชีวิตไปแบบนี้
ทันใดนั้น นิวรานึกอะไรบางอย่างออก จึงรีบวิ่งมาด้านหน้า แล้วยื่นมือมาดึงจับแขนของชนัดพล จากนั้นกล่าวอ้อนวอน “พ่อ! พ่อบอกความจริงกับหนูเถอะ ภูผาซ่อนพี่วินไว้ใช่ไหมคะ! ตอนนี้ความสัมพันธ์ของพ่อกับภูผาดีเช่นนี้ เขาจะต้องบอกทุกอย่างให้กับพ่อใช่ไหม”
ได้ยินดังนั้น ชนัดพลหน้าถอดสี ขมวดคิ้ว สะบัดมือของเธอทิ้งอย่างแรง “พูดเหลวไหลอะไร ฉันกับภูผาเป็นเพียงหุ้นส่วนธุรกิจเท่านั้น เขาจะบอกทุกอย่างกับฉันได้อย่างไร!”
นิวราได้ยินดังนั้น โต้กลับด้วยเสียงสูงทันที “พ่อ ยังไม่ยอมรับอีก ตอนนี้ข้างนอกต่างลือกันให้แซด ว่าพ่อกับพี่เป็นคนของภูผาแล้วหากว่าไม่มีพวกท่าน ภูผาก็ไม่มีทางที่จะครอบครอง STN Group ได้อย่างง่ายดายเช่นนี้!”
เสียง “เพี้ยะ!” ดังขึ้น แก้มของนิวราถูกตบเข้าอย่างจัง จนใบหน้าเธอหันไปด้านข้าง และชะงักนิ่งอยู่กับที่ โดยไม่ขยับอยู่นานสองนาน
ปริญที่อยู่ข้างๆ ถึงกับตกใจ ถึงแม้ในใจของเขาจะรู้ดี ชนัดพลไม่มีความอดทนและคาดหวังกับน้องสาวคนนี้ แต่ว่าเขาก็ไม่เคยลงไม้ลงมือกับเธอ
“พ่อ พ่อตบหนู!”
นิวราหันหน้ามาด้วยความตกใจ “หนูพูดผิดตรงไหน พ่อคิดว่าสิ่งที่พ่อกับพี่ทำไม่มีใครรู้หรือไง”
เธอโกรธมากจนขึ้นสมอง จึงไม่สามารถยับยั้งชั่งใจการพูดการจาได้ เบิกตาจ้องมองชนัดพลกับปริญที่อยู่ตรงหน้าด้วยความโกรธ แล้วกล่าวต่อ “ถ้าหากว่าพวกท่านไม่แอบช่วยภูผาอย่างลับๆ พี่วินจะหายตัวไปได้อย่างไร ถ้าพวกท่านไม่ได้ช่วยภูผา ตามความสามารถของบริษัทวรโชติพวกเรา จะมีปัญญาได้ออเดอร์ใหญ่นั้นมาได้อย่างไร พ่อทำเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง ไม่เคยคำนึงถึงความรู้สึกของหนู!”
ชนัดพลได้ยินดังนั้น โมโหจนหายใจไม่ทั่วท้อง มือที่ชี้ลงที่อยู่ข้างตัวสั่นเทา ข่มความโกรธที่ต้องการจะตบเธอเป็นครั้งที่สองไว้
ดวงตาของเขากลิ้งกลอกด้วยความโกรธ แล้วกล่าวอย่างดุดัน “ไอ้ลูกไม่เอาไหน! กูทำเพื่อตระกูลวรโชติเรา แล้วเธอล่ะ ในสมองมีแต่ความรักงมงาย ซ้ำยังตาบอดมองไม่ออกว่าคนเขาไม่ได้รักเธอ ยังหน้าด้านตามตื๊ออีก จนตระกูลวรโชติเราเสียเปรียบ!”
เขาพูดด้วยความโกรธ โดยไม่คำนึงถึงความหนักเบาของคำพูด เมื่อพูดออกมา เขายังไม่ทันได้ตระหนัก ปริญที่อยู่ข้างๆ สีหน้าก็ซีดเผือด ยื่นมือออกมาห้ามเขาไว้ “พ่อ อย่าพูดอีกเลย……”
แต่ว่าสายไปเสียแล้ว
นิวราถอยหลังไปสองก้าว มองชนัดพลด้วยสีหน้าอึ้งตะลึง ราวกับว่าคิดไม่ถึงคำพูดที่ร้ายแรงเช่นนี้จะออกมาจากปากของพ่อผู้ให้กำเนิดของเธอ
ห้องได้เงียบไปชั่วขณะหนึ่ง จากนั้นนิวราหันหลังฉับพลัน ไปคว้าเศษแก้วที่แตกเกลื่อนตามพื้น ขึ้นมาจี้ที่หว่างคอของตัวเอง เธอไม่ได้คิดเยอะ เพียงแค่ใช้แรงกดแทงเข้าไป สักพักก็มีเลือดไหลออกมา 
เธอสีหน้าเศร้าเสียใจอย่างสุดซึ้ง “ในเมื่อพี่วินตายไปแล้ว อย่างนั้นฉันก็จะตายไปด้วยแล้วกัน!”
พลางพูด เธอพลางกุมเศษแก้วใช้แรงแทงลึกเข้าไป
ทันใดนั้น ปริญก้าวเข้ามาด้านหน้า ยกแขนปัดมือของเธอออก ตะคอกขึ้น “พ่อ! พ่อสามารถเห็นเธอฆ่าตัวตายต่อหน้ารึไง!”
ชนัดพลโกรธจนสติแตกไปหมดแล้ว เขาหันมามองคนรับใช้ที่ตกใจกลัว แล้วออกคำสั่ง “ใครก็ได้ จับเธอมัดไว้! ไม่มีคำสั่งของฉัน ห้ามปล่อยเธอออกไป!”
ทันใดนั้น คนรับใช้ก็รับคำสั่ง เดินเข้าไปด้านหน้าช่วยปริญจับนิวรา จากนั้นก็มัดเธอไว้บนเตียง
หลังจากชุลมุนวุ่นวายครึ่งค่อนวัน ห้องนอนในชั้นสองก็ค่อยๆ สงบลง ชนัดพลลงจากตึกด้วยความโมโห สีหน้าเขียวปั๊ด
ปริญเดินตามอยู่ข้างๆ ราวกับครุ่นคิดบางอย่าง สักพัก เขาเงยหน้ามามองชนัดพลแล้วกล่าวเบาๆ “พ่อ เดี๋ยวแม่กลับมา เราจะบอกกับแม่อย่างไร”
ถึงแม้ชนัดพลจะปฏิบัติต่อนิวราค่อนข้างธรรมดา ถึงขั้นไม่มีความรักให้กับเธอ แต่ถึงอย่างไรเธอก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง บวกกับคุณนายพิมค่อนข้างรักเธอมาก พวกเขามัดเธอเยี่ยงสัตว์เช่นนี้ หากคุณนายพิมกลับมา จะต้องไม่ยอมอย่างแน่นอน
ชนัดพลครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วกล่าวอย่างเย็นชา “จะพูดอะไรได้อีกเล่า ผลประโยชน์ของตระกูลวรโชติต้องมาเป็นอันดับหนึ่ง เรื่องรักๆ ใคร่ๆ ของนิวรามันก็แค่นั้น”
“แต่ทางคุณแม่จะอธิบายอย่างไร……” ปริญกล่าวอย่างยากลำบากใจ ผ่านไปครู่หนึ่ง ฉับพลันเขาก็นึกอะไรขึ้นได้ “ใช่แล้ว พ่อ พวกเราพูดแบบนี้ บอกว่านิวราตอนนี้ตรงนี้ไม่ค่อยดี……”
พลางพูดพลางยื่นมือออกมาชี้ที่ศีรษะ แล้วกล่าวต่อ “อีกทั้งก่อนหน้านี้เธอมีแนวโน้มที่จะฆ่าตัวตาย ผมคิดว่าเธอคงจะมีปัญหาทางจิตจริงๆ”
ชนัดพลได้ยินดังนั้น เงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นพยักหน้าเห็นด้วย “แกพูดถูก เช่นนี้ แกไปติดต่อหมอจิตแพทย์ ทางฝั่งแม่แกเดี๋ยวฉันไปพูดเอง”
ปริญได้ยินดังนั้น ก็รีบพยักหน้า 
ชนัดพลแอบโล่งใจ มีข้ออ้างนี้แล้ว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เขาก็สามารถควบคุมพฤติกรรมของนิวราได้อย่างสมเหตุสมผล และยังสามารถลดปัญหาลงได้เยอะ
เพราะเธอชอบปากพล่อย โดยไม่สนผลที่ตามมา หากว่าเธอรั่วไหลความลับของครอบครัวออกไปในโอกาสสำคัญใดๆ อย่างนั้นเขาจะต้องจบเห่แน่!
เมื่อคิดหน้าคิดหลังอยู่ครึ่งค่อนวัน และเขาก็ไตร่ตรองถึงข้อดีข้อเสีย จากนั้นค่อนข้างพอใจกับวิธีของปริญ เขาเงยหน้ามองรอบๆ เห็นปริญที่กำลังโทรศัพท์อยู่ จึงเดินเข้าไปอย่างไม่ลังเล
เขาเดินมาด้านหน้า แล้วกล่าว “ปริญ แกกำลังโทรศัพท์กับคุณหมอจิตแพทย์ใช่ไหม”
ปริญได้ยินดังนั้น มือที่จับโทรศัพท์ได้ชะงักขึ้น หันหน้าไปมองเขา “เปล่าครับ……เป็นสายของภูผา”
ระหว่างที่พูด เสียงของภูผาจากปลายสายดังลอยออกมา “จิตแพทย์ หาจิตแพทย์ทำไม”