ดวงใจภวินท์ - บทที่ 52 ต้องรับผิดชอบสุดความสามารถ

บทที่ 52 ต้องรับผิดชอบสุดความสามารถ

ญาธิดาคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดว่าอะไร แค่เดินนำทางไปเท่านั้นเอง
ทั้งที่เพิ่งจะเดินเข้าไปในลิฟต์ จู่ ๆ เธอก็รู้สึกว่าเส้นผมทางด้านหลังถูกคนใช้นิ้วเกี่ยวม้วนขึ้นมาอย่างเบาๆ เมื่อเธอหันศีรษะกลับไป จึงประสานสายตาอันชวนหลงใหลของคณินทันที
“คุณคณิน มีปัญหาอะไรไหมคะ…”
คณินสีหน้าสงบเสงี่ยมมาก พลางฉีกยิ้มที่ทำให้คนหลงใหลมากกว่าเดิม “ไม่มีอะไรครับ ผมแค่รู้สึกว่าคุณทำผมดัดเป็นลอนมันยิ่งเหมาะสมกับคุณมากครับ”
ญาธิดาสมองเบลอเล็กน้อย พลางตะลึงจนหยุดนิ่งอยู่กับที่อยู่ชั่วครู่ จนยิ้มให้เขาอย่างเป็นมิตร “ดิฉันรู้สึกว่าคุณคณินเหมาะทำทรงผม Buzz cutนะคะ”
คณินรูปหน้าช่างสะดุดตามาก ถ้าเกิดเป็นผู้หญิง ต้องเป็นผู้หญิงที่สวยมากแน่นอน ทรงผมของเขาจะทำทรงผมสั้นหรือยาวก็เหมาะสมทั้งสิ้น ถ้าตัดทรงผม Buzz cut ต้องลดความอ่อนหวานของหน้าตาลงได้ และเพิ่มความแข็งแกร่งมากขึ้นกว่าเดิม และยิ่งชวนหลงใหลหนักกว่าเก่าอย่างแน่นอน
เมื่อฟังคำเสนอแนะของเธอแล้ว คณินราวแปลกใจอยู่บ้าง หลังจากตะลึงชั่วครู่ เขาก็ยกมุมปากขึ้น “ตัดผมทรง Buzz cut เดี๋ยวผมจะลองคิดดูนะครับ …”
ไม่นานนัก ประตูลิฟต์ก็เปิดออก ญาธิดาเดินนำหน้า เพื่อพาคณินกับผู้ช่วยของเขาไปยังห้องรับรองทันที
หลังจากจัดการพาพวกเขาไปนั่งในห้องรับรองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ญาธิดาก็รีบไปจัดเตรียมเครื่องดื่มทันที
หลังจากเสิร์ฟน้ำชาเป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้น เธอก็พูดอย่างแผ่วเบา “คุณคณินคะ ทางด้านนี้มีนิตยสาร คุณสามารถเปิดอ่านเพื่อคั่นเวลาได้ค่ะ ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติมก็สามารถแจ้งดิฉันได้โดยตรง ดิฉันจะอยู่ตรงประตูค่ะ”
ดวงตาคณินเต็มเปี่ยมด้วยรอยยิ้ม พลางจ้องมองและพูดกับเธออย่างแผ่วเบา “ต้องการจริงๆ ครับ อยู่คุยกันเป็นเพื่อนก่อน”
“คุณพูดว่าอะไรนะคะ?” ญาธิดาตะลึงเล็กน้อย
คณินยื่นมือออกมา ชี้มาที่เธอ และพูดตอบ “ผมต้องการให้คุณ อยู่คุยเป็นเพื่อนผมก่อนครับ”
ผู้ช่วยของคณินที่อยู่ด้านข้างตกตะลึงทันที ราวกับรู้สึกว่ามีอะไรไม่เหมาะสม จึงรีบพูดทันควัน “คุณคณินครับ อย่าหาเรื่อง…”
“ผมเปล่าหาเรื่องนะ” คณินเลิกคิ้วขึ้น ใบหน้าที่ยังยิ้มกรุ้มกริ่มยังคงจับจ้องญาธิดาดั่งเดิม
ญาธิดารู้สึกขนลุกเกรียวกราว อีตาคุณชายไฮโซคนนี้มาปรึกษาหารือความร่วมมือกันที่ไหนล่ะ ทำไมถึงรู้สึกว่ามาจีบสาวโดยเฉพาะไปได้ล่ะ?
เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พลันฉีกยิ้มให้เล็กน้อย และพูดกับเขา “พอดีช่วงนี้ดิฉันก็ไม่มีงานอื่นอยู่ด้วย นั่งคุยกับคุณคณินก็น่าจะได้อยู่นะคะ”
คณินตบโซฟาที่อยู่ข้างตัว “มานี่ นั่งนี่สิ”
ญาธิดากำหมัดไว้แน่น พลางเดินไปหยุดอยู่ด้านหน้าโซฟาและค่อยๆ นั่งลง
คณินยิ้มหน้าบานและจับจ้องตอนที่พูดกับเธอ “คุณธิดาอายุเท่าไหร่หรือครับ? มีแฟนหรือยังครับ”
ญาธิดาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ “คุณคณินคะ เวลาทำงานเราจะไม่พูดคุยเรื่องส่วนตัวกันนะคะ”
ชายหนุ่มยิ้มตอบ “งั้นดี งั้นสองคำถามเมื่อครู่นี้ผมยังเก็บเอาไว้ก่อน รอคุณเลิกงานแล้วค่อยถามใหม่ครับ”
พูดไป เขาก็ยกถ้วยชา ขึ้นมาจิบ พลางพูดอย่างแผ่วเบา “คุณธิดาครับ เหมือนว่าน้ำชามันจะเย็นไปแล้วครับ”
ญาธิดาเหลือบมองควันร้อนๆ ที่พุ่งออกมาจากถ้วยชา “เย็นแล้วหรือคะ?”
คณินทำหน้าตาเช่นเคย ยิ้มและพูดตอบ “ใช่ครับ ผมรู้สึกว่ามันเย็นไปแล้ว ผมชอบแบบร้อนๆ”
“งั้นเดี๋ยวดิฉันไปชงให้คุณคณินใหม่นะคะ”
เธอพูด พร้อมทั้งลุกขึ้นยืน และยกถ้วยชาออกไปจากห้องรับรอง
เธอเพิ่งเข้าใจนี่แหละ ว่าทำไมพิชญ์สินีถึงไม่ยอมมาต้อนรับขับสู้ด้วยตัวเอง ในทางกลับกันกลับให้เธอมาต้อนรับคุณคณินคนนี้ ที่แท้เขารับมือได้ยากมากขนาดนี้เชียว!
ญาธิดาจัดการเทน้ำร้อนจี๋ลงในถุงชา เธอเดินถือถ้วยชากลับมายังห้องรับรอง และเสิร์ฟทางด้านหน้าของคณิน พลางพูดอย่างอดทนอดกลั้น “คุณคณินคะคุณลองชิมดู ว่าอุณหภูมิมันร้อนพอได้ไหมคะ?”
คณินรับถ้วยชามา พลางแนบชิดริมฝีปาก เพื่อทดสอบอุณหภูมิ แต่กลับขมวดคิ้วหากันอย่างกะทันหัน “มันร้อนเกินไปหน่อยครับ”
เขาพูด พลางยื่นถ้วยคืนญาธิดา พลางยิ้มให้อย่างไม่มีเลศนัย “หรือไม่ คุณญาธิดาก็ช่วยเป่าให้ผมหน่อยครับ?”
ญาธิดาได้รับแล้ว เส้นขมับพลันเต้นตุบตับอย่างไม่รู้ตัว อีตาคณินนี่ กำลังท้าทายกับขีดความอดทนของเธอจริงๆ เลย!
เธอกัดฟันไว้แน่น พลางยื่นมือออกไปรับถ้วยเอาไว้ และแสดงท่าทางจะเป่าให้อยู่หลายครั้ง
ผู้ช่วยที่อยู่ด้านข้างของคณินเริ่มทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว จึงจงใจกระแอมเล็กน้อย “คุณคณินครับ ดูเอกสารสักหน่อยไหมครับ…”
เขายังพูดไม่ทันจบด้วยซ้ำ คณินก็หันหน้ากลับมา และกลอกตาใส่เขา “ไม่เห็นเหรอว่าผมกำลังจีบสาวอยู่เนี่ย? นายหุบปากไปเลย!”
เมื่อได้ยินคำว่า “จีบสาว” ญาธิดาตะลึงทันที จนมือที่ถือถ้วยชาอยู่นั้นมันสั่นเทาเล็กน้อยอย่างไม่รู้ตัว จนน้ำชาร้อนๆ พลางกระฉอกออกมา
“ซี๊ด—”
คณินที่อยู่ด้านข้างสูดลมเย็นเข้าปอดลึกๆ พลางย่นคิ้วหากัน ญาธิดาก้มหน้าลงถึงได้เห็นว่าน้ำที่กระฉอกออกมานั้น มันดันรดลงบนท่อนแขนของคณิน!
ญาธิดาตะลึงทันที จึงรีบวางถ้วยลงทันที “ขอ…ขอโทษค่ะ! มันลวกโดนแล้วใช่มั้ยคะ!”
เธอทั้งพูด และยื่นมือออกมาสัมผัสแขนของคณิน พลางดึงชายแขนเสื้อของเขาขึ้นมา บนท่อนแขนของชายหนุ่มก็ลวกจนแดงเป็นแถบเลยอย่างที่คิด
“คุณรอเดี๋ยวนะคะ”
ญาธิดารีบลุกขึ้นและเดินออกไปจากห้องรับรองทันที ตอนที่กลับเข้ามาอีกครั้งนั้น ในมือก็มีถุงน้ำแข็งเข้ามาด้วย “โปะเอาไว้ก่อนนะคะ เพื่ออาการจะได้ไม่หนักกว่าเดิมค่ะ”
เธอทั้งพูดไป และคอยดึงมือของคณินเอาไว้ และเอาถึงน้ำแข็งประคบลงบนรอยแดงที่อยู่บนผิวหนังของเขา
คณินหรี่ตาลงเล็กน้อย และคอยจ้องมองใบหน้าทางด้านข้างของหญิงสาว จนใบหน้าพลันปรากฏรอยยิ้มอันชวนให้คนลุ่มหลงเล็กน้อย
เขาคณิน เป็นคุณชายเจ้าชู้ที่มีชื่อเสียงเลื่องลือไปทั่ว สิ่งที่ชอบมากที่สุดก็คือการจีบหญิงสาว พออารมณ์ไม่ดีก็ต้องแกล้งให้สาวน้อยร้องไห้ฟูมฟายถึงจะสบายใจ ส่วนผู้หญิงที่อยู่ข้างกายเขานั้น ต่างแบ่งแยกกันอย่างชัดเจน ถ้าไม่หลีกเลี่ยงเขาอย่างสุดกำลัง ก็จะเอาอกเอาใจจนเอาตัวเองใส่พานถวายให้เขาทันที
ส่วนญาธิดานั้น ไม่เหมือนกับผู้หญิงพวกนั้นสักอย่าง
เขาหัวเราะเบาๆ และเอ่ยปากถาม “คุณญาธิดาครับ วันนี้เลิกงานแล้วพอจะว่างไหมครับ?”
ญาธิดาตอบอย่างไม่ลังเล “ไม่ว่างค่ะ”
เมื่อได้ยินคำนี้ คณินกลับไม่ได้แสดงท่าทางแปลกใจ รอยยิ้มในนัยน์ตากลับลึกซึ้งหนักกว่าเดิม
จังหวะนั้นเอง ตรงประตูกลับมีเสียงฝีเท้าดังขึ้น จากนั้นผู้ชายที่อยู่ด้านข้างของคณินก็พูดเตือนสติทันที “คุณคณินครับ ท่านประธานภวินท์มาแล้วครับ”
เมื่อได้ยิน “ประธานภวินท์” เท่านั้นแหละ มือญาธิดาที่กำลังถือถุงน้ำแข็งอยู่นั้นสั่นเทาทันที เธอเงยหน้าขึ้น จึงเห็นว่าภวินท์กำลังยืนอยู่ตรงประตู และจ้องมองพวกเขาอย่างเย็นยะเยือก
วินาทีต่อมา เธอรีบดึงมือที่กุมถุงน้ำแข็งนั้นออกทันควัน และลุกขึ้นยืนจึงกล่าวทันที “ท่านประธาน…”
เมื่อเอามาเปรียบเทียบแล้ว คณินสงบนิ่งได้มากกว่า เขาเลิกคิ้วขึ้น และกวาดตามองภวินท์ ท้ายที่สุดสายตาก็มาจับจ้องที่ตัวของญาธิดา “คุณญาธิดา คุณทำให้ผมถูกน้ำร้อนลวกจนได้รับบาดเจ็บ คุณต้องแสดงความรับผิดชอบต่อผมให้ถึงที่สุด”
ไม่รู้ว่าจงใจหรือเปล่า ตอนที่เขาพูดออกมานั้น จงใจลากน้ำเสียงให้ยาว เพื่อให้คนที่อยู่ด้านข้างที่ได้ยิน และอดไม่ได้ที่ต้องคิดจินตนาการเลยเถิดไปไกล
ซึ่งเป็นไปตามคาด สีหน้าของภวินท์ที่ยืนอยู่ตรงประตูกลับเคร่งขรึมหนักกว่าเดิม เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย พลางใช้สายตามองมาทางคณินอย่างเย็นชาหนักลงกว่าเดิม
เขาคณิน เป็นคุณชายเจ้าชู้ที่มีชื่อเสียงเลื่องลือไปทั่ว สิ่งที่ชอบมากที่สุดก็คือการจีบหญิงสาว พออารมณ์ไม่ดีก็ต้องแกล้งให้สาวน้อยร้องไห้ฟูมฟายถึงจะสบายใจ ส่วนผู้หญิงที่อยู่ข้างกายเขานั้น ต่างแบ่งแยกกันอย่างชัดเจน ถ้าไม่หลีกเลี่ยงเขาอย่างสุดกำลัง ก็จะเอาอกเอาใจจนเอาตัวเองใส่พานถวายให้เขาทันที
ญาธิดาย่อมรู้ตัวว่าตนเองไม่เหมาะที่จะอยู่ที่นี่ต่อ เธอจึงวางถุงน้ำแข็งลง และพูดเสียงแผ่วเบา “ประธานภวินท์มาถึงแล้วค่ะ ดิฉันขอตัวไปทำงานต่อนะคะ”
พูดจบ เธอก้มหน้าลง และรีบเดินมุ่งหน้าออกไปทางด้านนอกทันที
จังหวะที่เดินผ่านภวินท์นั้น เธอสัมผัสได้ถึงอาการอดกลั้นที่อยู่รอบตัวของชายหนุ่มอย่างชัดเจน จนเธอตกใจไม่กล้าจะหายใจแรงๆ ออกมา
ตั้งแต่เดินออกมาจากห้องรับรองแล้วนั้น เธอถึงได้ถอนหายใจโล่งอกออกมา
เธอยังเดินไม่ได้กี่ก้าว จู่ ๆก็มีเสียงคนเรียกรั้งเธอมาจากทางด้านหลัง
ญาธิดาหันหลังกลับไป พลางเห็นพายุที่เดินไล่ตามมา
“คุณพายุ มีอะไรหรือเปล่าคะ?”
พายุเดินมาดักหน้าไว้ สายตาแสดงความสับสนเล็กน้อย “ประธานภวินท์บอกว่าให้คุณไปรอเขาอยู่ที่เลานจ์รับรอง ด้านข้างห้องรับรองครับ รอให้เขาประชุมเสร็จแล้วมีเรื่องต้องการพูดกับคุณ”
ญาธิดาได้ยินแล้ว จนรู้สึกว่าหัวใจถูกแขวนอยู่บนเส้นด้าย
ภวินท์จะคุยอะไรกับตัวเองกันนะ? ทำไมเธอรู้สึกไม่สบายใจขนาดนี้กันเนี่ย?