ดวงใจภวินท์ - บทที่ 763 คือเธอ

บทที่ 763 คือเธอ
โชคดีที่สิ่งต่าง ๆ ไม่ได้พัฒนาตามความคิดของภวินท์
Official Accountของโรงเรียนเด็กได้โพสต์รูปถ่ายของกิจกรรมบนอินเทอร์เน็ตอย่างรวดเร็วและโพสต์วิดีโอด้วย ซึ่งยังเน้นว่าญาธิดาได้ให้การห่วงใยกับเด็กที่ขาดผู้ปกครองดูแล
นอกจากนี้ในวิดีโอญาธิดาและภวินท์ทั้งสองดูแลลูก ๆ ของพวกเขาอย่างเอาใจใส่เพื่อให้การแข่งขันเสร็จสิ้น ในช่วงเวลานั้น ยังมีโมเม้นท์ระหว่างสามีและภรรยาที่กระซิบกัน ครอบครัวทั้ง 4 คนดูมีความสุขมาก
บรรดาชาวเน็ตพูดเรื่องอื้อฉาวการหย่าร้างก็หยุดลง ในขณะเดียวกัน STN Groupก็ได้ออกแถลงการณ์ว่าด้วยการคุ้มครองสิทธิ
เรื่องการหย่าร้ายสิ้นสุดลง เธอก็หาเวลาไปพาอันอันกลับมาจากโรงพยาบาล และอยู่เป็นเพื่อนอันอันตลอดทั้งวัน
ธีทัตได้ยินว่าข่าวการหย่าร้างเป็นเรื่องเข้าใจผิด ความกังวลในใจของเขาก็ค่อยๆ จางหายไป และไม่รู้ว่าควรจะเศร้าหรือมีความสุขกับธิดาดี
เขาลงจากรถและก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปในวิลล่า เสียงผู้หญิงที่แหลมคมก็เข้ามาในหูของเขาก่อน “นังชั้นต่ำไร้ยางอาย แกไม่เข้าใจที่ฉันพูดหรือ?”
เขารีบเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น เห็นข้าวของเต็มพื้นขวัญตาล้มลงกับพื้นอย่างหน้าซีดนาราจับคอเสื้อเธอและออกไปข้างนอก
สีหน้าของธีทัตมืดมนลงทันที และเขาตะโกนอย่างแรงว่า “ปล่อยเธอ!”
นาราปล่อยทันที ถ่มน้ำลายใส่ขวัญตาอย่างรังเกียจแล้ววิ่งไปที่ด้านข้างของเขา “ทัตคะ ไหนคุณบอกว่าคุณจะขับไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไป ทำไมเธอถึงยังอยู่ที่นี่ คุณสัญญากับฉันว่ายังไง!”
เขามองดูเธออย่างนิ่งๆด้วยท่าทางเบื่อหน่าย แต่น้ำเสียงของเขาอ่อนลงมาก “ฉันบอกคุณแล้วไม่ใช่หรอ ฉันต้องการเวลา ทำไมคุณถึงยังสร้างปัญหาที่นี่”
“ฉันกำลังสร้างปัญหาอยู่หรอ?”นาราเท้าเอวและท่าทางดูดุร้าย และคำรามอย่างเย็นชา “ธีทัต คุณสัญญากับฉันว่ายังไง วันนี้ฉันต้องให้เธอไสหัวออกไป!”
ขณะที่เธอพูด เธอกำลังจะยื่นมือออกเพื่อดึงขวัญตาที่อยู่บนพื้น แต่ธีทัตก็หยุดการเคลื่อนไหวของเธออย่างรวดเร็วและผลักเธอออกไป
ใบหน้าของเธอดูน่าเกลียดยิ่งขึ้น และเธอก็เท้าเอวชี้ไปที่เขาโวยวายเสียงดัง “ธีทัต คุณเป็นคนจีบฉันตั้งแต่แรก เมื่อได้กันแล้วก็ ไปมีเมียน้อยใช่ไหม แล้วมีมากกว่าหนึ่งคนด้วย!”
เมียน้อย?
ขวัญตาได้ยินก็เกิดความขมขื่นเล็กน้อยในดวงตา และพูดอย่างอ่อนแรงว่า “ตราบใดที่เขาเต็มใจ ฉันจะย้ายออกจากที่นี่ทันที”
ใบหน้าของธีทัตมืดมนมากขึ้นและเขาเหลือบมองเธอราวกับตักเตือนแล้วหันไปหานารา “ฉันยังมีเรื่องส่วนตัวกับเธอที่ยังไม่ได้รับการแก้ไข และฉันจะให้เธอไปเมื่อเรื่องจบลง”
“อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ คุณแค่ต้องการจับปลาสองมือ ฉันบอกคุณไว้นะว่ามันเป็นไปไม่ได้!” เธอตะโกนเสียงดัง หยิบถ้วยน้ำชาบนโต๊ะขึ้นแล้วโยนใส่ขวัญตา
ขวัญตาไม่คิดที่จะหลบ ปล่อยให้ถ้วยน้ำชาตกลงบนศีรษะของตัวเอง จากนั้นถ้วยชาก็กริ้งลงกับพื้นและแตกเป็นชิ้นๆ
“นี่คือจุดจบของแกที่มาแย่งผู้ชายคนอื่น” ใบหน้าของนาราเต็มไปด้วยความสะใจ “และผู้หญิงต่ำที่เข้าร่วมกับแกครั้งสุดท้ายเพื่อจัดการกับฉัน ฉันเดาว่าเด็กในท้องของมันไม่สามารถเก็บไว้ได้ ฉันล่ะอยากรู้ว่าพวกแกจะเย่อหยิ่งแค่ไหน!”
ธีทัตจำสิ่งที่ญาธิดาพูดได้ ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยเลือดในทันที เธอจับข้อมือเธอแน่นและพูดอย่างดุร้าย “คุณทำให้อันอันแท้งลูก!”
“แล้วยังไง? คุณยังจะรับผิดชอบผู้หญิงต่ำนั้นอยู่หรือ” เธอตอบคำพูดของเขาที่คอของเธอ และรอยยิ้มก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ
รูม่านตาของธีทัตหดลง วินาทีถัดมา มือก็ไปบีบคอเธอไว้ ใบหน้าของเธอก็ซีดลงทันที แม้จะรู้ว่าเขาจะไม่มีทางฆ่าเธอ แต่เธอก็รู้สึกหวาดกลัวในใจอย่างมาก
เธอยังคงดิ้นตัวไปมา มือของเธอพยายามจะงัดปลายนิ้วของธีทัต และคำรามเสียงดัง “ธีทัต นายบ้าไปแล้วเหรอ?”
ธีทัตออกแรงกระชับขึ้นเล็กน้อย และค่อยๆ บีบคำพูดออกจากซอกฟันของเขา “อันอันเป็นน้องสาวของฉัน!”
อะไรนะ？！
เธออึ้งไปและมองมาที่เขาด้วยความประหลาดใจ ความกลัวของเธอรุนแรงขึ้น น้ำเสียงก็อ่อนลง และอ้อนวอนอย่างน่าสงสาร “ ทัต ฉันไม่รู้ ถ้าฉันรู้ว่าเธอเป็นน้องสาวของคุณ ฉันจะกล้าทำได้อย่างไร”
ธีทัตกัดฟัน ความโกรธในใจเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ และเขาเกือบจะเสียสติ หลังจากบังคับตัวเองให้สงบลง ทันใดนั้น เขาก็โยนนาราลงบนโซฟา
“ตั้งแต่วันนี้จนกว่าวันแต่งงานของเรา คุณไม่อนุญาตให้ก้าวเข้ามาบ้านฉันในช่วงเวลานี้”
นารารู้ว่าตนเองทำผิด และระงับอารมณ์ทันที เปลี่ยนสีหน้าเร็วกว่ากิ้งก่าอีก
เธอมุ่ยปากและกอดแขนของธีทัตและอ้อนว่า “เค้าก็แค่โกรธที่เธออยู่ที่นี่ตลอดเวลา เมียหลวงอย่างฉันยังไม่เคยค้างคืนที่นี่ หรือว่าคืนนี้ฉันจะ…”
ก่อนที่เธอจะพูดจบ ธีทัตก็ดึงแขนออกมาแล้ว มองดูพี่ส้มและสั่งว่า “ให้คนขับส่งคุณนารากลับบ้าน”
รอยยิ้มของนาราแข็งทื่อ และเดินตามพี่ส้มอย่างไม่เต็มใจเพื่อออกจากวิลล่า ก่อนจากไปก็ไม่ลืมที่จ้องขวัญตาอย่างดุร้าย
ห้องนั่งเล่นตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง ธีทัตถือกล่องยายืนข้างเธอ ประคองเธอขึ้นจากพื้น และถามด้วยเสียงเย็นชาว่าทำไมเมื่อกี้ไม่หลบ
“ถึงคราวนี้รอด ครั้งต่อไปก็เลี่ยงไม่ได้” เธอตอบอย่างไม่แสดงออกอารมณ์
เมื่อเห็นเธอเหมือนศพเดินได้ ธีทัตรู้สึกโกรธโดยไร้เหตุผล ดึงไหล่ของเธออย่างแรง และถามด้วยความโมโหว่า “ทำไมปล่อยให้เธอรังแกคุณ คุณไม่รู้เหรอว่าการต่อต้านคืออะไร?”
“ทำไมต้องต่อต้าน?”ขวัญตามองเขาอย่างเฉยเมย ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเช่นเคย “คุณคือปมของปัญหาไม่ใช่หรอ”
ธีทัตนิ่งไปชั่วคราว และเสียงที่สงบของเธอก็ดังขึ้นอีกครั้ง “ทำไมเธอไม่ปล่อยฉันล่ะ ทำไมคุณถึงไม่ปล่อยฉันไปล่ะ”
“เรื่องของเรายังไม่เคลียร์ แน่นอนฉันจะไม่ปล่อยให้คุณไปง่ายๆ!” เขาตอบด้วยสีหน้ามืดมน จากนั้นจึงจัดการกับบาดแผลที่หน้าผากของเธอ “เธอควรจะรู้ว่ามีวันนี้ตอนที่คุณทรยศฉัน”
รอยยิ้มขมขื่นค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของขวัญตาและเธอก็พูดออกมาทีละคำๆว่า “คุณทำเพื่อธิดา ตราบใดที่ฉันยังอยู่ที่นี่ คุณจะมีโอกาสได้พบเธอ”
ความโกรธในดวงตาของธีทัตเพิ่มขึ้น และความหายใจไม่ออกในอกของเขาไม่มีที่ระบาย เขาโยนยาฆ่าเชื้อในมือออกไปไกล ๆ แล้วลุกขึ้นและเดินไปที่ประตู
“คุณไม่ต้องมายุ่งเรื่องของฉันและธิดา ฉันจะจัดการเรื่องของนาราให้คุณ” เขาพูดและกำลังจะผลักประตูและจากไป
ขวัญตามองที่หลังของเขาและถามว่า”ถ้าธิดาพบกับสถานการณ์เช่นนี้ เธอจะต่อต้านหรือไม่”
ธีทัตยอมให้นารามาที่บ้านและทำให้เธออับอายครั้งแล้วครั้งเล่า บางทีเขาอาจจะอยากเห็นการปะทะของเธอกับนารา เพราะธิดาจะไม่ทนอย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงบังคับตัวเองให้ต่อต้าน
เขายังอยากเห็นเงาของธิดาในตัวเอง…
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยความผิดหวัง
เมื่อได้ยินเสียง ธีทัตก็รู้สึกแปลกๆ ในใจ ก่อนที่เขาจะคิดได้ ความรู้สึกนี้ก็หายวับไป
เขาหันกลับมามอง มองดูผู้หญิงที่อ่อนแอบนโซฟา แล้วตอบอย่างเย็นชาว่า “ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร คุณก็ไม่ควรถูกใครรังแก”
บทที่ 762 ภาพครอบครัว