ดวงใจภวินท์ - บทที่ 868 ขอให้รักกันตลอดไป
บทที่ 868 ขอให้รักกันตลอดไป
เธอจ้องมองภวินท์ตาเขม็ง อยากที่จะฟังคำอธิบายของเขา
แต่ว่า ผ่านไปหนึ่งนาทีเต็มๆ ภวินท์ยังคงสีหน้าเย็นชา ไม่มีการตอบกลับมาแต่อย่างใด
ญาธิดาแข็งทื่ออยู่อย่างนั้น ในแววตาแฝงไปด้วยความสิ้นหวังอย่างถึงที่สุด
เขาไม่ได้ยอมรับ
แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธด้วยเหมือนกัน
ผ่านไปนานสองนาน เธอถึงได้ยกมุมปาก เผยให้เห็นถึงรอยยิ้มที่เยือกเย็นและเยาะเย้ย“ถ้าอย่างนั้นก็ขออวยพรพวกคุณทั้งสองคนล่วงหน้าแล้วกันนะ ขอให้รักกันตลอดไปนะคะ”
พูดจบ เธอก็จากไปอย่างที่ไม่หันหน้ากลับมา
เดินออกจากห้าง แสงอาทิตย์ที่อบอุ่นสาดส่องลงมาบนตัวของเธอ แต่กลับยังคงรู้สึกหนาวเย็นไปทั่วทั้งตัวอยู่ดี
เธอมองออกไปบนถนนที่การจราจรคับคั่ง สีหน้าคลุมเครือไม่ชัดเจน แววตายังคงสับสนงุนงง
เธอไม่เข้าใจ ทั้งๆที่ทุกสิ่งทุกอย่างมันเพื่อที่จะให้มีหลักฐานมากขึ้นในการวางแผนดักนพเก้าแล้วแท้ๆ
แต่ทำไม ยังไม่ทันผ่านไปคืนเดียว เรื่องมันก็เปลี่ยนกลายเป็นแบบนี้ไปซะแล้ว
ภวินท์ สามีของเธอ พ่อของลูกๆทั้งสองคนของเธอ จะแต่งงานกับนพเก้าแล้วจริงอย่างนั้นเหรอ?
พอนึกถึงสายตาเย็นชาที่มองเธอของภวินท์ในตอนนั้นแล้ว หัวใจของญาธิดาก็เจ็บปวดเหมือนกับมีเข็มมาทิ่มแทง
“ธิดา” อาริโอเดินก้าวเข้ามาข้างหน้าหนึ่งก้าว คว้าไหล่ของเธอเบาๆ พูดปลอบออกมา“อย่าเสียใจไปเลย”
ญาธิดาเม้มริมฝีปาก น้ำตาในตาเป็นประกาย ไม่ได้พูดอะไร
อาริโอถอนหายใจออกมา จูงมือของญาธิดา พาเธอขึ้นไปบนรถ
ตลอดทาง ญาธิดาเอาแต่ก้มหน้าไม่พูดไม่จา เส้นผมสีดำที่นุ่มสลวยปิดบังสีหน้าของเธอ
จนกระทั่งมาถึงบ้านพัก ญาธิดาก็ยังคงนิ่งเงียบไม่พูดอะไรอยู่ อาริโอพาเธอไปส่งถึงห้อง พูดออกมาเบาๆ“ธิดา คุณอยากกินอะไรสักหน่อยไหม ผมจะให้พวกเขาเอามาส่งให้”
ญาธิดาถึงได้หันหัวเล็กน้อย สีหน้ายังคงซีดขาว เสียงแหบแห้ง“ขอบคุณค่ะ แต่ฉันไม่หิว”
อาริโอยังคงแสดงออกอย่างสง่างาม จูงมือของญาธิดา โค้งตัว ยกมือของเธอขึ้นมาประทับจูบลงไปที่หลังมือของเธอหนึ่งที“ธิดา อย่าเสียใจไปเลย ผมจะอยู่กับคุณเอง”
เขาก้มหัวอยู่ ตรงมุมที่ญาธิดามองไม่เห็นนั้น มุมปากยกยิ้มขึ้นมาอย่างสังเกตได้ยาก
เดิมทีเขาก็อยากที่จะไล่ตามจีบญาธิดาอยู่แล้ว นอกจากเสน่ห์จากตัวของผู้หญิงคนนี้แล้ว ยังมีอีกหนึ่งเหตุผลที่สำคัญมากๆ
STN เป็นบริษัทยักษ์ใหญ่หนึ่งแห่ง แม้ว่าตอนนี้จะถูกอีธานรับช่วงต่อแล้ว แต่อาริโอก็เชื่อว่า ตราบใดที่รวบหัวรวบหางญาธิดาได้ จะช้าจะเร็วยังไงSTNก็จะตกมาอยู่ในมือของเขาอย่างง่ายดายอยู่ดี
ดังนั้น หลังจากที่นพเก้ามาหาเขาถึงที่เพื่อต้องการที่จะดำเนินการตามแผนการในครั้งนี้นั้น เขาก็แทบจะตอบตกลงไปอย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่นิดเดียว
แม้ว่าเรื่องโง่ๆพวกนั้นที่นพเก้าทำมาก่อนหน้านี้จะทำให้เขาไม่พอใจมากก็ตาม แต่ก็เรียกได้ว่า ข้อเสนอในครั้งนี้ของเธอ มันทำให้เขารู้สึกสนใจอยู่ไม่น้อย
ก็เป็นเพราะว่าแบบนี้เอง เขาถึงได้ให้อำนาจและกำลังคนบางส่วนกับนพเก้า
แผนการราบรื่นกว่าที่เขาคิดเอาไว้มาก ถึงขนาดที่……
พอนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงประตูทางเข้าร้านเครื่องประดับในวันนี้แล้ว อาริโอก็แววตาเป็นประกาย รอยยิ้มที่มุมปากแทบกลั้นเอาไว้ไม่อยู่แล้ว
สวรรค์เบื้องบนกำลังช่วยเขาอยู่จริงๆ
ญาธิดารีบดึงมือของตัวเองกลับมาอย่างรวดเร็ว สีหน้าเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า“ขอบคุณค่ะคุณสมิธฉันอยากจะอยู่เงียบๆคนเดียวสักพัก”
อาริโอก็ไม่บังคับ แค่เดินออกไปจากห้องอย่างเงียบๆเท่านั้น
ญาธิดาปิดประตูห้องนอนเสร็จ ก็พิงตรงหลังประตูอย่างหมดเรี่ยวแรง ตัวค่อยๆไหลลงมาช้าๆ กอดสองขาของตัวเองเอาไว้อย่างอ่อนแอ
เธอระบายความเศร้าโศกที่อยู่ภายในใจนั้นเพียงตัวคนเดียว เผลอหลับไปโดยที่ไม่รู้ตัว
ตอนที่ญาธิดาตื่นขึ้นมา สีของท้องฟ้าก็ดำมืดจนมองไม่เห็นนิ้วมือ เธอพบว่าตัวเองนอนอยู่บนพรมที่อ่อนนุ่ม รีบลุกขึ้นมานั่งทันที หันมองนาฬิกาที่อยู่บนหัวเตียง
เป็นเวลาตีสอง