ดวงใจภวินท์ - บทที่ 879 เพื่อป้องกันเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด

บทที่ 879 เพื่อป้องกันเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด
การที่อยากจะเป็นผู้ช่วยของโรว์ลิ่ง และได้รับความเชื่อใจเป็นอย่างมากจากเธอ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ

ยิ่งไปกว่านั้นก่อนที่จะอยู่ที่นี่ ขวัญตาก็ยังเป็นเพียงแค่คุณหนูที่ถูกปกป้องดูแลมาเป็นอย่างดีอีกด้วย

แต่ถึงยังไง ขวัญตาก็ไม่เคยพูดความเจ็บปวดและเศร้าโศกนี้ออกมาเลย แค่เล่าอธิบายประสบการณ์ของเธอในช่วงหลายปีมานี้ออกมาอย่างง่ายๆและนิ่งเฉยเท่านั้น

ญาธิดาก็ยิ่งรู้สึกเป็นห่วงเอ็นดูมากขึ้น เธอรู้ว่าช่วงหลายปีมานี้ขวัญตาจะต้องทุกข์ยากลำบากแน่ๆ

หลังจากที่พูดย้อนความหลังกันแล้ว ทั้งสามคนก็ไม่ได้พูดพล่ามอะไรอีก เข้าสู่ประเด็นสำคัญทันที

ขวัญตาหยิบเอกสารสองฉบับที่จัดเตรียมเอาไว้เรียบร้อยแล้วออกมา วางลงไปตรงหน้าของญาธิดากับภวินท์

นี่เป็นเอกสารที่เกี่ยวกับลูกสาวของเทอรี่และตระกูลสมิธ ข้างบนเป็นวันเดือนปีเกิดจนถึงความชอบของพวกเขา ถึงขนาดที่มีประสบการณ์ที่คนไม่รู้อีกด้วย

ถูกระบุเอาไว้ข้างบนทั้งหมด

Robertกับสมิธต่อสู้กันมาหลายปีขนาดนี้ แน่นอนว่าต้องรู้และเข้าใจประวัติข้อมูลของอีกฝั่งอย่างชัดเจนแจ่มแจ้งเป็นธรรมดาอยู่แล้ว

สายตาของญาธิดาเลื่อนมองที่เอกสารอย่างรวดเร็ว แววตากลับไปหยุดอยู่ตรงข้อมูลส่วนหนึ่งที่เกี่ยวกับเทอรี่

ข้างบนนี้มีชื่อภรรยาคนแรกของเทอรี่ วินด์เซอร์ โรว์ลิ่ง

ญาธิดาเงยหน้าขึ้น แววตาเหมือนกับกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่“Mrs. Robertเป็นภรรยาของเทอรี่?”

ตอนที่เธอตรวจสอบอาริโอก่อนหน้านี้ ก็ถือโอกาสทำความเข้าใจกับประวัติตระกูลของเขามาอย่างง่ายๆบ้างแล้ว

เทอรี่เคยส่งภรรยาของตัวเองเข้าคุกด้วยมือของเขาเอง ขังเธอเอาไว้ตั้งสามสิบปี

ขวัญตาพยักหน้า“ใช่ ตอนที่โรว์ลิ่งแต่งงานกับเทอรี่เพิ่งจะอายุสิบกว่าปี ช่วงเวลาวัยรุ่นของเธอล้วนแต่ถูกทอดทิ้งเอาไว้ในคุก แม้แต่ธุรกิจของตระกูลก็ถูกเทอรี่ฮุบเอาไป ต่อมาพอออกมาจากคุกก็แต่งงานกับRobert ความปรารถนาที่ใหญ่ที่สุดของโรว์ลิ่งในตอนนี้ ก็คือแย่งชิงของที่เป็นของตัวเองกลับคืนมาจากมือของเทอรี่”

คนที่รู้เรื่องที่โรว์ลิ่งเคยเป็นภรรยาของเทอรี่มีไม่เยอะ แต่ก็ไม่ได้ถือว่าเป็นความลับอะไรเหมือนกัน ด้วยเหตุนี้เองขวัญตาก็เลยบอกเรื่องนี้กับพวกเขา

แววตาของญาธิดาเข้าใจขึ้นมาทันที มิน่าล่ะโรว์ลิ่งถึงมีความโกรธเกลียดเคียดแค้นเทอรี่มากขนาดนั้น

ญาธิดาดูเอกสารในมือจบอย่างรวดเร็ว จำข้อมูลพวกนี้จนขึ้นใจ ก่อนจะเงยหน้าขึ้น“ช่วยบอกสถานที่ต่อไปที่เทอรี่จะโผล่ออกมาให้หน่อยสิ”

“สามวันหลังจากนี้ เทอรี่จะจัดงานเลี้ยงขึ้น เป้าหมายของเขาก็คือเพื่อที่จะให้ได้คำสั่งซื้อชิปคอมพิวเตอร์นั้นมาจากมือของพ่อค้าอิเล็กทรอนิกส์ สิ่งที่พวกเธอต้องทำก็คือแย่งคำสั่งซื้อมาซะ”

“สถานภาพใหม่ของพวกเธอฉันเตรียมเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้ว จำเอาไว้ให้ดี ต่อหน้าของเขา ห้ามเปิดเผยตัวตนของตัวเองออกมาเป็นอันขาด”

ญาธิดากับภวินท์อยู่ในประเทศคนรู้จักกันทั่วบ้านทั่วเมือง แต่อยู่ที่ยุโรปมันไม่เหมือนกัน ที่นี่แทบจะไม่มีใครรู้จักพวกเขาเลย ในอินเทอร์เน็ตก็ไม่มีรายงานที่เกี่ยวกับพวกเขาด้วย ถึงยังไงที่นี่ก็เป็นต่างประเทศ

แต่มันกลับกลายเป็นการปกปิดอำพรางตัวที่ดีที่สุดของพวกเขา

ขวัญตาขมวดคิ้ว มองสำรวจใบหน้าที่ขาวนวลของญาธิดา“แต่ว่า ฉันแนะนำให้พวกเธอแต่งหน้าอพรางตัวจะดีที่สุด เพื่อที่จะป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดขึ้น”

หลังจากที่พูดคุยปรึกษารายละเอียดกันอีกสักพักแล้ว ญาธิดากับภวินท์ก็ไม่ได้อยู่นาน ถูกขวัญตาพาไปส่งยังสถานที่พักอาศัยของพวกเขาเองอย่างรวดเร็ว

กว่าญาธิดาจะได้มาเจอกับขวัญตาอีกครั้งไม่ใช่ง่ายๆ แน่นอนว่าอาลัยอาวรณ์ที่เธอจะจากไปเป็นธรรมดาอยู่แล้ว เร้าหรือให้เธออยู่ต่อ

ขวัญตาหมดหนทาง ในที่สุดก็ตกลงรับปาก

ค่ำคืนมืดมิดมาก ญาธิดาเพิกเฉยต่อสีหน้าที่ดำมืดของภวินท์ บังคับให้ขวัญตานอนอยู่บนเตียงเดียวกันกับตัวเอง พูดคุยกันเบาๆ

ขวัญตานอนหงายอยู่บนเตียง เงยหน้ามองเพดาน แววตาสีดำดูมีความสุข“ธิดา เธอรู้ไหม ว่าฉันไม่มีเพื่อนตั้งแต่เด็ก คนที่ไปมาหาสู่กับฉันพวกนั้น ก็ล้วนแต่ไม่จริงใจทั้งนั้น ดังนั้น ฉันจึงรู้สึกดีใจมากที่ได้มารู้จักกับเธอและอันอัน”

แม้ว่าเวลาที่พวกเธอเป็นเพื่อนกันนั้นไม่ได้มาก แถมยังแยกจากกันตั้งสองปีอีก แต่ขวัญตารู้ ว่าพวกเขาต่างก็คิดต่อเธอด้วยความจริงใจจริงๆ