ดวงใจภวินท์ - บทที่ 880 หวังว่าเธอจะปล่อยวางลง
บทที่ 880 หวังว่าเธอจะปล่อยวางลง
“ขวัญ ฉันเองก็ดีใจเหมือนกัน”ญาธิดาหันหน้าไป เห็นใบหน้าด้านข้างที่สวยงามนิ่งเงียบของขวัญตา ในใจก็เกิดความรู้สึกมากมาย
ไม่ได้เจอกันสองปี ไม่คิดว่าขวัญตาจะเปลี่ยนแปลงไปมากขนาดนี้ ถ้าเกิดเธอไปโผล่ต่อหน้าของธีทัต……
พอคิดถึงธีทัต ญาธิดาก็ลังเลอยู่สักพัก ก่อนจะพูดออกมา“ขวัญ เธอยังรักธีทัตอยู่ไหม?”
พอชื่อนี้โผล่ขึ้นมา สีหน้าของขวัญตาก็นิ่งชะงักไปทันที สองมือกำชายผ้าห่มเอาไว้แน่นอย่างไม่รู้ตัว
ญาธิดาถอนหายใจออกมาอยู่ภายในใจ รู้ว่าขวัญตาต้องยังคงให้ความสนใจกับเรื่องในสมัยก่อนอยู่เป็นแน่
เธอยังลืมธีทัตไม่ได้แน่นอน
ผ่านไปนานสองนาน ขวัญตาก็ยิ้มออกมาอย่างอมทุกข์“ตอนแรกฉันนึกว่าฉันจะลืมไปแล้ว”
เรื่องมันผ่านไปนานขนาดนี้แล้ว แต่ว่าไม่เพียงแต่จะยังไม่ลืมเรื่องเหล่านั้น แถมยิ่งลึกซึ้งมากกว่าเดิมอีกด้วย
ญาธิดานึกถึงสีหน้าที่ซึมเศร้าเหงาหงอยนั้นของธีทัตก่อนหน้านี้ขึ้นมา สุดท้ายก็เปิดปากพูดขึ้น“เธอรู้ไหมว่า ธีทัตตามหาเธอมาโดยตลอด”
“ตามหาฉัน?”ขวัญตามุมปากยกขึ้นยิ้มอย่างเยาะเย้ย“เขาแค่อยากจะตามหาตัวแทนของเธอก็เท่านั้นนั่นแหละ”
“ไม่ ไม่เหมือนกัน”ญาธิดาส่ายหัว“ขวัญ สมัยก่อนตอนที่เธออยู่ที่โรงพยาบาล คำพูดพวกนั้นของเขา ล้วนแต่ออกมาจากใจจริงทั้งนั้น เขารักเธอเข้าแล้วจริงๆ อยากที่จะอยู่ด้วยกันกับเธอ”
แต่น่าเสียดาย ธีทัตรู้ตัวสายเกินไป……
พอพูดถึงตรงนี้ เสียงของญาธิดาก็หยุดชะงักไป ก่อนจะพูดถามขึ้นมา“แล้วก็ ขวัญ ฉันอยากรู้ ว่าทำไมเธอถึงต้องปฏิเสธธีทัตด้วย”
พอพูดถกเรื่องที่โรงพยาบาลเมื่อสองปีก่อนขึ้นมา ขวัญตาก็นิ่งเงียบไปอยู่นาน สุดท้ายก็พูดขึ้นมา“ธิดา ฉันอยู่ด้วยกันกับเขาไม่ได้ พ่อของเขา……”
พอนึกถึงเรื่องที่วีริศบีบบังคับให้ธีทัตทำก่อนหน้านี้ ในใจของขวัญตาก็เจ็บปวดขึ้นมา
เธอรักธีทัต ไม่อยากให้ธีทัตไปทำเรื่องที่ตัวเองไม่อยากทำเพื่อตนเอง
ญาธิดานิ่งเงียบ
ที่แท้ก็เป็นเพราะว่าวีริศนี่เอง
“วีริศตายแล้ว”ญาธิดาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่เมือง Jเมื่อไม่กี่วันก่อนออกมา รวมถึงการเปลี่ยนแปลงในช่วงสองปีมานี้ของธีทัตด้วย
ญาธิดาแววตาเป็นห่วง ค่อยๆพูดขึ้นมาช้าๆ“จริงๆแล้วฉันพอจะเข้าใจเรื่องที่อันอันเป็นกังวลใจนะ เธอกลัวว่าธีทัตจะเปลี่ยนไปเป็นแบบเมื่อก่อนอีกครั้ง ถึงยังไง……เขาก็เป็นคนลงมือกับวีริศด้วยตัวเอง”
ช่วงเวลานั้น ธีทัตขังขวัญตาไว้ในตระกูลกรเวช ไม่อนุญาตให้ใครเข้าใกล้ เขาทั้งดุร้ายและหัวดื้อ
ขวัญตามองเธอด้วยความช็อกตกใจ ไม่สามารถเข้าใจข้อมูลที่อยู่ในคำพูดของเธอได้ทั้งหมด
ผ่านไปนานสองนาน เธอถึงได้สติกลับมาอย่างช้าๆ แววตาซับซ้อนอย่างถึงที่สุด
ไม่คิดว่าธีทัตจะเปลี่ยนไปเป็นแบบนี้
ขวัญตาอ้าปาก พูดถามขึ้นด้วยความสงสัย“แล้วตอนนี้เขา……”
ญาธิดาแววตาหมดความอดทน บอกเรื่องของธีทัตกับเธอ“ขวัญ เขาแต่งงานแล้ว”
ขวัญตาอึ้งตะลึงไป หันมองญาธิดาอย่างเหม่อลอย พูดขึ้นด้วยสองตาตื่นตระหนก“เขาแต่งงานแล้ว?”
ญาธิดาพยักหน้า“เขาแต่งงานกับนาราเมื่อหนึ่งปีก่อน……”
ขวัญตาสั่นไปทั้งตัว เลือดในตัวเย็นยะเยือกทันที หัวใจราวกับถูกฝ่ามือที่ไร้รูปร่างมาบีบเอาไว้ บีบรัดจนรู้สึกเจ็บปวด
น้ำตาไหลออกมาจากเบ้าตา ญาธิดาเข้าไปเอาเธอเข้ามากอด พูดปลอบออกมาเบาๆ“ขวัญ อย่าเสียใจไปเลย จริงๆแล้วที่ฉันพูดเรื่องพวกนี้กับเธอ แค่อยากจะให้เธอปล่อยวางลงเท่านั้น”
ธีทัตตามหาร่องรอยของขวัญตามาโดยตลอด แต่ไม่ว่ายังไงเขาก็เลือกที่จะแต่งงานกับนาราไปแล้ว
ญาธิดาไม่รู้ว่าทำไมธีทัตถึงแต่งงานกับนารา ตอนนี้เรื่องมันก็กลายมาเป็นแบบนี้แล้ว เธอหวังแค่ว่าทั้งสองฝ่ายจะต่างคนต่างอยู่อย่างสุขสบายใจได้เท่านั้น
ขวัญตาซุกเข้าไปในอ้อมกอดของญาธิดาร้องสะอื้นออกมาเบาๆ ญาธิดาไม่ได้พูดอะไรอีก แค่ตบลงที่หลังของเธอเบาๆเท่านั้น ปลอบเธอโดยที่ไม่ส่งเสียงพูดออกมา