ดวงใจภวินท์ - บทที่ 881 พี่วิน
บทที่ 881 พี่วิน
ผ่านไปนานสองนาน เสียงร้องไห้ของขวัญตาก็ค่อยๆเบาลง จนกระทั่งจางหายไป
“ธิดา เธอพูดถูก ฉันควรจะปล่อยวางลงได้แล้ว”
เธอเงยหน้าขึ้นมา ร้องไห้จนสองตาแดง แต่ญาธิดากลับเห็นความโล่งสบายใจในตาที่อ่อนแอคู่นั้น
ญาธิดาแอบถอนหายใจออกมา ขอแค่ขวัญตาสามารถคลี่คลายปมภายในใจของตัวเองได้ก็ดีมากแล้ว
ส่วนธีทัต……
เชื่อว่าเวลาผ่านไปนานมากแล้ว ธีทัตก็จะสามารถปล่อยวางเรื่องที่ผ่านไปแล้วพวกนี้ได้เหมือนกัน
ขวัญตาเช็ดคราบน้ำตาที่ใบหน้า ทำการตัดสินใจแล้ว“ธิดา รอเรื่องของสหพันธ์การค้ายุโรปเสร็จสิ้นลงแล้ว ฉันก็จะกลับไปที่เมือง Jด้วยกันกับพวกเธอ”
ที่เธอมาที่นี่ก่อนหน้านี้ ก็เพื่อที่จะหนีเรื่องระหว่างตนเองกับธีทัต ตอนนี้เรื่องของทุกคนต่างก็จบสิ้นลงแล้ว ตัวเองก็จะเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้วเหมือนกัน
เธอไม่ได้กลับไปที่เมือง Jสองปีเต็มๆ คนในครอบครัวกับเพื่อนของเธอต่างก็อยู่ที่นั่นกันหมด
ถึงเวลาที่จะกลับไปแล้ว
ญาธิดาแววตาดีอกดีใจ กอดขวัญตาเอาไว้แน่นด้วยความตื่นตัว“ขวัญ ดีจังเลย อันอันจะต้องดีใจมากแน่ๆ！”
จริงๆแล้วหลังจากที่วีริศตาย ญาธิดาก็เป็นกังวลสภาพจิตใจของอัญมณีเป็นอย่างมาก
กว่าเธอจะฟื้นฟูกลับมาแข็งแรงแบบในตอนนี้ได้ไม่ใช่ง่ายๆ ถ้าเกิดว่ากลับไปเหี่ยวเฉาเหมือนเมื่อก่อนอีก ก็ไม่ใช่เรื่องดีต่ออันอันแล้ว
จู่ๆญาธิดาก็นึกอะไรขึ้นมาได้ โบกมือ พูดสัญญากับขวัญตาอย่างจริงจัง“ขวัญ เธอวางใจได้ อยู่ที่เมือง J ตราบใดที่มีฉันอยู่ด้วย ธีทัตจะไม่มีทางได้เข้าใกล้มาอีกแม้แต่ก้าวเดียว！”
เธอจะไม่ให้เรื่องในสมัยก่อนมันเกิดขึ้นอีกครั้งแน่นอน！
ขวัญตาเห็นท่าทางแบบนี้ของเธอ ก็หลุดยิ้มออกมา รู้สึกสบายใจอย่างถึงที่สุด
“ธิดา มีเพื่อนแบบเธอและอันอัน ช่างดีจริงๆ”
ทั้งสองคนพูดคุยกันจนดึก ทำให้ญาธิดาเกือบจะนอนเพลินไปจนถึงเช้า
หลังจากที่สามคนทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว ก็เริ่มแผนการในวันนี้
ญาธิดาใช้เครื่องสำอางแบบพิเศษ ให้ขวัญตาแต่งเติมบนใบหน้าของเธอ หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง หน้าของญาธิดาก็เปลี่ยนจากใบหน้าของคนตะวันออกทั่วๆไปกลายเป็นลูกครึ่งที่หน้าตาดูเหมือนคนต่างแดน
ไม่นานภวินท์ก็เริ่มปลอมตัวเช่นเดียวกัน ครั้งนี้เพื่อที่จะกระทำการเคลื่อนไหวลงมือได้สะดวก สถานภาพตัวตนที่พวกเขาปลอมแปลงขึ้นมาก็คือพี่น้องลูกครึ่งหนึ่งคู่ของบริษัทข้ามชาติแห่งหนึ่ง ทั้งสองคนใช้ชีวิตอยู่ที่ประเทศจีนมาเป็นเวลานาน เพิ่งกลับมาได้ไม่กี่ปีมานี้
มองดูใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นดูคล้ายๆกันของทั้งสองคน ขวัญตาก็พยักหน้าพอใจ“พวกเธอยิ่งอยู่ก็ยิ่งเหมือนกับสามีภรรยาที่หน้าตาเหมือนกันแล้วนะ ดูแบบนี้แล้ว เหมือนกับเป็นพี่น้องจริงๆเลย”
ญาธิดาเห็นใบหน้าลูกครึ่งของภวินท์แล้ว แววตาก็ประหลาดใจ
ผู้ชายคนนี้ ไม่ว่าจะเปลี่ยนไปหน้าตาแบบไหน ก็ยังคงมีเสน่ห์น่าดึงดูดอยู่เหมือนเดิม
ญาธิดาจ้องมองตาที่ลึกซึ้งของเขา จู่ๆก็กะพริบตา เรียกเขาด้วยเจตนาที่แอบแฝง“พี่วินขา~”
ภวินท์หายใจติดขัด แววตานิ่งลึก ริมฝีปากเม้มเอาไว้แน่น
ญาธิดาเห็นเขาไม่พูดไม่จา ในใจก็เต้นตึกตัก นึกว่าเขาจะโมโหแล้ว จึงพูดถามขึ้นมาอย่างระมัดระวัง“วิน คุณเป็นอะไรไปเหรอ?”
“ไม่มีอะไร”ภวินท์มุมปากยกขึ้น“ก็แค่รู้สึกว่า ชื่อเรียกนี้ เหมือนจะไม่เลวเลยเหมือนกัน”
คู่รักที่กำลังลุ่มหลงรักใคร่กันในช่วงนี้ ก็เหมือนจะชอบเรียกคู่รักของตัวเองแบบนี้เหมือนกัน
ภวินท์ไม่เคยถูกเธอเรียกแบบนี้มาก่อน ก็เลยรู้สึกแปลกใหม่อยู่ไม่น้อย
ภวินท์กอดญาธิดาเอาไว้ในอ้อมกอด จูบลงไปที่หน้าผากของเธอหนึ่งที“ผมรู้สึกว่า ต่อไปคุณเรียกผมแบบนี้เยอะๆก็ได้นะ”