ดวงใจภวินท์ - บทที่ 883 คุณผู้หญิง กรุณาให้ความเคารพกันด้วยครับ
บทที่ 883 คุณผู้หญิง กรุณาให้ความเคารพกันด้วยครับ
ญาธิดาส่องดูกระจกที่อยู่บนเคาน์เตอร์ รู้สึกว่าไม่เลวเลยเหมือนกัน ก่อนจะเปิดปากพูดขึ้น“ช่วยเอามันแพ็คใส่กล่องให้ด้วยค่ะ……”
พนักงานสีหน้าดีอกดีใจ กำลังจะพูดอะไร ก็มีเสียงผู้หญิงที่แหลมสูงเสียงหนึ่งดังแทรกเข้ามา
“สร้อยคอเส้นนี้ ฉันเอาแล้ว”
ญาธิดาท่าทางการกระทำหยุดชะงัก หันหน้ามองไปยังทิศทางของเสียง
ตรงที่ไม่ไกลมีผู้หญิงยืนอยู่หนึ่งคน เธอหน้าตาสวยงาม แววตาหยิ่งยโสอย่างคิดว่าไม่มีใครมาเทียบได้ตั้งแต่ต้นจนจบ ผมหยักศกสีทองปล่อยลงมาตรงหน้าอก แค่เห็นก็รู้ว่าถูกจัดแต่งมาเป็นอย่างดี ชุดที่สวมใส่อยู่ก็ราคาแพง ในมือถือกระเป๋ารุ่นลิมิเต็ดแบรนด์ดังแบรนด์หนึ่ง
ดูเป็นสไตล์ของลูกคุณหนู
พอเห็นใบหน้านี้ ญาธิดาก็อึ้งตะลึงเล็กน้อย
คนคนนี้ พวกเขาเคยเห็นในเอกสารที่ขวัญตาให้มา
เธอก็คือลูกสาวคนเล็กของตระกูลสมิธ มาเลน่านั่นเอง
มาเลน่าอายุยังไม่ถึงสามสิบ เป็นลูกหลงของผู้นำตระกูลคนก่อนของสมิธ
ญาธิดาก็คิดไม่ถึงว่าจะมาเจอเธอที่นี่เหมือนกัน หันไปสบตากับภวินท์ ก่อนจะดึงสายตาของตัวเองกลับมาอย่างรวดเร็ว สีหน้าเหมือนปกติ
มาเลน่าสวมส้นสูงสูงเกือบสิบเซนติเมตร เดินตึกๆๆมาอยู่ตรงหน้าของญาธิดา ยื่นเล็บแหลมคมที่เต็มไปด้วยเศษเพชรออกมา ชี้มาที่สร้อยคอเส้นนี้พร้อมกับพูดขึ้น“แพ็คสร้อยคอเส้นนี้ใส่กล่องซะ”
มาเลน่าเป็นแขกประจำของที่นี่ พนักงานรู้ว่าตัวเองไม่สามารถก้าวก่ายอีกฝ่ายได้ สีหน้าที่ประจบประแจงญาธิดาก่อนหน้านี้ก็เปลี่ยนไปทันที ยื่นมือออกมาจะไปถอดสร้อยคอที่คอของญาธิดาออก
ญาธิดาเอนตัว หลบมือของพนักงาน เลิกคิ้ว“คุณผู้หญิงคะ ดูเหมือนว่าฉันจะมาก่อนนะคะ แถม ฉันก็พูดไปแล้วว่า ฉันจะซื้อมัน”
มาเลน่าแววตาดูถูกดูแคลน“แล้วยังไง?”
ถ้าเธอต้องการของสิ่งไหน ใครก็แย่งไปไม่ได้
ท่าทางที่มั่นอกมั่นใจแบบนี้ของมาเลน่า ทำให้ภวินท์ขมวดคิ้วเล็กน้อย แววตาไม่สบอารมณ์
สร้อยคอเส้นนี้เป็นของขวัญที่เขาอยากให้กับญาธิดา
ภวินท์พูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ“คุณผู้หญิงครับ ทำอะไรก็ต้องรู้จักเรียงลำดับก่อนหลังสิครับ”
มาเลน่าที่มีสถานภาพเป็นถึงลูกสาวคนเล็กของตระกูลสมิธ หยิ่งยโสจนเป็นนิสัยแล้ว ตั้งแต่ไหนแต่ไรไม่เคยมีใครกล้าสั่งสอนตัวเองแบบนี้มาก่อน พอได้ฟังประโยคนี้ สีหน้าก็บึ้งตึงทันที
“คิดว่าตัวเองเป็นใคร……”
เธอเงยหน้าขึ้น มองไปยังผู้ชายสูงใหญ่คนนี้ คำพูดที่เดิมทีอยากจะพูดออกมาก็ติดอยู่ในลำคอ
ผู้ชายตรงหน้าผมสีดำ สองตาเยือกเย็น หน้าตาเหมือนจะเป็นลูกครึ่ง มีความลึกลับของคนตะวันออก แล้วก็มีความลึกซึ้งของคนตะวันตกเหมือนกัน ทั้งสองสไตล์หลอมรวมอยู่บนหน้าของเขา กลายเป็นลักษณะเฉพาะที่ยากจะอธิบายได้
เขาเพียงแค่ยืนอยู่ตรงนั้น ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ แต่ก็ยังคงให้ความรู้สึกสูงส่งและสง่างามอย่างหาที่เปรียบไม่ได้
มาเลน่าแววตาหลงใหล เธอที่มีสถานภาพเป็นคนของยุโรป นิสัยกระตือรือร้นรักอิสระ เมื่อก่อนก็มีผู้ชายรูปหล่อมาไม่น้อย แต่ในนาทีที่ได้มาเห็นภวินท์ในตอนนี้ ใจของเธอก็จุดประกายไฟขึ้นมาอีกครั้ง
ในเวลานี้เธอลืมเรื่องที่แย่งชิงสร้อยคอนั้นไปจนหมดแล้ว แววตาจับจ้องไปที่ภวินท์
“คุณ ชื่ออะไร?”
สายตาที่เปิดเผยไม่ปิดบังเลยแม้แต่นิดเดียวของมาเลน่าทำให้ญาธิดาที่อยู่ข้างๆขมวดคิ้ว ในฐานะที่เป็นผู้หญิงเหมือนกัน เธอเข้าใจดีว่าสายตาแบบนี้มันหมายความว่ายังไง
แต่ตอนนี้พวกเขาต้องปิดบังสถานภาพของตัวเองเอาไว้ ญาธิดาจึงทำได้แค่อดกลั้นเอาไว้ไม่แสดงออกมา
“คุณผู้หญิงคะ ที่พวกเรากำลังพูดคุยกันอยู่ในตอนนี้ ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องของสร้อยคอเส้นนี้นะครับ”ญาธิดาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา
ใครจะไปคิดว่า สายตาของมาเลน่าเหมือนกับติดหนึบอยู่ที่ตัวของภวินท์ แทบจะไม่ได้สนใจเธอเลยแม้แต่นิดเดียว
“เธอให้เงินคุณเดือนละเท่าไร ฉันสามารถให้คุณได้สิบเท่า เลิกกับเธอซะ แล้วก็มาอยู่กับฉัน”
ภวินท์สีหน้าเคร่งขรึม พูดเค้นออกมาจากร่องฟันอย่างเย็นชา“คุณผู้หญิงครับ กรุณาให้ความเคารพกันด้วยนะครับ”