ดวงใจภวินท์ - บทที่ 901 มีความลับอะไรซุกซ่อนอยู่กันแน่

บทที่ 901 มีความลับอะไรซุกซ่อนอยู่กันแน่
ที่เกินจริงคือหลังจากเดินเข้าไปแล้ว เทอรี่พากลุ่มของพวกเขาขึ้นรถจริงๆ

เทอรี่ยิ้ม “ขออภัย ที่นี่ใหญ่เกินไป ถ้าเดิน เกรงว่าอาจต้องใช้เวลาหลายสิบนาที”

ญาธิดายิ้มเล็กน้อยตอบกลับ แต่ในใจกำลังแอบบ่น

ถ้าเธออยู่ที่นี่ จะต้องเป็นบ้าไม่ช้าก็เร็ว

ญาธิดานั่งอยู่ในรถ แต่สายตากลับเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง

ไม่เพียงแต่ภายนอก แต่กำลังคนที่ลาดตระเวนในคฤหาสน์ก็มีเยอะมาก โดยพื้นฐานจะมีคนประจำการหนึ่งคนในทุกๆ ไม่กี่สิบเมตร แต่ละคนดูกำยำแข็งแกร่ง

กล้องวงจรปิดในบริเวณใกล้เคียงยิ่งมีมากขึ้นไปอีก

ถ้ามีใครกล้าบุกเข้ามาที่นี่ เกรงว่าจะรอดชีวิตได้ยาก

ญาธิดาเก็บรายละเอียดที่อยู่ตรงหน้าเข้าในสายตาเงียบๆ ประมาณ 10 นาทีในที่สุดทั้งกลุ่มก็มาถึงปราสาทเล็กที่อยู่ใจกลางสุด

ลงจากรถและเดินไปได้ไม่กี่นาที ญาธิดาและคนอื่นๆ จึงมาถึงห้องนั่งเล่น

ขณะรับประทานอาหารร่วมกับพวกเขา เทอรี่ได้แนะนำประวัติของคฤหาสน์และตั้งคำถามเกี่ยวกับธุรกิจเป็นครั้งคราว

ญาธิดายิ้มตอบนิ่งๆ บางครั้งภวินท์ก็เสริมแทนเธอ

ขวัญตาเพียงทานสเต็กในจานไปเงียบๆ ไม่ได้มีส่วนร่วมในการสนทนาของพวกเขา สวมบทบาทเป็นผู้ช่วยของพวกเขาอย่างจริงจัง

หลังจบมื้ออาหาร เทอรี่พอใจกับทั้งสองคนมาก

นี่คือช่วงเวลาที่เขากำลังขาดคน แล้วมาเลน่าก็ชอบโจอี้ที่อยู่ตรงหน้าด้วย

ตอนนี้เขาได้เปรียบมากกว่า

หลังอาหารเย็น เทอรี่พาพวกเขาไปที่สวน

ตอนนี้เมือง Lเป็นฤดูใบไม้ผลิ อุณหภูมิกำลังพอดี ดอกกุหลาบในสวนยิ่งสวยสะพรั่ง ซึ่งทั้งหมดล้วนเป็นพันธุ์ล้ำค่าและหายาก

ไม่มีผู้หญิงคนไหนไม่ชอบดอกไม้ แม้แต่ญาธิดาก็อดไม่ได้ที่จะจับจ้องสวนกุหลาบขนาดใหญ่แห่งนี้

การแสดงออกของญาธิดาอยู่ในสายตาของภวินท์ เขาเข้าใกล้เธอเล็กน้อยและกระซิบว่า “ถ้าคุณชอบของพวกนี้กลับไปผมจะให้คุณ”

ญาธิดาหน้าแดงเรื่อ หัวใจวาบหวานปานน้ำผึ้ง กำลังจะตอบแต่กลับมีเสียงอุทานจากขวัญตาดังขึ้นข้างหู

“อ๊ะ!”

ญาธิดาสะดุ้งตกใจ รีบถามเธอว่าเกิดอะไรขึ้น

ขวัญตาสีหน้าซีดเผือด หวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด “ฉันรู้สึกว่าเมื่อครู่เหมือนมีคนมาจับฉัน”

ญาธิดามองไปรอบๆ แต่ไม่พบใคร

เทอรี่สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย และพูดด้วยน้ำเสียงขุ่นมัว “อาจถูกหนามดอกกุหลาบทิ่ม ระวังตัวด้วย”

ขวัญตาพยักหน้า แต่ในใจกลับรู้สึกแปลกๆ

สัมผัสเมื่อครู่ไม่ใช่หนามของดอกกุหลาบแน่นอน

ญาธิดาจับพิรุธการเปลี่ยนแปลงบนใบหน้าเทอรี่ ได้ จึงเข้าใกล้ขวัญตาขณะที่เทอรี่ไม่ทันสังเกตและถามว่า “ขวัญ เกิดอะไรขึ้นเหรอ”

“ฉันแน่ใจว่าเมื่อครู่มีคนจับฉัน” ขวัญตาบอก

ญาธิดาขมวดคิ้ว นึกไปถึงสีหน้าที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยของเทอรี่เมื่อครู่ เธอเดาว่าต้องมีอะไรแปลกๆ อยู่ในนั้น

“ธิดา ฉันอยากไปดูหน่อย บางทีอาจจะหาเบาะแสอะไรได้”

ตอนแรกญาธิดายังค่อนข้างลังเล ไม่อยากให้ขวัญตาตกอยู่ในอันตราย แต่ขวัญตายืนยันซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าตัวเองจะไม่ประมาท สุดท้ายญาธิดาจึงได้แต่ต้องเลือกที่จะประนีประนอม

ขวัญตาหาข้ออ้างที่จะไปจากตรงนี้เพราะตัวเองรู้สึกไม่สบาย เทอรี่เห็นเธอหน้าซีด จึงคิดว่าเธอกลัวจริงๆ โดยไม่สงสัยเลย

หลังจากขวัญตาออกไป เทอรี่ก็เร่งฝีเท้า ดูเหมือนอยากออกจากที่นี่โดยเร็วที่สุด

มันยิ่งตอกย้ำความสงสัยในใจญาธิดา

ในตระกูลสมิธ มีความลับอะไรซุกซ่อนอยู่กันแน่