ดวงใจภวินท์ - บทที่ 902 คุณไม่ควรพาคนนอกพวกนี้เข้ามา

บทที่ 902 คุณไม่ควรพาคนนอกพวกนี้เข้ามา
ไม่นาน เทอรี่ก็พาทั้งสองคนออกจากสวนกุหลาบไปยังพื้นที่เปิดโล่ง

ญาธิดาเห็นร่างหนึ่งในระยะไกล ถือบัวรดน้ำ ยืนเงียบๆ รดน้ำดอกไม้อยู่

เวลานี้ ผู้หญิงคนนั้นเงยหน้าขึ้นมองพวกเขาจากระยะไกล

ใบหน้าของเธอไร้ความรู้สึก ราวกับถูกข่มเหงอย่างไร้ความปราณีตามกาลเวลา เหลือเพียงความว่างเปล่าและชินชา

แสงแดดส่องมาที่ตัวเธอ แต่ก็ยังไม่สามารถขจัดความเย็นยะเยือกออกจากร่างกายของเธอได้ พาให้ผู้คนรู้สึกกริ่งเกรงอย่างสุดแสน

“เทอรี่” ทีน่าเรียกเทอรี่ “คุณไม่ควรพาคนนอกพวกนี้เข้ามา”

เทอรี่นำทั้งสองคนเดินเข้าไปหาทีน่า ได้ยินเธอพูดแบบนี้ก็อดยิ้มไม่ได้ “ทีน่า พวกเขาไม่ใช่คนนอก”

ญาธิดาเงยหน้าขึ้นลอบมองไปยังผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า

ทีน่าคุณนายสามที่แต่งงานเข้าตระกูลสมิธ

ในเอกสารข้อมูลที่Mrs. Robertให้ไว้ก็มีข้อมูลที่เกี่ยวกับทีน่าแต่ไม่มากนัก

เนื่องจากปกติทีน่ามักจะอยู่อย่างสันโดษไม่ค่อยปรากฏตัว แม้แต่งานอดิเรกทั่วไป บุคคลภายนอกก็ไม่รู้

ไม่รู้เพราะอะไร ช่วงเวลาที่ญาธิดาเห็นผู้หญิงคนนี้ ในใจถึงเกิดสัญญาณเตือนภัยดังขึ้น

ผู้หญิงคนนี้ ไม่ควรยุ่ง

เทอรี่นิ่งไป “ถ้าผมจำไม่ผิด มาเลน่าชอบโจอี้ค่อนข้างมาก”

ภวินท์ขมวดคิ้ว

เขาไม่ชอบให้ใครมาพูดถึงผู้หญิงบ้าคนนั้นต่อหน้าเขา

แต่เทอรี่ไม่สนใจว่าภวินท์คิดอย่างไร พูดเองเออเองกับทีน่า “บางที ในอนาคตเราอาจจะเป็นครอบครัวเดียวกัน ไม่ใช่เหรอ”

เมื่อพูดถึงมาเลน่า ใบหน้าของทีน่าก็สดใสขึ้น

ซึ่งไม่รู้ว่าญาธิดาเกิดภาพลวงตาหรือไม่ เมื่อทีน่ามองมายังภวินท์ ในแววตามีความอ่อนโยนลางๆ

“ที่แท้คุณก็คือโจอี้”

เพียงแต่แววตาที่อ่อนโยนของเธอทำให้คนรู้สึกหนาวเย็นเล็กน้อย

“สวัสดีครับมาดาม” ภวินท์พูดอย่างเย็นชา

เทอรี่ยิ้ม “ทีน่า โจอี้เป็นคนมีความสามารถที่หาตัวจับยาก ผมตัดสินใจร่วมงานกับโจอี้อย่างเป็นทางการแล้ว”

เมื่อได้ยินดังนั้น มือของทีน่าที่กำลังรดน้ำดอกไม้นิ่งไป ก่อนจะกลับมาเป็นปกติอีกครั้งในไม่กี่วินาที “ยินดีกับคุณด้วย”

เมื่อเห็นอย่างนี้ เทอรี่ก็ยิ้มกว้างขึ้นอีก “ทีน่า ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากเชิญคุณไปทานอาหารกับพวกเรา แน่นอนว่ามีมาเลน่าด้วย ผมเชื่อว่าเธอคงดีใจมากที่ได้เจอโจอี้”

ทีน่าไม่ได้มองเขา จดจ่ออยู่กับการรดน้ำดอกไม้ “ขอบคุณสำหรับคำเชิญ ฉันจะไป”

เช่นนั้นเทอรี่ถึงได้จากไปอย่างพอใจ

อีกด้าน

หลังจากขวัญตาหาข้ออ้างออกมา ก็กำลังค้นหาในสวนกุหลาบ

ดีที่มีกล้องวงจรปิดไม่มากนัก จึงง่ายต่อการหลบหลีก

เธอแน่ใจ สิ่งที่จับเธอเมื่อครู่ต้องเป็นมือคน

ในสวนกุหลาบมีดอกไม้มากมาย แต่บางส่วนมีร่องรอยถูกทำลาย ขวัญตาตามรอยเหล่านี้จนไปพบตำแหน่งของสวนที่ติดกับกำแพง

เธอค่อยๆ แหวกชั้นดอกกุหลาบที่ปกคลุมไปด้วยหนามอย่างระมัดระวัง และในที่สุดก็เห็นถ้ำเล็กๆ ในที่ที่ไม่สะดุดตา

มีร่องรอยของบางสิ่งคืบคลานอยู่ใต้ทางเข้าถ้ำ ขวัญตาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะมุดปากถ้ำเข้าไป

ถ้ำนี้ไม่ใหญ่ ดีที่ตัวขวัญตาค่อนข้างเล็ก แต่ก็แทบจะเบียดเข้าไปไม่ได้

เพิ่งมุดเข้าไป ขวัญตายังไม่ทันได้ยืนนิ่ง ทันใดนั้นก็มีดวงตาดุร้ายคู่หนึ่งจับจ้องมา

ขวัญตาไม่ทันตั้งตัวจนเกือบจะกรีดร้องเมื่อเห็นใครบางคนยืนอยู่ตรงนั้น

กระทั่งเห็นว่าที่ยืนอยู่ตรงหน้าเป็นเพียงเด็กคนหนึ่ง เธอถึงได้ถอนหายใจเล็กน้อยด้วยความโล่งอก